Τετάρτη 3 Νοεμβρίου 2010

Revelation Cat Craft Brewing :: The WOODWORK Series ( barrel acasia) & Brasserie 4:20, Rome

Η Αιώνια Πόλη, η Ρώμη, είναι ένας "κρυφός παράδεισος" της μπύρας, φίλες και φίλοι μπυραματιστές … Αυτό μπορεί να το καταλάβει κάποιος μόνο αν επισκεφτεί αυτή την ιστορική πόλη υποψιασμένος εκ των προτέρων και μάλιστα στοχευμένα. Σε διαφορετική περίπτωση θα μείνει στην επιφάνεια των μπυρο-δρώμενων βλέποντας απλά τους γνωστούς παγκόσμιους κολοσσούς της αγοράς μπύρας να κατακλύζουν την πόλη από άκρη σε άκρη.
Μέσα σε αυτόν τον οργασμό των μπυρο-εξελίξεων στη γειτονική μας Ιταλία σήμερα θα αναφερθώ σε μια νέα ηλικιακά ζυθοποιία που πήρε σάρκα και οστά μόλις τον τελευταίο χρόνο προσπαθώντας ταυτόχρονα να δώσω και λίγο πιο μεσογειακό χρώμα στη σελίδα μας ...
Εμπνευστής και δημιουργός της ο Alex Liberati, γνωστός πλέον στο διεθνές στερέωμα της μπυροφιλικής κοινότητας ως ο ιδιοκτήτης της καταπληκτικής Brasserie 4:20 στη Ρώμη, μιας brasserie που θα τη χαρακτήριζε κάποιος σαν το Ναό της μπύρας!

Το 2009 ο Alex αποφασίζει να προχωρήσει τη σχέση του με τη μπύρα και ένα βήμα παραπάνω. Έτσι, προχωράει και στην παραγωγή δημιουργώντας την Revelation Cat σε ένα χώρο 7.000 τ. μ. που βρίσκεται κάπου ανάμεσα στη Roma και την Pomezia, στην Via Laurentina 2090. Ο Marco Meneghin ερχόμενος από το Μιλάνο στη Ρώμη είναι ο Brewer της ζυθοποιίας. Η Revelation Cat αποτελεί μια Ζυθοποιία η οποία σύμφωνα με τον Alex θα κινηθεί τόσο στην παραγωγή καινούριων ξεχωριστών συνταγών μέσα από τη ζυθοποιία, όσο και στην παραγωγή ετικετών κατόπιν συνεργασίας με άλλες Ζυθοποιίες της Ευρώπης.
Μια ετικέτα της Revelation Cat κρατάω σήμερα στα χέρια μου. Μια ετικέτα που έφτασε σε εμένα κατευθείαν από τα χέρια του Alex Liberati, όταν τον περασμένο Απρίλιο είχα τη χαρά να τον γνωρίσω και να συζητήσω μαζί του στην Brasserie 4:20 στη Ρώμη όπου βρέθηκα για λίγες ημέρες.

Ο Alex Liberati με αποχαιρετίζει από την καταπληκτική Brasserie 4:20, δωρίζοντάς μου δυο μπουκάλια της Revelation Cat. Η μια από αυτές είναι η ετικέτα που ασχολούμαστε σήμερα...

Woodwork Series είναι μια σειρά ετικετών που η παραγωγή τους έγινε στο Βέλγιο και στην De Proefbrouwerij. Το σκεπτικό της σειράς αυτής είναι απλό: Φτιάχνεται μια δυνατή IPA σαν βάση και στη συνέχεια παρτίδες της αφήνονται να ωριμάσουν για λίγο σε βαρέλια που κάθε φορά είναι κατασκευασμένα από διαφορετικό είδος ξύλου, ώστε να αποκαλυφθεί αυτή η «διαφορετική άποψη» και επιρροή που δύναται να αφήσει στην βασική μπύρα το καθένα ξεχωριστά από τα διαφορετικά αυτά ξύλινα βαρέλια. Τα βαρέλια αυτά συναρμολογούνται στην Σικελία και δεν έχουν χρησιμοποιηθεί ποτέ ξανά στο παρελθόν.


Έτσι στη σειρά της Woodwork έχουμε να κάνουμε με 4 διαφορετικές πειραματικές μπύρες:
Η 1η είναι η βασική πρώτη συνταγή χωρίς να έχει αφεθεί καθόλου σε κάποιο βαρέλι, η Base.
Η 2η είναι η βασική συνταγή που αφήνεται να ωριμάσει σε δρύινα γαλλικά βαρέλια (French oak barrels).
H 3η είναι η βασική συνταγή που αφήνεται σε δρύινα αμερικάνικα βαρέλια (American oak barrels)
Η 4η είναι η βασική συνταγή που αφήνεται σε βαρέλια από ακακία (acacia).

Αυτήν την 4η μπύρα της σειράς που αφήνεται για λίγο να «ξεκουραστεί» σε βαρέλια ακακίας έχω στα χέρια μου. Όπως μου είπε ο Alex όταν μου την δώρισε, είναι αυτή η εκδοχή που του αρέσει περισσότερο.

Η βασική μπύρα λοιπόν, είναι μια Imperial IPA (Double India Pale Ale) στα 11% ABV και 70 IBU. Το κριθάρι που χρησιμοποιείται είναι Munich malt και ο λυκίσκος Nelson Sauvin από τη Νέα Ζηλανδία. Βαρέλια των 225 λίτρων.

Ας δούμε καλύτερα αυτήν την πειραματική ετικέτα, αν και για να καταλάβει κάποιος αυτό το πείραμα καλό θα ήταν να είχε στην κατοχή του και τις 4 αυτές μπύρες ώστε να κάνει τις αντίστοιχες συγκρίσεις και να δει τα διαφορετικά αποτελέσματα των διαφορετικών ξύλινων βαρελιών.

Η μπύρα στεγάζεται σε ένα πολύ όμορφο μπουκαλάκι των 375ml, σφραγισμένο με πλαστικό μαύρο φελλό. Στο μπουκάλι δεν υπάρχει κολλημένη καμιά ετικέτα για αυτό το λόγο η μπύρα έχει ένα χάρτινο μαύρο περιτύλιγμα όπου αναγράφονται πάνω σε αυτό όλα τα στοιχεία που σας ανέφερα παραπάνω.



Αφού ξεσφραγίσω το μπουκαλάκι και αδειάσω το περιεχόμενό του στο ποτήρι, σιγά σιγά αρχίζουν να αναδύοται όμορφα αρώματα λυκίσκου και βοτανοανθών. Αυτό βέβαια ήταν κάτι αναμενόμενο και προβλέψιμο για μια IPA.
Το σώμα της πορτοκαλί βαθύ, θολό σχηματίζει έναν μέτριο λευκό αφρό ο οποίος θα εξαφανιστεί πολύ γρήγορα … Ανθράκωση μέτρια.

Άρωμα: ο λυκίσκος, τα βότανα και τα εσπεριδοειδή έχουν το πάνω χέρι εξαρχής. Κάποια υποψία μπαχαριών μου περνάει από το νου, αλλά όχι τόσο ξεκάθαρα. Το γκρειπ-φρουτ και λιγότερο το λεμόνι θα αφήσουν σταδιακά τη θέση τους στο πορτοκάλι όσο η μπύρα ζεσταίνεται, ενώ τότε θα φανεί και η ζεστασιά της μαγιάς. Ωραίο άρωμα. Πολύπλοκο που μεταλλάσεται. Σίγουρα πολύ τονωτικό και refreshing

Γεύση: εδώ η αίσθηση του ξύλου υπάρχει, αλλά γίνεται πιο έντονη μόνο όταν περάσει λίγη ώρα και η μπύρα πιάσει πιο υψηλές θερμοκρασίες. Φρούτα και λυκίσκος έχουν κι εδώ το πάνω χέρι σε μια δυνατή πρώτη πικράδα που ηρεμεί στην πορεία όπου η γεύση γίνεται πιο ισορροπημένη και πιο γλυκιά, αφήνοντας έτσι να εμφανιστούν και τα malts επιτέλους. Τσιμπήματα ζάχαρης-καραμέλας (?) δείχνουν να υπάρχουν, αλλά δεν νομίζω να χαρακτηρίζουν αυτήν την μπύρα.

Επίγευση: καλό φινάλε, πολύ hoppy, μακράς διάρκειας με το γκρειπ-φρουτ να υπερισχύει από πλευράς φρούτων. Η όμορφη πικράδα του λυκίσκου θα υπάρχει για κάμποσο στο λάρυγγα.

Σε γενικές γραμμές θα έλεγα πως πρόκειται για μια καλή DIPA, που όμως προσωπικά δε με ενθουσίασε όσο θα περίμενα με την έννοια ότι δεν έχει να μου προσδώσει κάτι το οποίο θα κάνει την διαφορά και θα την ξεχωρίσει από άλλες του είδους της. Αξιοσημείωτο το ότι με 70 IBU η μπύρα αυτή μοιάζει αρκετά πιο hoppy σε σχέση με άλλες παρόμοιες που έχουν περισσότερα Bittering Units. Το ξύλο της ακακίας, ασφαλώς ούτε που το κατάλαβα. Ξύλο κατάλαβα, αλλά ας είμαστε σοβαροί… σιγά μην μπορούσα να ξεχωρίσω την ακακία. Μου φάνηκε η γνωστή «ξυλίλα» που συνήθως βγάζουν τα δρύινα βαρέλια που περισσότερο χρησιμοποιούνται σε αυτές τις περιπτώσεις. Ίσως, αν είχα όλες τις ετικέτες και τις δοκίμαζα παράλληλα να καταλάβαινα το πείραμα του Alex και να έβλεπα τα διαφορετικά αποτελέσματα των διαφορετικών βαρελιών. Ίσως …


Τα καλύτερα σημεία της μπύρας: το τελείωμα και έπειτα το άρωμα της.

Βαθμολογία: 8

Brasserie 4:20 - Via Portuense 82, Portaportese Τrastevere
Roma, Italy -(06) 583 10737

Σε έναν μάλλον έρημο δρόμο, δίπλα στα νερά του Τίβερη, σε ένα χώρο που θυμίζει από έξω παλιά αποθήκη ... στεγάζεται το μεγαλείο της Brasserie 4:20 ...

Πέτρα, τούβλο και ξύλο εναρμονισμένα με διακριτική παρουσία του inox, αλλά και την πανέμορφη γιρλάντα πραγματικού λυκίσκου σε όλη την μπάρα, όπως και σε άλλα διάσπαρτα σημεία, η Brasserie 4:20 σε κερδίζει με την πρώτη επαφή που θα έχεις, μπαίνοντας στον χώρο. Η ατμόσφαιρα , υπό τις σκιές του χαμηλού φωτισμού, είναι πράγματι μοναδική και επιβλητική.
Μια πολύ μεγάλη μπάρα από άκρη σε άκρη της αριστερής μεριάς της μπυραρίας αυτής, φιλοξενεί μια πλειάδα βαρελιών με ετικέτες που θα ήθελε να δοκιμάσει ο καθείς μας.
Ο Alex Liberati κατάφερε και δημιούργησε έναν ναό της μπύρας και όχι μόνο. Εκλεκτή ποικιλία από εξαιρετικά και σπουδαία whiskeys, πιάτα αποκλειστικά με θαλασσινά και ζυμαρικά και ασφαλώς ετικέτες από πολλές μικροζυθοποιίες της Αμερικής και της Ευρώπης ...

Mikkeller Tomahawk και De Molen Amarillo από βαρέλι. Δυο Hop IPAs, η μια καλύτερη από την άλλη ..

Κάτω από κάθε μασίνι αναγράφονταν τα χαρακτηριστικά και η βαθμολογία της μπύρας αυτής στο ratebeer με την μορφή της γνωστής καρτέλας .. Τρελή "διαφήμιση" λέμε ...


Ο μπυροκατάλογος με μπόλικες σελίδες γεμάτες εκλεκτά, αλλά συνάμα "ακριβά" ονόματα


Αντιθέτως τα 35 βαρέλια που υπήρχαν δίνονταν μάλλον σε υπερβολικά φτηνή τιμή, αν συνυπολογίσει κάποιος την σπανιότητα και την ποιότητά τους. 5 με 5,5 ευρώ το πιο ακριβό ποτήρι draught ...

Tεράστια γκάμα από 450 ετικέτες σε μπουκάλι και μάλιστα ετικέτες που δύσκολα πετυχαίνεις ακόμη και στις παραγγελίες από online beershops ..

Αν κάποια στιγμή βρεθείτε στη Ρώμη, μην παραλείψετε να περάσετε μια βόλτα από την Brasserie 4:20 !
Το μέρος αυτό αποτελεί παγκοσμίως έναν top προορισμό για κάθε μπυρόφιλο και το βέβαιο είναι πως η παραμονή σας εκεί θα σας γεμίσει πληθώρα χαρούμενων μπυρο-συναισθημάτων ...


Pache ... !!!

9 σχόλια:

  1. Αχ αχ αχ... Αχ αχ αχ...
    Πόσο είπαμε κάνουν τα εισιτήρια για Ρώμη; :)

    Όμορφη παρουσίαση φίλτατε Christo... Ζήσαμε κι εμείς έστω για λίγο τη κοσμοπολίτικη αύρα της ιταλικής brasserie κι ας κοιτάζαμε τα μασίνια σαν ξερολούκουμα :P

    Στις 4 και 20 όμως τι γίνεται; Κλείνει το μαγαζί; :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μπα εκείνη την ώρα το φωτογράφιζε ο Χρήστος-βαμπίρ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Άψογη, κατατοπιστική και ... λιμπιστική παρουσίαση για άλλη μια φορά από τον Μίχο, που είχε την τύχη να βρεθεί σ' αυτό (κι όχι μόνο...) το παγκοσμίου φήμης μπυροστέκι που αποτελεί σίγουρα το παράδεισο του κάθε μπυρόφιλου.

    Φίλε Chalice, αν μεριμνήσεις έγκαιρα θα βρεις καλές τιμές. Για παράδειγμα, εγώ που έχω ήδη κλείσει για 24-27/3/2011, βρήκα αεροπορικά με 130€/άτομο πήγαινε-έλα. Και με 75€/βράδυ το δίκλινο στο κέντρο σε πάρα πολύ καλό ξενοδοχείο :)
    Δεν πισtεύω να ζηλεύει κανείς...!!! :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Μπράβο Χρήστο για την όμορφη παρουσίαση και φυσικά για το μίνι οδοιπορικό της Ρώμης ... φαντάζομαι πως θα δούμε κι άλλα. Αυτη η ασπρόμαυρη φωτογραφία σου ... φοβερή ... θα την βάλω πάνω απ το κρεββάτι μου.

    thanasis καλο ταξίδι να 'χετε και φυσικά σε ζηλεύω που μπορείς να δραπετεύεις όποτε μπορείς. Για Ρώμη παίζουν πολυ συχνα προσφορές αρκει να χεις το χρόνο. Κάποια στιγμή θα τα καταφέρω κι 'γω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Το ξενοδοχείο γιατί το έκλεισες Θανασάκη μου? Αφού όλο το 24άωρο στα μπυρομάγαζα θα είσαι ... Και να ζηλεύουμε!

    Ροκά μου, να τη βάλεις πάνω από το κρεβάτι σου τη φωτογραφία για να φοβίζεις και να διώχνεις τους εφιάλτες τα βράδια !!! Πάντως κάποια στιγμή πράγματι θα ακολουθήσει εκτενέστερο ρεπόρτο για τα μπυρομάγαζα της Ρώμης που είναι ουκ ολίγα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Euge Mixos, an den hsoun esy den tha eixa parei xampari ti mpyro-epanastash synteleitai sthn Italia!

    Endiaferousa h mpyra pou mas parousiases, kai to 4.20 fainetai fobero meros! Den tha paraleiyw thn episkeyh otan episkeftw thn aiwnia polh :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Ημουν στη Ρωμη για 5 μερες πριν ενα χρονο περιπου,τετοιο καιρο. Μαλλον ομως σε λαθος μερη περιφερομουν. Τις μονες μπυρες που εβρισκα παντου ηταν Περονι, Paulaner, Guiness και που και που καμια Morreti σε βαρελι. Μπραβο! ημουν τοσο χαζος για μια ακομη φορα σε ενα ακομη ταξιδι μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Μιχο κλεινουμε κανα εισητηριο για Ρωμη να κανουμε και παρεουλα στον Θανασακη...??? για να μην πινει μονος του βρε παιδι μου... μιας και η Τζενουλα σιγουρα θα θελει να δει αλλα αξιοθεατα στην Ρωμη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή