Stout θερινής νυκτός

Τί κάνεις μια ζεστή βραδιά αν θες να απολαύσεις κάτι δροσιστικό; Ανοίγεις το ψυγείο και βγάζεις μια παγωμένη weiss, μια δροσερή pale ale ή μια βελγική tripel, ή στη χειρότερη μια Άμστελ...(μπλακ χιούμορ). Προχθές το βράδυ όμως άνοιξα να πιω μια stout ελλείψει άλλων ειδών. Tη συγκεκριμένη βέβαια την είχα λιμπιστεί εδώ και καιρό, αφού είχα την ατυχία παλιότερα να χάσω την αδερφή της σε πολύνεκρο, κι έτσι να μείνω με την περιέργεια.

Η stout αυτή λοιπόν είναι η ιδιαίτερη αγγλίδα Samuel Smith’s Oatmeal Stout σε μπουκαλάκι των 355ml και με μόλις 5% αλκοόλ. Η Samuel Smith από το Tadcaster είναι μία από τις καλύτερες ζυθοποιίες στο μεγάλο νησί με κάποιες από τις ετικέτες της να έχουν κερδίσει εξαιρετικά σχόλια από τους απανταχού μπιρόφιλους.

Πρώτη επαφή με oatmeal stout. Σερβίροντας στο snifterάκι της Samuel Smith, η Oatmeal Stout κάνει όμορφη εμφάνιση. Το σκοτεινό μαύρο σώμα της καλύπτει ένα λεπτό στρώμα από κρεμώδη μπεζ αφρό που κρατάει αρκετά.

Το άρωμα της εξαιρετικό, λεπτεπίλεπτο, γεμάτο σοκολάτα και καφέ. Καταλαβαίνεις τη ψημένη βύνη και τη βρώμη. Η θερμοκρασία της ανεβαίνει γρήγορα και αισθάνεσαι να αναδύεται μια ζεστασιά από λικέρ, ενώ πιο πίσω διακρίνεται η βανίλια.

Δοκιμάζοντάς τη, τα γευστικά της στοιχεία ισορροπούν χωρίς κάτι να σου τινάζει τα μυαλά. Roasty γεύση, με τη σοκολάτα να κυριαρχεί και κάπου τη βρώμη να κάνει εμφάνιση, ενώ είναι ελαφρώς πικρή. Το σώμα της μεσαίο προς γεμάτο, με μεταξένια υφή και χαμηλής ανθράκωσης. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι ότι φαίνεται αρκετά ελαφριά εν συγκρίσει με τις βαριές κλασικές stout, κάτι που ξενίζει, αλλά την κάνει πολύ ευκολόπιοτη. Η επίγευση τέλος είναι γλυκόπικρη, ελαφρώς dry, αφήνοντας την αίσθηση του καφέ και της μαύρης σοκολάτας.

Πολύ καλή, αν και θα ήθελα να τη ξαναδοκιμάσω σε καλύτερη εποχή, όπως και να δοκιμάσω κι άλλες stout βρώμης ως μέσο σύγκρισης.