Mary Rose Premium Red Ale Beer :: πριν το "ναυάγιο" και μετά τη "διάσωση"!

Το 1509 ανέβηκε στον θρόνο της Αγγλίας ο πιο γνωστός και φημισμένος βασιλιάς που πέρασε από την Βρετανία , ο Ερρίκος ο 8ος (Henry VIII ) αφού διαδέχτηκε στο θρόνο τον πατέρα του Ερρίκο τον 7ο (Henry VII ).
Εκείνο τον καιρό όλοι πολεμούσαν με όλους και τα ισχυρά τότε κράτη της Ευρώπης βρίσκονταν στο αποκορύφωμα του ιμπεριαλισμού τους …

Αυτός λοιπόν ο τύπος με το όνομα Ερρίκος 8ος μόλις σε ηλικία 18 ετών , αφού ανέλαβε τον θρόνο, βάλθηκε να δυναμώσει την ήδη δυνατή Αγγλία κυρίως στη θάλασσα με σκοπό να ξαναπάρει πίσω κάποια τμήματα από την Γαλλία που ο πατέρας του είχε χάσει. Από το 1509 που ανέβηκε στο θρόνο μέχρι και την πρώτη του σύγκρουση με τους Γάλλους το 1512 ο Ερρίκος ζήτησε να κατασκευαστούν πολλά πολεμικά πλοία.Ανάμεσα σε αυτά ήταν και το φημισμένο πολεμικό πλοίο Mary Rose. Το αγαπημένο του βασιλιά Ερρίκου. Μάλιστα το βάπτισε έτσι ο ίδιος δίνοντάς του το όνομα της αδερφής του Mary που είχε ιδιαίτερη αγάπη και το προσωνύμιο Rose μιας και το ρόδο ήταν το σύμβολο-έμβλημα της βασιλικής οικογενείας (θυμηθείτε τον πολύ γνωστό Πόλεμο των Ρόδων, War of the Roses).



Η Μary Rose λοιπόν ήταν ένα επιβλητικό πλοίο τύπου carrack ( μεγάλα πλοία με τρία ή παραπάνω ιστία για ταξίδια στον Ατλαντικό που χρησιμοποίησαν πρώτοι οι Πορτογάλοι) και αφού φτιάχτηκε το 1511 στο Portsmouth, Hampshire της Αγγλίας ρίχτηκε στη θάλασσα για ναυμαχίες το 1512.
Για να μη σας κουράζω περισσότερο με λεπτομέρειες … το πλοίο αυτό αποτελούσε εν ολίγοις την κορωνίδα του στόλου των Άγγλων για πολλά χρόνια και σε πολλές συγκρούσεις και με κάποιες συντηρήσεις – προσθέσεις το 1522 - 1525.

Στις 19 Ιουλίου του 1545 και καθώς βρισκόταν στο νότιο άκρο της Αγγλίας και αντιμετώπιζε τους Γάλλους … για ανεξιχνίαστες μέχρι στιγμής αιτίες (ούτε μηχανικό λάθος, ούτε πυρά αντιπάλου) άρχισε να βυθίζεται παίρνοντας μαζί του στον πάτο της θάλασσας κάποιο μέρος του πληρώματος, μιας και η βύθισή του ήταν βίαιη και τάχιστη.

Μετά από πολλά πολλά χρόνια και συγκεκριμένα στις 14 του Μάη του 1966 ομάδα επίλεκτων δυτών με ανάλογο συνεργείο… κατάφεραν να βρουν επιτέλους το βυθισμένο πλοίο στη θάλασσα μετά από πολλές απόπειρες και δυσκολίες.
Αφού έγινε μια βασική ανακατασκευή του σκελετού του πλοίου με βάση τα πρώτα σχέδια κατασκευής του κάτω από την επιφάνεια του νερού, το πλοίο τελικά ανασύρθηκε στην στεριά και μεταφέρθηκε στο λιμάνι του Πόρτσμουθ τον Δεκέμβρη του 1982 όπου αποτελεί μέχρι σήμερα ένα από τα σημαντικότερα «κειμήλια» της ιστορίας του Ναυτικού της Αγγλίας.

Γύρω από το πλοίο έχει δημιουργηθεί πλέον μουσειακός χώρος όπου κάποιος μπορεί να πληροφορηθεί όλη την ένδοξη ιστορία του πλοίου, την υποθαλάσσια ανακατασκευή του από 28.000 δύτες και 19.000 αρχιτέκτονες, ενώ για το 2012 προβλέπεται πως θα έχει τελειώσει το νέο μουσείο Mary Rose που ετοιμάζεται εδώ και χρόνια στο μέρος αυτό.


H Mary Rose Red Ale κυκλοφόρησε το 2009 από τις τότε Ελληνικές Μικροζυθοποιίες ( σημερινή Ολυμπιακή Ζυθοποιία - FIX).
Ένα χρόνο αργότερα και αφού φάνηκε πως δεν μπόρεσε να πείσει το αγοραστικό κοινό ότι δίκαια φέρει το όνομα του ιστορικού πλοίου της Αγγλίας, έκανε ακόμη μια απόπειρα να δοκιμάσει την τύχη της.
Αυτή τη φορά το έργο το ανέλαβε η OK Athens η οποία αποφάσισε να συμπεριλάβει την μπύρα αυτή στο portfolio της. Η παραγωγή της ετικέτας γίνεται πλέον στην Εύβοια  και στα καζάνια της Septem Microbreweries. Αλλαγές -εκτός της ετικέτας και του μπουκαλιού- επήλθαν τόσο στους αλκοολικούς βαθμούς ( 4,5% αντί 5% ABV που ήταν πρώτα), αλλά και γενικότερα στο περιεχόμενο!
Ας δούμε και τις δυο εκδόσεις ...
Την παλιά που δεν υπάρχει πια, αλλά και τη νέα που συναντάμε πλέον στα ράφια της αγοράς!

- Mary Rose Premium Red ale beer -

Ελληνικές Μικροζυθοποιίες ( νυν Ολυμπιακή ζυθοποιία)

μια αγγλικού τύπου Red Ale (δε θα μπορούσε να ήταν και κάτι άλλο παρά κάτι που να θυμίζει το U.K.) με 5% ABV

Κοκκινωπό με πορτοκαλί ανταύγειες το σώμα της σχηματίζει προς μεγάλη μου έκπληξη έναν πολύ καλό -σχεδόν λευκό- αφρό που μάλιστα θα διατηρηθεί για αρκετή ώρα μέχρι να περιοριστεί σε ένα διακριτικό πέπλο ενός εκατοστού μέχρι το φινάλε. Όμορφη εμφάνιση σίγουρα …

Άρωμα: τα malts σε πρώτο πλάνο με περάσματα καραμέλας και φρούτων, αλλά όλα τους σχετικά αδύναμα θα έλεγα. Λίγο καλύτερα τα πράγματα στην πορεία και όταν πιάσουμε καλύτερες θερμοκρασίες..

Γεύση: ημίγλυκη η γεύση της με τσιμπήματα πικράδας. Εδώ ο λυκίσκος επικρατεί των malts θα έλεγα σε σχέση με το άρωμα, ενώ η ίδια αχνή και αδύναμη παρουσία της καραμέλας και κάποιων φρούτων δίνει ένα σχετικό ενδιαφέρον στη μονοτονία.

Επίγευση: γλυκόπικρη με τον λυκίσκο να τσιμπάει ευχάριστα στο τέλος, αλλά σαφώς πολύ μικρής διάρκειας.

Σώμα δυστυχώς πολύ ελαφρύ, σχεδόν νερουλό. Ανθρακικό αρκετά ισχυρό θα έλεγα. Κατεβαίνει εύκολα, αλλά χωρίς να εντυπωσιάζει …

Μια καλούτσικη απόπειρα που θα μπορούσε να ήταν ακόμη καλύτερη, αν όλα δεν ήταν τόσο υποτονικά πάνω της, με εξαίρεση το τελείωμα που πράγματι αφήνει μια καλή κάπως τελευταία εντύπωση με την φρεσκάδα και την ελαφριά πικράδα του λυκίσκου να μένει στο στόμα.

Βαθμολογία: 5,5

Mary Rose Premium Red Ale beer

από την ΟΚ Athens . Παραγωγή: Septem Microbrewery

στα 4,5% ABV

Πιο ανοικτό το χρώμα του σώματός της σε σχέση με την πρώτη έκδοση, στο βαθύ πορτοκαλί θα έλεγα προς το χρώμα της καραμέλας. Αφρός λευκός που θα πέσει δυναμικά στην αρχή, αλλά όχι πολύ συνεκτικός ! Θα πέσει σύντομα μέχρι να εξαφανιστεί τελείως.

Άρωμα: Malts και λυκίσκος παίζουν εξίσου αυτή τη φορά και σαφώς πιο ισορροπημένα μεταξύ τους. Η καραμέλα παρούσα αλλά συνάμα με μια αισθήτη πλέον παρουσία φρούτων (ελαφρώς μήλο και δαμάσκηνο). Όσο και αν φαίνεται περίεργο το αλκοόλ της κάνει στο άρωμα αισθητή την παρουσία του.

Γεύση: Ημίγλυκη κι εδώ η γεύση της, με τον λυκίσκο να διαφαίνεται όμως πολύ πιο αισθητά από την πρώτη έκδοση. Πιο αισθητή και η παρουσία φρούτου και καραμέλας.

Επίγευση: Σαφώς πιο έντονη και πιο μακράς διάρκειας το τελείωμα και σαφώς πιο δυναμική η αίσθηση του λυκίσκου που σου αφήνει μια ευχάριστη πικράδα για αρκετή ώρα.

Βαθμολογία: 7

Εκτός από το μπουκαλάκι και τους αλκοολικούς βαθμούς που διαφέρουν στις δυο εκδόσεις υπάρχουν και άλλες διαφορές με τη δεύτερη έκδοση να υπερτερεί σαφώς της πρώτης.

Το σώμα είναι λεπτό και στις δυο βρασιές, ενώ ο αφρός στεκεται καλύτερα και για περισσοτερη ώρα στην πρώτη περίπτωση. Αλλά αυτό είναι και το μόνο σημείο που η πρώτη έκδοση επικρατεί της δεύτερης. Σε όλα τα άλλα θα έλεγα πως έχουμε μια πλήρη κυριαρχία της παραγωγής Septem, όπου άρωμα, γεύση και επίγευση έγιναν πολύ πιο ζωντανά και πολύ πιο έντονα σε σχέση με την πολύ αχνή παρουσία τους την πρώτη φορά. H μπύρα εν ολίγοις, απέκτησε χαρακτήρα, πράγμα που της έλειπε για τα καλά!

Φαίνεται πως κι εδώ ο Σοφοκλής Παναγιώτου έβαλε για τα καλά το χεράκι του και μετέτρεψε μια αδιάφορη και μέτρια ετικέτα σε μια αξιόλογη red ale που μπορεί τουλάχιστον να μη ντρέπεται να φέρει πάνω της το όνομα του ιστορικού καραβιού Mary Rose.

Pache ... !!!