Μπυρίτσες καλοκαιρινής νυκτός στη βεράντα του Chalice

Καιρό είχαμε να κάνουμε σπιτική μάζωξη οι Μπυραματιστές και όπως γίνεται συνήθως, με το που έπεσε η ιδέα, βρέθηκαν κατευθείαν οι καλοθελητές που θα κατηφόριζαν στα ΝΠ
Στο τραπέζι της βεράντας, όπου είχαν σερβιριστεί τα σχετικά ξηροκάρπια, πατατοειδή, τυριά και αλλαντικά, παρέλασαν στη γνωστή 750άρα συσκευασία "της παρέας" ποιοτικές μπυρίτσες που διαλέχθηκαν από τις προσωπικές μας κάβες (αυτούς που δεν φέρανε τους έχουμε σημειώσει - δεν θα γλυτώσουν την επόμενη φορά)



Με σειρά εμφάνισης: Meantime India Pale Ale, The Lost Abbey Avant Garde, Turan Tuscia, Mikkeller Fra... Til... και The Lost Abbey Inferno Ale.


Η βρετανική Meantime IPA είναι μια χαρά εκπρόσωπος για το είδος. Ισορροπημένη κι ευκολόπιοτη, ήπιου θα έλεγα χαρακτήρα συγκρινόμενη με κάτι "φορτωμένες" αμερικανικές ή σκανδιναβικές ΙΡΑ που έχουμε δοκιμάσει τελευταία. Τόσο ευκολόπιοτη που ο Θανάσης ούτε που κατάλαβε πως τέλειωσε το (pint) ποτήρι του και μας κατηγορούσε πως τον ρίξαμε...
Πλέον η Meantime κυκλοφορεί και στη χώρα μας (εγώ βρίσκω την ΙΡΑ και την Porter σε 750άρια στη Vegera) οπότε αν δεν την έχουν δοκιμάσει ο Σπύρος κι ο Φώτης (που άργησαν να έρθουν και εμείς οι κακοί δεν τους περιμέναμε...) δε θα δυσκολευτούν πιστεύω να τη βρουν.

Αμέσως μετά δοκιμάσαμε την Avant Garde της Lost Abbey, μια γευστικότατη, ήπια saison μπύρα, που ταίριαξε ιδιαίτερα με τα τυράκια μας, ενώ πολύ γρήγορα τα πνεύματα αγρίεψαν και περάσαμε σε μια δυσεύρετη μπύρα που είχε φέρει μαζί του ο Θανάσης από την Ιταλία - την Tuscia Reserva 2010 της Turan.

Η Τuscia είναι μια Belgian style strong dark ale, με 10% αλκοόλ. Αφήνεται να ωριμάσει σε σπηλιές της περιοχής για 6 μήνες πριν εμφιαλωθεί (δυο φορές το χρόνο) στο πράγματι όμορφο μπουκάλι της, με την ανάγλυφη σπείρα. Σκουροκάστανη με κοκκινωπές ανταύγειες και ένα υποτιπώδη μπεζ αφρό που δεν κράτησε παρά ελάχιστα δευτερόλεπτα. Το άρωμά της ιδιαίτερο και ντελικάτο, ενώ στο στόμα έβγαζε σέρυ, αλλά και αρκετά μπαχαρικά. Μου φάνηκε ιδιαίτερα το τζίντζερ. Μια μπύρα που μου άρεσε πολύ!

Στη συνέχεια υποδεχτήκαμε μια παλιότερη γνωριμία μας. Mikkeller "Fra... Til..."
"Από... Προς... " μια ετικέτα πρόταση δώρου για τις γιορτές από το μεγάλο Μιχαλάκη. Την συγκεκριμένη μπύρα την είχαμε πρωτοδοκιμάσει σε μια παλαιότερη μπυρομάζωξη και μας είχε αφήσει πολύ καλές εντυπώσεις, αν και την είχαμε βάλει να σταθεί δίπλα σε μεγαθήρια...

Μια εξαιρετική imperial porter, στο 8%, που έφτιαξε ως χριστουγεννιάτικη ο Mikkel το 2008. Βελούδινο, καλό σώμα και γλυκιά ρόστυ γεύση, φουλ στο μπαχαρικό για μια πολύπλοκη αλλά εξαιρετικά ισορροπημένη porter. Την προηγούμενη φορά θυμάμαι είχα διακρίνει και σάπιο μήλο, κάτι που δεν παρατήρησα αυτή τη φορά... Πολύ καλή!

Η βραδιά ολοκληρώθηκε με ακόμα μια Lost Abbey, την Inferno Ale, μια Belgian Strong Pale Ale, στους 8.5%.

Στην ετικέτα ο διάολος επιβλέπει τους κολασμένους να κολυμπούν στις χρυσαφένιες φλόγες, όπως χρυσαφένια είναι και η μπύρα μας. Σχετικά διάφανη, με καλή ενανθράκωση και πλούσιο λευκό αφρό που κρατά κάμποσο πριν υποχωρήσει. 

Χωρίς να ξεχωρίζει για κάτι, αυτή η δημιουργία της Lost Abbey είναι μια αξιοπρεπής tripel style μπύρα, απολαυστική, αν και αρκετά τσιμπημένη γι αυτό που προσφέρει - δεδομένου πως δεν είναι και κάποια μπύρα παλαίωσης ή δύσκολης παραγωγής... 

Λίγο πριν το διαλύσουμε, ο Φώτης άνοιξε τη τσάντα που κουβάλαγε και που είχε περίτεχνα κρύψει όλη την ώρα. Μέσα ήταν κάποιες "μπυρίτσες" που είχε παραγγείλει και μόλις είχαν έλθει στην Ελλάδα. Ανάμεσά τους και δυο oak aged εκδόσεις της Bat Out of Hell, της συμπαραγωγής των De Molen και Flying Dog. Την κλασσική version την είχαμε δοκιμάσει στην τελευταία μάζωξη αλλά την παλαιωμένη...;;;
Ο Θανάσης, μόνο που δεν έπαθε συμφόρηση μόλις του είπαμε να την ανοίξει για "επιδόρπιο"

Τελικά δεν την ήπιαμε τη παλιο-νυχτερίδα... Που θα πάει όμως...