Wäls: Οι “Βέλγοι” πιονιέροι του Νότου.

Το να ψάχνει ένας Έλληνας μια βελγικού τύπου ζυθοποιία καταμεσής μιας βιομηχανική περιοχής του Belo Horizonte, της 3^ης μεγαλύτερης πόλης της Βραζιλίας, μόνο ως ανέκδοτο θα μπορούσε να ακουστεί. Κι όμως, ένα τηλεφώνημα της τελευταίας στιγμής ήταν αρκετό για να κλειστεί μια πρωινή επίσκεψη στο χώρο της ριζοσπαστικής μικροζυθοποιίας Wäls.

Ας πάρουμε όμως τα πράγματα από την αρχή. Η Wäls είναι μια αναδυόμενη μικροζυθοποιία με έδρα το Belo Horizonte, η οποία ιδρύθηκε το 1999 από την οικογένεια Carneiro. Δηλαδή, τον πατέρα Miguel και τα αδέρφια Tiago και Jose Felipe. Η Wäls είναι ουσιαστικά έργο των δύο αδερφών και ο Miguel είναι ο μαέστρος, που προσφέρει τη πολύτιμη εμπειρία του σε οτιδήποτε χρειαστεί, αφού ασχολείται και με κάποιες άλλες επιχειρήσεις στο χώρο των τροφίμων. Αυτή τη στιγμή η ζυθοποιία απασχολεί 15 άτομα.

Master Brewer είναι ο Jose Felipe, ο οποίος παρακολούθησε μαθήματα τεχνικής ζυθοποιίας στην εθνική επαγγελματική σχολή SENAI. Μαζί με τον αδερφό του Tiago (τεχνολόγος τροφίμων) ταξίδεψαν αρκετά στην Ευρώπη και την Αμερική. Αυτό τους βοήθησε να διαμορφώσουν την ευρύτερη φιλοσοφία τους και ειδικά την αγάπη τους για την Βελγικές μπίρες. 

Αν και αρχικά παρήγαγαν μόνο draft pilsen για το χώρο της εστίασης, στη συνέχεια αφού δοκίμασαν διάφορες μπίρες και μελέτησαν εκτεταμένα συνταγές και τη διεθνή βιβλιογραφία, ξεκίνησαν να κάνουν τους δικούς τους μπυραματισμούς. Η επίμονη δουλειά σε συνδυασμό με το ταλέντο τους οδήγησε σε εξαιρετικά αποτελέσματα..  Το 2007 παρουσίασαν τις δικές τους μοναστηριακές εκδοχές σε Dubbel, Tripel και Quadrupel. Και όλα αυτά, όπως μου είπαν, χωρίς ποτέ να έχουν μαθητεύσει δίπλα σε κάποιον Βέλγο ζυθοποιό.  Η δουλειά τους ανταμείφτηκε προσφάτως στο “South Beer Cup” του Blumenau και μάλιστα εις τριπλούν. Κατάφεραν να πάρουν 3 χρυσά μετάλλια, κάτι μοναδικό για μια μικροζυθοποιία.

Φτάνοντας στη διεύθυνση που μου είχαν δώσει, εξωτερικά δεν υπήρχε κανένα στοιχείο που να παραπέμπει στη ζυθοποιία. Ούτε καν αριθμός. Με λίγη βοήθεια κατάφερα όμως να το εντοπίσω. Μέσα με περίμενε ο Mateus, με τον οποίο είχαμε μιλήσει στο τηλέφωνο. Μέχρι να έρθουν και οι υπόλοιποι, περιεργάστηκα τον χώρο.  Μικρός, τυπικός βιομηχανικός χώρος, με τα καζάνια και τα απαραίτητα μηχανήματα να τον γεμίζουν ασφυκτικά. Εδώ λοιπόν ζυθοποιούνται οι Βελγίδες καλλονές. 

Mateus & Miguel

Ο Miguel και ο Tiago δεν άργησαν να φανούν (χωρίς δυστυχώς τον master brewer Jose). Αφού συστηθήκαμε, ενθουσιασμένοι με ρωτούσαν πως και βρέθηκα στα μέρη τους. Τους εξήγησα πως όλα ξεκίνησαν από την περιέργειά μου να γνωρίσω αυτούς τους περίεργους τύπους που φτιάχνουν abbey beers στην καρδιά μιας τροπικής χώρας.

Με τη συζήτηση να κυλά με μεγάλο ενδιαφέρον, έφτασε και η πρώτη μπίρα για δοκιμή.  Ήθελαν τη γνώμη μου για μια νέα προσπάθεια που έκαναν. Μια Belgian Witte. Τότε είχαμε συμφωνήσαμε πως η μπίρα χρειαζόταν ακόμα δουλειά για να φτάσει στο ποθητό επίπεδο. Όμως το επίσημο λανσάρισμα της προ ολίγων ημερών, σημαίνει πως γρήγορα βελτιώθηκε. 

 
Έπειτα, περάσαμε στη δοκιμή της X-Wäls, κατευθείαν από το καζάνι.  Η δική τους εκδοχή στην αρένα των lager, μια American premium lager με 5% αλκοόλ και double dry hopping με λυκίσκο cascade, ήταν ξεχωριστή και με ιδιαίτερο χαρακτήρα.

Ακολούθησε η Wäls Bohemian Pilsen, η μια από τις 3 βραβευμένες ετικέτες στο Blumenau.  Ξαφνικά ανεβήκαμε πολλά επίπεδα. Ναι, με μια pilsen, η οποία δικαιολογούσε απόλυτα τη χρυσή της διάκριση. Απλά ότι καλύτερο έχω πιει προσωπικά σε pilsen, μια μπίρα που θέτει νέα όρια στην κατηγορία αυτή.

  
Πριν προχωρήσουμε στην ξενάγηση στους χώρους, μου έβγαλαν για δοκιμή και τις 2 από τις 3 “μοναστηριακές” τους.  Πρώτα την Dubbel και μετά την Quadruppel.  Και οι δύο έχουν μια ιδιαίτερη τοπικιστική πινελιά. Στην Dubbel προστίθενται βραζιλιάνικες μαύρες σταφίδες, ενώ στην Quad φλούδες γαλλικής οξιάς βουτηγμένες σε ξηρή Cachaça.  Η Dubbel μου άρεσε περισσότερο. Την Quad τη βρήκα κάπως γλυκιά, αλλά είναι επίσης πολύ υψηλού επιπέδου. Στο καζάνι παραμένουν και οι δύο περί τους τρεις μήνες.

 Tiago with Dubbel

Quadruppel

Ο χώρος που μου έκανε περισσότερο εντύπωση ήταν το κελάρι. Για το λόγο ότι εκεί ωριμάζει σε μπουκάλια η βασίλισσα της γκάμας της Wäls; η Brut. Η Wäls είναι η μια από τις 4 ζυθοποιίες παγκοσμίως που παράγουν μπίρα με μαγιά σαμπάνιας. Και αυτή πήρε χρυσό μετάλλιο στο Beer Cup. H Brut χρειάζεται 9 μήνες για να ωριμάσει και τα μπουκάλια περιστρέφονται 2 φορές τη μέρα! Δυστυχώς, δεν τη δοκίμασα, γιατί θα έπρεπε να ανοιχθεί το μεγάλο μπουκάλι (το οποίο και κοστίζει αρκετά).

Tiago & Miguel

Η τελευταία επιτυχής προσθήκη στη φαρέτρα της Wäls είναι η Petroleum. Μια Russian Imperial Stout για την οποία έχει γίνει ιδιαίτερος ντόρος, ειδικά μετά το χρυσό στο Beer Cup και θα γίνει ξεχωριστή αναφορά σε επόμενο άρθρο. Αξίζει όμως να τονιστεί εδώ πως ο πρωτεργάτης αυτού του νέκταρ είναι μια άλλη χρυσή τριάδα. Τα παλικάρια της DUM.

Όσο περισσότερο συζητούσαμε, τόσο πιο ξεκάθαρο γινόταν το πάθος τους για την ποιοτική μπίρα. Προσγειωμένοι, παρά την πρόσφατη και απότομη αναγνώριση, αλλά και την ιδιαίτερη αποδοχή από τον κόσμο, ο Tiago μου εξηγούσε το όραμα τους και τη φιλοσοφία τους. Θέλουν να γίνουν μια από τις καλύτερες micro στον κόσμο, χωρίς να θυσιάσουν τίποτα από την υψηλή ποιότητα των μπιρών τους. Έτσι, προτιμούν να κρατάνε την παραγωγή σε μικρή ελεγχόμενη κλίμακα. Τους ενδιαφέρει ιδιαιτέρως και η άμεση επαφή με τους καταναλωτές και γι αυτό επιλέγουν να πουλάνε οι ίδιοι απευθείας χωρίς μεσάζοντες. Για το σκοπό αυτό εξαγόρασαν και την όμορφη γερμανική παμπ “Stadt Jever” στο Belo Horizonte, στην οποία βρίσκει κανείς όλη τη γκάμα της Wäls σε draft, εκτός βέβαια της Brut. Άλλο ένα θέμα που τους απασχολεί είναι το περιβαλλοντικό και έτσι έχουν φτιάξει ένα σύστημα διαχείρισης αποβλήτων. 

Τα σχέδια τους βέβαια πάνε ακόμη παραπέρα. Ήδη τα έργα αναμόρφωσης ολόκληρου του κτηρίου προχωρούσαν με γοργούς ρυθμούς. Ετοιμάζεται εστιατόριο και μαγαζί στο χώρο ώστε να μπορεί ο κόσμος να επισκέπτεται τη ζυθοποιία και να απολαμβάνει τις αγαπημένες του μπίρες επί τόπου. 

Πριν πάρω το δρόμο της επιστροφής ο Miguel επέμενε να τον συνοδέψω στο μεσημεριανό του στην ταπεινή τραπεζαρία του προσωπικού. Δεν μπορούσα να αντισταθώ στη πρόσκλησή του, ούτε  και στα εξαιρετικά φαγητά που ετοίμαζε καθημερινά η dona Maria. Τρώγοντας, συζητήσαμε και για την Ελλάδα, αφού ο Miguel είχε έντονες αναμνήσεις από τις διακοπές που είχε κάνει νεότερος στη χώρα μας. Τέλος, το μόνο που θα μπορούσα να προσθέσω σε αυτή την εξαίσια επίσκεψη, είναι ένα μεγάλο ευχαριστώ για την ελληνική τους φιλοξενία!