Τρίτη 30 Νοεμβρίου 2010

Girardin Gueuze 1882 (Black Label)

Μετά απο αρκετό καιρό και αφου οι "πορτεροσταουτάκηδες" τις παρέας μας σκοτεινιάσανε τα ποτήρια τους ηρθε η ώρα να τους επαναφέρω στην τάξη. Αυτο θα το καταφέρω με μια παραδοσιακή συνταγή εκ Βελγίου ... την Girardin Gueuze 1882 (Black Label).


Η Girardin ειναι μια απ τις μεγαλύτερες ζυθοποιϊες η οποία ασχολείται με το συγκεκριμένο είδος. Οι εγκαταστάσεις βρίσκονται στο Senne Valley σε μια φάρμα οπου παλιότερα ηταν μια αριστοκρατική έπαυλη με τ όνομα St. Ulriks-Kapelle. Η ζυθοποιϊα γέμισε τις στέρνες τις για πρώτη φορά το 1882 οπου μεχρι σήμερα η τέταρτη γενιά παράγει lambic το χειμώνα απο την δική τους παραγωγή σταριού και pils το καλοκαίρι. Για τις lambic τους χρησιμοποιούν 40% στάρι.


Βγάζω το μπουκάλι των 375ml απο το ψυγείο και σερβίρω στους 5 βαθμούς κελσίου. Βγάζω το φελό και αδειάζω το περιεχόμενο στο ποτηράκι μου, δημιουργείτε ενας πολύ κρεμώδης αφρός ο οποίος στη συνέχεια πέφτει αφήνοντας ενα λεπτό πέπλο μέχρι το τέλος. Το κορμί της ξανθό θολό το οποίο τείνει να πορτοκαλίσει. Με το αλκοόλ στο 5% πάμε να δούμε τι άλλο εχει να πει εκτός απο την πολύ όμορφη παρουσίαση.


Άρωμα πολύ δυνατό μυρωδιές φύσης και καθαρής γής. Σχετικά όξινη με ελαφριά εσπεριδοειδή και βρεγμένο στάρι. Πολύ ωραίο άρωμα που σε προδιαθέτει για μια ακόμα καλύτερη συνέχεια.

Η γεύση φυσικά ειναι όπως την περίμενα ... όξινη με το γκρέιπφρούτ και το λεμόνι να κάνουν αμέσως την παρουσία τους αισθητή αλλα μπαλατζάρουν πολύ όμορφα με κάποιες νότες βερύκοκου κάνοντας το αποτέλεσμα ελαφρώς κρασίζον.

Στην γεύση λόγο του  οτι ήθελα να δω την αντιδρασή της την δοκίμασα και με λίγη Ιταλική παρμεζάνα ... το αποτέλεσμα ηταν πάρα πολύ καλό ... πραγματικά νιώθεις στο στόμα σου εκρήξεις γλυκόξινων γεύσεων. Γνωστός ο συνδυασμός ξινού και αλμυρού :)
 

Επίγευση dry μακράς διάρκειας με τον όξινο χαρακτηρά να υπερισχύει αλλα χωρις να σου σηκώνεται η τρίχα. Ανθρακικό σε μέτρια επίπεδα και αλκοόλ ουτε που το καταλαβαίνεις. Πολύ δροσιστική και φυσικά το 375ml δεν μου φτάνει ουτε κατα διάνοια.

Βαθμολογία: 9

Άντε και στα επόμενα ...  Στην ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ

5 σχόλια:

  1. Ωραιος ρε τρελοΡοκα μου, πολυ ωραια παρουσιαση!!! Αντε καιρος ηταν να εχουμε και μια παρουσιαση αυτου του πολυ ιδιαιτερου ειδους μπυρας και ως μεγας φαν του, εκανες την αρχη με μια απο της κορυφαιες Gueuze που κυκλοφορουν εκει εξω. Keep on tasting sour beers Nick...

    Πρεπει καποια στιγμη να κανω και εγω ενα αφιερωμα/ανταποκριση απο την επισκεψη στην Cantillon..να δω ποτε θα γινει αυτο....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Είπα κι εγώ ... καιρό είχαμε να "ξινίσουμε" την γευστική μας παλέτα. Φρόντισε ασφάλώς για αυτό ο "ξινός" μας Μπυροκίνιο ...
    Πάντως το μπουκαλάκι και σε αυτή τη gueuze μου άρεσε πολύ. Γενικά, αν κάτι μου αρέσει προς το παρόν σε αυτές τις μπύρες είναι τα μπουκάλια τους. Γιατί από περιεχόμενο ... μάλλον θέλω ακόμη, ώστε να καταφέρω να συνηθίσω αυτή την κατηγορία ετικετών. Πάντως χρόνο με το χρόνο βελτιώνομαι. Κάτι είναι και αυτό.
    Σε καμιά 3ετία ευελπιστώ πως θα έχω καταφέρει να πίνω αυτές τις μπύρες χωρίς να ξινίζω τα μούτρα μου με την πρώτη γουλιά και χωρίς να με πιάνει ανατριχίλα (σε κάποιες περιπτώσεις)!

    Πάντως ο συδυασμός με σκληρά - και όχι μόνο -τυριά είναι πράγματι καταπληκτικός!

    Εύγε Νικολάκη για τις σταθερές "ξινές" σου προτιμήσεις!

    @MONK: άντε πασάκα μου ... άντε! Συντονιστείτε με τον Φώτη και πειτε μας μερικά λόγια!
    Εδώ θα προλάβει ο fugi να μας παρουσιάσει το ρεπόρτο του από Γερμανία πριν βγει ο χρόνος (λέμε τώρα...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Poly kalh parousiash gia mia poly dynath etiketa, apo mia xakousth zythopoiia lambic thn opoia o Michael Jackson eixe se idiaiterh ektimhsh!

    Beerocker zhleuw.. :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Ωραίος ο Ροκάς :)

    Έμαθες τελικά πως προφέρεται η Geuze γιατί εμείς εδώ ακόμα μπερδεμένοι είμαστε; :P

    H Girardin είναι απ' τις παλιές και καλές "λαμπικερί" και ότι κι αν βγάζει απ' τα βαρέλια (ή τις στέρνες της) χαίρει μεγάλης εκτίμησης απ' τους φαν του είδους. Έχω μια Faro στην υπόγα και λέω να την σετάρω με κανα σορμπεδάκι! Σας διαβεβαιώνω πως ταιριάζουν μούρλια :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Πάμε μωρέ Ροκά!!

    Τώρα την πέτυχα τη ξινο-παρουσίαση σου! Χέουζε και τα μυαλά στα κάγκελα και η γλώσσα ανατριχιασμένη...Ευτυχώς από τα λεγόμενά σου δεν είναι και τόσο ξινή όπως άλλες που μου έδινες να δοκιμάσω στο Βέλγιο.

    Ως είδος το θεωρώ αρκετά ξεδιψαστικό και καλοκαιρινό και θα θελα κάποια στιγμή να κάνω την απόπειρα με παρμεζάνα...Από οτι θυμάμαι απο τη προηγούμενη σύναξη στου Chalice, μου κάθησε όμορφα η τρελή εκείνη ετικέτα που δοκιμάσαμε με τα τυράκια...

    Ωραίος...ξίνισέ μας κι άλλο...μη μας λυπάσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή