Blanche de Namur ... η "Λευκή" μεσαιωνική βασίλισσα !!!

Η Blanche of Namur (1320–1363) ήταν η μεγαλύτερη κόρη του John I, Μαρκησίου της Namur και της Marie του Artois. Η τύχη τα έφερε έτσι και η Blanche το 1336 έγινε βασίλισσα της Σουηδίας και της Νορβηγίας ως σύζυγος του βασιλιά Magnus Eriksson που ήταν βασιλιάς ταυτόχρονα της Σουηδίας-Νορβηγίας (Magnus IV of Sweden, Magnus Eriksson στα Σουηδικά).

Αυτός λοιπόν ο τύπος βρέθηκε το καλοκαίρι του 1334 στη Namur και με συνοπτικές διαδικασίες αρραβωνιάστηκε την Blanche. Ένα χρόνο αργότερα, το 1335, η Blanche μάζεψε τα μπογαλάκια της από τη Namur και σε ηλικία μόλις 15 ετών ανέβηκε στη Σουηδία, όπου παντρεύτηκε τον Magnus τον Οκτώβριο του ίδιου έτους και πήρε έτσι και το αξίωμα της βασίλισσας της Σουηδίας και Νορβηγίας.
Η στέψη της έγινε στις 22 Ιουλίου του 1336 στη Στοκχόλμη και από τότε η Blanche έριξε μαύρη πέτρα πίσω της και δεν εμφανίστηκε ποτέ πια στα στέκια της γενέτειράς της Namur … Κάνε παιδιά να δεις χαΐρι μετά σου λένε …

Επειδή διόλου μας ενδιαφέρει πώς περνούσε η Blanche εκείνα τα χρόνια τον καιρό της, κλείνω την ιστορία με αυτό:

Σε ηλικία 43 ετών (1363) μας άφησε χρόνους στο Tønsberg Castle της Νορβηγίας όπου είχε αποσυρθεί από το 1359, αφού πρώτα μεγάλωσε τους δυο γιους της, τον Eric και τον Haakon.

Όπως είπαμε…κάθε μπύρα και μια ιστορία … Αυτή λοιπόν, την Μεσαιωνική ιστορία της πολύ όμορφης και γλυκύτατης (σύμφωνα με τις φήμες) Blanche αναβίωσε μέσα από τα καζάνια της η Βελγική Ζυθοποιία Brasserie Du Bocq φτιάχνοντας μια witbier που της έδωσε το όνομα της φημισμένης βασίλισσας.

Blanche de Namur το όνομα της βελγικής σταρένιας και θεωρώ πολύ έξυπνο τον συνειρμό αυτό, μιας και στις Belgian witbiers αποδίδεται και ο γαλλικός χαρακτηρισμός blanche, εξαιτίας του ωχρού τους χρώματος. Ό,τι ακριβώς συμβαίνει και με τις σταρόμπυρες της Βαυαρίας που ονομάζονται weisse (λευκός) αντί του weizen (σιτάρι).

Η Λευκή της Ναμούρ λοιπόν... μιας πολύ όμορφης πόλης στη Βαλλονία του Βελγίου που εκτείνεται στην κοιλάδα των ποταμών Sambre και Meuse κάτω από τις Αρδέννες.

Την Brasserie Du Bocq την γνωρίζουμε ήδη στην Ελλάδα με μια σειρά ετικετών που κατέφτασαν πριν ενάμιση χρόνο περίπου πρώτα στη συμπρωτεύουσα και που χαίρουν ιδιαίτερης εκτίμησης από τους μπυρόφιλους της Θεσσαλονίκης: La Ramee blond, St Benoit blond & St Benoit bruin, Gauloise blonde & Gauloise bruin, Waterloo double 8 dark. Ειδικότερα η Gauloise blond και η Waterloo double έχουν χτυπήσει κόκκινο στις προτιμήσεις των συμπρωτευουσιάνων από τη στιγμή που μπήκαν σε βαρέλι σε διάφορα πόστα της πόλης.

Την Blanche de Namur την δοκιμάσαμε στο περυσινό Φεστιβάλ μπύρας της Brugge (3rde Brugs Bier Festival 2009) όπου βρισκόταν στο σταντ της Du Bocq και δεχόταν τα συγχαρητήρια του κόσμου, αφού μόλις είχε ανακηρυχθεί " The Best Wheatbeer in the World " σύμφωνα με τα WBA (World Beer Awards) για το 2009. Μας άρεσε ασφαλώς με την πρώτη δοκιμή.

Φέτος πάλι είχε εξέχουσα θέση στο σταντ της Du Bocq για το 4de Brugs Bier Festival 2010. Βέβαια, εγώ προσωπικά δεν την ξαναδοκίμασα στο χώρο του Φεστιβάλ, αλλά δεν παρέλειψα να την απολαύσω βαρελίσια ένα όμορφο πρωινό στο εξωτερικό μπαράκι του φημισμένου beerstore της Brugge, το 2Be. Μετά από ένα βροχερό και συννεφιασμένο ξεκίνημα της ημέρας, ο ήλιος βγήκε υπέρλαμπρος στον ουρανό της Brugge κι εμείς ακριβώς δίπλα στα κανάλια, όπου βρίσκεται το μπαρ του 2be, παρέα με μπυρίτσα μακαρίζαμε την τύχη μας που μας έδωσε την ευκαιρία να βρεθούμε για μια ακόμη φορά σε αυτήν την πανέμορφη πόλη.

Η βελγική αυτή "λευκή" καταφτάνει επίσημα και στην Ελλάδα κι έτσι έρχεται να προστεθεί άλλη μια μπύρα αυτού του είδους που κατά καιρούς έχει έρθει στην χώρα μας μετά τις Brugs, Hoegaarden, La Trappe, Blue Moon, Jan Hertog (συγχωρήστε με αν ξέχασα κάποια άλλη που μου διαφεύγει αυτή τη στιγμή).

Κάποια από τα πρώτα μπουκαλάκια έφτασαν στα χέρια μου και έτσι είπα να μοιραστώ μαζί σας αυτήν την witbier ( από μπουκάλι αυτή τη φορά και όχι από βαρέλι όπου την είχα δοκιμάσει κατά τις προηγούμενες επαφές που είχα μαζί της ).

Brasserie Du Bocq και

Blanche de Namur με 4,5% ABV

σε μια κλασσική συνταγή belgian wit

Στη γαλάζια ετικέτα του μικρού μπουκαλιού που έχω μπροστά μου, αχνοφαίνεται πίσω από τα γράμματα άποψη της πόλης της Namur, ενώ πλέον έχει προστεθεί και το παράσημο πρωτιάς του 2009, σαν η καλύτερη Wheat beer. Στο κάτω μέρος της ετικέτας γράφει : "Biere sur lie" που σημαίνει "μπύρα με μαγιά". Το μπουκαλάκι των 330ml έχει αλλάξει φέτος. Aπό το κλασσικό (βλ. φωτο πάνω) στο κοντόχοντρο γνωστό μπουκάλι που συνηθίζει πλέον να προωθεί η Du Bocq και που έχουν τόσο η Gauloise, όσο και η Waterloo.

Ανοιχτό κίτρινο-ωχρό το σώμα της, θολό με έναν πολύ καλό και συνεκτικό αφρό στην αρχή ο οποίος θα θα πέσει σχετικά γρήγορα αφήνοντας όμως ένα στρώμα 1 εκ. σε μόνιμη βάση και αποτυπώματα στα τοιχώματα του ποτηριού.

Στο μπουκάλι προτείνεται η μπύρα να καταναλωθεί σε θερμοκρασία 2-4 βαθμούς Κελσίου. Αρκετά δροσερή δηλαδή. Την άνοιξα στους 4 βαθμούς. Καθώς έπιανε υψηλότερες θερμοκρασίες πάντως το σώμα της γινόταν όλο και πιο διαυγές. Η πρώτη θολούρα είχε περιοριστεί.

Στο άρωμα τώρα επικρατούν το λεμόνι-πορτοκάλι, τα καρυκεύματα (κόλιανδρος που είναι must τέτοιων συνταγών), ελαφρώς τα malts.

Στη γεύση έχουμε να κάνουμε με το αναμενόμενο αποτέλεσμα μιας τυπικής belgian witbier, μόνο που μου φαίνεται ελαφρώς πιο γλυκιά η όλη αίσθηση σε σχέση με άλλες wit που έχω δοκιμάσει. Κι εδώ τα εσπεριδοειδή, τα malts, τα καρυκεύματα και ελαφρώς η μαγιά έχουν το πάνω χέρι. Η ύπαρξη των φλούδων πορτοκαλιού και κόλιανδρου δίνει την γνωστή όξινη αίσθηση στο στόμα που έχουν όλες αυτές οι ετικέτες με βάση τα στάνταρτς των συνταγών τους. Επαναλαμβάνω πως απλά η αίσθηση εδώ είναι πιο γλυκιά ελαφρώς και όχι τόσο λεμονίζουσα όπως για παράδειγμα σε μια Hoeggarden ή μια Brugs.

Επίγευση αναμενόμενη και αυτή με τα εσπεριδοειδή και μια μίξη ημίγλυκου και όξινου να αφήνουν τις τελευταίες εντυπώσεις σε ένα τελείωμα μέτριας διάρκειας. Η αίσθηση πάντως του ξινού φαίνεται περισσότερο ξεκάθαρα στο τελειώμα σε αυτήν την μπύρα.

Πολύ καλές οι εντυπώσεις και από το μπουκάλι. Μια κλασσική συνταγή witbier με μικρές αποκλίσεις. Ελαφρώς πιο γλυκιά η όλη αίσθηση της μπύρας αυτής, ειδικά όταν ζεσταθεί και αρχίσει να πιάνει τους 6-7 βαθμούς Κελσίου. Επίσης, πιο γεμάτο σώμα εν συγκρίσει με τις υπόλοιπες που ξέρουμε. Άριστο συνοδευτικό γεύματος και άριστη επιλογή για να ξεδιψάσεις ελαφριά τους ανοιξιάτικους και καλοκαιρινούς μήνες. Στο βαρέλι που τη δοκίμασα στη Brugge σαφώς και ήταν πιο smooth και σου χάιδευε καλύτερα τον ουρανίσκο.

Σε κάθε περίπτωση πρόκειται για μια πολύ καλή εκπρόσωπο του είδους της που προσωπικά μου άρεσε πιο πολύ και από τη Hoegaarden, αλλά και από την Brugs που τις θεωρώ ως τις πιο καλές witbiers που έρχονται ή έρχονταν μέχρι τωρα στη χώρα μας.

Μένει μόνο να αρχίσει να καταφτάνει επισήμως και στην Ελλάδα, πράγμα που θα συμβεί μάλλον σύντομα.

Βαθμολογία : 7,75

Pache ... !!!