Η θεωρία του χάους

Εεεπ… Προεκλογική περίοδος τέλος… Δεν επιτρέπονται άλλες θεωρίες συνωμοσίας… Απαγορεύεται ρητώς η καταστροφολογία!
Καλά βρε παιδιά… με παρεξηγήσατε… Μια μπυρίτσα θέλω να παρουσιάσω… της BrewDog. Ναι, ξέρω τι θα πείτε… πάλι BrewDog σήμερα; Κι θα έχετε δίκιο… Μόλις προχθές δημοσιεύσαμε το όμορφο αφιέρωμα για τη νέα “Α Dog” που κυκλοφόρησε για τα 5 χρόνια της ζυθοποιίας αλλά και στα καπάκια ο Μίχος μας παρουσίασε μια απ’ τις “πιο φυσιολογικές” imperial stout της BrewDog, την “Rip Tide”. Φυσιολογική την ονομάζω, συγκρινόμενη με κάποιες άλλες (κάπως) δυνατότερες και πιο φαντεζί ετικέτες, στο ίδιο στυλ, που κυκλοφορεί η σκωτσέζικη ζυθοποιία. Η μπυρίτσα που θα γνωρίσουμε σήμερα δεν είναι καθόλου μα καθόλου φυσιολογική, τουλάχιστον στο όνομα…


Chaos Theory IPA “A predictably random IPA” χαρακτηρίζεται στην ετικέτα.




Για να μας κινήσει την περιέργεια θα μου πείτε… κλασσικό κολπάκι των Σκωτσέζων, τα φανταχτερά ονόματα και οι χαρακτηρισμοί. Διαβάζοντας το κείμενο στο πίσω μέρος της ετικέτας, παίρνουμε μια ιδέα του τι συμβαίνει στο μυαλό του τρομερού διδύμου. Αν προσπαθήσετε να προσαρμόσετε τη θεωρία του Χάους στην Βρετανική σκηνή του ζύθου, ή να εξηγήσετε το πως μια σειρά από απρόβλεπτες κινήσεις (από τους Σκωτσέζους φίλους μας άραγε; ) θα δημιουργήσουν ανεμοστρόβιλους στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού (εδώ κολλά το Butterfly Effect), σας εύχομαι καλή τύχη  


“Forget about the Butterfly Effect and envisage the BrewDog Effect. We want to be that random, artisanal butterfly that flaps its tiny wings on the Scottish coast and causes a tornado on the other side of the world”


Ας αφήσουμε όμως τις θεωρίες και ας περάσουμε στην πράξη…
Δοκιμάζω την Chaos Theory, λίγο πιο ζεστή απ' ότι θα 'πρεπε, στους 10 περίπου βαθμούς. Το χρώμα της βαθύ πορτοκαλί, φωτεινό. Ο αφρός της λευκός και πλούσιος, φτιάχνει ένα στιβαρό κεφάλι που δε βιάζεται να πέσει και όπως υποχωρεί αφήνει πληθωρικά τα δαντελωτά του ίχνη.





Το άρωμά της πλούσιο και γενικά γλυκό, με πρωταγωνιστές τα malts. Αισθήσεις από ήπια μπαχάρια, μπισκότο βουτύρου, κέικ με φρούτα και αλκοόλ. Ο λυκίσκος (Nelson Sauvin) επίσης παρών, μας ταξιδεύει σε μέρη παραδεισένια, τροπικά.
Σώμα στιβαρό. Αίσθηση γεμάτη και λιμπιστική. Διακριτικό το τσίμπημα στη γλώσσα, έρχεται να επιβεβαιώσει τους “φόβους” μου πως ο λυκίσκος έχει γενικά χάσει τη ζωντάνια του. Η ενδεικτική ημερομηνία λήξης (best before) είναι “δυστυχώς” περασμένη κατά 5 περίπου μήνες – κάτι που δυστυχώς δεν μπορούμε να ελέγξουμε όταν παραγγέλνουμε απ’ έξω )
Το ενδιαφέρον συνεχίζεται και κορυφώνεται στη γεύση. Ντελικάτες πικρές ριπές πολιορκούν το γλυκό malty υπόβαθρο, διατηρώντας τους ήπιους τόνους. Σύντομη η επίγευση, σε κάνει να περνάς γρήγορα στην επόμενη γουλιά. Πικάντικη, εύγευστη και επικίνδυνα ευκολόπιοτη, φέρνει έναν άλλο αέρα στο χώρο των IPAs και άνετα θα αποτελούσε συχνότατη αγοραστική επιλογή μου. Βαθμολογία: 9- στα 10.




Η συγκεκριμένη ετικέτα πρωτοκυκλοφόρησε σαν δοκιμαστική το 2008 και επιλέχθηκε από το κοινό (μεταξύ τριών συνολικά) ώστε να μπει σε μόνιμη παραγωγή (δείτε το σχετικό post στο BrewDog Blog). Μην με ρωτήσετε τι έγινε και δεν υπάρχει πια στην λίστα με τις μπύρες σταθερής παραγωγής… Τελευταία κυκλοφόρησε το 2010 και μετά… Θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό που την δοκίμασα, έστω και “ληγμένη”


Την αφιερώνω σε όλους όσους  και αναλύουν θεωρίες “Χάους” στα προεκλογικά παράθυρα, αλλά και προβλέπουν “Butterfly Effects” για την επόμενη μέρα. Καλό βόλι!!!   


Υ.Σ. H παραγγελία εστάλθη… οι ενδιαφερόμενοι κατάλαβαν