Από τον Μαύρο Αλβέρτο ... στις Μαύρες Καταδίκες!! Ενδιάμεση στάση : Black Damnation III, Black Mes

Τον Απρίλιο του 2007 η Jennifer και ο Chris Lively, ιδιοκτήτες του φημισμένου beer- pub & restaurant Ebenezer’s στο Maine, θέλοντας να παρουσιάσουν κάτι νέο και εξαιρετικό για το 3ο Φεστιβάλ Βελγικής μπύρας που διοργάνωναν στο μαγαζί τους, απευθύνθηκαν στους πρωτοποριακούς Ζυθοποιούς της De Struise. Φίλοι καθώς ήταν μεταξύ τους, οι De Struise Brouwers αποδέχτηκαν την πρόσκληση – πρόκληση και έσπευσαν να βάλουν μπρος μια νέα συνταγή που θα ευχαριστούσε τους μπυρόφιλους που θα έδιναν το «παρών» στο Φεστιβάλ του Ebenezer’s και ταυτόχρονα θα τιμούσε το όνομα και τη φήμη που είχαν οι ίδιοι αποκτήσει σταδιακά από το 2001 με τις ριζοσπαστικές και πρωτοποριακές μεθόδους, συνταγές και ετικέτες τους.

Έτσι … ω του θαύματος … εγένετο ΕΡΕΒΟΣ …
Εγένετο ο σκοτεινός και τρομερός Μαύρος Αλβέρτος ...

μια ετικέτα που έμελλε να αποτελέσει σημείο αναφοράς στις μέρες μας, αφού θεωρείται μια εκ των κορυφαίων Imperial Stouts παγκοσμίως με 13% ABV και 100 IBU.
Με αυτήν την καταπληκτική Belgian Royal Stout, όπως οι ίδιοι της De Struise θέλουν να αποκαλούν τον Black Albert, αποδείχτηκε για μια ακόμη φορά η μαεστρία και οι ικανότητες των «Σκληρών Ζυθοποιών» που έβρασαν στα καζάνια τους μια Imperial Stout κολοσσιαία σε αξία και ήρθαν με αυτόν τον τρόπο να αντιπαρατάξουν την δύναμη των Βέλγων έναντι αυτής των Αμερικανών πάνω σε αυτό το είδος.



Φτιαγμένος από 100% βελγικές πρώτες ύλες και με την τέχνη του brewmaster Urbain Coutteau ο Black Albert (από το όνομα του King Albert II) απογείωσε ξανά το όνομα της De Struise και καταδικάστηκε αυτομάτως να αποτελεί μια μπύρα – σταθμό στην ιστορία των Σκληρών Ζυθοποιών ανεβάζοντας τον πήχη, αλλά και τις απαιτήσεις μας, κατακόρυφα.
Ο Urbain Coutteau όμως δεν έμεινε εδώ. Έτσι τα παλικάρια της Struise κάνοντας ένα βήμα παραπέρα εκμεταλλεύτηκαν την τεράστια απήχηση και επιτυχία του εξαιρετικού Μαύρου Αλβέρτου και καταδίκασαν την ψυχή του να πλανάται αναζητώντας καταφύγιο και να περιφέρεται μια εδώ και μια εκεί προσπαθώντας να δώσει πνοή στα σώματα 5 σκοτεινών κυριών. Κάπως έτσι, φίλοι μου καλοί, πήραν κάποια στιγμή σάρκα και οστά οι Μαύρες Καταδίκες. Πέντε κυρίες, πέντε εξαιρετικές Imperial Stouts που χωρίς την ιδεολογία, την ψυχή και την έμπνευση του Μαύρου Αλβέρτου δε θα είχαν δημιουργηθεί ποτέ.


Πρώτος από αριστερά ο Μαύρος Αλβέρτος και στη συνέχεια η μια Καταδίκη δίπλα στην άλλη
"The Black Damnation series is a dark twist of Urban’s mind. His idea is to realize a dozen beers with the use of Black Albert, and over a period of two years, that are as black as hell, filthy rich in the nose and with a massive taste. "

Η πρώτη Μαύρη Καταδίκη, η Black Damnation, δημιουργήθηκε σε συνεργασία με την άλλη πρωτοποριακή Ολλανδική Ζυθοποιία της De Molen και είναι ένα μίγμα της Struise Black Albert και της Hel & Verdoemenis της De Molen, σε αναλογία 50%-50%.

Ακολούθησαν οι υπόλοιπες 4, όλες τους βγαλμένες από τα σωθικά του Μαύρου Αλβέρτου:

Black Damnation II – Mocha Bomb
Black Damnation III – Black Mes
Black Damnation IV – Coffee Club
Black Damnation V – Double Black (26% ABV)

Πριν λίγες μέρες ο Σπύρος (MONK) μας παρουσίασε με εξαιρετικό τρόπο την Black Damnation IV – Coffee Club.
Σήμερα και μετά από καιρό που το είχα κατά νου, ήρθε η ώρα της τρίτης κατά σειρά Μαύρης Καταδίκης, της Black Mes.

Η Struise μας έχει συνηθίσει σε συνεργασίες με άλλες καινοτόμους ζυθοποιίες, όπως επίσης μας έχει συνηθίσει να αφιερώνει αρκετές από τις ετικέτες της σε πρόσωπα και φίλους των Σκληρών Ζυθοποιών ευχαριστώντας τους άλλοτε για την βοήθειά τους και άλλοτε απλά για την φιλία τους.

Αυτό συμβαίνει και με την Black Mes. Η μπύρα είναι αφιερωμένη όπως αναγράφεται στο πίσω μέρος του μπουκαλιού στον Paul Melia ή αλλιώς Mes. Ποιος είναι τώρα αυτός ο κύριος?? Πραγματικά δεν είχα ιδέα, όσο κι αν έψαξα στον κύριο Γούγλη, μέχρι που έκανα κίνηση ματ τηλεφωνώντας στον παντογνώστη επί τέτοιων θεμάτων Αλέξανδρο (Nightfall) ο οποίος με τις πληροφορίες του μου έλυσε ευθύς αμέσως την κάθε απορία.
Ratebeerer λοιπόν ο Mes και φίλος των παιδιών από τη Struise. Από το Ηνωμένο Βασίλειο ο Paul Melia (Mes) κάνει τα reviews του στο ratebeer ως MesandSim (όπου Sim η Simone, μέλλουσα γυναίκα του) από το 2005. Στη φωτο του μπορείτε ασφαλώς να διακρίνετε την μπύρα της Struise που είναι αφιερωμένη σε αυτόν: την Black Mes ασφαλώς.

Ο Μαύρος Αλβέρτος εξ’ ολοκλήρου αναπαύεται για 3 μήνες στo αγαπημένο Σκωτσέζικο single malt whiskey του Paul Melia, το Caol ILA 1995 Distillers Edition από το Islay (το 5ο μεγαλύτερο σε έκταση νησί της Σκωτίας) κι έτσι προκύπτει η Black Damnation III - Black Mes.



Αυτήν ακριβώς θα δούμε σήμερα ελπίζοντας πως ο καταδικασμένος Αλβέρτος με το νέο σώμα, αλλά με το ίδιο πνεύμα να μας αποζημιώσει ...



Στα 13% ABV έχουμε να κάνουμε με μια πραγματική Imperial Stout, μια massive stout from flanders ... όπως αναγράφεται στο μπουκάλι.
Υπενθυμίζω απλά πως εδώ κι ένα χρόνο οι De Struise Brouwers κατάφεραν να εγκατασταθούν επιτέλους σε δικό τους Ζυθοποιείο στην Kasteelstraat 50 στο Oostvleteren της Φλάνδρας στο Βέλγιο. Καιρός ήταν ...

Μαύρο και "σκοτεινό" το σώμα της Black Mes καθώς πέφτει στο ποτήρι. Αναμενόμενο ασφαλώς. Τί Μαύρη Καταδίκη θα ήταν αλλιώς. Βέβαια με μια πιο προσεκτική ματιά κάτω από το φως και κάπου εκεί ανάμεσα στη μαύρη μαυρίλα διακρίνεις κάτι αναλαμπές καφεκόκκινων αποχρώσεων, αλλά πολύ μουντές που αμέσως βυθίζονται πάλι στο μαύρο βούρκο ....
Αφρός μπεζοκαφές (πάλι αναμενόμενο) συνεκτικός και πλούσιος στολίζει εκεί ψηλά το σώμα και αυτής της "μαύρης" ετικέτας. Θα διατηρηθεί για αρκετό θα έλεγα χρονικό διάστημα σε καλά επίπεδα πηγαίνοντας κόντρα στους βαρβάτους αλκοολικούς βαθμούς της, αφήνοντας και μερικά αποτυπώματα στο ποτήρι. Κάποια στιγμή θα περιοριστεί μόνο σε ένα ομόρφο δαχτυλίδι και σε κάποια νησιωτικά συμπλέγματα διάσπαρτα στο κέντρο ...



Φέρνοντας το ποτήρι κοντά σου δεν μπορεί να μην αισθανθείς ένα γερό ταρακούνημα στους οσφρητικούς σου κάλυκες από αυτό το βουβό μεθυστικό άρωμα. Όταν μάλιστα πιάσουμε τους 12-13 βαθμούς Κελσίου, τότε όλα απογειώνονται και η υπόκωφη μαγεία αναδεικνύεται περίτρανα και δυναμικά. Καβουρδισμένα malts, σοκολάτα, φρούτα, ξύλο, καπνός(?) και δυνατά περάσματα αλκοόλης δυναμιτίζουν την ατμόσφαιρα καθώς τα μόρια του αέρα μεταφέρουν το άρωμα και έξω από το ποτήρι. Η αίσθηση στις ψηλές θερμοκρασίες είναι ότι έχεις να κάνεις με κάτι μεταξύ μπύρας και whiskey. Ζεστό, γλυκό και αλκοολικό το άρωμα, αλλά σαφώς πολύπλοκο που μεταλλάσσεται με κάθε διαβάθμιση της θερμοκρασίας.



Με το που ακουμπάει το ποτήρι στα χείλη και έχεις την πρώτη γουλιά φυλακισμένη στο στόμα σου αμέσως νιώθεις το γεμάτο και malty σώμα της Μαύρης Καταδίκης και την γενικότερη κολλώδη αίσθηση που σου αφήνει στη γεύση. Ημίγλυκη η αίσθηση με τα malts να είναι κυρίαρχα αλλά με την γενικότερη αίσθηση του αλκοόλ σαφώς πιο υποβαθμισμένη σε σχέση με το άρωμα. Απουσιάζουν τα γνωστά δυνατά αλκοολικά δαγκώματα που συνηθίζονται σε μπύρες με τόσο υψηλά ποσοστά αλκοόλης. Αντιθέτως η αίσθηση του whiskey είναι αυτή που αναδεικνύεται περισσότερο σε σχέση με το άρωμα. Σοκολάτα, φρούτα, ζάχαρη και ξύλο συνεχίζουν να είναι κι εδώ παρόντα σιγοντάροντας τα malts.


Τελείωμα επίσης δυναμικό, μακράς διάρκειας με την αίσθηση σοκολάτας, whiskey αλλά και με αισθητά δυνατά τσιμπήματα του λυκίσκου που προσδίδουν την γνώριμη αυτή και υπέροχη πικράδα που περιμένουμε όλοι στο φινάλε μιας Imperial Stout. Κάθε γουλιά κάνει να ξεχαστεί από την στοματική κοιλότητα για αρκετά δευτερόπλεπτα ... Πολύ όμορφη η αίσθηση με την κολλώδη υφή να αργοσβήνει στη γλώσσα ...



Μου άρεσε πάρα πολύ... Δεν ξέρω αν μου κάθησε ή όχι καλύτερα από την Coffee Club και την πρώτη Black Damnation που έχω δοκιμάσει. Κάθε μια τους είναι κάτι το διαφορετικό αφού αναδεικνύονται διαφορετικά χαρακτηριστικά, πάντα όμως με βάση τη συνταγή του ενός και μοναδικού Black Albert. Πραγματικά προκειται για μια ακόμη πολύ δυνατή και εξαιρετική Imperial Stout σε όλα της. Είναι απορίας άξιο πως πάνω στην ίδια συνταγή, στην ίδια μπύρα μπορεί κάποιος να κάνει τόσες πολλές και διαφορετικές παραλλαγές χρησιμοποιώντας διαφορετικές μεθόδους κάθε φορά, αλλά το αποτέλεσμα να είναι το ίδιο εξαιρετικό ...


Για ακόμη μια φορά μπράβο στα παλικάρια της Struise !!!

Βαθμολογία: 9,25

...όσο βαθμολογώ δηλαδή και τις άλλες δυο Μαύρες Καταδίκες (Black Damnation & Black Damnation IV-Coffee Club) που έχω δοκιμάσει από τις πέντε που υπάρχουν συνολικά. Δεν μπορώ να ξεχωρίσω καμία ... Η κάθε μία έχει τον δικό της ιδιαίτερο χαρακτήρα και είναι πλέον καθαρά θέμα υποκειμενικό κατά πόσο θα αρέσει σε κάποιον η μία ή η άλλη παραλλαγή που εφάρμοσε ο Urbain ...

Σε κάθε περίπτωση προτείνεται να τις απολαύσετε σε υψηλές θερμοκρασίες για να δείτε τόσο το άρωμα όσο και τη γεύση στο απόγειό τους ...

Pache ... !!!

Σημείωση: Ευχαριστώ θερμά τον Άλεξ για τις πολύτιμες πληροφορίες που μου έδωσε για τον Paul Melia (Mes) και που με τη σειρά μου μετέφερα σε εσάς... Να 'σαι καλά Αλέξανδρε ... !!!