Ένας δελφίνος στο βασίλειο του Αλβέρτου;

Black Albert - Cuvee Delphine.

Ο αγαπητός μας Μαύρος Αλβέρτος μπήκε σε πρόγραμμα… Αποτοξίνωσης; Χλωμό… Απεξάρτησης; Αδύνατον… Παλαίωσης; Αυτό είναι! Κέρδισα τίποτα; Μόνο μια ακόμη ιδιαίτερη δημιουργία, βγαλμένη απ’ το ίδιο πετυχημένο καλούπι των De Struise. Έχοντας μια πολύ πετυχημένη συνταγή στα χέρια τους, αποφάσισαν να πειραματιστούν με μερικές παραλλαγές της. Ο αρχικός Αλβέρτος (batch μηδέν -  φτιαγμένος στη homebrew εγκατάσταση της φάρμας) μπήκε σε δρύινα βαρέλια από Four Roses bourbon κι ένα χρόνο μετά είναι έτοιμος να τον απολαύσουμε



Το όνομα της ετικέτας αυτής έχει τη δική του μικρή ιστορία. Η αρχική σκέψη ήταν να ονομαστεί “Four Black Roses” μια μαύρη δηλαδή παραλλαγή του χαρακτηριστικού κόκκινου χρώματος των τριαντάφυλλων της μάρκας Four Roses. Από το Kentucky βέβαια ούτε θέλανε ν’ ακούσουν γι αυτή τη “βεβήλωση” του ονόματος της εταιρείας τους από κάτι “νεοφώτιστους” ζυθοποιούς κι έτσι η ετικέτα ονοματίστηκε όχι απ’ το μέσο παλαίωσης, αλλά απ’ το μέσο προβολής, την ίδια την ετικέτα δηλαδή, ή μάλλον το καλλιτέχνημα πάνω της.


Αν και ο ίδιος ο βασιλιάς Αλβέρτος του Βελγίου δεν το αναγνωρίζει επισήμως, φημολογείται ευρέως πως έχει και μια εξώγαμη κόρη. Η Delphine Boël, περί αυτής ο λόγος, είναι η αρτίστα που φιλοτέχνησε την συγκεκριμένη ετικέτα, που ίσως με μια δόση ειρωνείας – αλλά και πρόκλησης - δείχνει τη βελγική σημαία με την επιγραφή “truth can set you free” να φαντάζει πάνω της με μεγάλα πολύχρωμα γράμματα (η πολυχρωμία είναι βασικό στοιχείο στην τέχνη της Delphine, δείγματα της οποίας μπορείτε να δείτε εδώ)

Η εκδοχή της Delphine στο χιλιοκαλλιτεχνημένο Mannekin Pis, το σήμα κατατεθέν των Βρυξελών.

Η Cuvee Delphine κυκλοφορεί σε μπουκάλια των 25cl και φέρει τους ίδιους αλκοολικούς βαθμούς – 13 τον αριθμό – με τον πατέρα της, τον Αλβέρτο.
Σερβίρω σε θερμοκρασία περί τους 15 βαθμούς και απολαμβάνω τον πλούσιο καφετή αφρό της να φτιάχνει ένα “βασιλικό” στέμμα πάνω απ’ το μαύρο σώμα της. Γρήγορα, ο αφρός θα περιοριστεί σ’ ένα λεπτό αλλά υπαρκτό “καπάκι” ενώ τα λιγοστά ίχνη του αφρού θα κυλίσουν κι αυτά και θα χαθούν.



Στο άρωμα, μαζί με τις αναμενόμενες μυρωδιές ψημένης βύνης, σοκολάτας και καφέ, είναι εμφανείς κι οι αλκοολικές νότες που συναντήσαμε και στον πατέρα της, ελάχιστα πιο ευδιάκριτες, πιθανόν λόγω της έκθεσης στο βαρέλι του bourbon, όπως και το πιο σαφές αποτύπωμα του ξύλου.



Η γεύση όμορφα πιπεράτη, ελαφρώς πικρή, με το λυκίσκο να έχει τα ηνία και τον καφέ να τον καταδιώκει από κοντά. Ένα τσίμπημα λυκίσκου στην αρχή ξεσηκώνει ένα μπουρίνι καφέ που κατακλύζει την γευστική ισορροπία για λίγο, γεμίζοντας το στόμα μας με γεύσεις κι εμπειρίες.




Βαθμολογώντας…


Δίνω 9.0 στην εμφάνιση, 9.0 και στο άρωμα, ενώ με 9.5 θα βαθμολογήσω τη γεύση και την αίσθηση. Σύνολο: 9.25 στα 10
Οι λάτρεις του Μαύρου Αλβέρτου θ’ αγαπήσουν στα σίγουρα κι αυτή την παραλλαγή του