Τρίτη 1 Μαρτίου 2011

Ω Θεέ στον Ουρανό… μια τελευταία επιθυμία: Φύλαξε με απ' το κέρατο, τ' αφροδισιακά και τη νεκρική ακινησία!!!

Πριν κάμποσο καιρό είχαμε παρουσιάσει μια μικρή ζυθοποιία απ’ το Montreal του Καναδά, ονόματι Dieu du Ciel και μαζί είχαμε δοκιμάσει την Peche Mortel, μια εξαιρετική imperial stout που για πολλούς είναι η καλύτερη μπύρα που φτιάχνουν. Καιρός να δούμε και μερικές ακόμη ετικέτες της μικροζυθοποιίας, που χαίρει μεγάλης εκτίμησης από τους λάτρεις της μπύρας (4η στην κατηγορία των brewpubs – 11η στις ζυθοποιίες, στο τοπ του RateBeer για το 2011).

Σε ανύποπτο χρόνο και στριμωγμένη εν μεταξύ άλλων, μας είχε πει δυο λόγια ο ΜΟΝΚ και για την ελαφρύτερη stout της Dieu du Ciel, Aphrodite ή Aphrodisiaque.

DieuduCiel_Aphrodite_label1

Να θυμίσω πως η αλλαγή αυτή του ονόματος είχε ζητηθεί απ’ την Αμερικανική αγορά, για να μη χαλάσουν τα «χριστά ήθη» των φίλων μας εκεί πέρα, μια και μπορεί οι Αμερικανοί να μην σκαμπάζουν και πολλά από μυθολογία, ώστε να γνωρίζουν την ελληνική Θεά της ομορφιάς, αλλά από αφροδισιακά όλο και κάτι θα ‘χουν ακούσει… Ο Γελαστούλης είναι σαρκαστικός

Μάλιστα, στην «αφροδισιακή» ετικέτα, όπως μπορείτε να δείτε ακριβώς από κάτω, η Αφροδίτη αποκαλύπτει λίγους παραπάνω πόντους απ’ το μπούστο της, δικαιολογώντας τη «μουρμούρα» γύρω απ’ την απαγορευμένη ετικέτα! Ο Γελαστούλης κλείνει το μάτι

DieuduCiel_Aphrodisiaque_label2

Η Aphrodisiaque λοιπόν, είναι μια stout – μια “black ale” όπως αναγράφει η ετικέτα - ζυμωμένη με πραγματικό κακάο και κόκκους βανίλιας και 6.5% αλκοόλ.

Τι δουλειά έχει θα μου πείτε μια κατάλευκη Αφροδίτη να στολίζει την ετικέτα ενός μπουκαλιού με κατάμαυρη μπύρα… μην περιμένετε απάντηση. Χάρμα οφθαλμών και η ετικέτα και η ίδια η μπύρα πάντως.

DieuduCiel_Aphrodisiaque_g&b

Ο αφρός πέφτει λιγοστός, κρεμώδης, μπεζ χρώματος. Πολύ γρήγορα θα υποχωρήσει αφήνοντας μόνο ένα λεπτό πέπλο και μικρά νησάκια από φυσαλίδες στην επιφάνεια. Το άρωμά της πλημμυρισμένο στο κακάο, θυμίζει αρκετά σοκολάτα γάλακτος.

DieuduCiel_Aphrodisiaque_foam

Το τσίμπημα στην άκρη της γλώσσας, «σπάει» την κατά τ’ άλλα βελούδινη υφή και την αίσθηση του δεμένου σώματος. Στη γεύση, διακρίνονται η ψημένη βύνη και το κακάο, αλλά χωρίς να κυριαρχούν απόλυτα, ενώ στην επίγευση επικρατεί μια μεγαλύτερη πικράδα.

DieuduCiel_Aphrodisiaque_foamyglass1

Περίμενα περισσότερα από την Aphrodite-Aphrodisiaque, ιδιαίτερα μετά τις πολύ καλές κριτικές που έχω διαβάσει. Αν και τα επιμέρους της στοιχεία είναι καλά, το πάντρεμά τους δε με γέμισε. Και η δεύτερη δοκιμή μου έβγαλε παρόμοια αποτελέσματα και βαθμολογία.

Εμφάνιση: 8 Άρωμα: 8 Γεύση: 7.5 Αίσθηση: 7.5. Συνολική Βαθμολογία: 7.75 στα 10


DieuduCiel_RigorMortis_2bottles

Επόμενη δοκιμή απ’ την Καναδέζικη ζυθοποιία, η Rigor Mortis, μια abbey style (Abt) brown ale, με 10.5% αλκοόλ.
Σκοτεινό καστανοκόκκινο χρώμα, διαυγές και φτωχός μπεζ αφρός που διαλύεται γρήγορα, αφήνοντας λίγα νησάκια μικροφυσαλίδων, που αργοκινούνται προς την επιφάνεια.

DieuduCiel_RigorMortis_g&b

Malty το άρωμα, με τα μαύρα φρούτα - ιδιαίτερα το βύσσινο - να πρωταγωνιστούν, αλλά και καραμέλα, χωρίς όμως να φτιάχνει κάποιο εντυπωσιακό μπουκέτο.
Απαλή η αίσθηση στο στόμα, με το αρχικά ανεπαίσθητο τσίμπημα στη γλώσσα να δυναμώνει όσο περνά η ώρα.

DieuduCiel_RigorMortis_label

Γεύση γλυκιά στην αρχή που στη συνέχεια πικρίζει, για να παραμείνει σχετικά πικρή στην επίγευση. Αυτή η παρατεταμένη εναλλαγή γλύκας και πίκρας, ξενίζει κάπως και σίγουρα δεν είναι χαρακτηριστικό του abbey style, αλλά και προσωπικά δεν μ’ ευχαρίστησε. Λέτε να μ' επηρρέασε τ' όνομά της; (Rigor Mortis=Νεκρική ακινησία)

DieuduCiel_RigorMortis_bubbles

Βαθμολογώ με 8 την εμφάνιση, 7.5 το άρωμα, 7.5 τη γεύση και 7 τη γενικότερη αίσθηση. Συνολική βαθμολογία: 7.50 στα 10.


Περνώντας στις ξανθιές της Dieu du Ciel, οι διαπιστώσεις μου είναι πολύ καλύτερες!

DieuduCiel_CorneduDiable_g&b

Πρώτη η Corne du Diable”. Το Κέρατο του Διαβόλου είναι η άποψη της Καναδέζικης ζυθοποιίας στο δημοφιλές τελευταία στυλ της India Pale Ale.

DieuduCiel_CorneduDiable_foamyglass

Χρώμα καστανοκόκκινο με σκοτεινό και ομιχλώδες σώμα. Μπεζ-κιτρινωπός αφρός, πλούσιος και κρεμώδης, υποχωρεί σιγά σιγά, αφήνοντας πλούσια, κολλώδη και δαντελωτά ίχνη στο ποτήρι μας, ένα χάρμα οφθαλμών θα έλεγα!
Το άρωμα της είναι πλούσιο και δυνατό, με τα malts και το λυκίσκο ν’ ανταγωνίζονται τα μεν τους δε σ’ ένα αγώνα champions league θα έλεγα, με τη καραμέλα και το ρετσίνι, να κρατάνε τη σημαία των δυο ομάδων.

DieuduCiel_CorneduDiable_label

Στη γεύση, τα malts υπερτερούν στο ξεκίνημα, δίνοντας μια γλυκιά αίσθηση στην αρχή, ενώ στη συνέχεια ανεβαίνει και ο λυκίσκος, για να επικρατήσει στην επίγευση.

DieuduCiel_CorneduDiable_foamyglass1

Ευκολόπιοτη, με σώμα γεμάτο και το τσίμπημα να μένει σε χαμηλά επίπεδα. Μια πλούσια ΙΡΑ, πιο malty και λιγότερο hoppy απ’ αυτές που συνηθίζονται στις γειτονικές ΗΠΑ.

DieuduCiel_CorneduDiable_foamyglass3
DieuduCiel_CorneduDiable_foamyglass2

Βαθμολογώ με 8.5 την εμφάνιση, 8.5 το άρωμα, 8 τη γεύση και 8 την γενικότερη αίσθηση. Σύνολο: 8.25 στα 10


Τελευταία θα δούμε την Derniere Volonte, μια abbey style blonde ale με 7% αλκοόλ. Αν και καταθλιπτική η θεματολογία στην ετικέτα – όπως και στην Rigor Mortis  – δεν αποθαρρυνόμαστε και ανοίγουμε το καπάκι με πάτημα και στρίψιμο της παλάμης (the American way).

DieuduCiel_DerniereVolonte_g&b

Σερβίρω σχετικά κρύα - στους 7 με 8 βαθμούς – και απολαμβάνω το φωτεινό, ξανθό της χρώμα και το ομιχλώδες σώμα της που αν και χωρίς καμιά ένδειξη φυσαλίδων, υποστηρίζει ένα πλούσιο, κρεμώδη λευκό αφρό, που υποχωρεί σιγά σιγά, αφήνοντας πλούσια, κολλώδη αποτυπώματα στο ποτήρι και λοφώδη νησάκια.

DieuduCiel_DerniereVolonte_foamyglass1

Τόσο πυκνός και συνεκτικός είναι ο αφρός που μόλις δοκίμασα να πιάσω ένα απ’ τα νησάκια με το κουτάλι, αυτό μετακινήθηκε σαν παγόβουνο μέσα στη θάλασσα.
Το άρωμα της σχετικά γλυκό, αν και ο λυκίσκος μαζί με κάποια άλλα μυρωδικά φυτά, ρίχνουν τα πικάντικα βέλη τους στη μύτη μας.

DieuduCiel_DerniereVolonte_label2

Χαρακτηριστικό τσίμπημα στη γλώσσα και μια hoppy γεύση, με βάση το πορτοκάλι, αλλά πλαισιωμένο από πράσσινη πιπεριά και άλλα χορταρικά, εντυπωσιάζουν τη παλέτα μας με την πολυπλοκότητά τους. Μακρά επίγευση σχετικά πικρίζουσα.

DieuduCiel_DerniereVolonte_cheers

Μια hoppy blonde απολαυστική από την πρώτη μέχρι την τελευταία γουλιά – αν και αυτές οι δύο δεν είχαν και τόσο μεγάλη απόσταση μεταξύ τους… εξαιρετικά ευκολόπιοτη μπύρα. Η έκπληξη που διέσωσε στα μάτια μου την Dieu du Ciel… Άνετα θα τη διάλεγα σαν "Τελευταία επιθυμία" Ο Γελαστούλης κλείνει το μάτι

Δίνω 8.75 στην εμφάνιση, 8.5 στο άρωμα, 8.5 στη γεύση και 9 στη γενικότερη αίσθηση. Συνολική βαθμολογία: 8.75 στα 10


Αυτά προς το παρόν απ’ τη Dieu du Ciel, μια μικροζυθοποιία που σίγουρα έχει να μας προσφέρει αρκετές ενδιαφέροντες δημιουργίες και εύχομαι πολλές ακόμα εκπλήξεις

3 σχόλια:

  1. τωρα τι να πεις για τουτο το καταπληκτικο ''κρεσεντο΄΄ του Νικολα?
    κολασιμο ειναι,αισθησιακο,ακρως παγανιστικο...κ σιγουρα γεματο νεες γευσεις απο τις δοκιμες.
    ευχαριστουμε Νικ που μας ενημερωνεις αδιαληπτα για τα μπυρο-προιοντα των ''δυτικων Ινδιων''.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Ρε συ Νικολάκη, έχεις βαλθεί να μας κολάσεις για τα καλά μέρες που έρχονται?

    Πάντως πλάκα πλάκα, η Dieu du Ciel έχει κάνει μια πολύ δυναμική πορεία έως τώρα και μάλλον δικαιολογημένα βρίσκεται να φιγουράρει ανάμεσα στα διαμάντια της παγκόσμιας ζυθοποιίας, αν όχι τόσο για το καθαυτού προϊόν της, τότε για το γεγονός ότι τολμά να πειραματίζεται και να ξεφεύγει από την ασφάλεια κάποιου "εύκολου", καθιερωμένου και ευρείας αποδοχής προϊόντος.

    Κατά την προσωπική μου γνώμη, η Aphrodisiaque αξίζει αρκετά παραπάνω (περίπου έναν βαθμό), ενώ για τις υπόλοιπες δε μπορώ να εκφέρω άποψη.

    * Την Peche Mortel δεν την έχω ανοίξει ακόμα, την παλαιώνω… :) ;)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Πολυσκελής η "τελευταία σου επιθυμία" αγαπητέ Chalice ... Σαν πολλά δε ζητάς από τον Θεό στον ουρανό;
    Αλλά θα μου πεις ... Γιατί όχι; Με τέτοια ονόματα ετικετών που λανσάρουν οι Καναδοί, από όλα πρέπει να φυλάγεσαι ...

    Καταπληκτικές ετικέτες, αρτιστικ φωτογραφίες και υπέροχο μωσαϊκό χρωμάτων, αρωμάτων και γεύσεων σε αυτή την εξαιρετική πολυπαρουσίαση που μας χάρισες Νικόλαε Μέγα!
    Το Κέρατο του Διαβόλου είναι αυτό που μου κίνησε περισσότερο από όλα να δοκιμάσω, ενώ αν κρίνω από τις βαθμολογίες, η " Τελευταία Επιθυμία" είναι και αυτή που κλέβει τις εντυπώσεις ... Ο τελευταίος Πειρασμός, θα έλεγα !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή