Τι κάνει ένας Βέλγος στη Βαρκελώνη;

Τον Μεθυσμένο Καλόγερο...ή μάλλον, καλύτερα, τα πίνει με τους θαμώνες της cervecería “The Drunk Monk”. Και για να είμαι ακριβής η μπυραρία “The Drunk Monk” δεν βρίσκεται στη Βαρκελώνη, αλλά καμιά 30 χλμ μακριά, στη παραλιακή προαστιακή πόλη Mataró. Ο Sven Bosch δε, ο Βέλγος ιδιοκτήτης του “The Drunk Monk”, δεν είναι ο τυπικός μαγαζάτορας, όπως εξάλλου ούτε το “The Drunk Monk” είναι μια τυπική βελγική μπυραρία.

Αποφασισμένος να δω λοιπόν από κοντά τι κάνει αυτό το μέρος τόσο αξιόλογο, σύμφωνα με τα σχόλια των χρηστών του ratebeer και την ανάδειξή του στη 15αδα των καλύτερων beer bars σ’ όλο τον κόσμο, έφτασα στο Mataró. Μετά από περπάτημα και ψάξιμο κατάφερα να το εντοπίσω πίσω από ένα συγκρότημα πολυκατοικιών. Εξωτερικά το “The Drunk Monk” είναι διακοσμημένο σαν ρετρό abbey tavern, όπως και εσωτερικά, με μπόλικα breweriana να στολίζουν τους τοίχουςΕίναι σχετικά μικρός χώρος αλλά ζεστός, όπου πέρα από μια μικρή κλασσική μπάρα υπάρχουν και μερικά τραπέζια, όπως και έξω για τις καλές μέρες.

Η λίστα με τις μπίρες είναι πλούσια και ιδιαίτερη. 6 βαρέλια με την Maes και τη Chimay στάνταρ και τα άλλα 4 να αλλάζουν κάθε 3 εβδομάδες περίπου. Τα μπουκάλια φτάνουν τα 300 και η πλειοψηφία τους είναι επιλογές από το Βέλγιο. Όλα τα μοναστήρια παρόντα, ένα πολύ καλό line up της De Struise, καθώς και μια πολύ καλή σειρά από Geuze και Lambic. Επίσης, υπάρχει μια δυνατή επιλογή από Αμερική (Rogue, Yeti, Left Hand, Sierra Nevada), οι καλύτερες Brewdog, ελάχιστες Mikkeller, Nogne Dark Horizon, μερικές εκλεκτές De Molen και βεβαίως οι καλύτερες ισπανικές μίκρο.

Το κερασάκι στη τούρτα είναι η λίστα με τις vintage. O Sven έχει φροντίσει να κρατήσει στην κάβα του μερικές πολύ καλές ειδικές εκδόσεις με αποκορύφωμα τις Thomas Hardy’s Ale, οι οποίες και προορίζονται μόνο για τοπική κατανάλωση.

Απ’ ότι είδα για φαγητό δεν διέθετε πιάτα, αλλά διάφορα σνακ, όπως τα εκλεκτά τραπιστικά τυριά.

Επέλεξα αρχικά να δοκιμάσω τη μπίρα της εβδομάδας, την De Struise Doppel Strauss που προσφέρονταν στα 3,95€ και την οποία είχε παρουσιάσει ο Μίχος। Ενδιαφέρουσα μπίρα και ιδιαίτερη.

Επειδή καλές οι μπίρες και η ποικιλία τους, την διαφορά όμως πιστεύω σ’ ένα μαγαζί την κάνουν οι άνθρωποι. Κι ο Sven είναι η διαφορά στο “The Drunk Monk”. Ένας πραγματικός μπυραματιστής. Θα τον δεις πάντα να κάθεται να πίνει με πελάτες και να συζητά ακούραστα γύρω από την μπίρα. Το ίδιο έκανε και με μένα. Τα λέγαμε για πάνω από 2 ώρες! Πραγματικά απολαυστικός. Μου εξήγησε πόσο σημαντικό είναι γι αυτόν η συνδιάλεξη με τους πελάτες, όπως και η σωστή εξυπηρέτησή τους. Γι αυτό βάζει τις σερβιτόρες να δοκιμάζουν τις μπίρες ώστε να διαμορφώσουν ιδία άποψη και μάλιστα όταν δεν τους αρέσει κάποια θέλει να ακούει τη γνώμη τους.

Συζητήσαμε για πολλά πράγματα, μεταξύ των οποίων για τη κουλτούρα των ισπανών γύρω από την μπίρα και την εξέλιξη της μικροζυθοποιίας στην Ισπανία, αλλά και στη "γείτονα" Ιταλία. Βρίσκει τις ισπανικές μπίρες των μικροζυθοποιών μέτριες (πέρα από ελάχιστες εξαιρέσεις) και δεν διαβλέπει κάποιο ευοίωνο μέλλον, διότι δεν προσπαθούν οι ζυθοποιοί να φτιάξουν ένα είδος με τοπικά χαρακτηριστικά, αλλά απλά φτιάχνουν λίγο απ’ όλα. Στην Ιταλία τα πράγματα πιστεύει ότι είναι σαφώς καλύτερα (με κομβικό σημείο τον Alex Liberati), αλλά η έκρηξη της μικροζυθοποιίας δεν συμβαδίζει τόσο με την ποιότητα, διότι οι Ιταλοί έχουν επενδύσει σημαντικά στο περιτύλιγμα και το μάρκετινγκ και πουλούν τις μπίρες τους πολύ ακριβά.

Επίσης, μιλώντας για τους ευρωπαίους πιονιέρους ζυθοποιούς, θεωρεί ότι οι De Struise είναι οι τοπ, ότι ο Mikkel αναλώνεται μερικές φορές σε περιττές παραγωγές (όπως η τελευταία σειρά με τους λυκίσκους), ενώ ο τύπος της De Molen είναι κορυφαίος στις stout, αλλά υπολείπεται σε άλλα είδη. Επί τη ευκαιρία έφερε να πιούμε και μια Tsarina, ενώ όταν η συζήτηση έφτασε στις lambic έφερε μια αγαπημένη του, την Girardin Framboise.

Η συζήτηση μας συνεπήρε κι εγώ πήγα να χάσω το τρένο του γυρισμού. Αφού με φίλεψε με τα t-shirt του μαγαζιού και μετά τις καθιερωμένες φωτογραφίες, δεν δέχτηκε με τίποτα να πληρώσω! Τουλάχιστον τον ευχαρίστησα από τα βάθη της καρδιάς μου, του υποσχέθηκα να του στείλω να δοκιμάσει κάτι από ελληνικές μπίρες και ανανεώσαμε το ραντεβού για το μέλλον.

Έφυγα με ένα πλατύ χαμόγελο και βαθύτατα ευχαριστημένος για αυτή τη μοναδική γνωριμία. Απλά Sven για ακόμη μία φορά σε ευχαριστώ πολύ!

Το αφιέρωμα στη Βαρκελώνη συνεχίζεται...