Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011

Οι καλύτερες μπύρες που δοκίμασα το 2010

Ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά το 2010. Στη μετά μνημονίου εποχή, πολλά άλλαξαν στη ζωή μας, επηρεάζοντας λιγότερο ή περισσότερο την καθημερινότητά μας, τον προγραμματισμό μας, τα μικρά ή μεγαλύτερα σχέδιά μας για το μέλλον. Λίγο πολύ όλοι βάλαμε κάποιο φρένο σε κάποια σχέδιά μας, κάποια θέλω μας, κάποιες απολαύσεις μας.

Founders_breakfast_stout_glass_600

Επειδή όμως δε μπορεί η ζωή να είναι μόνο αγωνία, άγχος και στερήσεις, υπό το φόβο του πιθανόν ζοφερού μέλλοντος, όλο και κάποιες μικροαπολαύσεις οφείλουμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας. Για κάποιους μπορεί να είναι ένα ωραίο ρούχο ή ένα καλό εστιατόριο, για άλλους μια συναυλία ή ένα ταξίδι. Για κάποιους, το ψάξιμο, η αγορά και τέλος η απόλαυση μια καινούργιας και πραγματικά καλής μπύρας. Είπα τέλος; Όχι για όλους… μια και για κάποιους μας αρέσει να τελειώνουμε, αξιολογώντας τη μπύρα που δοκιμάσαμε, εκφράζοντας αυτά που μας άγγιξαν περισσότερο σ’ αυτό το φλέρτ Ανδρικό φλερτ

Μέσα στο 2010, είχα τη τύχη να δοκιμάσω πολλές νέες μπύρες, στη μεγάλη τους πλειοψηφία μπύρες που δυστυχώς δεν κυκλοφορούν στην Ελλάδα, μπύρες που έφτασαν στο ποτήρι μου μετά από αρκετό ψάξιμο και παραγγελίες απ’ το εξωτερικό… εδώ που τα λέμε, κάποιες φορές και το ποτήρι της μπύρας ακολούθησε την ίδια διαδρομή μέχρι να φτάσει στα χέρια μου Ο Γελαστούλης κλείνει το μάτι
Από τις 100+ νέες ετικέτες που δοκίμασα φέτος, αρκετές ήταν πολύ καλές! Θέλοντας να διαλέξω τις καλύτερες απ’ αυτές, ανέτρεξα στις σημειώσεις μου και επέλεξα 10 μπύρες τις οποίες βαθμολόγησα με 9 και πάνω. Μπορεί οι βαθμολογίες αυτού του είδους να είναι υποκειμενικές – μια και ισχύει πάντα το γνωστό “περί ορέξεως κολοκυθόπιτα”, αλλά… αυτές είναι οι μπύρες που προσωπικά με κέρδισαν αυτή τη χρονιά.  Θρίαμβος

Ξεκινώντας λοιπόν απ’ τον Ιανουάριο και φθάνοντας ως τον Δεκέμβριο, τα δέκα καλύτερα απ’ τα πολυάριθμα πολύ καλά μπυρα-τετ-α-τετ… ήταν: 
  • Thomas Hardy’s Ale 2008
Το χρώμα της κοκκινωπό, προς κερασί, σχετικά διάφανο. Δε ξέρω αν αυτό είναι το «πιο όμορφο χρώμα που θα επιθυμούσε το μάτι ενός καλλιτέχνη της μπύρας» όπως έγραφε ο ποιητής, αλλά είναι πραγματικά υπέροχο!

Thomas_Hardy__s_Ale_2008_foamy_glass_500

Ο αφρός της, μέτριου όγκου και μπεζ-καραμελέ χρώματος, αφήνει καλλίγραμα ίχνη όπως πέφτει και μικρά νησάκια που όμως θεριεύουν κάθε φορά που στριφογυρίζω τη μπύρα στο ποτήρι μου. Το άρωμά της βαθύ, γεμάτο, αισθησιακό. Μάλτυ, με κεράσια και τροπικά φρούτα στην παλέτα του αλλά και ξύλο και … σκόνη; Χώμα; Αυτή η ιδιαίτερη μυρωδιά που έχουν κάποιες φορές τα χέρια μας αν τα’ ακουμπήσουμε στη γη. Περισσότερα
  • Flying Dog Wild Dog – Barrel Aged Gonzo
Αν και δεν θα με χάλαγε να κάθομαι να την μυρίζω για κάμποσο ακόμα, πλησιάζω το ποτήρι στα χείλη μου και τη γεύομαι, έχοντας στο μυαλό μου ως πρότυπο, την ανάμνηση της εξαίσιας Gonzo.

Wild Dog Gonzo Barrel 440

Η ίδια γεμάτη γεύση, αλλά πιο ιδιάιτερη, πιο πολύπλοκη. Η παλαίωση της έχει χαρίσει μια οξύτητα στην άκρη της γλώσας, που επικάθεται σιγά σιγά κι απλώνεται σ’ όλη τη στοματική κοιλότητα, τελειώνοντας με μια πολύ ευχάριστη «ξινίζουσα» θα έλεγα επίγευση. Περισσότερα
  • De Molen Hemel & Aarde - Bruichladdich Barrel
Τέλειο πάντρεμα των malts με το ξύλο και τον καπνό, κληρονομιά των 9 μηνών στο βαρέλι. Θα μπορούσα να τη μυρίζω για ώρες…

De Molen Hemel & Aarde

Ισορροπημένη, εκλεπτυσμένη, ιδιαίτερη γεύση. Ευκολόπιοτη, απολαυστική απ’ την πρώτη ως την τελευταία γουλιά. Κρίμα που ‘ταν μικρό το μπουκάλι…
  • De Struise Pannepot Wild 2008
Η τελευταία “πειραματική” βάρκα που έβγαλε το “ναυπηγείο” των Struise ήταν η Pannepot Wild, στην οποία ο Urbain χρησιμοποίησε άγρια μαγιά και την παλαίωσε σε βαρέλια γαλλικού κόκκινου κρασιού. Ένα απ’ τα λίγα μπουκάλια που κυκλοφόρησαν μόνο στο webshop της De Struise, είχαμε την ευκαιρία ν’ απολαύσουμε παρέα με τον Monk (ο ευγενής χορηγός) και τον Nightfall.

Pannepot Wild b&3gl 2 600[6]

Υπέροχη, ντελικάτη γεύση. Μέσα στα malts ξεπετάγονται βατόμουρα, κεράσια, φράουλα… Απαραίτητο να τη δοκιμάσετε σε θερμοκρασίες άνω των 12 βαθμών...!
  • De Struise Pannepot Reserva 2007
Σερβίρω τη βαρκούλα μας σε snifter και σε θερμοκρασία γύρω στους 12 βαθμούς. Το χρώμα της αριστοκρατικό. Σκούρο καστανό με πάμπολλες κοκκινωπές ανταύγειες κοντά στην επιφάνεια. Ο αφρός της ζωντανός, πληθωρικός, στολίζει το ποτήρι μας μ’ ένα μπεζ-καφέ καπάκι, που σε λίγα λεπτά θα υποχωρήσει, αφήνοντας μόνο ένα λεπτό πέπλο.

Pannepot Reserva 2007 g&b 600

Το άρωμα που ξεχύνεται απ’ το ποτήρι μου είναι θεσπέσιο. Με κυρίαρχη τη σοκολάτα στην αρχή, έρχονται σε λίγο να συμπληρώσουν την παλέτα τα malty αρώματα (σταφίδες, δαμάσκηνα και άλλα μαύρα φρούτα) αλλά και μπισκότο, ενώ ένα ανεπαίσθητο αλλά καίριο πέρασμα θα κάνει και το ξύλο κι ο καπνός. Όσο η θερμοκρασία ανεβαίνει, τ’ αρώματα εκτοξεύονται για ν΄αρχίσουν να χάνονται μετά από κανένα τέταρτο. Περισσότερα
  • Great Divide Yeti
To Yeti έχει αποκτήσει νέο look, όπως άλλωστε και όλη η σειρά της Great Divide. Νέες ετικέτες, νέο καπάκι… δεν ενθουσιάζομαι… αλλά αυτό που θα μετρήσει τελικά είναι αν έχει αλλάξει κι η συνταγή! Για να δούμε…
Great Divide Yeti 05 Nov10 g&b1_thumb[1]
Η εμφάνιση παραμένει εντυπωσιακή, με τον αφρό αυτή τη φορά να απλώνεται πιο άνετα στο μεγάλο snifter, να πέφτει και να ξαναζωηρεύει, γεμίζοντας με καφετιές ζωηρές πινελιές  τη μαύρη παλέτα, σε κάθε στριφογύρισμα του ποτηριού. Όλες οι αισθήσεις ξανάρχονται στο νου. Τ’ άρωμα της ψημένης βύνης, η σοκολάτα, ο καφές, η ελιά. Το γεμάτο σώμα και η βελούδινη αίσθηση στο στόμα, ισορροπεί όσο ζεσταίνεται το ζωηρό τσίμπημα του λυκίσκου. Περισσότερα
  • De Struise Black Albert
Σερβίρω τον Αλβέρτο σε snifter για ν’ αποδώσει τα μέγιστα σε άρωμα (λες και χρειάζεται βοήθεια…) Ο καφετής αφρός του, πλούσιος και κρεμώδης φτιάχνει ένα καλό στρώμα στο ποτήρι, το οποίο θα υποχωρήσει σε λίγο αφήνοντας βέβαια για οπισθοφυλακή ένα λεπτό τούλι που σε κάθε στριφογύρισμα ξαναζωντανεύει και φουντώνει.

Black_Albert_2010_label-glass[4]

Στο άρωμά του ανακατεύονται η σοκολάτα, με τα αλκοολικά αρώματα της ψημένης βύνης. Ξύλο και καπνός επίσης. Πράγματι… αν και το άρωμά του παραμένει εξαιρετικό δεν με καθηλώνει όπως αυτό του πρώτου Αλβέρτου… Περισσότερα
  • De Struise Cuvee Delphine
Το όνομα της ετικέτας αυτής έχει τη δική του μικρή ιστορία. Η αρχική σκέψη ήταν να ονομαστεί “Four Black Roses” μια μαύρη δηλαδή παραλλαγή του χαρακτηριστικού κόκκινου χρώματος των τριαντάφυλλων της μάρκας Four Roses. Από το Kentucky βέβαια ούτε θέλανε ν’ ακούσουν γι αυτή τη “βεβήλωση” του ονόματος της εταιρείας τους από κάτι “νεοφώτιστους” ζυθοποιούς κι έτσι η ετικέτα ονοματίστηκε όχι απ’ το μέσο παλαίωσης, αλλά απ’ το μέσο προβολής, την ίδια την ετικέτα δηλαδή, ή μάλλον το καλλιτέχνημα πάνω της.

Black_Albert_Cuvee_Delphine_2010_gb_

Στο άρωμα, μαζί με τις αναμενόμενες μυρωδιές ψημένης βύνης, σοκολάτας και καφέ, είναι εμφανείς κι οι αλκοολικές νότες που συναντήσαμε και στον πατέρα της, ελάχιστα πιο ευδιάκριτες, πιθανόν λόγω της έκθεσης στο βαρέλι του bourbon, όπως και το πιο σαφές αποτύπωμα του ξύλου. Περισσότερα
  • Dark Horse Plead the 5th
Κάθε γουλιά της με κάνει να θυμηθώ τ’ όνομά της. Plead the 5th. “Σιγά μην μαρτυρήσω”, σκέφτομαι. “Κουβέντα δεν θα μου πάρετε” γι αυτή την εξαιρετική imperial stout που αν και δυσεύρετη, κατάφερε να φτάσει στα χέρια μου και στο ποτήρι μου. “Σιγά μην και σας πω” πως είναι μια απ’ τις καλύτερα τετ-α-τετ μου με imperial stout… με μπύρα γενικότερα! 


dark_horse_pleadthe5th_g&b_3

Κάθε γουλιά μ’ εντυπωσιάζει. Όχι μόνο με το βαρύ και εξαίσιο άρωμά της, όχι μόνο με την πλούσια και απολαυστική γεύση της, αλλά και με την εμφάνισή της. Με τα σχήματα που παίρνουν τα νησάκια στην επιφάνεια - ένας κύκλος, ένα περιστέρι, μια νεκροκεφαλή… (φαντασία να έχεις να κοιτάς) – με το σκούρο χρώμα που κοκκινίζει στην περίμετρο, κάτω απ’ το χρυσοκαφετί δακτυλίδι… Σε κάθε εισπνοή, το σοκολατένιο (bitter) άρωμα μεταφέρει ως άλλο λαθρεπιβάτη το ζεστό φύσημα του αλκοόλ μέχρι τα πνευμόνια μου. Μια τόσο ντελικάτη αίσθηση! Περισσότερα
 
  • Mikkeller Black Tie
Το άρωμά της βαθύ και απολαυστικό. Μυρίζω σοκολάτα, καφέ, αλκοόλ και αρκετά έντονα το ξύλο απ’ τα βαρέλια που έμεινε η μπύρα να παλαιωθεί.

Mikkeller Black Tie foamy glass 800

Το τσίμπημα στη γλώσσα σχετικά ελαφρύ. Η υφή της απαλή, παχύρευστη. Η σοκολάτα κι τα roasted malts παρόντα κι εδώ, αν και στη γεύση βγαίνει δυνατά κι ο λυκίσκος, αλλά παρόν δίνει και το αλκοόλ. Εντυπωσιακή ισορροπία… των άκρων! Μια απολαυστική, ισορροπημένη, ιδιαίτερη imperial stout, περισσότερο σπιρτόζα παρά σοκολατένια, με έντονη την επίδραση της παλαίωσης στα ξύλινα βαρέλια. Περισσότερα

Με την ευχή για ακόμα περισσότερα τέτοια μπυρα-τετ-α-τετ το 2011 Ο Γελαστούλης κλείνει το μάτι

1 σχόλιο:

  1. Νικόλαε Μέγα, εύχομαι φέτος οι νέες σου μπυροδοκιμές να είναι ακόμη περισσότερες και μάλιστα να είναι τόσες πολλές οι εξαιρετικές μπύρες που θα δοκιμάσεις, ώστε του χρόνου να μας παρουσιάσεις αναγκαστικά τις καλύτερες 20 από αυτές!

    Καλές μπυροαπολαύσεις σου εύχομαι και για αυτό το έτος είτε μόνος σου, είτε με καλή παρέα !!
    Πάντα τέτοια εξαιρετικά αποστάγματα στο ποτήρι σου!

    Κάποια στιγμή που θα βρω περισσότερο χρόνο, θα ποστάρω εδώ πέρα κι εγώ κάποιες νέες ετικέτες που δοκίμασα και μου έκαναν περισσοτερο εντύπωση κατά το έτος που μας πέρασε!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή