Urthel Hibernus Quentum & Parlus Magnificum. Αποχαιρετώντας δυο κορυφαίες μπύρες της De Leyerth.

Όπως αναφέραμε και σε προηγούμενο post, η μικροζυθοποιία De Leyerth της Hildegard και του Bas Van Ostaden, σταμάτησε μέσα στο 2010 να παράγει δύο απ’ τις καλύτερες - κατά τη γνώμη μου - μπύρες τους, την Dubel style Urthel Parlus Magnificum και την Tripel style Urthel Hibernus Quentum.
  



Δεν γνωρίζω ποιοί μπορεί να είναι οι λόγοι που τους οδήγησαν σε μια τέτοια απόφαση. Ίσως να έχει να κάνει το γεγονός πως ακόμη δεν έχουν τη δικιά της ζυθοποιία - θα μου πείτε αυτό δεν εμπόδισε το Mikkeller να φτιάχνει δεκάδες διαφορετικές μπύρες κάθε χρόνο - ίσως να είναι και η άσχημη αντιμετώπιση που δέχτηκαν από την επίσημη ένωση των Βέλγων ζυθοποιών (Zythos), που διέγραψαν την De Leyerth απ’ τη λίστα με τις Βελγικές ζυθοποιίες, όταν αυτή σταμάτησε να φτιάχνει τις μπύρες της στις εγκαταστάσεις της Van Steenberge προτιμώντας να συνεργαστεί με τη ζυθοποιία των Τραππιστών του Koeningshoeven (La Trappe).
Μπορεί οι Βέλγοι ζυθοποιοί να σταμάτησαν να θεωρούν τις μπύρες της Urthel (όπως μετονομάστηκε η De Leyerth) ως Βελγικά προϊόντα, αλλά οι πιο αγνοί φίλοι της Βελγικής μπυροκουλτούρας, δεν σταμάτησαν ν’ αναγνωρίζουν στις δημιουργίες της Hildegard, την αυθεντική Φλαμανδική μαεστρία, μαζί με μια διάθεση να προχωρήσει τις συνταγές της σε νέα μονοπάτια.





Οι μπύρες Urthel "γεννήθηκαν" το 2000, από ένα νέο ζευγάρι, την Hildegard και τον Bas Van Ostaden. Η Hildegard, μια απ' τις λιγοστές γυναίκες ζυθοποιούς στο επάγγελμα (στην Ευρώπη μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού), με σπουδές στη σχολή ζυθοποϊίας Kaho St. Lieven του πανεπιστημίου της Γάνδης, έφτιαχνε μπύρες για διάφορες ζυθοποιίες, με πετυχημένες συνταγές δικής της επινόησης.
Ο Bas, με σπουδές στο marketing, αλλά με πάθος τις ιστορίες τύπου Άρχοντας των Δακτυλιδιών, είχε δημιουργήσει με τη φαντασία του τα Erthels, κάτι περίεργους νάνους-ξωτικά, που ζούσαν στο δικό τους παράλληλο κόσμο.





Ο Δρυίδης Leyerth ήταν και ο ζυθοποιός των Erthels, οι οποίοι φαίνεται πως το 'χαν στο αίμα τους το γλέντι... . Να πως περιγράφεται ο δρόμος για τη ζυθοποιία, στα χρονικά των Erthels:


"Τhe shiny copper vessels of the brewery of Ley are hidden in the green forrest of the Enklaverth of Ley. It's easy to find the brewery. You just have to follow the hollowed road to Elsewhere. Then cross the wooden bridge of Tweygh and go left. It's as simple as that!"
Η Hildegard κι ο Bas, συναντήθηκαν στη ζυθοποιία του Konigshoven. Όταν αποφάσισαν να ζήσουν μαζί, στο Βέλγιο, αποφάσισαν παράλληλα να φτιάξουν και τη δική τους σειρά μπυρών. Ψάχνοντας για όνομα σκέφτηκαν να χρησιμοποιήσουν τoυς χαρακτήρες των Erthels και να τις βαπτίσουν Urthel, μια και έτσι λεγόταν το ελιξίριο που έπιναν σε ποσότητες τα καραφλά Erthels, μήπως και βγάλουν μαλλιά
Ξεκίνησαν να φτιάχνουν μπύρες στο ζυθοποιίο της Van Steenberge, αλλά απ' το 2006, χρησιμοποιούν τις εγκαταστάσεις της La Trappe στο Koningshoeven της Ολλανδίας - το ίδιο ζυθοποιίο όπου παρασκευάζονται και οι γνωστές μας μοναστηριακές. Ελπίζω να μην σκανδαλίζονται οι μοναχοί απ' την όχι ευκαταφρόνητη παρουσία της Hildegard στις εγκαταστάσεις του μοναστηριού.



Τα τελευταία χρόνια, η Hildegard ταξίδεψε στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, όπου εντυπωσιάστηκε απ’ την “επανάσταση” της Αμερικανικής craft σκηνής. Γυρίζοντας μάλιστα στην Ευρώπη, επηρεασμένη απ’ τον πρωταγωνιστικό ρόλο του λυκίσκου στις Αμερικανικές μπύρες, έφτιαξε μια απ’ τις πρώτες hoppy μπύρες που κυκλοφόρησαν στη Βελγική αγορά, την “Hop it”. Μια μπύρα που μάλλον βοήθησε στο να εξωθεί ακόμα πιο πολύ η Urthel  στο “Βελγικό το πυρ το εξώτερο”, άσχετα αν το παράδειγμά της ακολούθησαν και άλλες Βελγικές ζυθοποιίες,  μικρές και μεγαλύτερες, φθάνοντας πλέον σήμερα να μιλάμε για το στυλ “Belgian IPA” 
Επιστρέφοντας στο θέμα μας, τις δυο μπύρες της Urthel που σταμάτησαν να παράγονται απ’ τη ζυθοποιία… Ποιός ο λόγος ν’ ασχοληθούμε με δυο “πεθαμένες” μπύρες – όσο καλές κι αν ήταν; Τόσες και τόσες καλές μπύρες εμφανίζονται κάθε μέρα…
Καλή ερώτηση… Δεν υπάρχει όμως συγκεκριμένη απάντηση… Ο τίτλος τα λέει όλα… Αποχαιρετισμός… Ύστατος φόρος τιμής σε δυο πολύ καλές μπύρες που εκτός των άλλων ήταν από τις πρώτες μπύρες που μ’ έβαλαν προσωπικά στο “τριπάκι” του να ψάξω και να παραγγείλω μπύρες απ’ το εξωτερικό

Urthel Hibernus Quentum (Tripel 9%)

Στην ετικέτα ποζάρει ο Baldarh, o νάνος ξωτικό με την μελιτζανωτή μύτη και την καράφλα. Τα Erthels όταν μεγαλώνουν χάνουν τα μαλιά τους, αλλά αποκτούν μια εντυπωσιακή γενειάδα και όπως λένε, η πλούσια γενειάδα δείχνει σοφό Erthel.
Τα πιο νεαρά Erthels, έχουν πυκνά μαλιά γιατί χρησιμοποιούν πολύ τη μπύρα στο κεφάλι, μια και πιστεύεται πως έχει θεραπευτικές ιδιότητες για την τριχόπτωση (στα Erthels όχι στους ανθρώπους... Μια από τις πρώτες μπύρες Urthel, λέγεται μάλιστα Tonicum Finiboldhus Amber Ale). Αλλά τα σοφότερα Erthels προτιμούν να την απολαμβάνουν πίνοντάς την



Το χρώμα της βαθύ πορτοκαλί και ο κάτασπρος αφρός της φθάνει μέχρι το χείλος του μεγάλου σε μέγεθος ποτηριού, για να κάτσει πολύ γρήγορα, αφήνοντας όμως ένα μικρό ζωντανό δακτυλίδι που κι αυτό σε λίγα λεπτά θα χαθεί, αφήνοντας όμως τα περίπλοκα αλλά ακόμη ζωντανά του ίχνη στα τοιχώματα του ποτηριού. Κάθε φορά που στριφογυρίζω τη μπύρα στο όμορφο ποτήρι με τις ζωγραφιές του Bas, οι λεπτές φυσαλίδες ανεβαίνουν στην επιφάνεια διακριτικά και στριμώχνονται κάτω απ’ το αναγεννημένο “κεφάλι” του αφρού. Όσο πίνω και τις χαζεύω, δεν μπορώ παρά να θαυμάσω το κόσμο των Erthels ζωγραφισμένο γύρω γύρω στο ποτήρι.



Με το που εξαφανιστεί ο αφρός και ζεσταθεί λίγο η μπύρα, υποχωρούν τ' αρώματα ανθών κι εσπεριδοειδών (μανταρίνι ίσως) και ανεβαίνουν τ' αρώματα των malts. Το πιπέρι κι ο λυκίσκος που χαρακτήριζαν μεγάλο κομμάτι της παλέτας των αισθήσεων, αρχίζουν να δίνουν όλο και περισσότερο χώρο στο αλκοόλ, αλλά η πικράδα παραμένει εκεί, ως ιδανικό σταθερό αντίβαρο. Dry αίσθηση για το τελείωμα. Η μπύρα αυτή κατατάσσεται στις "ειδικές" μπύρες και πράγματι είναι special! 

Urthel Parlus Magnificum (Dubel 7.5%)

Σκουροκάστανη στο χρώμα με πλούσιο μπεζ αφρό που αφού “εκτοξεύτηκε” στα χέρια μου με το που άνοιξα το μπουκάλι, δε μπόρεσε να γεμίσει το ευρύχωρο “ουρθελοπότηρο”

Υπέροχο, αισθησιακό άρωμα ψημένης βύνης, καραμέλας, καπνού και μπαχαριών… δεν μου κάνει η καρδιά να πάρω το ποτήρι απ’ τη μύτη μου

Οι ίδιες αισθήσεις κυριαρχούν και στη γεύση, που γενικότερα κινείται σε γλυκά επίπεδα, με μια πιπεράτη όμως πικράδα που δρα σαν ανάχωμα στη γλυκάδα των malts, τόσο ισορροπιστικά όσο και δημιουργικά.



Μια πραγματικά δυνατή και γεμάτη γεύση που τη βοηθά να σταθεί μόνη της, αλλά και να συνοδέψει επάξια ένα πιάτο τηγανητού κοτόπουλου σε σάλτσα από balsamico και καστανή ζάχαρη  




Σ’ έναν αποχαιρετισμό όπως αυτός δεν ταιριάζουν βαθμολογίες… Και οι δύο είναι υπέροχες και μακάρι να είχαμε την ευκαιρία να τις απολαμβάναμε χωρίς τη φόρτιση των τελευταίων μπουκαλιών*
Στην πρώτη μου παρουσίαση για την tripel (all4beer- 04Δεκ2008) τελείωνα με την προτροπή “Απλά βρείτε τη και απολάυστε τη”…  Σήμερα απλά θα ευχηθώ… “Pache…!” Να είμαστε καλά να μπορούμε ν΄απολαμβάνουμε αναλόγου ποιότητος ζυθοποιήματα από την Hildegard και την Urthel. Είμαι σίγουρος πως πέρα απ’ τις “Hop-It”, “Samaranth” και “Saisonniere”, θα δούμε στο μέλλον κι άλλα διαμαντάκια από τους αγαπημένους Βέλγους ζυθοποιούς.

---

* Για τους αθεράπευτα ρομαντικούς, υπάρχουν ακόμη κάποια μπουκάλια στην αγορά και μάλιστα κάποια έχει και το γνωστό μας online shop Βeerplanet