Παρασκευή 18 Φεβρουαρίου 2011

Μαύρη είν’ η νύχτα στου Chalice

Πάντα αναρωτιόμουν τι σκέφτονται κάποιοι ζυθοποιοί, όταν κυκλοφορούν τις καλύτερες μπύρες τους αποκλειστικά σε μεγάλα μπουκάλια. Από τις διάφορες εκδοχές που έχω ακούσει κατά καιρούς, μου αρέσει περισσότερο αυτή που λέει πως αυτό γίνεται για να τις μοιραζόμαστε με τα φιλαράκια μας, τους ομοιοπαθείς Μπυραματιστές. Τώρα τελευταία μάλιστα, που οι περισσότεροι έχουμε βρει τις άκρες μας στα ανά τον κόσμο e-shops, όλο και αυξάνεται ο αριθμός των μεγάλων μπουκαλιών που φτάνουν στην υπόγα, ντουλάπα, βεράντα, ψυγείο του καθενός. Όταν κάποιες φορές μάλιστα, οι μπύρες είναι ονομαστές και δυσεύρετες, απαιτείται επείγουσα αντιμετώπιση του θέματος.

Bigbottles lineup

Μια τέτοια επείγουσα κατάσταση κλήθηκε να αντιμετωπίσει πριν λίγες μέρες η γνωστή ομάδα των πορτεροσταουτάκηδων (έπειτα απ’ τη μεταγραφή του Άλεξ σε γερμανική ομάδα, στην ομάδα υπέγραψε ο Θανάσης). Ο Γελαστούλης κλείνει το μάτι
 
Stone Smoked Porter 2 gl

Στο τραπέζι των πειραματισμών παρέλασαν ουκ ολίγες ομορφιές. Την αρχή έκανε η Smoked Porter της Stone Brewing Co. Μια πολύ καλή porter, εκλεκτή σε άρωμα και γέυση, με την καραμέλα και τον καπνό να στολίζουν τον κλασσικό καμβά από καφέ και ψημένη βύνη. Τη βαθμολογώ με 8.25 στα 10

Lost Abbey Devotion 3 gl pizza fl

Στη συνέχεια, μια και είχε ήδη καταφθάσει η πίτσα (εεεε… οι πίτσες ήθελα να πω Πίτσα ) περάσαμε σε Lost Abbey και την Devotion Ale. Ξανθιά, φυσικά θολή, με πλούσιο κρεμώδη αφρό που διατηρείται. Άρωμα πορτοκαλιού και μαγιάς. Ελαφρύ τσίμπημα στο στόμα και γεύση σχετικά πικρή, με το λυκίσκο να δίνει αποφασιστικά το παρόν. Θα της δώσω 7.75 στα 10


Lost Abbey Devotion label

Για να ξεπλύνουμε το στόμα μας προτιμήσαμε μια κορυφαία ΙΡΑ, την Russian River Pliny the Elder. Ξανθιά, φυσικά θολή, με λευκό πλούσιο αφρό και άρωμα φρεσκάδας με το λυκίσκο να σε κάνει να πιστεύεις πως μόλις τον έκοψες απ’ το χωράφι. Ισορροπημένη κι ευκολόπιοτη, μια εξαιρετική Αμερικανική India Pale Ale. Βαθμολογώ με 8.75 στα 10


Russian River Pliny Elder b&g

Περνώντας στην κυρίως βραδιά, σειρά πήραν οι imperial stouts. Και τι imperial stouts… Ανδρικό φλερτ

Abyss-NightStalker-StoneRIS
Abyss (by Thanasis) – Night Stalker (by MONK) – Stone RIS (by Chalice)

Πρώτη δοκιμάσαμε την κλασσική Stone Russian Imperial Stout. Με 10.5% αλκοόλ ήταν η ελαφρύτερη απ’ τις τρεις υποψήφιες. Μαύρη στο χρώμα με πλούσιο καφετή αφρό που πέφτει σχετικά γρήγορα, αλλά θα ξαναζωντανέψει σε κάθε μου στριφογύρισμα του ποτηριού.

Stone RSI 2gl&b

Στο άρωμα, τα roasted malts στολίζονται με σοκολάτα και καβουρντισμένο καφέ, ενώ απολαυστικά αισθητό είναι και το αλκοόλ. Ίδια αίσθηση και στη γεύση, χωρίς κάτι που να σε κάνει να την ξεχωρίζεις.

Stone RSI creamy glass

Μια πολύ καλή imperial stout, αλλά από την Stone θα περίμενα κάτι πιο δυναμικό. Βαθμολογώ με 9 την εμφάνιση, 9 το άρωμα, 8 τη γεύση και 8.5 την αίσθηση. Σύνολο 8.50 στα 10


GooseIsland NightStalker g&b

Επόμενη στη πασαρέλα, η τελευταία δημιουργία της Goose Island, ονόματι Night Stalker. Βασισμένη στη ναυαρχίδα της εταιρείας, την κλασσική Bourbon County, η Night Stalker δεν έχει παλαιωθεί σε βαρέλια bourbon και έχει περάσει μια καλή «συνεδρία» dry hopping στο τέλος.

Nightstalker t-shirt

Μπορεί να μην είχαμε το ποτήρι της Night Stalker αλλά από μπλουζάκι… Ο Γελαστούλης ζεσταίνεται
Μαύρο χρώμα κι εδώ μ’ ένα σοκολατή αφρό που τόσο πυκνό δύσκολα συναντάς. Το διοξείδιο μετά βίας διαπερνούσε το στρώμα του και όλες  οι φυσαλίδες διιέφευγαν απ’ το μοναδικό άνοιγμα σ’ αυτό, δημιουργώντας μια μεγάλη φούσκα!

GooseIsland NightStalker Creamy glass

Στο άρωμα, μαζί με τη ψημένη βύνη και τη σοκολάτα, διακρίνω αλκοόλ, μαστίχα και ξύλο. Στη γεύση, ψημένη βύνη, μαύρα φρούτα, bourbon. Πολύ καλή ισορροπία malts και λυκίσκου. Δυνατή και περίπλοκη γεύση, εξίσου καλή με το άρωμα. Το αποτέλεσμα ήταν τόσο καλό, που όλοι χαμογελάσαμε. Δίνω 9 στα 10 σε όλους τους τομείς! Γελαστούλης

Abyss-sniff

Τελευταία στο σανίδι η πιο φημισμένη απ’ όλες. Η Abyss 2009 της Deschuttes, μια imperial stout παλαιωμένη κατά το 1/3 σε δρύινα βαρέλια, που βρίσκεται μονίμως τα τελευταία χρόνια στα charts (Νο5 στο Beer Advocate και Νο 17 στο RateBeer)
Κλασσικά μαύρη στο χρώμα με πλούσιο καφετή αφρό που υποχωρεί σχετικά γρήγορα. Αλκοόλ και ξύλο συνοδεύουν τη ψημένη βύνη και τη σοκολάτα στο άρωμα, αλλά και μια ιδιαίτερη μυρωδιά μαγιάς (κάτι σε υγρό ξύλο και στάβλο Κατσίκι ), έντονη στην αρχή που καλύπτει τα υπόλοιπα αρώματα.

Abyss creamy glass

Στη γεύση ο λυκίσκος δίνει παράσταση, αν και τελικά χάνεται στη γενικότερα γλυκιά γεύση. Ψημένη βύνη και καφές αλλά και μαύρη ζάχαρη κυριαρχούν κι εδώ. Στην επίγευση κρατάει περισσότερη πίκρα, ισορροπώντας λίγο τις εντυπώσεις.

Abyss label

Αν και αναμφισβήτητα πολύ καλή μπύρα, η Abyss χάνει κάπως στην εναλλαγή αρώματος και γεύσης και δε μπόρεσε να κοντράρει την Night Stalker, που ομόφωνα εκλέχθηκε η σταρ της βραδιάς. Βαθμολογώντας την βέβαια θα δώσω 8.5 στην εμφάνιση, 8.5 στο άρωμα, 8.5 στη γεύση και 8 στην αίσθηση. Σύνολο: 8.5 στα 10


Κάπου εκεί σταματήσαμε γιατί τα παιδιά είχαν κι επιστροφή μπροστά τους. Ήταν μια όμορφη βραδιά, με καλή παρεούλα και εξαιρετικές μπύρες. Άντε γρήγορα και στην επόμενη Ο Γελαστούλης κλείνει το μάτι

7 σχόλια:

  1. Αυτό το κελάρι σου μας έχει κάνει μεγάλη ζημιά αγαπητέ μας Νίκο!

    Οταν δε ανοίγεις τέτοιους θησαυρούς μας έρχεται μια γλυκιά ζαλάδα.

    (Ολα τα λεφτά η μπλούζα,φυσικά δεν χρειαζόταν να εμφανιστεί για να καταλάβουμε σε ποιον ανήκει:p)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Τι να πρώτο-δοκιμάσεις τώρα, σάστισα. Τις θέλω όλες. Αυτή η κάβα…φτου να μην την ματιάσω…τι άλλο κρύβει, φίλε Νικ;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μία ομολογουμένως όμορφη και πολύ “σκοτεινή” βραδιά, κατά την οποία μας δόθηκε η ευκαιρία να δοκιμάσουμε κάποιες από τις καλύτερες δημιουργίες της παγκόσμιας ζυθοποιίας :)

    Όντως, αν και οι προσδοκίες και των τριών μας ήταν υψηλές για την Abyss, τελικά η Night Stalker ήταν αυτή που έκλεψε τις εντυπώσεις και τις καρδιές μας.
    Άλλη μια απόδειξη ότι τελικά οι διάφορες λίστες top10, top20, top50… ορισμένες φορές δεν παίζουν και μεγάλο ρόλο, αφού πρωταγωνιστές θα είναι πάντα το προσωπικό γευστικό κριτήριο, που είναι συνάρτηση πολλών παραγόντων.

    Τελικά κάποια “μεγάλα” ονόματα δεν είναι και τόσο μεγάλα :P
    Who knows? May be next time… ;)

    Εις υγείαν όλων των απανταχού φίλων των μαύρων νέκταρ κι όχι μόνο… :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ευγε παιδες μπυροδοκιμστες!!!κορυφαιες στιγμες!!
    αλλα...τωρα τελευταια κανετε κατι ψιλοκρυφες μαζωξεις στην υπογα κ δεν λετε τπτ...
    μαλλον για αβανταδορους επιλεκτικα μας θελετε...
    ΒΑΛΤΕ ΜΙΑ ΦΩΝΗ ΡΕΕΕΕ...!!!ποιος σας ειπε οτι δεν θα 'ρχομαστε.
    θα φερναμε κ μεις το κατι τι μας...

    τεσπα ας μην γινω αλλο κακος...
    αντε κ στα επομενα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Φίλε Weissman δε χρειαζεται να βάλουν φωνή. Και ψίθυροι να ήταν εγώ θα πήγαινα, απροσκλητος και άγνωστος φυσικά, αλλά με αυτά που βλέπουμε εδώ μέσα όλοι νιωθουμε το ίδιο συναίσθημα πιστευω και ευχομαστε να μπορεσουμε να δοκιμάσουμε κι εμεις καποτε μερικές έστω ετικέτες απο αυτές.
    Συγχαρητήρια για τις ομορφες στιγμές που περνάτε και μας τις δημοσιεύετε για να πέρνουμε κι εμεις μια ιδέα από αυτες τις υπέροχες μπύρες που δοκιμάζετε.
    Καλά βρε; μέχρι και ποτήρια Stone έχετε; Κι εγώ εχω καμια 30 και λεω πως εχω και συλλογη!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Όπως έχω πει αρκετές φορές φίλε Λευτέρη, ακόμα και οι καλύτερες μπύρες βρίσκονται εύκολα στα online μπυρομάγαζα του εξωτερικού. Τα έχουμε ψάξει, τα έχουμε δοκιμάσει και ιδού το αποτέλεσμα. Εύκολα πιστεύω μπορούν να μαζευτούν δυο-τρία άτομα και να κάνουν μαζί μια παραγγελία - ή και μόνοι τoυς οι πιο φανατικοί :P

    Πιο πολλά πληρώσαμε χθες το βράδυ με την παρέα μου για τρεις-τέσσερεις μπυρίτσες στη τοπική μπυραρία, παρά για τα διαμάντια που απολαύσαμε εκείνη τη "μαύρη" βραδιά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Πω πω μαυρίλαααα .... μονο ο ΟΖΖΥ σας έλειπε εκεινο το βράδυ ... χεχε

    Αν και δεν ειναι της ειδικότητας μου μπορω να πω οτι και γω σκατο-ζήλεψα ....

    Μπράβο παιδάκια ..... αντε και στα επόμενα

    ΑπάντησηΔιαγραφή