Μαύρη είν’ η νύχτα στου Chalice

Πάντα αναρωτιόμουν τι σκέφτονται κάποιοι ζυθοποιοί, όταν κυκλοφορούν τις καλύτερες μπύρες τους αποκλειστικά σε μεγάλα μπουκάλια. Από τις διάφορες εκδοχές που έχω ακούσει κατά καιρούς, μου αρέσει περισσότερο αυτή που λέει πως αυτό γίνεται για να τις μοιραζόμαστε με τα φιλαράκια μας, τους ομοιοπαθείς Μπυραματιστές. Τώρα τελευταία μάλιστα, που οι περισσότεροι έχουμε βρει τις άκρες μας στα ανά τον κόσμο e-shops, όλο και αυξάνεται ο αριθμός των μεγάλων μπουκαλιών που φτάνουν στην υπόγα, ντουλάπα, βεράντα, ψυγείο του καθενός. Όταν κάποιες φορές μάλιστα, οι μπύρες είναι ονομαστές και δυσεύρετες, απαιτείται επείγουσα αντιμετώπιση του θέματος.



Μια τέτοια επείγουσα κατάσταση κλήθηκε να αντιμετωπίσει πριν λίγες μέρες η γνωστή ομάδα των πορτεροσταουτάκηδων (έπειτα απ’ τη μεταγραφή του Άλεξ σε γερμανική ομάδα, στην ομάδα υπέγραψε ο Θανάσης).
 


Στο τραπέζι των πειραματισμών παρέλασαν ουκ ολίγες ομορφιές. Την αρχή έκανε η Smoked Porter της Stone Brewing Co. Μια πολύ καλή porter, εκλεκτή σε άρωμα και γέυση, με την καραμέλα και τον καπνό να στολίζουν τον κλασσικό καμβά από καφέ και ψημένη βύνη. Τη βαθμολογώ με 8.25 στα 10



Στη συνέχεια, μια και είχε ήδη καταφθάσει η πίτσα (εεεε… οι πίτσες ήθελα να πω ) περάσαμε σε Lost Abbey και την Devotion Ale. Ξανθιά, φυσικά θολή, με πλούσιο κρεμώδη αφρό που διατηρείται. Άρωμα πορτοκαλιού και μαγιάς. Ελαφρύ τσίμπημα στο στόμα και γεύση σχετικά πικρή, με το λυκίσκο να δίνει αποφασιστικά το παρόν. Θα της δώσω 7.75 στα 10




Για να ξεπλύνουμε το στόμα μας προτιμήσαμε μια κορυφαία ΙΡΑ, την Russian River Pliny the Elder. Ξανθιά, φυσικά θολή, με λευκό πλούσιο αφρό και άρωμα φρεσκάδας με το λυκίσκο να σε κάνει να πιστεύεις πως μόλις τον έκοψες απ’ το χωράφι. Ισορροπημένη κι ευκολόπιοτη, μια εξαιρετική Αμερικανική India Pale Ale. Βαθμολογώ με 8.75 στα 10




Περνώντας στην κυρίως βραδιά, σειρά πήραν οι imperial stouts. Και τι imperial stouts…

Abyss (by Thanasis) – Night Stalker (by MONK) – Stone RIS (by Chalice)

Πρώτη δοκιμάσαμε την κλασσική Stone Russian Imperial Stout. Με 10.5% αλκοόλ ήταν η ελαφρύτερη απ’ τις τρεις υποψήφιες. Μαύρη στο χρώμα με πλούσιο καφετή αφρό που πέφτει σχετικά γρήγορα, αλλά θα ξαναζωντανέψει σε κάθε μου στριφογύρισμα του ποτηριού.



Στο άρωμα, τα roasted malts στολίζονται με σοκολάτα και καβουρντισμένο καφέ, ενώ απολαυστικά αισθητό είναι και το αλκοόλ. Ίδια αίσθηση και στη γεύση, χωρίς κάτι που να σε κάνει να την ξεχωρίζεις.



Μια πολύ καλή imperial stout, αλλά από την Stone θα περίμενα κάτι πιο δυναμικό. Βαθμολογώ με 9 την εμφάνιση, 9 το άρωμα, 8 τη γεύση και 8.5 την αίσθηση. Σύνολο 8.50 στα 10




Επόμενη στη πασαρέλα, η τελευταία δημιουργία της Goose Island, ονόματι Night Stalker. Βασισμένη στη ναυαρχίδα της εταιρείας, την κλασσική Bourbon County, η Night Stalker δεν έχει παλαιωθεί σε βαρέλια bourbon και έχει περάσει μια καλή «συνεδρία» dry hopping στο τέλος.



Μπορεί να μην είχαμε το ποτήρι της Night Stalker αλλά από μπλουζάκι…
Μαύρο χρώμα κι εδώ μ’ ένα σοκολατή αφρό που τόσο πυκνό δύσκολα συναντάς. Το διοξείδιο μετά βίας διαπερνούσε το στρώμα του και όλες  οι φυσαλίδες διιέφευγαν απ’ το μοναδικό άνοιγμα σ’ αυτό, δημιουργώντας μια μεγάλη φούσκα!



Στο άρωμα, μαζί με τη ψημένη βύνη και τη σοκολάτα, διακρίνω αλκοόλ, μαστίχα και ξύλο. Στη γεύση, ψημένη βύνη, μαύρα φρούτα, bourbon. Πολύ καλή ισορροπία malts και λυκίσκου. Δυνατή και περίπλοκη γεύση, εξίσου καλή με το άρωμα. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο καλό, που όλοι χαμογελάσαμε. Δίνω 9 στα 10 σε όλους τους τομείς!



Τελευταία στο σανίδι η πιο φημισμένη απ’ όλες. Η Abyss 2009 της Deschuttes, μια imperial stout παλαιωμένη κατά το 1/3 σε δρύινα βαρέλια, που βρίσκεται μονίμως τα τελευταία χρόνια στα charts (Νο5 στο Beer Advocate και Νο 17 στο RateBeer)
Κλασσικά μαύρη στο χρώμα με πλούσιο καφετή αφρό που υποχωρεί σχετικά γρήγορα. Αλκοόλ και ξύλο συνοδεύουν τη ψημένη βύνη και τη σοκολάτα στο άρωμα, αλλά και μια ιδιαίτερη μυρωδιά μαγιάς (κάτι σε υγρό ξύλο και στάβλο ), έντονη στην αρχή που καλύπτει τα υπόλοιπα αρώματα.



Στη γεύση ο λυκίσκος δίνει παράσταση, αν και τελικά χάνεται στη γενικότερα γλυκιά γεύση. Ψημένη βύνη και καφές αλλά και μαύρη ζάχαρη κυριαρχούν κι εδώ. Στην επίγευση κρατάει περισσότερη πίκρα, ισορροπώντας λίγο τις εντυπώσεις.



Αν και αναμφισβήτητα πολύ καλή μπύρα, η Abyss χάνει κάπως στην εναλλαγή αρώματος και γεύσης και δε μπόρεσε να κοντράρει την Night Stalker, που ομόφωνα εκλέχθηκε η σταρ της βραδιάς. Βαθμολογώντας την βέβαια θα δώσω 8.5 στην εμφάνιση, 8.5 στο άρωμα, 8.5 στη γεύση και 8 στην αίσθηση. Σύνολο: 8.5 στα 10


Κάπου εκεί σταματήσαμε γιατί τα παιδιά είχαν κι επιστροφή μπροστά τους. Ήταν μια όμορφη βραδιά, με καλή παρεούλα και εξαιρετικές μπύρες. Άντε γρήγορα και στην επόμενη