Πέμπτη 25 Νοεμβρίου 2010

Kalamazoo and the Zoo goes on… Expedition

Μια και αναφερθήκαμε στην Bell’s Brewing Co. στο προηγούμενο post, θυμήθηκα πως φέτος η ζυθοποιία στο Grand Rapids Michigan κλείνει 25 χρόνια απ’ την ίδρυσή της από τον Larry Bell. Όπως μπορείτε να δείτε σε αυτό το βιντεάκι, ή να διαβάσετε στην ιστοσελίδα της, η Bell’s μεγάλωσε πολύ αυτά τα 25 χρόνια, αυξάνοντας 1000 φορές τη παραγωγή της (και πολύ περισσότερες τη φήμη της)αλλά δε σκοπεύει να επαναπαυθεί. Αντίθετα προγραμματίζει μια πολύ μεγάλη επένδυση, μεγαλώνοντας τις εγκαταστάσεις της και σχεδιάζοντας μια επίσης πολύ μεγάλη αύξηση της παραγωγής της.

Bells Brewery wide

Συμμετέχοντας κι εμείς στο εορταστικό κλίμα, θα ‘θελα να θυμηθούμε μια παλιότερη παρουσίαση… αλλά και μια ακόμη που σας τη χρώσταγα Ο Γελαστούλης κλείνει το μάτι 

Kalamazoo and the Zoo

mazooΈνα από τα συνηθισμένα ακούσματα στην "ανόγα" του Chalice το τελευταίο διάστημα (ναι… ακόμα… αν και πλέον σε DVD Ο Γελαστούλης είναι σαρκαστικός ) είναι οι Mazoo and the Zoo, με τα "hype" παιδικά τραγούδια τους και "hits" όπως "Ο παπαγάλος", "Η αρκούδα", "Ο πιγκουίνος" (my favourite) και άλλα...

Ένα απόγευμα λοιπόν την εβδομάδα που μας πέρασε, μετά από μια αυξημένη δόση Μazoo and the Zoo, κατέβηκα στην "υπόγα" και το χέρι μου πήγε κατευθείαν πάνω σε μια... Kalamazoo

kalamazoo glass

Μμμμμ.... ότι πρέπει για σήμερα το βράδυ, μια ελαφριά αλλά γεμάτη stout, από την Bell's Brewing, μια από τις καλύτερες Αμερικάνικες μικροζυθοποιίες που εμφανίζονται που και που στα ενημερωμένα ευρωπαϊκά μπυρομάγαζα

Ήταν γύρω στο 1980 όταν ο εικοσιδυάχρονος τότε Larry Bell είχε τις πρώτες επαφές του με το home brewing, κάνοντας δοκιμές με εκχυλίσματα λυκίσκου για λογαριασμό κάποιας εταιρείας.
Το 1983, με τα 200 δολάρια που του έστειλε δώρο γενεθλείων η μάνα του, σκέφτηκε να ξεκινήσει το δικό του μαγαζί με είδη home brewing. Αγόρασε μια κατσαρόλα των 15 γαλονιών και έπεισε ένα δικηγόρο να τον βοηθήσει να ξεκινήσει την εταιρεία, αμείβοντάς τον με μερίσματα απ’ τις μετοχές της μελλοντικής του εταιρείας.
Με τον ίδιο τρόπο, ο Larry έπεισε και τον ιδιοκτήτη μιας αποθήκης να του τη νοικιάσει χωρίς να τον πληρώνει για μερικούς μήνες με την ελπίδα να ξεκινήσει να πουλάει στο διάστημα αυτό.
Μετά από λίγο κατάφερε να πάρει ένα μικρό δάνειο και να ξεκινήσει πλέον να φτιάχνει μπύρα. Το 1985 πήρε άδεια πώλησης και άρχισε να προμηθεύει τα μαγαζιά με τις μπύρες του, χύμα σε χάρτινα κουτιά.

Bells_combo

Επάνω ο Larry με την παλιά τη κατσαρόλα…

Σύντομα συγκέντρωσε μπουκάλια και ξεκίνησε να εμφιαλώνει. Στην αρχή και για τα πρώτα 4 χρόνια, όλα γινόντουσαν χειρωνακτικά. Απ’ το φτιάξιμο της μπύρας (στην 15γάλονη κατσαρόλα - φωτό επάνω) και την εμφιάλωση (χρησιμοποιώντας μπουκάλια άλλων εταιριών, που έπλενε και αποστείρωνε στο χέρι), την ετικέτα και το καπάκι που επίσης έμπαιναν με το χέρι, μέχρι και τη διανομή, την οποία την έκανε ο ίδιος, μέχρι η μπύρα του να κερδίσει το κοινό.

Το 1989 μπόρεσε να περάσει σε ένα μεγαλύτερο σύστημα και ν’ ανεβάσει την παραγωγή του από 135 βαρέλια, σε 500 βαρέλια το χρόνο (1 βαρέλι είναι 31 γαλόνια) και την επόμενη χρονιά να τη διπλασιάσει, περνώντας σε ακόμα μεγαλύτερο σύστημα παραγωγής. Το 2003 μετακόμισε σε μεγαλύτερες εγκαταστάσεις τις οποίες επεκτείνει συνεχώς, ανεβάζοντας τη παραγωγή του 20 με 25% κάθε χρόνο, πλησιάζοντας πλέον τις 300 χιλιάδες βαρέλια το χρόνο.
Αν θέλετε να σας ξεναγήσει ο ίδιος ο Larry στην τεράστια πλέον ζυθοποιία του, δείτε το επόμενο video απ' τη σελίδα της KalamaBrew

Ο Larry Bell θεωρείται σημαίνουσα μορφή στο χώρο των Αμερικανικών μικροζυθοποιών και όχι μόνο γιατί η Bell’s βγάζει καλές μπύρες και εκλέγεται τελευταία μεταξύ των καλύτερων ζυθοποιϊών (το 2010 κατατάχθηκε 5η στη λίστα του RateBeer) αλλά και επειδή ο ίδιος ο Larry έχει επιδείξει πνεύμα επαναστατικό, κοντράροντας επαλειμμένα το σύστημα. Σε μια μάλιστα περίπτωση, το 2006, όταν δεν συμφώνησε με τον διανομέα του στη πολιτεία του Illinois, ο οποίος «πούλησε» τα δικαιώματα της Bell’s σε ανταγωνιστική εταιρεία, χωρίς η Bell’s να μπορεί να κάνει κάτι γι αυτό, ο Larry αποφάσισε ν’ αποσύρει όλα του τα προϊόντα απ’ το Illinois, χάνοντας έσοδα της τάξης του 1.6 εκ. $
Αν και η νομοθεσία του απαγόρευε να ξαναδουλέψει στην πολιτεία (με άλλον διανομέα) ο Larry προκάλεσε το κατεστημένο, λανσάροντας στο Chicago δύο νέες μπύρες κάτω απ’ το όνομα Kalamazoo. Aν και τον προειδοποίησαν και ήταν βέβαιος πως θα τραβιέται δικαστικά, τελικά δεν δέχτηκε κάποια μήνυση. Ο συγκεκριμένος διανομέας μάλιστα εγκατέλειψε τη πολιτεία, οπότε απ’ το 2008, η Bell’s επέστρεψε και νόμιμα πλέον.

Αυτή η εκκεντρικότητα του Larry Βell, εκφράζεται στο μικρό brew pub που έφτιαξε το 1993, δίπλα στις εγκαταστάσεις της Kalamazoo, το Eccentric Café.και νόμιμα πλέον.

Bells_eccentric_cafe_fl

TKT Eccentric dayΣτο μικρό αυτό pub, σερβίρονται οι μπύρες της Bell’s Brewery, τόσο οι στάνταρτ ετικέτες όσο και οι εποχιακές αλλά και οι περιορισμένες και πειραματικές «φουρνιές». Ελαφρά γεύματα, ζωντανή μουσική αλλά κι ένα μαγαζάκι με μπυρο-αντικείμενα της Bell’s συμπληρώνει το ιδιαίτερο αυτό μαγαζί. Ο εκκεντρικός μάλιστα τίτλος του, πραγματώνεται μια φορά το χρόνο, την Eccentric Day, όπου οι επισκέπτες πρέπει να ντυθούν «ταιριαστά με τη βραδιά». Στη φωτό ο Larry δίνει το εκκεντρικό παράδειγμα

Bells_brands_500

Όπως είπαμε η Βell's φτιάχνει μια πληθώρα από ετικέτες. Κάποιες βγαίνουν όλο το χρόνο, ενώ κάποιες είναι εποχιακές ή και πειραματικές.

kalamazoo_label_4_5 

Μια από τις κλασσικές ετικέτες της Bell’s είναι και η Kalamazoo Stout.
Στην μπλε ετικέτα της με το beer-goggle τύπο, είναι γραμμένο το batch No8874, απ’ το οποίο και μέσω του site της Bell’s μαθαίνω πως εμφιαλώθηκε στις 4 Δεκ 2008.
Από την ετικέτα επίσης μαθαίνω πως η συγκεκριμένη stout έχει 6% αλκοόλ και πως έχει φτιαχτεί με brewer’s licorice, με σκόνη γλυκόριζας δηλαδή.

kalamazoo_foamy

Ανοίγω το standard για τις Αμερικανικές μπύρες μπουκάλι των 355ml και σερβίρω σε θερμοκρασία 12 βαθμών Κελσίου σε ποτήρι pint.
Τo χρώμα της μαύρο και ο αφρός της καφετής, ξεκινά με πλούσιο όγκο για να υποχωρήσει σ’ ένα λεπτό στρώμα με λοφάκια, αφού πρώτα αφήσει πλούσια ίχνη στο ποτήρι μας.

kalamazoo_foamy_backgroundkalamazoo_foamy_background2

Το άρωμά της πλούσιο, με ωραία malty ισορροπία. Σοκολάτα, πάστα ελιάς, μούστος και καφές, ανακατεύονται σε μια ελκυστική περιπλοκότητα.
Η γεύση της, όπου διακρίνονται τα δημητριακά, ξινίζει λίγο στην αρχή για να πικρίσει στη συνέχεια. Η αίσθηση στη γλώσσα βελούδινη, θα μας τσιμπήσει σε λίγο. Μακρά επίγευση γεμάτη ψημένη βύνη.
Μια γεμάτη και καλοφτιαγμένη stout, από τους μάστορες του είδους Αμερικανούς. Απ’ τις καλύτερες του είδους που έχω δοκιμάσει.

stickerifgodwanted

Βαθμολογώ με 8 την εμφάνιση, με 8.5 άρωμα και γεύση και δίνω επίσης 8.5 στη γενικότερη αίσθηση.
Συνολική βαθμολογία: 8.5 στα 10.

Bell’s Expedition Stout

Bell's expedition stout labelH Expedition Stout σίγουρα δεν είναι μια μπύρα για αποστολές, μια και το υψηλό αλκοόλ δεν ενδείκνυται ως υποστηρικτικό σε υψηλής δυσκολίας “αθλοπαιδίες”… Βέβαια θα μπορούσε να υποστηρίξει άψογα τον εορτασμό μιας επιτυχημένης αποστολής… Ο Γελαστούλης είναι σαρκαστικός Στην περίπτωσή μου μάλλον έχει να κάνει με την αποστολή του δέματος από την Ολλανδία μέχρι την Ελλάδα και τα χίλια μύρια κύματα που πέρασε μέχρι να έλθει, μια και πριν φτάσει Αθήνα πρέπει πρώτα να πήγε στην Αθήνα της Georgia των Ηνωμένων Πολιτειών Ο Γελαστούλης είναι έκπληκτος

Πράγματι εκείνο το πακέτο απ’ το Cracked Kettle - η πρώτη θυμάμαι ομαδική παραγγελία που είχαμε κάνει (Μάρτιος του 2009) με το Μίχο και το Nightfall - μας είχε ψιλοταλαιπωρήσει μέχρι να έρθει, αν και τελικά το περιεχόμενο μας αντάμειψε Γελαστούλης

Cracked Delivery Mar094η απ’ τ’ αριστερά, μεταξύ πολλών διαμαντιών και η Expedition

Κάποιους μήνες μετά (16.10.2009) έφτασε κι η ώρα ν’ αφήσει το σκοτάδι της υπόγας και να πάρει τη θέση της κάτω απ’ το ανακριτικό φως, στο τραπέζι του “μαρτυρίου” Ο Γελαστούλης είναι σπασικλάκι 

Bell's expedition stout g&b

Το χρώμα της σκούρο καστανό προς μαύρο. Ο αφρός καφετής, κρεμώδης και πληθωρικός, φτιάχνει ένα καλό “κεφάλι” μέχρι ν’ αρχίσει να σπάει εκ των έσω, δημιουργώντας λοφάκια. Το άρωμα της ψημένης βύνης πλούσιο. Σοκολάτα, καραμέλα, μαύρη ζάχαρη. Λίγο πιο πίσω μου βγάζει λίγο κέικ, ξηρά φρούτα, μια πρέζα κανέλα… Εντυπωσιακό!

Η αίσθηση στο στόμα σαν παχύ milk shake, απαλή στη γλώσσα, πιο “ψυχρή” απ’ ότι περίμενα. Ελάχιστα πικρή, ο λυκίσκος διακρίνεται μονάχα στο κατέβασμα.

Η γεύση κυριαρχείται από ξηρούς καρπούς, ξηρά φρούτα, καφέ και λιωμένη σοκολάτα γάλακτος! Γιάμμμι Ανδρικό φλερτ

Bell's expedition stout big glass

Στο τελείωμα η αίσθηση κολλώδης, γλυκιά και πικρή την ίδια στιγμή, να σου τσιμπάει τα μάγουλα. Τέλεια ισορροπία αλλά και έντονη αντίθεση. Ένα γλύκισμα!!! Ίσως λίγο πιο γλυκιά απ’ το τέλειο να πω την αλήθεια…

Μια δυνατή μπύρα (10.5%) που αξίζει να την απολαμβάνεις σιγά σιγά, χωμένος σε μια πολυθρόνα, ακούγοντας καλή μουσική…

Μια φανταστική imperial stout που θα βαθμολογήσω με 9.5 στα 10 (Εμφάνιση 10, Άρωμα 9, Γεύση 9, Αίσθηση 10)

Bell's expedition stout web

9 σχόλια:

  1. Πέραν των 2 υψηλών προδιαγραφών ετικετών που μας παρουσίασε ο Νικ, εμένα με εξίταρε η όλη ιστορία και το ξεκίνημα της ζυθοποιίας.

    Ένα ξεκίνημα, που φυσικά έλαβε σάρκα και οστά σε κάποια άλλη χώρα, κάποια άλλη εποχή και από ανθρώπους με κάποιες άλλες νοοτροπίες… δυστυχώς!!!

    Πως θα γίνει τελικά να βρούμε αυτή την Bell’s Expedition Stout?
    Ρε Νικολάκη μπας κι έχεις καμιά στην υπόγα που να μην τη θέλεις…???:P

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Άψογος ο Νικόλαος ο Μέγας!! Άμεση και πιο αναλυτική ανταπόκριση από το Kalamazoo!!
    Πράγματι, αν και η παραγγελία μας είχε ταλαιπωρήσει αρκετά... τα κομμάτια που ήρθαν μας έκαναν να το ξεχάσουμε γρήγορα!!

    Καρό γαλάζιο πουκαμισάκι έχω, μουσάκι αφήνω ενίοτε, την μπάκα τη φουσκώνω αργά, αλλά σταδιακά μέρα με τη μέρα, κατασταρόλα βρίσκω... Τί μου μένει?? Να αρχίσω τα βρασίματα ...
    Θα γίνω κλώνος του Larry !!

    Μπράβο στο παληκάρι πάντως... έκανε το όνειρό του μια τεράστια πραγματικότητα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Ααααα ... Ακόμη θυμάμαι πως την Expedition μου την έφαγες Νικολάκη στη στροφή, όταν καμναμε την παραγγελία...
    Κλαψ, κλαψ ...!!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ειλικρινά έχω πάθει πλάκα με τον φίλο Chalice...
    Όχι μόνο από τις γνώσεις του και την εμπειρία του με την μπυροποσία, αλλά περισσότερο για το τι κρύβει (σπό ετικέτες) το υπόγειο του...(χα.χα.χα)...
    Ειλικρινά κάθε φορά που μας παρουσιάζει μπύρες από το εξωτερικό, παθένω μεγάλη πλάκα....
    Μια ερώτηση στο φίλο Chalice..
    "Ήθελα να ξέρα πόσες μπύρες έχεις στο υπόγειο ;
    Είναι μεγάλη μου απορία...Νομίζω ότι είσαι ο μοναδικός σρην Ελλάδα που έχεις πιεί αυτές τις μπύρες...(χα.χα.χα)..

    Υ.Γ. Συγχαρητήρια και για την πολύ καλή σελίδα (Blogs), που έχετε φτιάξει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πρφάγματι... κάτι τέτοιες ιστορίες σε κάνουν να πιστεύεις πως αυτό το american dream, να ξεκινήσεις απ' το μηδέν και να μεγαλουργήσεις στο χώρο σου, τελικά για κάποιους γίνεται πραγματικότητα... στην Αμερική όμως, μην ξεχνιόμαστε :)

    Θανάση δυστυχώς, δεν έχω άλλη expedition stout. Είναι δύσκολη μπύρα αν και συχνά πυκνά τη βρίσκεις στο Cracked Kettle. Ακόμα κι εκεί όμως συνήθως έχει λίγα κομμάτια και σου επιτρέπει να πάρεις μόνο ένα τη φορά.

    Αυτή ήταν η περίπτωση και με το Μίχο, που ήθελε να παραγγείλει την Expedition αλλά την είχα ήδη καβατζάρει για μένα :P
    Πάντως φιλαράκο, με το μουσάκι, τα γυαλάκια, το καρό πουκάμισο και τη μπάκα, μάλλον με κάποιο άλλο "φευγάτο" φίλο μας εδώ μέσα μου μοιάζει ο Larry :D

    Φίλε GM καλως όρισες στους Μπυραματισμούς. Σ' ευχαριστούμε για τα καλά σου λόγια για τη κοινή αυτή προσπάθεια που γίνεται εδώ. Ευπρόσδεκτος είσαι να συμμετάσχεις, μια και απ' ότι βλέπω απ' το blog σου, ασχολείσαι με το "άθλημα" :)
    Τώρα για την υπόγα μη ψαρώνεις... εντάξει... έχει κάποια καλά κομμάτια, αλλά προσπαθώ ο συνολικός αριθμός να παραμένει... διψήφιος :P
    Τώρα για το αν είμαι ο μόνος που έχω πιεί αυτές τις μπύρες, πολύ αμφιβάλω. Ξέρω δυο τρεις ακόμα :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. XA.XA.XA...Σωστός...
    Μπα εγώ πρέπει να πιω πολλές μπύρες ακόμα για να πω ότι κάτι κάνω...τέλος πάντων, το παλεύω όπως λες....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Τρομερη διπλη παρουσιαση!!! Ειδικα οταν διαβαζα την παρουσιαση της Expedition αισθάνθηκα οτι μου εφυγε ενα σαλακι :P Πολυ λαχταριστη αυτη η Expedition....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. H μεγαλη αποφαση επαρθη!!!...το ενα και μοναδικο μπουκαλακι της Expedition Stout που περιμενε υπομονετικα για πανω απο ενα χρονο στα βαθη της κρυψωνας του ανοιχτηκε...Η συγκινηση μεγαλη...!!! Η σοκολατα, ο καφες, οι νοτες καπνου και η εντονα ψημενη βυνη δημιουργουν ενα καταπληκτικο αποτελεσμα...απλα κορυφαια...απο'μενα εχει 10αρι...!!!!

    http://i221.photobucket.com/albums/dd293/redordead700/DSC_0673-2.jpg

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. Αυτά είναι... Μια εξαιρετική ετικέτα που κι εγώ θα 'θελα πάρα πολύ να ξαναδοκιμάσω, μια και έχω την εντύπωση πως ήμουν λίγο "συγκρατημένος" στο πρώτο μας (και μοναδικό) ραντεβού... και δε μπορώ να αγνοήσω το δεκάρι που της έδωσε ο Σπύρος

    Ξεκινάω expedition να ξαναβρώ την Expedition λοιπόν. Ας χτυπήσουν οι "καμπάνες" :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή