Δευτέρα 29 Νοεμβρίου 2010

De Struise Sint Amatus 12 :: Νέα αρχή με τις ευλογίες του Αγίου !

Τί ήταν να επαναφέρει στο προσκήνιο ο φίλτατος Chalice την πολυαγαπημένη μου De Struise ? Ζήλεψα
και ευθύς αμέσως είπα να απολαύσω ένα ακόμη δημιούργημα αυτής της καταπληκτικής και ριζοσπαστικής ζυθοποιίας του Βελγίου.

Όπως έχουμε αναφέρει και παλαιότερα οι "Σκληροί Ζυθοποιοί" αποφάσισαν το 2009 επιτέλους να βρουν οριστικό αποκούμπι για να βράζουν ήσυχα στα καζάνια τους τα αριστουργήματά τους! Ο τόπος που επελέχθη ήταν το Oostvleteren (Kasteelstraat 50) στη Φλάνδρα.

Το εγχείρημα της μεταφοράς και δημιουργίας εκ νέου των εγκατάστάσεών τους ήταν δύσκολο, χρονοβόρο και κουραστικό. Βέβαια, σαν Σκληροί Ζυθοποιοί που είναι, αντέχουν ... αλλά ποτέ δεν βλάπτει να καλοπιάνεις και τις θεϊκές δυνάμεις για να τις έχεις σύμμαχους στην κάθε σου προσπάθεια!
Έτσι,  γεννήθηκε η ιδέα να δημιουργήσουν άμεσα μια μπύρα αφιερωμένη στον Saint Amatus για να έχουν τις "ευλογίες" του και την εκ των ουρανών βοήθειά του!!
Ποιος είναι όμως ο Saint Amatus ... και γιατί σε αυτόν ;


Πουθενά αλλού στο Βέλγιο δεν γιορτάζεται και δεν τιμάται ο άγιος αυτός παρά μόνο στην περιοχή και τις ενορίες του Oostvleteren, όπου μάλιστα είναι ο πολιούχος - προστάτης αυτής της πόλης! H "τιμητική μέρα" όπου γιορτάζεται η μνήμη του Αγίου είναι στις 13 του Σεπτέμβρη κάθε χρόνο, η ημέρα του θανάτου του το 690.
Ονομάζεται και Saint Aimé και ήταν Βενεδικτίνος μοναχός που έζησε κατά τον 7ο αιώνα! Υπήρξε ηγούμενος της μονής Agaune στην Ελβετία και επίσκοπος του Sens (Σιόν) στην επισκοπή του Valais της Ελβετίας.

Στα χρόνια που ήταν βασιλιάς ο Theodoric III (Thierry III) κατηγορήθηκε αβάσιμα και χωρίς αποδείξεις μαζί και με άλλους ιερείς από τον συμβουλάτορα του βασιλιά Ebroin, που ήταν ένας πραγματικός τύρρανος της εποχής και που ήθελε να απομακρύνει κάθε φωνή λογικής και καλοσύνης που μπορούσε να υπάρχει. Έτσι ο Saint Amatus αφού εξορίστηκε και εκδιώχθηκε γύρισε σε διάφορα μέρη όπου συνέχισε το ιερό του έργο συμβάλλοντας τα μέγιστα κάθε φορά. Ανάμεσα στα διάφορα μέρη που γύρισε ήταν και το Oostvleteren της Φλάνδρας που οι κάτοικοί του τον αγάπησαν και τον τίμησαν σαν άγιο για το σημαντικό έργο που άφησε στην περιοχή. Πέθανε τελικά το 690 στο Broile (τώρα ονομάζεται Merville) στο βόρειοδυτικό τμήμα της Γαλλίας.
Αν έχετε σκοπό να πάτε να ανοίξετε ζυθοποιία στο Oostvleteren, οφείλετε να μελετήσετε καλύτερα τον βίο του Saint Amatus : http://www.bartleby.com/210/9/132.html

Αυτόν ακριβώς τον πολυτάραχο βίο του πολιούχου Αγίου του Oostvleteren, όπου στεγάζονται πλέον οι νέες εγκαταστάσεις της Ζυθοποιίας "De Struise Brouwers", θέλησαν να τιμήσουν ο Urbain και τα υπόλοιπα παληκάρια και έτσι έφτιαξαν προς τιμήν του μια καινούρια συνταγή, μια Quadrupel.
Ο Άγιος μάλλον έμεινε ευχαριστημένος, αφού η ζυθοποιία της De Struise συνεχίζει να μας ικανοποιεί και να μας δικαιώνει απολύτως για την αγάπη που της δείχνουμε ακόμη και σήμερα που λειτουργεί στις νέες εγκαταστάσεις της.

"The terrific artwork was brought by our narcissistic artist Carlo Grootaert" , μας λένε οι Σκληροί Ζυθοποιοί στο επίσημο site τους και έχουν απόλυτο δίκιο, αφού η ετικέτα για μια ακόμη φορά είναι απολύτως "εμπνευσμένη", όπως εξάλλου και όλες οι ετικέτες της De Struise.

De Struise Sint Amatus 12
μια quadrupel στα 10,5 % ABV


Το χρώμα του σώματός της βαθύ καφέ με κοκκινωπές αντάυγειες μόνο κάτω από το φως. Πολύ θολό σώμα, ακόμα και για dark ale. Προσωπικά δε θυμάμαι τόσο θολούρα σε άλλη quadrupel. Αφρός μπεζόλευκος θα κάτσει στητός, αλλά για πολύ λίγο στην αρχή και τάχιστα θα πέσει μέχρι να εξαφανιστεί τελείως κάποια στιγμή!

Άρωμα: πολύπλοκο το άρωμά της που μεταλλάσσεται συνεχώς με την άνοδο της θερμοκρασίας. Στην αρχή είναι πιο επιθετικό και σπιρτόζικο με την καραμέλα, τα φρούτα (δαμάσκηνο-βύσσινο), τα μπαχάρια και το αλκοόλ να έχουν το πάνω χέρι. Στην πορεία το άρωμα απογειώνεται και άλλο, αλλά κυρίως αλλάζει αισθητά και γίνεται πιο ζεστό, αλλά και πιο βαρύ. Αρχίζουν να φαίνονται τα malts, ολίγον κανέλα, η μαγιά και περισσότερο έντονα το αλκοόλ. Η μπύρα μετατρέπεται σε ένα ηδύποτο γλυκό με τη σοκολάτα να διαφαίνεται επίσης. Τί να πω! Έχουμε πει πολλές φορές πως αυτές οι μπύρες είναι μια διαρκής έκπληξη!

Γεύση: δεν ήταν δυνατόν να συναντήσουμε κάτι διαφορετικό κι εδώ. Συνεχείς εναλλαγές. Εδώ στην αρχή η γεύση μου φάνηκε πιο βαριά και πιο περίπλοκη με φρούτα, μαγιά, malts, αλκοόλ, καπνό και ελαφρώς καραμέλα.Κάποιες στιγμές μου δίνει την αίσθηση ότι δαγκώνω κουκούτσι, όπως όταν τρώμε ένα ροδάκινο ή ένα βερύκοκο και γευόμαστε κατά λάθος και τον "πυρήνα" τους. Στην πορεία η μπύρα κάνει μια κοιλιά και βαραίνει ακόμη πιο πολύ, αλλά ξαναστρώνει από το πουθενά βγάζοντας μια κυρίαρχη αίσθηση σοκολάτας γάλακτος που επιβάλλεται των πάντων μαζί με τη μαγιά και στο background με ξηρούς καρπούς (φουντούκι? δεν είμαι βεβαιος). Κι εδώ το αλκοόλ σου δίνει την αίσθηση πως έχεις να κάνεις πάλι με ένα λικέρ (ολίγον βέβαια μου θύμισε ελαφρώς σε κάποιες φάσεις και bailey's).


Επίγευση: γλυκό τελείωμα, μακράς διάρκειας με τη σοκολάτα και τα φρούτα βασικά και την καραμέλα πιο αχνά να διακρίνονται πιο εύκολα, ενώ κι εδώ το αλκοόλ πάλι δείχνει τα δόντια του και σου ζεσταίνει τον ουρανίσκο.

Αν είναι να την δοκιμάσετε, αξίζει να το κάνετε για αυτές τις καταπληκτικές εναλλαγές που υπάρχουν συνεχώς όσο η μπύρα πιάνει πιο υψηλές θερμοκρασίες. Αν την ξεκινήσετε περί τους 8-9 βαθμούς Κελσίου και την τραβήξετε μέχρι και τους 15 θα δείτε τις όμορφες αυτές και απρόσμενες μεταβολές που συμβαίνουν. Το σώμα της είναι δεμένο αρκετά (περισσότερο από το αναμενόμενο), το αλκοόλ της διάχυτο παντού. Η μπύρα κατεβαίνει πολύ όμορφα στον ουρανίσκο και ίσως σε αυτό ευθύνεται η παραδόξως κρεμμώδης υφή που παίρνει το σώμα της μπύρας αυτής στις πιο ψηλές θερμοκρασίες.

Προσωπικά μου άρεσε πολύ, αν και με παρεξένεψε σε διάφορα σημεία. Δεν ξέρω αν θα την χαρακτήριζα τυπική βελγική Strong Ale. Αυτή η γενικότερη βαριά, γλυκιά, αλκοολική αίσθηση που βγάζει η ετικέτα αυτή, ειδικότερα όταν επικρατεί η σοκολάτα γάλακτος στα τελειώματα θα μπορούσε να σε παραπέμψει μέχρι και σε δυνατή stout. Η παντελής απουσία της αίσθησης της πικράδας είναι το μόνο στοιχείο που σε επαναφέρει στην πραγματικότητα και απορρίπτεις την παραπάνω σκέψη σου! Περίεργη και πολύπλοκη ετικέτα!

Βαθμολογία : 8,75



Δεν ξέρω αν προσπάθησαν να φτιάξουν μια μπύρα πολύπλοκη και πολυτάραχη όσο και η ζωή του Αγίου που τιμούν, εμένα πάντως με εξέπληξαν για μια ακόμη φορά θετικά, αφού έδειξαν και σε αυτή την μπύρα την ικανότητα που έχουν να ξεφεύγουν από τα στεγανά και να διαφοροποιούνται διευρύνωντας την παλέτα των αισθήσεών μας. !!

Ευχαριστώ τους Νίκο και Σπύρο που μου καβάντζωσαν και μου έκαναν δωράκι το μπουκαλάκι της Sint Amatus 12, γνωρίζοντας ασφαλώς την ιδαίτερη συμπάθεια που έχω στη De Struise!

Pache ... !!!

3 σχόλια:

  1. Το ότι οι ετικέτες των Struise είναι πάντοτε εμπνευσμένες, δε χωρά συζήτηση... :)
    Τώρα αν βγει η εκκλησία και αφορίσει τον καλλιτέχνη Carlo - έναν εκ των ζυθοποιών - που πήγε κι έβαλε τα πρόσωπα όλου του team στη θέση των Αγίων και τον Urbain να κοιτάει αφυψηλού, ως άλλος Κύριος... εεε... πάει γυρεύοντας :P

    Δοκίμασα κι εγώ την St. Amatus που λέτε, αλλά δεν τρελάθηκα! Ίσως επειδή την άνοιξα κατευθείαν στους 12-15 βαθμούς, να έχασα κάποιες απ' τις όμορφες αλλαγές που παρουσιάζει αυτή η quadrupel. Προσωπικά, έμεινα με την εκτίμηση πως μάλλον θα ταν καλύτερα να την κράταγα ένα διάστημα στην υπόγα να "ωριμάσει" καλύτερα και ίσως τότε ερχόταν να ισορροπήσει περισσότερο κατά τα γούστα μου.

    Να παραθέσω κάποια στοιχεία απ' τις σημειώσεις μου, προς σύγκριση:

    Άρωμα μαύρα φρούτα, toffee καραμέλα. Τσίμπημα δυνατό στη γλώσσα, αρκετά αισθητό το αλκοόλ. Δυνατή και τσουχτερή όπως πίνω με γεύση γενικά γλυκιά. Μαύρα φρούτα, μέλι και μπαχάρια σε μια ισορροπία μεταξύ γλυκού και πικρού που χάνει κάπως τον έλεγχο. Ίσως χρειάζεται παλαίωση! Επίγευση μακριά και σχετικά πικρή. Σώμα μέτριο για το είδος της.
    Βαθμολογία 8 στα 10

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Δύσκολη μπύρα φίλε Νίκο ... ή μάλλον καλύτερα ιδιότροπη ... Αυτή η ιδιοτροπία της όμως προσωπικά δε με άφησε ασυγκίνητο.
    Συμφωνώ απόλυτα πως είναι μπύρα για παλαίωση και φύλαγμα. Για αυτό το λόγο την ήπια τώρα για να κρατήσω στην άκρη το επόμενο μπουκαλάκι της!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Το παρασκήνιο πίσω από την "προκλητική" ετικέτα της St. Amatus :)

    The story behind the label? “It was a Canadian journalist that called Struise Brouwers a bunch of ‘self-promoting narcissistic bastards.’ So we said, ‘Okay, next time we make a label we’re going to put our faces on it.’ ”

    The middle saint is Grootaert, flanked by Driessens and Braem. Coutteau, the head brewer, is God. A beer might need some history to be respected, but respected brewers apparently can be whoever they want.

    Από ένα ενδιαφέρον άρθρο αφιερωμένο στους extreme ζυθοποιούς του Βελγίου, στην Washington Post:
    http://www.washingtonpost.com/lifestyle/food/beer-belgiums-upstart-innovators/2011/07/07/gIQAjDCiAI_story.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή