Τετάρτη 10 Νοεμβρίου 2010

Oerbier απ’ τους De Dolle. Τρελοί ή απλώς Φλαμανδοί;

De Dolle Brouwers θα πει "Οι Τρελοί Ζυθοποιοί" και αυτοί δεν είναι άλλοι απ' τους Βέλγους αδελφούς Herteleer. 'Οταν το 1980 αποφάσισαν να αναλάβουν το μικρό ζυθοποιείο του Costenoble, όλοι στη μικρή πόλη Esen νόμιζαν πως ήταν τρελοί. Κι όμως, η απόφασή τους ν' αναστήσουν το ιστορικό ζυθοποιείο που ιδρύθηκε το 1835, αφού ο άρρωστος πια ιδιοκτήτης του το εγκατέλειπε, τους έδωσε την ευκαιρία να φτιάξουν μερικές ξεχωριστές μπύρες.

de dolle brewery old building

Επάνω το παλιό ζυθοποιίο και κάτω, το εσωτερικό που, παραμένει “παραδοσιακό” ακόμα και τώρα.

de dolle brewing blur

de dolle brewery 2

Η πρώτη μπύρα που έφτιαξαν σ’ ένα πενταγάλονο σύστημα οι αδελφοί Herteleer, ήταν μια παραδοσιακή flemish sour ale (oud bruin)την οποία ονομάσανε Oerbier (που σημαίνει "αυθεντική μπύρα – μπύρα απ’ τη πηγή") και φτιαχνόταν με τη φημισμένη μαγιά της Rodenbach που δημιουργεί αυτή την ξινή γεύση από σαπισμένα φρούτα. Απ' το 1998 όμως που η Rodenbach εξαγοράστηκε από την Palm και δεν ήταν πια διαθέσιμη προς πώληση, ο Kris Herteleer άρχισε να καλλιεργεί τη δικιά του μαγιά, βασισμένη στη Rodenbach. Η νέα Oerbier, με τη μεταλλαγμένη πλέον μαγιά, έχασε μεγάλο μέρος της αρχικής της γλυκόξινης γεύσης και έγινε πιο αλκοολούχα με τους βαθμούς ABV να φτάνουν τους 10 και πολλά μπουκάλια να εκρήγνυνται απ' την "τρελλή" ποσότητα ανθρακικού που δημιουργούταν στην επαναζύμωση...! 

krisΠολλοί είπαν πως και η νέα μπύρα ήταν εξαίρετη, αλλά για τον τρελό ζυθοποιό, ο στόχος ήταν να ξαναπετύχει την αυθεντική συνταγή του 1980. Οι τελευταίοι πειραματισμοί με τη μαγιά το 2004, πέτυχαν να ξαναφέρουν μέρος της παλιάς γλυκόξινης γεύσης, με μια περιεκτικότητα αλκοόλ στο 9%. Σημαντικό είναι να σημειώσουμε εδώ πως καμία παραγωγή της Oerbier δεν είναι ίδια με την προηγούμενη και αυτό είναι επιλογή του ζυθοποιού, κάνοντάς την έτσι το σήμα κατατεθέν της “Τρελής Ζυθοποιίας”

oerbier_glass_bottle_300Η πρώτη φορά που δοκίμασα την Oerbier ήταν το Δεκέμβριο του 2008 – απ’ τις νέες σοδιές δηλαδή – παρόλα αυτά, την “έκρηξη” δεν την απέφυγα… Με το που ανοίγω το μπουκάλι ο καφετής αφρός εκτοξεύεται και τα κάνω όλα λίμπα στον πάγκο. Που 'ναι το wettex
Την σερβίρω στο ειδικό sniffer ποτήρι της και αφήνομαι να θαυμάζω το βαθύ καστανό, σχεδόν μαύρο χρώμα της, με τον αχνοκαφετή αφρό να προσπαθεί να καθίσει. Σε λίγο έχει μείνει ένα στρώμα μισό δάκτυλο που θα στολίζει το σώμα της μπύρας μας μέχρι το τέλος.
Τ' αρώματα που κυριαρχούν είναι αυτά των malts (φτιάχνεται από χαρμάνι πολλών ειδών malts) αλλά διακρίνω επίσης σοκολάτα γάλακτος και καραμέλα. Η γεύση της γλυκόξινη, σάπια φρούτα ίσως κεράσια και βύσσινα (λόγω της μαγιάς), αλλά ποτέ δε σ' ενοχλεί, αντίθετα σε ιντριγγάρει να προχωρήσεις την εξερεύνηση με την επόμενη γουλιά. Η υφή της είναι κρεμώδης και μεταξένια. Όσο περνά η ώρα σου αφήνει μια ξηρότητα και επίγευση ξηρού κρασιού. 


Μια καλή και αρκετά περίπλοκη μπύρα, με όλα τα χαρακτηριστικά της Φλαμανδικής ιδιαιτερότητας στη μπύρα.


Oerbier 2010

Την πρώτη φορά που τη βαθμολόγησα, ο ανεκπαίδευτος τότε στις φλαμανδικές sour ales ουρανίσκος μου δεν μ' είχε αφήσει να εκτιμήσω σε βάθος τις χάρες της, οι οποίες όμως μου αποκαλύφθηκαν στις επόμενες γνωριμίες μας πιο οικίες… και ιδιαίτερα το άρωμά της!

Oerbier 2010 foamy

Μετά από τρεις δοκιμές τη βαθμολογώ με 8.0 στα 10. Πρόκειται για μια ιδιαίτερη, ξεχωριστή sour ale που σε κερδίζει σε κάθε γνωριμία όλο και πιο πολύ.


Oerbier Reserva


de dolle brewery barrelsΗ παλαιωμένη έκδοση της Oerbier λέγεται Reserva. Αφήνεται να ωριμάσει για 18 μήνες σε δρύινα βαρέλια από κρασί Μπορντώ πριν μετακομίσει στα μπουκάλια με τη μεταλλική γκρι ετικέτα.
Στα χέρια μου κρατώ μια Reserva του 2009. Στην ετικέτα γράφει πως ζυθοποιήθηκε το 2009 και παλαιώθηκε σε δρύινα βαρέλια. Στο μπουκάλι μπήκε για επαναζύμωση το 2010, όπως χαρακτηριστικά σημειώνεται και στο καπάκι. Αλκοόλ στο “μαγικό” 13%.

Σερβίρω σε θερμοκρασία κοντά στους 10 βαθμούς, στο πανέμορφο τούλιπ ποτήρι με το ανθρωπάκι…

Oerbier Reserva 2009 serving

Oerbier Reserva 2009 g&b1

Το χρώμα της καστανωπό - βυσινί, φωτεινό κόντρα στο φως. Ο μπεζ χρώματος αφρός της είναι πληθωρικός κι αφού βιάστηκε να πεταχτεί απ’ το μπουκάλι (ευτυχώς το περίμενα αυτή τη φορά και τον πρόλαβα) έφτιαξε ένα πλούσιο “κεφάλι” που υποχώρησε όμως σε λίγο, για ν’ αφήσει πίσω του μια υπέροχη δαντέλα στο ποτήρι κι ένα λεπτό αλλά κραταιό “καπάκι” που θα μας συνοδεύει μέχρι τη τελευταία γουλιά… κυριολεκτικά!

Oerbier Reserva 2009 lacing

Στο άρωμα μπερδεύονται μοναδικά το σάπιο κεράσι,το ξύλο, λίγο καπνός και μόλις ζεσταθεί περισσότερο, αναδύονται αρώματα μήλου και πορτοκαλιού, που ολοκληρώνουν το αισθησιακό μπουκέτο.
Το σώμα της μέτριο και το αλκοόλ άφαντο, καθ’ όλη τη διάρκεια, αν και στο τέλος καταλαβαίνεις πως απλά ήταν παρόν απλά… καλά κρυμμένο.
Η γεύση της σχετικά ξινή, χωρίς όμως ποτέ να υπερβάλει. Φλερτάρει θα έλεγα στα όρια της sour ale, πολύπλοκη και ισορροπημένη.

Oerbier Reserva 2009 label

Βαθμολογώ με 8.5 την εμφάνιση, με 9 το άρωμα, 8.5 τη γεύση και 9.0 την αίσθηση. Συνολική βαθμολογία που δίνω: 8.75 στα 10.

7 σχόλια:

  1. Βρε, βρε, βρε ... Καλώς τα παιδιά!! Νικόλαε Μέγα μου έφτιαξες το βράδυ!! Τι χαρά και έκπληξη να ασχοληθείς σήμερα με μια από τις αγαπημένες μου πλέον Ζυθοποιίες του Βελγίου!!
    Της το χρωστούσαμε, θαρρώ, αυτό το μίνι αφιερωματάκι και έπραξες σοφά και ορθά για μια ακόμη φορά!!!
    Τους τρελοζυθοποιούς με τους μπυραματισμούς τους, τους γούσταρα από την πρώτη μπύρα τους που δοκίμασα, την Oerbier που μας περιέγραψες πιο πάνω.
    Τους ερωτεύτηκα όμως, όταν δοκίμασα την Stille Nacht ... Θεωρώ πως προκειται για μια από τις καλύτερες strong belgian ales που έχω δοκιμάσει ποτέ μου! Μια από τις καλύτερες μπύρες που έχω δοκιμάσει ποτέ μου! Stille Nacht & Pannepot (De struise)...

    Την Reserva κατάφερα να την δοκιμάσω εφετος πρώτη φορά στη Ρώμη, ανάμεσα στο γενικότερο οργασμό πιώματος που βρισκόμουν εκείνες τις 3 ημέρες!! Πανάξια εκπρόσωπος της καταπληκτικής δουλειάς που κάνουν εκεί στη De Dolle! Θα της το έβαζα το 9αράκι καθαρό!!

    Δυστυχώς, στο Φεστιβάλ της Brugge, οι τρελοί Ζυθοποιοί απείχαν και φέτος. Ακόμη πιο δυστυχώς που μέσα στον πανικό μου, λησμόνησα να αγοράσω μια Stille nacht για την πατρίδα!! Ευτυχώς ο Πανούλης πήρε μια reserva ... οπότε ... μάλλον θα την μοιραστεί!!!!

    Εύγε Chalice ... Έξοχα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εν τω μεταξύ μόλις συνειδητοποίησα πως παραπάνω ξέχασα να αναφέρω και τον άλλο μεγάλο μου έρωτα της De Dolle. Από την πολύ σκουροχρωμίλα, λησμόνησα την άλλη over the top ετικέτα της Ζυθοποιίας αυτής, την Dulle Teve (Mad Bitch)!!
    H καλύτερη tripel που έχω δοκιμάσει ως τώρα, αλλά θεωρώ πως δύσκολα θα βρω καλύτερη!!

    Cheers ... & Pache ... !!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πράγματι... Stille Nacht και Dulle Teve αποτελούν τα δυνατά χαρτιά της De Dolle και πραγματικά διαμάντια της Βελγικής σχολής!
    Πιστεύω πως επιβάλλεται να τα ξαναπούμε μαζί τους λίαν συντόμως! Ξέρω και που συχνάζουν μάλιστα :P :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Wraio afierwma-kai pali-Chalice gia mia zythopoiia pou einai eutyxismenh me to na emfialwnei thn trela ths kai na thn poulaei!!

    Oses etiketes ths De Dolle exw dokimasei ki egw, me exoun afhsei apolyta euxaristhmeno! H Oerbier einai mia poly wraia mpyra gia thn kathgoria ths, perhfanh ekproswpos ths Flamandikhs sxolhs :)
    Th Reserva den thn exw petyxei akoma..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Η τρελα δεν παει στα βουνα αλλα στο Esen και στους τρελους ζυθοποιους της De Dolle που παραγουν αυτες τις ποιοτικοτατες ετικετες. Απο αυτες εχω δοκιμασει τις: Dulle Teve, Oerbier,Arabier, Stille Nacht οι οποιες ηταν η μια καλυτερη απο την αλλη, αλλα με αυτην που ειχα παθει πλακα ηταν με την Reserva του 2007 που ειχε φερει ο Nightfall σε μια απο τις μυστικες μας συναντησεις :) στο σπιτι του chalice η οποια ηταν απιστευτη ετικετα... μια απο τις καλυτερς μπυρες που εχω δοκιμασει....

    Να δωσω και τα ευσημα για την αψογη παρουσιαση στο Mεγα Chalice!!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Τα είχαμε ξαναπεί γι αυτήν την ζυθοποιία αλλά και για την ετικέτα ειδικότερα...
    Πάτησες στην ευαισθησία μου Νικόλα, μιας και οι sour ales είναι ίσως το αγαπημένο μου είδος σε μπύρες...

    Και ειδικά για την Oerbier τα λόγια είναι περιττά...Για να ζηλεύετε, φέτος στη Μπρουζ στο Comptoir Des Artes ήμουν τυχερός κι ανακάλυψα πως είχε κάποιες special ετικέτες...
    Μια που επέλεξα ήταν μια Oerbier του '07...άλλο πράμα...πολύ πιο smooth αίσθηση από τις "φρέσκες"!!! Και όλα αυτά στην αστρονομική τιμή των 5€[περίπου]...ξεφραγκιάστηκα...

    "Σημαντικό είναι να σημειώσουμε εδώ πως καμία παραγωγή της Oerbier δεν είναι ίδια με την προηγούμενη και αυτό είναι επιλογή του ζυθοποιού"
    Η αλήθεια είναι πως αυτό το στοιχείο που μας παρέθεσες μου είχε διαφύγει και με ιντριγκάρει πλέον ακόμη περισσότερο για τις ετικέτες τις ζυθοποιίας...

    Δυστυχώς δε κατάφερα να βρω κάπου την Oerbier Reserva...ελπίζω πως κάποτε να πέσει στα χέρια μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Κι όμως Πάνο... τον περασμένο μήνα βρέθηκες μόλις 30 εκατοστά μακριά της :D :P

    ΑπάντησηΔιαγραφή