Η Amager Bryghus ανήκει στις νέες μικροζυθοποιίες που ξεπετάχτηκαν τα τελευταία χρόνια στη Δανία. Ιδρύθηκε το 2006 από δύο φίλους, λάτρεις της σπιτικής ζυθοπαραγωγής, τους Morten Valentin Lundsbak και Jacob Storm. Βρίσκεται στο ομώνυμο νησί Amager, στη πόλη Tårnby. Δεν άργησε να έρθει στο προσκήνιο και να ξεπεράσει τα στενά όρια της μικρής σκανδιναβικής χώρας, κυρίως λόγω της παραγωγής ορισμένων πολύ καλών stout, τις οποίες και αγαπούν ιδιαίτερα οι δύο παραγωγοί. Πειραματίστηκαν και μαζί με τους Mikkeller.
Δυστυχώς, δεν κατάφερα να πάρω τη κορυφαία τους (κατά πολλούς) stout, τη Hr. Frederiksen. Αντ’ αυτού δοκίμασα πριν λίγες μέρες την Amager Imperial Stout (IS). Φτιάχνεται από 8! είδη βύνης και 3 είδη λυκίσκου, ενώ πέρα από τα βασικά συστατικά περιέχει βρώμη και μαύρη ζάχαρη. Το αξιοπρόσεκτο είναι πως αναγράφεται στο μπουκάλι πως η πικράδα στους βαθμούς IBU ξεπερνά τους 140!! (στο site αναγράφει 120). Το αλκοόλ δε, φτάνει το 10,01%.
Η μπίρα στο ποτήρι φαίνεται μαύρη κατράμι, ενώ ο μπεζ αφρός αρχικά είναι πλούσιος και συνεκτικός. Δεν αργεί βέβαια να πέσει και να περιοριστεί σ’ένα λεπτό στρώμα που κρατά για αρκετή ώρα.
Το άρωμα της είναι κλασικό για μία IS. Αρκετά ωραίο, αλλά όχι τόσο έντονο όσο σε άλλες κορυφαίες του είδους. Κυριαρχεί η καβουρντισμένη βύνη, ο καφές, ενώ πιο πίσω ακολουθεί η μαύρη σοκολάτα, λιγότερο βανίλια και ίσως μαύρα φρούτα.
Η γεύση γλυκιά, γεμάτη στην αρχή καβουρντισμένη βύνη και καφέ. Διακρίνεται και η μαύρη σοκολάτα. Σου δίνεται και η ιδέα του λικέρ, αν και το αλκοόλ κρύβεται πολύ καλά. Γρήγορα τα παραπάνω στοιχεία δίνουν χώρο στη πικράδα του λυκίσκου, η οποία αν και διαρκεί μέχρι το τέλος, δεν μου φαίνεται να είναι τόσο έντονη όσο αναγράφεται.
Μέτρια ανθράκωση, μεσαίο προς γεμάτο σώμα και dry αίσθηση. Η επίγευση σου αφήνει πικρή σοκολάτα, λίγο καραμέλα βουτύρου και το στόμα σου δεν κολλά όπως σε άλλες περιπτώσεις.
Θέλει ρέγουλα, γιατί στο τέλος μπορεί να την ακούσεις λιγάκι...:)
Επόμενη δανέζικη “σταουτοστάση”... Midtfyns Imperial Stout
Να καλωσορίσω τον φίλτατο John Rebous που δίαλεξε να μας κεράσει για τα καλορίζικα και μια εκλεκτή imperial stout... η χαρά των ουκ ολίγων "πορτεροσταουτάκηδων" εδώ μέσα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑν και ελάχιστοι εδώ μέσα έχουμε δοκιμάσει τις δημιουργίες της Amager Bryghus, είναι κοινή αντίληψη πως πρόκειται για ποιοτικότατη δανέζικη μικροζυθοποιία, που όμως τυγχάνει να βρίσκεται (ακόμη) στη σκιά της πρωτοπόρου Mikkeller.
Είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω την Hr. Frederiksen παρέα με MONK και Nightfall, σε μια πολύ "μαύρη" βραδιά και μπορώ να πω πως την εκτιμήσαμε ιδιαίτερα. Βαφτίστηκε έτσι προς τιμήν ενός ανθρώπου που βοήθησε πολύ τη μικροζυθοποιία στα πρώτα της βήματα και απ' οτι μου είχε πει και κάποια στιγμή ο Alex, πρόκειται για έναν απ' τους top ratebeer raters...
Άκρως εντυπωσιασμένοι από τα σουβεράκια σου Φώτη... ξέχασα να το σχολιάσω αυτό!
ΑπάντησηΔιαγραφήΠου ΄σαι ρε παιδάκι μου ??? Μετά την Brugge αγνοούνται τα ίχνη σου ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑλλά τί J_R θα ήσουν αν άφηνες ίχνη? Εσύ είσαι αυτός που πρέπει να αναζητάς τα ίχνη ... να τα ακολουθείς και σαν δαιμόνιος inspector να φτάνεις στην πηγή τους ...
Σωστός John Rebus λοιπόν... χτυπησες πάλι διάνα και αναπάνεχα με δυο πολύ ομορφες - ως συνήθως βέβαια - δημοσιεύσεις σου: ένα πολύ ομορφο αρθράκι για την έξαρση των microbreweries στη Δανιμαρκία και ασφαλώς με την παρουσίαση μιας ολοένα εξελισσομενης νεαρής ζυθοποιίας της Δανίας μέσα από το μαύρο ζουμί μιας Imperial Stout.
Δεν έχω δοκιμάσει καμιά ετικέτα της Amager και μάλιστα πριν καμιά βδομάδα κοιτούσα στο διαδίκτυο απο δω και απο κει για τις μπύρες της.
Προφανώς, όπως μας ενημέρωσε ο Chalice, καλύτερα θα ήταν να είχα κάνει ένα τηλ. στο Nightfall να μου τα πει από πρώτο χέρι... παρά να γκιζερνάω από σελίδα σε σελίδα...
Αναμένουμε τη συνέχεια ...
Cheers guys! Παρακολουθούσα, όπως αναφέρει σωστά ο Μίχος, εξαρχής την εξαιρετική προσπάθεια του μπλογκ, αλλά περίμενα τη κατάλληλη στιγμή για να κάνω τη εμφάνισή μου... Είχα και κάτι υποθέσεις να κλείσω στο "Έντιμπρα" εξάλλου...:)
ΑπάντησηΔιαγραφή@Chalice: "καλά, εκείνη η "σταουτοβραδιά" που είχατε με τους άλλους πρέπει να ήταν επική με αυτά που έχω ακούσει ότι δοκιμάσατε...ελπίζω να μην ήταν φήμες.
Τα σουβεράκια είναι μια σειρά που είχε βγάλει ένα ιστορικό μπαρ του κέντρου, ο Ιπποπόταμος. Σωστά έργα τέχνης μπορώ να πω. Μου άρεσε πολύ ως δουλειά, και νομίζω πως ταιριάζουν σε μια imperial stout.
Σχετικά με τον Hr. Frederiksen είχα διαβάσει την ιστορία, δεν ήξερα όμως ότι είναι και top ratebeer rater.
Mπραβο Φωταρα πολυ ωραια παρουσιαση για μια αρκετα αξιολογη ετικετα συμφωνα με τα λεγομενα σου. Οπως ειπε και ο Chalice σε εκεινη την σταουτοβραδια στο σπιτι του οπου ειχαμε δοκιμασει τις AleSmith Speedway Stout, Lost Abbey Serpents Stout,Port Brewing Old Viscosity και την Amager Hr.Frederiksen, η Hr. Frederiksen ηταν αυτη που μου αρεσε πιο πολυ απο τις τεσσερις.Επισης σε μια παραγγελια που ειχαμε κανει με τον Chalice ειχα παραγγειλει και μια Hr.Frederiksen η οποια ακομα δεν εχει ανοιχτει, περιμενει υπομονετικα στην γωνια να ερθει η ωρα της...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαλά... τέτοια λέγε τους κι αν απ' το κακό το μάτι των ζηλιάρηδων, σε ξαναπιάσει το μάτι σου, μη παραπονιέσαι...
ΑπάντησηΔιαγραφή