Η Brouwerij Hoegaarden είναι μια ζυθοποιία η οποία ιδρύθηκε το 1966 από τον Pierre Celis έναν γαλατά στο Hoegaarden μια μικρή κωμόπολη θα λέγαμε στη Φλάνδρα με πληθυσμό περίπου 7.000 κατοίκων. Το Hoegaarden φημίζονταν από το Μεσαίωνα ακόμη για την παρασκευή witbiers, αλλά το 1955 η τελευταία ζυθοποιία που είχε απομείνει έκλεισε.
Τότε ο Pierre Celis στην προσπάθειά του να μη αφήσει την παράδοση αυτή να σβήσει ξεκινάει τη γνωστή Ζυθοποιία και βασισμένος σε παραδοσιακές συνταγές χρόνων φέρνει πάλι στο προσκήνιο μια witbier το 1966.
Τότε ο Pierre Celis στην προσπάθειά του να μη αφήσει την παράδοση αυτή να σβήσει ξεκινάει τη γνωστή Ζυθοποιία και βασισμένος σε παραδοσιακές συνταγές χρόνων φέρνει πάλι στο προσκήνιο μια witbier το 1966.
"Ο Piere Celis, όταν έκλεισε και η τελευταία μικροζυθοποία στην Hoegaarden, ανήμπορη να αντιμετωπίσει τη μαζική επέλαση των pils, δούλευε στην οικογενειακή φάρμα παραγωγής γάλακτος. Με την παρότρυνση των φίλων του, αποφάσισε να δοκιμάσει να φτιάξει τη δική του μπύρα, την οποία και έφτιαξε τελικά σ' ένα μικρό χάλκινο καζάνι, όπως ακριβώς τη θυμόταν όταν ως σχολιαρόπαιδο δούλευε τα καλοκαίρια σε μια άπ' τις ζυθοποιίες του χωριού.
Τόση επιτυχία είχε, που αποφάσισε να οργανώσει μια μεγαλύτερη παραγωγή μ' εξοπλισμό που έστησε στην αποθήκη του σπιτιού του (φωτό), ενώ πολύ γρήγορα, όταν συνεχώς η ζήτηση ανέβαινε, μετέφερε την παραγωγή σ' ένα παρασκευαστήριο λεμονάδας, που αποτέλεσε και τον προπομπό της ζυθοποιίας Hoegaarden. Η επιτυχία της ήταν πολύ μεγάλη, αλλά μια ατυχία έμελε να τη φρενάρει. Μια φωτιά κατέστρεψε τις εγκαταστάσεις οπότε, για να μπορέσει να ξαναρχίσει, αποφάσισε να συνεταιριστεί με την Artois, παρασωρόντας το 45% των κερδών. Όταν αργότερα η Artois εξαγοράστηκε απ' την Interbrew, o Celis, ο οποίος πιεζόταν να εφαρμόσει οικονομικότερες μεθόδους μαζικής παραγωγής, που θα επηρέαζαν την ποιότητα της μπύρας του, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Hoegaarden."
Αναφέρει ο αγαπητός Chalice σε παλαιότερη δημοσίευσή του.
Οι witbiers αποτελούν την πιο αέρινη και ανάλαφρη απάντηση των Βέλγων απέναντι στις πιο brutal weizenbiers των Γερμανών. Πιο ελαφριές, πιο ντελικάτες, πιο σπιρτόζες πιο πιπεράτες.
Το Curacao πάνω από όλα είναι ένα πανέμορφο νησάκι της Καραϊβικής όπου το 1527 οι Ισπανοί κατακτητές φτάνοντας εκεί έφεραν και σπόρους πορτοκαλιάς από τη χώρα τους και συγκεκριμένα της ποικιλίας Valencia. Επειδή όμως δεν έπιασαν όπως θα ήθελαν… τα πορτοκάλια που καρποφορούσαν ήταν ιδιαίτερα πικρά. Έτσι οι κάτοικοι τα εγκατέλειψαν στην τύχη τους με αποτέλεσμα να εξελιχθεί το συγκεκριμένο δέντρο σαν μια άγρια ποικιλία πικρού πορτοκαλιού που επιβιώνει μόνη της … laraha όπως την ονόμασαν.
Εκεί λοιπόν στο νησί Curacao ευδοκιμεί το δέντρο που ονομάζεται laraha και είναι παρόμοιο του γνωστού μας πορτοκαλιού, αλλά πικρό. Οι αποξηραμένες φλούδες του laraha είναι και το βασικό συστατικό του ομώνυμου λικέρ Curacao….
Με αυτό το πρότυπο λοιπόν ο Celis εφάρμοσε τη συνταγή του για την παρασκευή της γνωστής μας witbier Hoegaarden θέλοντας με τις αποξηραμένες φλούδες να αρωματίσει και να πικρίσει ελαφρώς την μπύρα του.
Η Ζυθοποιία έχει περάσει πλέον από το 1987 κάτω από την στέγη της InBev …
Tη σερβίρω στο γνωστό νεροπότηρό της ή αλλιώς Tumbler όπως ονομάζεται διεθνώς αυτό το στυλ ποτηριού …. Ανοιχτό κίτρινο το χρώμα της , θολό φτιάχνει μετά βίας έναν λευκό αφρό της προκοπής ο οποίος φυσικά θα εξαφανιστεί πολύ γρήγορα.
Άρωμα: πολύ λίγο τα malts αχνοφαίνονται ενώ σαν μια witbier περιμένεις τη γνωστή φρουτένια μυρωδιά … Και ναι … το λεμόνι, το πορτοκάλι και ελαφρώς η μπανάνα είναι αυτά που κυριαρχούν με ένα μίγμα μπαχαροκαρυκευμάτων… Ψάχνοντας στο μπουκάλι διακρίνω ότι και εδώ υπάρχει όπως αναγράφεται ο κόλιανδρος (coriander)…Αν βάλουμε και το curacao… ξέρουμε από πού προέρχονται πάνω κάτω αυτά που μυρίζουμε…
Γεύση: μια από τα ίδια με πιο έντονη τη λεμονοπορτοκαλίλα και κάτι σαν πιπέρι ? και στο βάθος και μια περαντζάδα την κάνει η μπανάνα ενώ σίγουρα υπάρχει κάποια προσθήκη ζάχαρης ή κάποιου σιροπιού που αναμιγνύεται ευχάριστα με το ελαφρώς ξινούτσικο στίγμα που υπάρχει. Μπορεί να είναι, λέω εγώ τώρα, σιρόπι καλαμποκιού!
Τελείωμα ολίγον dry και διακριτικά όξινο, πράγμα αναμενόμενο!
Σε γενικές γραμμές θα έλεγα πως είναι μια καλή επιλογή, όταν θέλεις να συνοδεύσεις ελαφριά το γεύμα σου ή να πιεις κάτι πιο ανάλαφρο από κάποιο εκπρόσωπο των σταρόμπυρων… Πολύ ελαφρύ σώμα, ελαφρύ διακριτικό άρωμα και γεύση. Πίνεται πολύ ευχάριστα, το αλκοόλ της ούτε που κάνει την παραμικρή προσπάθεια να φανεί.
Τόση επιτυχία είχε, που αποφάσισε να οργανώσει μια μεγαλύτερη παραγωγή μ' εξοπλισμό που έστησε στην αποθήκη του σπιτιού του (φωτό), ενώ πολύ γρήγορα, όταν συνεχώς η ζήτηση ανέβαινε, μετέφερε την παραγωγή σ' ένα παρασκευαστήριο λεμονάδας, που αποτέλεσε και τον προπομπό της ζυθοποιίας Hoegaarden. Η επιτυχία της ήταν πολύ μεγάλη, αλλά μια ατυχία έμελε να τη φρενάρει. Μια φωτιά κατέστρεψε τις εγκαταστάσεις οπότε, για να μπορέσει να ξαναρχίσει, αποφάσισε να συνεταιριστεί με την Artois, παρασωρόντας το 45% των κερδών. Όταν αργότερα η Artois εξαγοράστηκε απ' την Interbrew, o Celis, ο οποίος πιεζόταν να εφαρμόσει οικονομικότερες μεθόδους μαζικής παραγωγής, που θα επηρέαζαν την ποιότητα της μπύρας του, αποφάσισε να εγκαταλείψει την Hoegaarden."Αναφέρει ο αγαπητός Chalice σε παλαιότερη δημοσίευσή του.
Γνώρισμά τους τα ξύσματα πορτοκαλιού που χαρακτηρίζουν κυρίως το άρωμα, αλλά και διάφορα μπαχάρια που συνηθίζουν να προκύπτουν στις Βελγικές μπύρες γενικότερα.
Χαρακτηριστικό της συνταγής της Hoegaarden witbier είναι εκτός από τη μίξη σιταριού και καλαμποκιού και προσθήκη αποξηραμένων πορτοκαλόφλουδων κατά το πρότυπο του Curacao …
Το Curacao πάνω από όλα είναι ένα πανέμορφο νησάκι της Καραϊβικής όπου το 1527 οι Ισπανοί κατακτητές φτάνοντας εκεί έφεραν και σπόρους πορτοκαλιάς από τη χώρα τους και συγκεκριμένα της ποικιλίας Valencia. Επειδή όμως δεν έπιασαν όπως θα ήθελαν… τα πορτοκάλια που καρποφορούσαν ήταν ιδιαίτερα πικρά. Έτσι οι κάτοικοι τα εγκατέλειψαν στην τύχη τους με αποτέλεσμα να εξελιχθεί το συγκεκριμένο δέντρο σαν μια άγρια ποικιλία πικρού πορτοκαλιού που επιβιώνει μόνη της … laraha όπως την ονόμασαν.
Με αυτό το πρότυπο λοιπόν ο Celis εφάρμοσε τη συνταγή του για την παρασκευή της γνωστής μας witbier Hoegaarden θέλοντας με τις αποξηραμένες φλούδες να αρωματίσει και να πικρίσει ελαφρώς την μπύρα του.
Η Ζυθοποιία έχει περάσει πλέον από το 1987 κάτω από την στέγη της InBev …
Hoegaarden witbier (blanche)
4,9 % ABV
Τελείωμα ολίγον dry και διακριτικά όξινο, πράγμα αναμενόμενο!
Σε γενικές γραμμές θα έλεγα πως είναι μια καλή επιλογή, όταν θέλεις να συνοδεύσεις ελαφριά το γεύμα σου ή να πιεις κάτι πιο ανάλαφρο από κάποιο εκπρόσωπο των σταρόμπυρων… Πολύ ελαφρύ σώμα, ελαφρύ διακριτικό άρωμα και γεύση. Πίνεται πολύ ευχάριστα, το αλκοόλ της ούτε που κάνει την παραμικρή προσπάθεια να φανεί.
Βαθμολογία: 7,25
Στο παρελθόν είδαμε και μια άλλη Βελγική witbier που εισάγεται στη χώρα μας από την Brasserie Du Bocq : την Blanche De Namur
Pache ... !!!
Wraia h leukh ths Hoegaarden, an kai nomizw oti prin 3-4 xronia h syntagh ths htan pio demenh. Isws na ftaiei to gegonos oti exei ginei pio emporikh etiketa kai pleon th briskeis eukola sxedon pantou, isws pali na ftaiw egw kai oi idiotropies mou :)
ΑπάντησηΔιαγραφήH Celis White pali, h opoia einai idia kai aparallakth se emfanish kai arwma me th Hoegaarden white, exei ena pio mesto xarakthra
Πράγματι αγαπητέ Dokimos, η λευκή βελγική αυτή μπύρα αποτελεί κλασσική-τυπική συνταγή μιας witbier. Δεν ξέρω αν χάλασε ή όχι η συνταγή της, ξέρω πάντως πως όσες φορές την ήπια (ειδικά καλοκαιριάτικα) μου έδωσε τη γνώριμη ξεδιψαστική-λεμονίζουσα αίσθηση που με αναζωογόνησε.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚατεβαίνει εύκολα και είναι για πολλά ποτήρια, ειδικά αν την πετύχεις βαρελίσια!