To Øl First Frontier IPA

Ο λαός λέει με όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις. Και δεν έχει καθόλου άδικο. Δύο μαθηταί και ο δάσκαλος τους στη χημεία, κατά τη διάρκεια ενός σχολικού πάρτι σιχτίριζαν τις μπίρες που έπιναν, καταλήγοντας στο συμπέρασμα πως μόνο αν παρήγαγαν τη δική τους μπίρα μπορούσαν να εξασφαλίσουν υψηλή ποιότητα. Σ’ αυτό το μυστήριο σχολείο λοιπόν τους επέτρεψαν να χρησιμοποιούν την καντίνα μετά τη λειτουργία του σχολείου, για να μπυραματιστούν στην παραγωγή της δικής τους μπίρας. Έτσι, οι μπυραματισμοί γίνονταν κυρίως μεσοβδόμαδα από τις 10 το βράδυ έως τις 6 το πρωί και τα μαθήματα πήγαιναν περίπατο...

Αυτά συνέβησαν στο ορίτζιναλ βασίλειο της Δανιμαρκίας, όπου προσφάτως παρευρέθηκαν οι γνωστοί μας μπυραματιστές για το ξακουστό φεστιβάλ. Ο δάσκαλος (αγαπητέ Μίχο εσύ τι μαθαίνεις στους μαθητές σου;;) δεν ήταν άλλος από τον “φρενοβλαβή” Mikkel Borg Bjergsø που συν-δημιούργησε τη ζυθοποιία Mikkeller, ενώ οι μαθητές Tobias Emil Jensen και Tore Gynther μετά από μπόλικους μπυραματισμούς στο υπόγειο του σπιτιού του ενός, δημιούργησαν το 2010 την ζυθοποιία “To Øl” (Two Beer), παράγοντας με το δάσκαλο Mikkel την Overall IIPA (στην οποία έχει κάνει μια αναφορά ο Μίχος). Επί της ουσίας δεν έχουν δικές τους εγκαταστάσεις.

Εγώ είχα δοκιμάσει την First Frontier IPA, μόλις είχαν επιστρέψει οι μπυραματιστές από την Κοπεγχάγη και τη παρουσιάζω τώρα αφιερώνοντάς την σ’ αυτούς. Πρόκειται για μία American style IPA, αφού χρησιμοποιήθηκαν 3 αμερικάνικοι τύποι λυκίσκου, οι Warrior, Simcoe και Centennial.

Σερβίροντας στο μικρό tulip ποτήρι ο σχεδόν λευκός αφρός φαίνεται ογκώδης. Θα κρατήσει ένα μέρος του μέχρι το τέλος. Το χρώμα, πορτοκαλί θολό, τυπικό για μια τέτοια IPA. Το άρωμα έντονο, αρκετά ενδιαφέρον, φρουτώδες (κάτι σε ροδάκινο και εσπεριδοειδή), αλλά και το πεύκο είναι διακριτό.

Η γεύση στην αρχή γλυκιά, με το λυκίσκο γκροτέσκο να δίνει μια τραχιά αίσθηση πικράδας, ενώ τα εσπεριδοειδή δίνουν το δικό τους τόνο. Το σώμα μέτριο, η ενθράκωση καλή, ενώ η γενικότερη αίσθηση είναι η φρεσκάδα που νιώθεις να γεμίζει το στόμα. Η επίγευση, τέλος, είναι διαρκής, dry, και πικρή, ειδικά στις άκρες της γλώσσας.

Γενικά μια πολύ ωραία IPA, ότι πρέπει για τις καλοκαιρινές μέρες!