Alus: η μπίρα στη Βαλτική

Alus στα Λετονικά και Λιθουανικά και Õlu στα Εσθονικά, η μπίρα έχει μακρά παράδοση στη Βαλτική και είναι νούμερο ένα αλκοολούχο ποτό, ιδιαίτερα στη Λιθουανία. Στα βόρεια, μάλιστα, της χώρας, όπου και υπάρχουν αρκετές ζυθοποιίες λόγω της τοπικής παραγωγής κριθαριού, η κατά κεφαλή κατανάλωση φτάνει αυτή της Τσεχίας, δηλαδή τα 160 λίτρα το χρόνο.

Μαγαζί take away που πουλάει μόνο βαρελίσιες
μπίρες λετονικών μίκρο σε πλαστικά μπουκάλια, στη Ρίγα.

Οι μπίρες είναι γενικά χαμηλού αλκοόλ για να καταναλώνονται εύκολα. Στα ράφια των σούπερ μάρκετ συνωστίζονται δεκάδες ετικέτες όπως οι Aldaris και Cesus από Λετονία και Utenos, Kalnapilis και Svyturys από Λιθουανία, ενώ στους χώρους εστίασης μπορείς να βρεις μεγάλη ποικιλία από βαρέλια, χωρίς όμως να ξεχωρίζει εύκολα κάτι από τη μετριότητα. Aκόμη και στο χαρακτηριστικό είδος Baltic Porter, οι καλύτερες μπίρες βγαίνουν στις σκανδιναβικές χώρες παρά στη Βαλτική. Στη Λιθουανία όμως υπάρχουν και οι λεγόμενες farmhouse ales, οι οποίες αφορούν διάφορους τύπους μπίρας που παράγουν μικροζυθοποιοί στην επαρχία με δικά τους συστατικά.

Volfas Engelman Porteris
Μια μετριότατη Λιθουανική Baltic Porter

Στην όμορφη Ρίγα, δικαίως αποκαλούμενη και Παρίσι του Βορά, τα καλύτερα μπιρομάγαζα είναι ουσιαστικά δύο. Και τα δύο κάτω από το όνομα S.Brevinga Alus Salons. Το πρώτο μαγαζί και πιο συμπαθητικό βρίσκεται τρυπωμένο σ’ ένα μικρό μοντέρνο εμπορικό κέντρο μακριά από τη βαβούρα της παλιάς πόλης. Μικρός χώρος, χωρίς κανένα διακριτικό απ’ έξω και με διακόσμηση αγγλικής παμπ.

Η λίστα περιλαμβάνει καμιά 100 μπουκάλια κυρίως από Αγγλία (Fuller’s, Young, κ.α.) και Βέλγιο (Delirium, Lindemans, St. Bernardus, De Ranke, κ.α.). Τα βαρέλια είναι 6 και μερικά αλλάζουν ανά περιόδους. Τα πιο αξιόλογα που πέτυχα ήταν αυτά των Fuller’s Porter, Schlenkerla, και De Ranke de Dottignies, ενώ υπάρχουν και 2 cask ciders. Μπορείς να αγοράσεις και για το σπίτι, και πέρα από τα μπουκάλια, βάζουν και βαρελίσια μπίρα σε πλαστικά μπουκάλια. Πίσω από τη μπάρα δύο αξιόλογοι και ευχάριστοι μπιράνθρωποι, ο Νόρμαν και ο Άντρις. Ο κόσμος που συχνάζει εδώ είναι κυρίως ντόπιοι υπάλληλοι γραφείων και νεολαία. Μάλιστα, μια παρέα Ρώσων νέων κατέβασε σαν νερό όσες Delirium Guilotine υπήρχαν... Για 1 πίντα Fuller’s Porter πλήρωσα 1,60 Ls = 2,4€, για ένα μικρό μπουκάλι Lindemans Cuvee Rene 2,8€ και για ένα μικρό Delirium Nocturnum 2,6€.

Το δεύτερο S. Brevinga Alus βρίσκεται στη καρδιά της παλιάς πόλης (σ' ένα κλασικό art nouveau κτήριο). Εδώ το beershop και η pub είναι χωριστά με κοινή είσοδο. Στην pub κατά μήκος ξεχωρίζει η μεγάλη μπάρα με τις 20 κάνουλες. Υπάρχει η δυνατότητα φαγητού, αλλά οι τιμές είναι λίγο ακριβές, όπως και στις μπίρες, αφού η περιοχή είναι τουριστική.

Στις draft οι επιλογές που ξεχωρίζουν είναι κυρίως της De Ranke, η XXBitter και η Saison de Dottignies, αλλά και η σπάνια Fuller’s Porter σε real cask!

London Porter Real Cask!

Η ατμόσφαιρα είναι αδιάφορη, με αρκετούς τουρίστες και προσωπικό χωρίς ζυθοκουλτούρα. Να αναφέρω μόνο πως τη πρώτη φορά που ζήτησα Saison de Dottignies, ο μπάρμαν δεν είχε ιδιαίτερη υπομονή να γεμίσει σωστά το ποτήρι, αφού η κάνουλα έβγαζε πολύ αφρό. Για να λύσει το πρόβλημα καπάκωσε το ένα ποτήρι με σουβέρ και σούρωσε τη μπίρα στο άλλο! Τον παρατηρούσα από απόσταση και μόλις πήγε να μου τη σερβίρει του την είπα εντόνως και τη πήρε πίσω. Ευτυχώς, την πέτυχα και στο άλλο μαγαζί , αλλά μου φάνηκε κατώτερη από την πολύ καλή XXBitter.

Και το Βίλνους της Λιθουανίας όμως διαθέτει τουλάχιστον ένα αξιόλογο μπιροπόστο που θα ικανοποιήσει τους μπιροκυνηγούς. Λέγεται Alaus Namai, δηλαδή σπίτι της μπίρας. Βρίσκεται σ’ ένα ημιυπόγειο χώρο χωρίς φυσικό φωτισμό και απ’ έξω δεν σε προδιαθέτει ευχάριστα.

Ουσιαστικά πρόκειται για ροκ μπαρ με έντονο booze χαρακτήρα και μια μικρή σκηνή για live. Ο κόσμος που συχνάζει εδώ μοιάζει κάπως ετερόκλητος. Παρέες ντόπιων νέων, στελέχη εταιριών, ροκάδες και μεταλάδες μπλέκονται με αρκετούς ξένους. Το προσωπικό φιλικό και μερικοί μιλούν αγγλικά.

Ο χώρος είναι μεγάλος και μπορείς να πιεις άνετα τη μπίρα σου είτε στην τεράστια μπάρα σε σχήμα Π, είτε σε κάποιο από τα διάσπαρτα τραπεζάκια και σταντ σε βαρέλια. Αυτό που εντυπωσιάζει είναι οι περίτεχνες ξύλινες βάσεις με τις κάνουλες. Οι Λιθουανοί όπως κατάλαβα έχουν μια τρέλα με την ξυλογλυπτική. Θα βρεις 16 βαρέλια από λιθουανικές farmhouse μίκρο και κάπου στα 160 μπουκάλια με αρκετές εισαγόμενες ετικέτες από Βέλγιο, Αγγλία, Τσεχία, Γερμανία, Ρωσία. Έχει και φαγητό γι αυτούς που δεν θέλουν να πιουν τη μπίρα ξεροσφύρι.

Μετά από γευστική δοκιμή σε σφηνάκια, επέλεξα να πιω μια πίντα της Vilkmerges Tamsusis (ναι, έτσι απλά); μια ωραία εύγευστη dunkel. Στην συνέχεια μοιράστηκα με ένα ζευγάρι Λιθουανών ένα μεγάλο μπουκάλι La Trappe Quad, στην προσπάθειά μου να τους εξηγήσω πως είναι μια υψηλής ποιότητας μπίρα. Μαζί διάλεξα και τα ποτήρια, γιατί αρκετές φορές σου δίνουν νεροπότηρα, αν και διαθέτουν τα κατάλληλα. Οι τιμές θεωρώ πως ήταν πολύ καλές. Το pint κόστισε 1,5€, ενώ το 750άρι της La Trappe μόλις 5,9€. Φεύγοντας μπορείς να πάρεις για το σπίτι βαρελίσια σε πλαστικό μπουκάλι, καθώς και διάφορα breweriana με το σήμα του μαγαζιού.

Κλείνοντας πρέπει να κάνω και μια αναφορά στο μπαρ Šnekutis, το οποίο δυστυχώς ήταν κλειστό λόγω 3μερης αργίας. Αυθεντική ατμόσφαιρα με διάφορες farmhouse μπίρες και λιθουανικά σνακ, που χαρακτηρίζεται από την εμβληματική φιγούρα του μουστάκια ιδιοκτήτη του.

Στο Τάλιν δεν πήγα λόγω απόστασης, οπότε αν υπάρχει κάτι αξιόλογο εκεί μπορεί να το προσθέσει ο Μίχος.