Μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 90’, η δανέζικη αγορά μπίρας έμοιαζε αρκετά με την ελληνική. Μόνο που εμείς συνεχίζουμε να μένουμε σχεδόν στην ίδια κατάσταση, ενώ στη Δανία τα πράγματα άλλαξαν ριζικά.
Συγκεκριμένα, λίγο πριν την έλευση της νέας χιλιετίας, υπήρχε μόνο μια ντουζίνα ζυθοποιίες και 2 μίκρο, με τη Carlsberg να κυριαρχεί και το 95% της κατανάλωσης να αφορά μονάχα lager/pils. Δεν ήταν όμως ιστορικά πάντα έτσι η αγορά μπίρας, ούτε επικρατούσαν μονοπωλιακές σχεδόν καταστάσεις.
Πριν τα μέσα του 19ου αιώνα, η Δανία διέθετε μια ιδιαίτερη παράδοση στη παραγωγή ποιοτικών αφροζύμωτων ale και δεκάδες μικρές ζυθοποιίες. Κάπου εκεί και με την εκβιομηχάνιση της χώρας, ο Mr. Carlsberg, o δαιμόνιος δηλαδή J.C. Jacobsen, άρχισε να πειραματίζεται με νέες τεχνολογίες με σκοπό να πετύχει παραγωγή κάποιας νέας υψηλής ποιοτικά μπίρας. Μετά από διάφορα ταξίδια στη Βαυαρία, κάποια στιγμή κατάφερε με ένα περιπετειώδη τρόπο να μεταφέρει στη Κοπεγχάγη λίγη μαγιά από βυθοζύμωτη lager, η οποία μόλις τότε είχε αναπτυχθεί ως νέο επαναστατικό είδος μπίρας. Το 1845 πέτυχε να φτιάξει τη δική του lager η οποία και καθιερώθηκε ως είδος μέχρι και σήμερα.
Η σταδιακή εξαφάνιση των ποιοτικών ale στη Δανία δεν οφειλόταν μόνο στην εμφάνιση της μοντέρνας lager/pils ή στη καπατσοσύνη του Jacobsen να οσμιστεί τα “trends” της εποχής, αλλά βασικά και στο γεγονός της πρωτοεμφανιζόμενης επιβληθείσας (κλιμακωτής) φορολογίας στις μπίρες. Οι παραγωγοί επιδίωξαν να φτιάξουν ελαφριές αφροζύμωτες ale με πολύ χαμηλή περιεκτικότητα σε αλκοόλ (κάτω από 2,25% vol) με σκοπό να αποφύγουν τη φορολογία και να πουλήσουν σε χαμηλότερες τιμές μεγαλύτερες ποσότητες. Έτσι, επικράτησε το είδος ‘hvidtøl’ (weak sweet pale ale) καθώς μπορούσε να καταναλωθεί μαζί και με φθηνά ποτά. Ένας νέος όμως φόρος στα ποτά καταπόντισε και την κατανάλωση των μπιρών ‘hvidtøl’, με αποτέλεσμα να πάρει μεγάλο μερίδιο αγοράς ο τύπος lager.
Κομβικό σημείο της αλλαγής νοοτροπίας στη παραγωγή, αλλά κυρίως στη κατανάλωση μπίρας στη Δανία ήταν το 1998, όταν και ιδρύθηκε η ένωση καταναλωτών μπίρας (DBE) και με μεθοδικότητα επανέφεραν στο προσκήνιο τις αφροζύμωτες μπίρες. Αρχικά με εισαγόμενες ετικέτες και στη συνέχεια με μικρές τοπικές παραγωγές.
Μέσα σε 10 χρόνια οι μικροζυθοποιίες στη Δανία ξεπέρασαν τις 100! Δεν υπάρχει άλλη χώρα στο κόσμο με τέτοια αναλογία ζυθοποιείων ανά κάτοικο. Αυτός ο πλουραλισμός μπιρών δεν απέτρεψε βέβαια τη πρωτοκαθεδρία της lager/pils, αλλά κέρδισε τουλάχιστον αρκετούς νέους φίλους. Παρολαυτά, σήμερα η μπίρα έχει χάσει τη πρωτιά της κατανάλωσης από το κρασί.
Περισσότερα (αλλά κυρίως στα Δανικά):
Ευχαριστούμε Φώτη γι αυτη την ωραία δημοσίευση και φυσικά για την ενημέρωση μιας και η Δανία ηταν κάποτε σαν κι εμάς. Εμείς να δω ποτε θα κάνουμε αντίστοιχες κινήσεις προς την σωστη κατεύθυνση ωστε ν ανοίξει η αγορά της Ελλάδας.
ΑπάντησηΔιαγραφή