ανοιγω την πρωτη που βρηκα στο ψυγειο μου κ τραβω καποιες γρηγορες ποζες… Ταυτοχρονα ψαχνω για στοιχεια…Τζιφος!! Επεσα σε λακο, όχι με φαβα αλλα με μπυρα … Δεν υπαρχουν πολλα κι οσα βρηκα είναι συγκεχυμένα ... Δεν πειραζει, εγω θα βγαλω στον αερα κατι ωραιο κ αντικειμενικο...
Λοιπον που λετε η Bayrish Hefeweizen παραγεται από την Schäffbräu Rudolf Schäff KG 
που εδρευει στο Treuchtlingen, καμια 100στη χιλιομετρα βορεια του Μοναχου.
Η συγκεκριμενη εταιρεια εμφιαλωνει αλκοολουχα ποτα κ αναψυκτικα για λογαριασμο μεγαλων καταστηματων (αλυσιδες σουπερ μαρκετ κτλ…),εξου κ η χαμηλη τιμη της,κατι λιγοτερο από 1 ευρω σε γνωστη καβα της επαρχιας που την εισαγει κατευθειαν από Γερμανια. Αν κι επισημα εχει site (το οποιο είναι ανενεργο…) οσα καταφερα να συγκεντρωσω ηταν από άλλες πηγες..οι οποιες αναφερουν πως το ετος ιδρυσης ηταν το 1364 κ μολις πριν από 70 περιπου χρονια (το 1938) περασε στα χερια των σημερινων ιδιοκτητων. Παραβλεπω λοιπον την επιμερους αποτυχια μου σε ότι αφορα την συλλογή στοιχειων κ ανοιγω το μπουκαλι με την Βαυαρικη ετικετα. 
Ο αφρος της λευκος,με συνοχη,διαρκεια εντυπωσιακη κ δακτυλιδι 5 χιλιοστων για συντροφια μεχρι το τελος…μωρε μπραβο!!!
Κιτρινο φωτεινο το χρωμα της,θολο μα κ ξανθο συναμα. Το σωμα της με αφηνει αδιαφορο καθοτι κατω του μετριου…τσς..τσς….σιγα μην εφτανε τον Αγριογαλο..χε,χε
Με παραξενευουν τα αρωματα της λογω του εντονου λυκισκου (που είναι η αναμενομενη μπανανα?? οεο…) κ του λεμονιου.
Η γευση της αλλοπρόσαλλη θα ελεγα,μα καλα δεν είναι σταρενια?Xωρις γευση ψωμιου?εντονα ανθρακουχα στην αρχη με νοτες εσπερειδοειδων λυκισκου κ κιτρου… Ανθρακουχα ειπα? E..καλα, αυτό ηταν στην αρχη.Διοτι μολις εφτασε στην μεση το ποτηρι, χαθηκε ως δια μαγειας το ανθρακικο … Όπως καταλαβαινετε φιλοι μου η επιγευση δεν μπορει να διαφερει από οσα προανεφερα κ ετσι περιοριζεται σε στοιχεια ομοια του αρωματος της …
Οκ θα φανω λιγο κουβαρδας κ θα της δωσω ένα 5,5/10.
Δεν είναι η σταρενια που θα ξαναβαλεις στο καλαθι σου αλλα σιγουρα είναι μια πρωτης ταξεως επιλογη για καποιον που θελει να αποφυγει τα γνωστα νεροπλυματα…
Που ήταν τόσο καιρό ο Weissman; Οέο; Οι πληροφορίες που συνδέουν την αποχή του απ' τις μπυροπαρουσιάσεις διίστανται. Κάποιες μιλάνε για άδεις κάβες, κάποιες άλλες για την απογοήτευση του "δεν υπάρχει κάποια καλύτερη σταρένια να δοκιμάσω μετά τον Αγριόγαλο - τι τη θέλω τέτοια ζωή"
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ Γιώργης όμως το παλεύει ακόμα! Δοκιμάζει μέχρι και σταρένιες που φλερτάρουν με την κατηγορία "νεροπλύματα" για να μας φωτίσει σ' αυτή την αγορά την αδυσώπυτη.
Έις γνώση και συμμόρφωση λοιπόν φίλοι μου. Δεν είναι όλες οι εκ Γερμανίας σταρένιες ποιοτικές και ούτε ότι φέρνει το κάθε μαγαζί είναι κελεπούρι.
Την Tucker weiss την έχεις δοκιμάσει weissman?
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλή επάνοδο στον διαδικτυακό χώρο της μπύρας φίλε Γιώργη .. μετά από μια μικρή παύση που όμως ήταν αρκετή, ωστε να μας δημιουργήσει στερητικό σύνδρομο πληροφόρησης από τη Γερμανία και τις σταρόμπυρες ... Ο Mr Σταρόμπυρας, ξανά σε δράση!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤόσο οι weizens, όσο και οι pils-lagers (dunkels επίσης) είναι μπύρες που φτιάχνονται για μεγάλη κατανάλωση σε χώρες που η παράδοση και η κουλτούρα τους επιβάλλει αυτό ακριβώς το πραγμα.
Δεν είναι επομένως να απορεί κάποιος πώς στις Γερμανία-Τσεχία υπάρχουν εκατοντάδες μικροζυθοποιίες και brew pubs ακόμη και σε μικρά χωριουδάκια. Αυτό είναι γνωστό εξάλλου.
Τώρα, ανάμεσα σε όλο αυτό τον καταιγισμό μικρο-ετικετών, σίγουρα θα υπάρχουν και κάποιες ετικέτες-διαμάντια, αλλά κατά βάση οι περισσότερες ετικέτες κινούνται στη μετριότητα, πράγμα όμως που δεν αποτελεί κανένα προβλημα στους ντόπιους κατοίκους των μικρών πόλεων και χωριών, αφού τις καταναλώνουν μανιωδώς... έτσι κι αλλιώς!
Από τις όποιες περιηγήσεις μου στη Γερμανία αυτό που είναι ξεκάθαρο είναι ότι κάθε μικροζυθοποιία του κάθε ξεχασμένου χωριού φτιάχνει τη μπύρα της για τον ντόπιο πληθυσμό ξεκινώντας ως βάση με pils και στη συνέχεια με weizen. Για αυτό και τοσες πολλές ετικέτες που δεν υπάρχει περίπτωση ποτέ να καταφέρουμε να δοκιμάσουμε ούτε τις μισές από αυτές.
Σαφώς και το ό,τι φέρνει το κάθε μαγαζί δεν είναι κελεπούρι όπως σωστά επισήμανε ο Chalice και σαφώς το 70% των ετικετών αυτών είναι μάλλον μέτριες ...Εδώ και ο παράγοντας τύχη στην επιλογή παίζει και αυτός το ρόλο του!
Όμως ποτέ δεν πρέπει να λησμονούμε την ιεροτελεστία του κάθε μπυρόφιλου μπροστά σε ένα νέο μπουκάλι. Πόσες φορές δεν μας έτυχε να βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα ετικέτα που δεν έχουμε δοκιμάσει ... Η προσμονή και η χαρά μήπως και πετύχουμε κάτι καλό είναι αυτά που δίνουν αξία σε αυτό που κάνουμε. Κι ας ξέρουμε πως κατά βάση θα κινηθούμε σε μια από τα ίδια. Δεν πειράζει όμως... συνεχίζουμε μέχρι να πετύχουμε αυτές τις δυο τρεις που θα κάνουν τη διαφορά και τότε με χαρά τις κάνουμε γνωστές και στους υπόλοιπους ... Έτσι για παράδειγμα συνέβη με πολλές ετικέτες οι οποίες "ανακαλύφτηκαν" από κάποιους μπυρόφιλους σαν κι εμάς, οι οποίοι έσπευσαν να τις γνωστοποιήσουν στους υπόλοιπους μπυρόφιλους μέσω του διαδικτύου και μέσω των δυο μεγάλων βιβλιοθηκών μπύρας που υπάρχουν: το ratebeer και το beeradvocate ... Από εκεί οι μπύρες γίνονται γνωστές και αποκτούν τη φήμη που τις συνοδεύει στη συνέχεια... Όμως από κάπου πρέπει να γίνει η αρχή και αυτό ακριβώς επιχειρεί ο Γιώργος μέσα από τα τα ταξίδια του και τις επιτόπιες δοκιμές του ...
Συνέχισε Γιώργη την ενημέρωση και πληροφόρησή μας, ειδικότερα στις περιπτώσεις που οι δοκιμές έγιναν από εσένα τον ίδιο στον τόπο του εγλήματος, σε κάποια ξεχασμένη μπυραρία ενός γραφικού χωριού της Βαυαρίας ... ή σε κάποιο ξεχασμένο πανδοχείο!!!