Σκωτσέζικοι Μπυραματισμοί από την Innis & Gun oak aged beers :: Original και Rum Cask

Παίρνοντας ιδανική πάσα από την τελευταία δημοσίευση του αγαπητού μας Chalice περί barrel-oak aging στην μπύρα, θα αναφερθούμε σήμερα σε μια ζυθοποιία που η παραγωγή της είναι αποκλειστικά "oak aged beers" και που γνώρισε απήχηση στο κοινό της μπύρας εξαιτίας αυτού του χαρακτηριστικού της ..

Παραμονή και αυτή τη φορά στη Σκωτία, παραμονή που θα συνεχιστεί για λίγο ακόμη από τη συμπρωτεύουσα και στις επόμενες δημοσιεύσεις! 

Πιο "κλασσικά" πράγματα βεβαίως αυτή τη φορά, που δεν παύουν όμως να εμπεριέχουν και μια δόση πειραματισμού στις συνταγές που θα αναφερθούμε! Καταξιωμένη ασφαλώς η Innis & Gun από το Εδιμβούργο, αποτελεί στη Σκωτία εδώ και μερικά χρόνια μαζί με την Orkney Brewery μια σταθερή αξία ποιότητας στις δημιουργίες της με ένα ενδιαφέρον "oak aged" line-up παραγωγής που έχει ενδείξεις πειραματισμού και ψαξίματος!

Από αυτό το line-up σήμερα θα πούμε μερικές κουβέντες για τις Innis & Gun Original και Innis & Gun Rum Cask ...

Βάλτε πάτο στο βαρέλι! Οι περιπέτειες της μπύρας στο μαγικό κόσμο των ξύλινων βαρελιών

Είναι καιρός που παλεύω να γράψω δυο πράγματα για την παλαίωση της μπύρας σε βαρέλια, μια μέθοδο που βλέπουμε να υιοθετείται από όλο και περισσότερες μικροζυθοποιίες σε όλο τον κόσμο. Ένα θέμα αρκετά εξειδικευμένο, που όσο και να διαβάσεις γι αυτό, πρέπει να δοκιμάσεις για να το καταλάβεις. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες ζυθοποιίες πειραματίζονται με το barrel aging και επομένως, όλο και περισσότερες oak aged beers φτάνουν στο τραπέζι των Μπυραματιστών. Έφτασε λοιπόν ο καιρός να γνωρίσουμε καλύτερα το δημοφιλές αυτό στυλ.


Το ξύλινο βαρέλι καθιερώθηκε σαν ιδανικό σκεύος μεταφοράς και αποθήκευσης της μπύρας (και των ποτών γενικότερα), εδώ και πολλούς αιώνες. Η διαθέσιμη πρώτη ύλη και η άνθηση της τέχνης της επεξεργασίας του ξύλου, οδήγησε στην άνθηση της βαρελοποιίας. Το κυλινδρικό σχήμα που δόθηκε στα βαρέλια, επέτρεπε την εύκολη μεταφορά τους με κύλιση, ενώ η συμπίεση του κυλινδρικού σχήματος στα άκρα που έκανε το βαρέλι πιο ευέλικτο στην κύλιση, έδωσε το όνομα «βαρελοειδές» στο νέο αυτό σχήμα. Αν και η κοινωνία είχε εξοικειωθεί με τα ξύλινα βαρέλια, όταν η τεχνολογία επέτρεψε την αντικατάστασή τους με μεταλλικά ανοξείδωτα βαρέλια, που ήταν πιο ανθεκτικά και πιο εύκολα στην καθαριότητα, οι ζυθοποιίες που ήθελαν να μεγιστοποιήσουν την παραγωγή και τις πωλήσεις τους, τα επέλεξαν χωρίς πολύ σκέψη. Μαζί με το ξύλινο σκεύος όμως χάθηκε και ένα κομμάτι απ’ την ιδιαίτερη γεύση που πέρναγε από το ξύλο στη μπύρα. Μια ιδιαιτερότητα που στη σημερινή εποχή, όπου οι νέες μικρές ζυθοποιίες εστιάζουν πρώτα στην γεύση και την ποιότητα, επιζητείται όλο και περισσότερο και σιγά σιγά αναβιώνει.

Βραδιά άγριων γαϊδάρων και σπάνιων χηνών στην τοπική παμπ

Πάνε καμιά δεκαριά μέρες τώρα που βρεθήκαμε ακόμα μια φορά στην τοπική παμπ, για μια βραδιά γεμάτη καλή μπύρα και φυσικά, καλή παρέα. Θα μου πείτε, πως κι εσύ, εργαζόμενος και οικογενειάρχης τραβήχτηκες μεσοβδόμαδα στο Χαλάνδρι; Τι παίχτηκε; Αφήστε τα… Τρελά πράγματα





Η ιστορία πάει πίσω κάτι μήνες, όταν τα παιδιά απ’ την μικροζυθοποιία Σαντορίνης, κάλεσαν τους homebrewers του “beer.gr” να συνεργαστούν για την πρώτη από τις ετικέτες της σειράς “Wild Donkey”, των εποχιακών δηλαδή ετικετών που έχουν αποφασίσει να φτιάχνουν στην “Donkey” - όπως αλλιώς λέγεται το μικρό ζυθοποιείο στη Μέσα Γωνιά της Σαντορίνης. Όπως μας διηγείται κι ο Άλεξ στο χρονικό της επίσκεψης, ο Boban από τη Donkey κι ο Παναγιώτης απ’ το beer.gr, διάλεξαν μια απ’ τις πετυχημένες συνταγές homebrew και προσπάθησαν να την προσαρμόσουν στη μεγαλύτερη κλίμακα και τις ιδιαιτερότητες της ζυθοποιίας.





Αν και ο πειρασμός για κάτι πιο πολύπλοκο, η τελική επιλογή ήταν να φτιάξουν μια bohemian lager με αρωματικό λυκίσκο από τη Νέα Ζηλανδία “για να αναδείξουμε πόσο γεμάτη, εύγευστη και αρωματική μπορεί να είναι μια φρέσκια μπύρα ακόμα και τύπου lager” όπως γράφει κι ο Άλεξ.


Ενάμιση μήνα μετά, τα πρώτα δείγματα της ημιτελούς ακόμη lager έφτασαν στην Αθήνα για να δοκιμαστούν και απ’ τους homebrewers και να συναποφασισθούν οι τελικές πινελιές (dry hopping, lagering, κλπ). Κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε παρά να αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία να μαζευτούν και αρκετοί  “παρατρεχάμενοι” όπως φερέλπιδες homebrewers (εν μέσω προετοιμασίας για τον αναμενόμενο πρώτο διαγωνισμό homebrewing) και ανέλπιδες beer geeks που μόλις ακούσουν καινούργια μπύρα και δη ελληνική πετάνε τη σκούφια τους να τη δοκιμάσουν

HornBeer Caribbean Rumstout :: Το Κέρας παίρνει άρωμα και γεύση Καραϊβικής !!

Άλλη μια πολύ ιδιαίτερη και συνάμα εξαιρετική ετικέτα από τους Δανούς της Hornbeer θα δούμε σήμερα !

Τα παλικάρια εκεί στο Kirke Hyllinge της Δανίας κάνουν καταπληκτική δουλειά και έχουν μια πολύ μεγάλη γκάμα ετικετών να επιδείξουν για όλα τα γούστα, πράγμα γνώριμο για την πλειονότητα των μικρο-ζυθοποιιών της Δανίας που φροντίζουν να παρασκευάζουν σχεδόν τα πάντα και να πειραματίζονται με τα πάντα!

Από τις ανερχόμενες συν τω χρόνω ζυθοποιίες της Δανίας η Hornbeer, αυτή τη φορά έχει να μας επιδείξει ακόμη μια συνταγή πειραματική που έχει ως συνέπεια την δημιουργία μιας ιδιαίτερης Imperial Stout, της Caribbean Rumstout. 

Από το όνομα καταλαβαίνει κάποιος πως το ρούμι είναι αυτό που κάνει τη διαφορά σε αυτήν την ετικέτα! Πέραν τούτου, η μπύρα στη συνέχεια παλαιώνεται σε δρύινα βαρέλια και το τελικό αποτέλεσμα είναι σίγουρα άξιο αναφοράς τόσο για την ποιότητά του, όσο και για την πολυπλοκότητά του, γεγονός που χάρισε στην μπύρα αυτή και βραβείο στη Δανία για το 2008 !

"Γεύση" Ηνωμένου Βασιλείου στο Ipanema beer bar !

Wychwood Brewery "Goliath", "Scarecrow ale" και "Wychcraft"

Wells "Bombardier"

Innis & Gunn "Oak aged Original" και "Oak aged Rum Cask ale"

Fuller's "Organic Honey Dew"

Shepherd Neame Brewery "Spitfire Kentish ale"

Greene King "Greene King IPA"

Αυτές τις παραπάνω 9 ετικέτες από το Ηνωμένο Βασίλειο έφερε μαζί του στα "πάτρια" για δοκιμή κατά την επιστροφή του από το Λονδίνο ο Γιώργος από το Ipanema στον Τρίλοφο της Θεσσαλονίκης.

Goose Island Bourbon County. Φωτιά και λάβρα απόλαυσης απ’ το νησί με τις Χήνες.

H ιστορία της Αμερικανικής ζυθοποιίας Goose Island του Σικάγο, δεν ξεκινά με το ρομαντικό home brewer που έκανε το όνειρό του πραγματικότητα, όπως έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε τελευταία, αλλά κάπως πιο ανορθόδοξα, στην αίθουσα αναμονής ενός αεροδρομίου, πριν περίπου 25 χρόνια.


Ο ιδρυτής της, ο John Hall ταξίδευε ανά τον κόσμο για τις ανάγκες τις δουλειάς του και κάθε φορά που πήγαινε στην Ευρώπη, εντυπωσιαζόταν απ’ το γεγονός πως σε κάθε πόλη, ακόμα και σε μικρά χωριά, υπήρχε μια ζυθοποιία που έβγαζε την τοπική μπύρα της περιοχής. Και μιλάμε για μπύρες που ούτε στα όνειρά τους δεν θα μπορούσαν να φτάσουν οι ζυθοποιίες που μονοπωλούσαν την αγορά στην Αμερική. Έπρεπε να περιμένει όμως το 1986 και ένα καπρίτσιο της τύχης για ν’ αρχίσει να βλέπει τον κόσμο της μπύρας με επαγγελματικό μάτι.

Μονομαχία στο τραπέζι του Black Jack

Left Hand Brewing Co. και De Struise Brouwers. Δυο πολύ καλές μικροζυθοποιίες, η πρώτη απ’ το Colorado των ΗΠΑ, η δεύτερη απ’ το Βέλγιο, θα μονομαχήσουν για χάρη μας, για το ποια φτιάχνει την καλύτερη porter. 



Ας στρώσουμε την τσόχα λοιπόν – μέρες που είναι - μια και ο αγώνας δεν θα γίνει ούτε σε κάποιο ρινγκ, αλλά ούτε σε κάποιο σκονισμένο σοκάκι της Άγριας Δύσης. Σε σαλούν ίσως, μια και η μονομαχία θα γίνει στο τραπέζι του Black Jack… και μονομάχοι θα ναι οι δυο ομώνυμες porter των ζυθοποιιών…

Ένας δελφίνος στο βασίλειο του Αλβέρτου;

Black Albert - Cuvee Delphine.

Ο αγαπητός μας Μαύρος Αλβέρτος μπήκε σε πρόγραμμα… Αποτοξίνωσης; Χλωμό… Απεξάρτησης; Αδύνατον… Παλαίωσης; Αυτό είναι! Κέρδισα τίποτα; Μόνο μια ακόμη ιδιαίτερη δημιουργία, βγαλμένη απ’ το ίδιο πετυχημένο καλούπι των De Struise. Έχοντας μια πολύ πετυχημένη συνταγή στα χέρια τους, αποφάσισαν να πειραματιστούν με μερικές παραλλαγές της. Ο αρχικός Αλβέρτος (batch μηδέν -  φτιαγμένος στη homebrew εγκατάσταση της φάρμας) μπήκε σε δρύινα βαρέλια από Four Roses bourbon κι ένα χρόνο μετά είναι έτοιμος να τον απολαύσουμε



Το όνομα της ετικέτας αυτής έχει τη δική του μικρή ιστορία. Η αρχική σκέψη ήταν να ονομαστεί “Four Black Roses” μια μαύρη δηλαδή παραλλαγή του χαρακτηριστικού κόκκινου χρώματος των τριαντάφυλλων της μάρκας Four Roses. Από το Kentucky βέβαια ούτε θέλανε ν’ ακούσουν γι αυτή τη “βεβήλωση” του ονόματος της εταιρείας τους από κάτι “νεοφώτιστους” ζυθοποιούς κι έτσι η ετικέτα ονοματίστηκε όχι απ’ το μέσο παλαίωσης, αλλά απ’ το μέσο προβολής, την ίδια την ετικέτα δηλαδή, ή μάλλον το καλλιτέχνημα πάνω της.