Drink Beer - Save World

Ε ναι λοιπόν η Μπύρα έσωσε τον κόσμο .... Πως έγινε αυτό??? Ρίξτε μια ματια στο παρακάτω βίντεο

και για οποιον θέλει και μετάφραση δειτε ΕΔΩ

Αθηναϊκή Ζυθοποιία:: "AMSTEL ... γιατί έτσι μπορούμε με το ζόρι να σας αρέσει" !!

Ιδιαίτερες συστάσεις και περαιτέρω σχόλια δεν νομίζω ότι είναι απαραίτητα για το μεγάλο μουσικό event που πραγματοποιείται εδώ και 3 δεκαετίες στο Νεστόριο της Καστοριάς.

34 ετών έγινε φέτος το River Party και ο λόγος αυτής της δημοσίευσης δεν έχει να κάνει με το - ούτως ή άλλως σπουδαίο - αυτής της ηλικίας, αλλά με ένα κομμάτι της "όποιας πολιτικής" εφαρμόζεται τα τελευταία χρόνια από τη διοργανώτρια αρχή.

ΜΕΓΑΣ ΧΟΡΗΓΟΣ η Amstel και καλά κάνει γιατί μπορεί. ΜΕΓΑΣ είπα ? ΜΕΓΙΣΤΟΣ - ΠΑΜΜΕΓΙΣΤΟΣ θα ήταν μάλλον το ορθότερο.

Βάλτε πάτο στο βαρέλι! Οι περιπέτειες της μπύρας στο μαγικό κόσμο των ξύλινων βαρελιών

Είναι καιρός που παλεύω να γράψω δυο πράγματα για την παλαίωση της μπύρας σε βαρέλια, μια μέθοδο που βλέπουμε να υιοθετείται από όλο και περισσότερες μικροζυθοποιίες σε όλο τον κόσμο. Ένα θέμα αρκετά εξειδικευμένο, που όσο και να διαβάσεις γι αυτό, πρέπει να δοκιμάσεις για να το καταλάβεις. Ευτυχώς τα τελευταία χρόνια, όλο και περισσότερες ζυθοποιίες πειραματίζονται με το barrel aging και επομένως, όλο και περισσότερες oak aged beers φτάνουν στο τραπέζι των Μπυραματιστών. Έφτασε λοιπόν ο καιρός να γνωρίσουμε καλύτερα το δημοφιλές αυτό στυλ.


Το ξύλινο βαρέλι καθιερώθηκε σαν ιδανικό σκεύος μεταφοράς και αποθήκευσης της μπύρας (και των ποτών γενικότερα), εδώ και πολλούς αιώνες. Η διαθέσιμη πρώτη ύλη και η άνθηση της τέχνης της επεξεργασίας του ξύλου, οδήγησε στην άνθηση της βαρελοποιίας. Το κυλινδρικό σχήμα που δόθηκε στα βαρέλια, επέτρεπε την εύκολη μεταφορά τους με κύλιση, ενώ η συμπίεση του κυλινδρικού σχήματος στα άκρα που έκανε το βαρέλι πιο ευέλικτο στην κύλιση, έδωσε το όνομα «βαρελοειδές» στο νέο αυτό σχήμα. Αν και η κοινωνία είχε εξοικειωθεί με τα ξύλινα βαρέλια, όταν η τεχνολογία επέτρεψε την αντικατάστασή τους με μεταλλικά ανοξείδωτα βαρέλια, που ήταν πιο ανθεκτικά και πιο εύκολα στην καθαριότητα, οι ζυθοποιίες που ήθελαν να μεγιστοποιήσουν την παραγωγή και τις πωλήσεις τους, τα επέλεξαν χωρίς πολύ σκέψη. Μαζί με το ξύλινο σκεύος όμως χάθηκε και ένα κομμάτι απ’ την ιδιαίτερη γεύση που πέρναγε από το ξύλο στη μπύρα. Μια ιδιαιτερότητα που στη σημερινή εποχή, όπου οι νέες μικρές ζυθοποιίες εστιάζουν πρώτα στην γεύση και την ποιότητα, επιζητείται όλο και περισσότερο και σιγά σιγά αναβιώνει.

Υπάρχει και χειρότερο;

Φέρνω ξανά στο μυαλό μου τις πολύ όμορφες στιγμές μπυραματισμού που περάσαμε λίγες μέρες πριν στο αγαπημένο μας στέκι, ενώ δεν έχουν περάσει και πολλές ώρες από τη στιγμή που μου ήρθε η φαεινή ιδέα να προτείνω σε κάτι φίλους να συναντηθούμε σε ένα νέο πόστο που έχει ανοίξει τις πόρτες του εδώ και κάνα δυο μήνες στα βόρεια της πόλης, αντί να επιλέξω κάτι από τις σίγουρες δοκιμασμένες λύσεις. Για μια μπίρα θα πάμε, πόσο άσχημα θα είναι, σκέφτηκα. Εξάλλου, το μαγαζί είναι φίσκα κάθε μέρα. Και όμως, μπορεί; να είναι το απόλυτο χάλι.

Να παραγγέλνεις και η νεαρά σερβιτόρα να σημειώνει την παραγγελία σε μπλοκάκι σαν αυτό που χρησιμοποιούν για λαχνούς. Η ίδια κοπελίτσα να είναι η μόνη που εξυπηρετεί τα καμιά 15αρια γεμάτα τραπέζια στο πατάρι του μαγαζιού. Να παίρνει παραγγελία από παρέες που έχουν έρθει μετά από κάποιες άλλες, και κάποιοι να σηκώνονται τελικά και να φεύγουν όταν βλέπουν ότι μάταια περιμένουν. Να έρχεται να σε ρωτά 3 φόρες για το τι έχεις παραγγείλει και να σου λέει τη δεύτερη φορά πως τελικά δεν έχει την μπίρα αυτή, αλλά την άλλη που παραγγέλνεις να στην φέρνει τελικά σε μπουκάλι, ενώ εσύ περιμένεις ότι θα είναι σε βαρέλι, αφού κάτι τέτοιο φαίνεται στον κατάλογο. Να ψάχνει, πελαγωμένη πια, σε ποιο τραπέζι πάνε οι μπίρες στο δίσκο που κραδαίνει, και τελικά να έρχονται οι δικές σου μετά από κάνα σαρανταπεντάλεπτο αναμονής. Να εμφανίζεται δε και στο ξαφνικό ένας τύπος που μοιράζει σε μερικά μόνο τραπέζια μπολάκια με τσιπς, ενώ εσύ ήδη έχεις πιει τη μπίρα σου ξεροσφύρι.

Μία μπύρα την ημέρα τον γιατρό τον κάνει πέρα!

Εκτός από τα ήδη γνωστά οφέλη του κρασιού (σε μέτριες ποσότητες) για την καρδιά, μια νέα ιταλική επιστημονική έρευνα έρχεται να διαπιστώσει για πρώτη φορά ότι ανάλογα οφέλη, αν και σε κάπως μικρότερο βαθμό, προσφέρει η κατανάλωση μπίρας. Οι ερευνητές, που δημοσίευσαν τη σχετική μελέτη στο ευρωπαϊκό περιοδικό επιδημιολογίας "European Journal of Epidemiology", αξιολόγησαν συγκριτικά (μετα-ανάλυση) 16 επιστημονικές μελέτες που αφορούσαν πάνω από 200.000 άτομα και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι ο καρδιολογικός κίνδυνος μειώνεται κατά 31% κατά μέσο όρο για όσους πίνουν περίπου μια μπίρα τη μέρα.

Όπως και στην περίπτωση του κρασιού, ο κίνδυνος αυξάνεται για την καρδιά, όταν αυξάνεται η κατανάλωση μπίρας. Σύμφωνα με τους διατροφολόγους, το μέτριο αλκοόλ, είτε στο κρασί, είτε στην μπίρα, μπορεί να αυξήσει το επίπεδο της λιποπρωτεΐνης υψηλής πυκνότητας, της λεγόμενης "καλής" χοληστερόλης (HDL), με συνέπεια να μειώνεται ο καρδιαγγειακός κίνδυνος. Εξάλλου, η μπίρα έχει ένα πλεονέκτημα έναντι του κρασιού: επειδή περιέχει περισσότερο νερό, ο πότης φουσκώνει ευκολότερα και έτσι τείνει να πίνει λιγότερο, άρα να καταναλώνει λιγότερο αλκοόλ.

Οι ερευνητές αναφέρουν ότι τα οφέλη για την καρδιά δεν φαίνεται να επεκτείνονται σε άλλα αλκοολούχα ποτά, αν και έχουν γίνει λιγότερες έρευνες για αυτά. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα ότι άλλοι παράγοντες είναι αυτοί που παρέχουν το όφελος για την καρδιά και όχι το αλκοόλ, αν και οι ερευνητές προσπάθησαν να τους απομονώσουν.

Πηγή

Ένας Χρόνος Μπυραματισμοί

21 Σεπτεμβρίου σήμερα και πριν ένα χρόνο ακριβώς ανέβηκε στο διαδίκτυο το πρώτο post των Μπυραματισμών. «Οραματισμοί ή πειραματισμοί;» είχαμε αναρωτηθεί τότε γι αυτό που ξεκινάγαμε όλοι μαζί.

Το όραμα μας ήταν να δώσουμε μια φρέσκια πνοή στην παρουσία της ποιοτικής μπύρας στον ελληνικό διαδικτυακό χώρο, αναδεικνύοντας την σε όλες της τις διαστάσεις, προβάλλοντας κάθε αξιόλογη προσπάθεια στην Ελλάδα και προσπαθώντας να μεταδώσουμε το ενδιαφέρον και την αγάπη μας για τη μπύρα σε περισσότερο κόσμο.

Το πείραμα έγινε μέσα από τις δημοσιεύσεις των Μπυραματιστών, είτε αυτές αφορούσαν παρουσιάσεις μιας καινούργιας μπύρας, ή ανταποκρίσεις από κάποιο φεστιβάλ, οδοιπορικά σε μητροπόλεις της μπύρας ή απλά σχολισμούς σημαντικότερων ειδήσεων του χώρου. Ανατρέχοντας στις δημοσιεύσεις του χρόνου που πέρασε, πιστεύω πως το πείραμα ήταν πετυχημένο. Οι Μπυραματισμοί, με 380 posts, έδωσαν όλο αυτό το χρόνο, καθημερινά το "παρών" στην ενημέρωση των μπυρόφιλων, παροτρύνοντας την επικοινωνία μεταξύ μας.

Οι παλιές καλές μέρες.

Τελευταία όλο και διαβάζουμε για δυναμικές ζυθοποιίες της Αμερικανικής Craft σκηνής, όπως η Flying Dog η Great Divide ή η Dogfish Head που αποφασίζουν να σταματήσουν την διανομή των προϊόντων τους σε κάποιες πολιτείες ή το εξωτερικό. Ο κύριος λόγος που το κάνουν αυτό είναι η αδυναμία τους να ικανοποιήσουν την όλο και αυξημένη ζήτηση που δρομολόγησε τα τελευταία χρόνια η "έκρηξη" δημοτικότητας των μικροζυθοποιίων. Στο δίλημμα που μπαίνει μπροστά τους "μεγαλώνω σαν ζυθοποιία ή περιορίζω την διανομή" απαντούν στο δεύτερο. Αν και αρκετές νέες ή όχι τόσο φημισμένες ζυθοποιίες έρχονται να συμπληρώσουν το κενό στην αγορά, κανένας δε μπορεί να πει πως αυτό το δίλημμα δεν θα επηρεάσει ολόκληρο το χώρο.

Στο παρακάτω άρθρο του, ο Andy Crouch περιγράφει το πως η όλο και αυξανόμενη ζήτηση θα αλλάξει αυτό που σήμερα βιώνουμε (τόσο οι Αμερικανοί όσο και οι Ευρωπαίοι) - μια άνευ προηγουμένων ποικιλία ποιοτικών μπυρών διαθέσιμες σε όλο τον κόσμο. Οι "παλιές καλές μέρες" όπως τιτλοφορεί το άρθρο του ο Andy, είναι εδώ... σήμερα. Αύριο; Ποιος ξέρει...

The Good Old Days of Craft Beer…

A new era of craft beer is dawning before our very eyes. While craft brewers celebrated continuing good fortune at their annual conference in San Francisco, brewery owners, executives, and accountants in St. Louis, Chicago, and Belgium were putting the finishing touches on a deal that would send shock waves through the beer industry. Whether you think the headline should be “The Killing of the Golden Goose” or “A-B InBev Signal Defeat,” we can all be sure that things won’t ever be the same again for craft beer.

The Session Project. Διαμπλογκολογίες περί μπύρας

Ένα από τα πιο ενδιαφέροντα projcts στο διαδίκτυο, του οποίου το ενδιαφέρον και η αξία έχει πλέον αναγνωρισθεί από τα τέσσερα και πλέον χρόνια ζωής του, είναι το "The Session Project"
Πνευματικό παιδί των Stan Hieronymus (Appellation Beer) και Jay Brooks (Brookston Beer Bulletin), το Session μετρά ήδη 51 μήνες ζωής, ήτοι 51 θεματολογίες περί μπύρας για τις οποίες αναρτήθηκαν οι απόψεις πολλών bloggers στο διαδίκτυο.

Το σκεπτικό είναι απλό... Κάθε μήνα επιλέγεται ένα θέμα πάνω στη μπύρα και όλοι οι bloggers που συμμετέχουν στο "Session" δημοσιεύουν στο blog τους, την πρώτη Παρασκευή του μήνα, ένα άρθρο πάνω στο θέμα (εξ' ου και ο υπότιτλος: Beer Blogging Friday). 

Ο συντονιστής κάθε φορά του "Session" μαζεύει όλα τα posts που δημοσιεύθηκαν σε κάθε blog και κάνει μια σύνοψη του θέματος. Αναδεικνύονται έτσι πολλές ενδιαφέρουσες όσο και διαφορετικές απόψεις πάνω στο ίδιο θέμα, από bloggers που προέρχονται από διαφορετικές κοινωνίες, σχολές και νοοτροπίες, προς ευχαρίστηση των πολλών ακόμα φίλων της μπύρας που παρακολουθούν το project. 

Μια γιορτή θα έλεγα του beer blogging που εκμεταλλεύεται στο έπακρον τον κοινωνικό χαρακτήρα του διαδικτύου.

"Σπάνιες μπύρες" στο eBay στο πολύ ενδιαφέρον άρθρο του "Rate Beer's Hop Press"

Το φαινόμενο πώλησης προϊόντων σε εξωπραγματικές τιμές ( σε σχέση πάντα με την πραγματική αξία του προϊόντος) είναι κάτι που όλοι το γνωρίζουμε και που πολλές φορές δυστυχώς βλέπουμε να συμβαίνει πλέον και στο διαδίκτυο μέσω της τεράστιας ζωντανής 24ωρης πολυ-Δημοπρασίας του eBay!

 To διάσημο barley wine "Μ" της Midnight Sun Brewing Company πωλήθηκε για $544.77 στο eBay

Από αυτήν την πολιτική δε θα μπορούσαν να εξαιρεθούν και οι λεγόμενες "σπάνιες μπύρες" όπου φανατικοί μπυρόφιλοι ανά τω κόσμω σπεύδουν να τις χτυπήσουν μέσω e-bay σε πραγματικά εξωφρενικές τιμές ...

Η Μπύρα στην Ελλάδα κατά το 2010, μέρος πρώτο :: εγχώριες και εισαγόμενες νέες ετικέτες!

Το ξημέρωμα του 2011 στην Ελλάδα βρήκε την μπύρα - και οτιδήποτε άλλο έχει σχέση με αυτή - λίγο κάτω από το απόγειό της, πράγμα που προβλέπω πως θα συμβεί φέτος. Ποτέ μα ποτέ άλλοτε ο κόσμος στη χώρα μας δεν ασχολούνταν τόσο πολύ με την μπύρα, από οποιοδήποτε πόστο κι αν προέρχεται αυτή η ενασχόληση. Η σταδιακή άνοδος του ζύθου τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα αποτυπώθηκε και κατά τη διάρκεια του έτους που μόλις μας άφησε, αφού είναι πλέον φανερό πως όλοι (σχετικοί και άσχετοι) έχουν πέσει με τα μούτρα στην μπύρα, σαν ένα κομμάτι της αγοράς που έχει να "προσφέρει", αφού ποτέ μα ποτέ πρωτύτερα δεν είχε αναπτυχθεί σε τέτοιο και τόσο μεγάλο βαθμό.

Το γεγονός της σημαντικής οικονομικής κατάρρευσης της χώρας μας μέσα στο 2010 έφερε αναπάντεχα την μπύρα σε προνομιούχο θέση σε σχέση με τα υπόλοιπα αλκοολούχα ποτά. Σαν το πιο φτηνό αλκοολούχο ποτό που είναι, η μπύρα κατάφερε να πατήσει πάνω στο έδαφος που αργά - πλην όμως, σταθερά προετοιμάστηκε τα προηγούμενα έτη - κι έτσι κατά το 2010 γνώρισε μια άνθιση που δεν είχε γνωρίσει ποτέ.

Οι καλύτερες μπύρες που δοκίμασα το 2010

Ήταν μια ιδιαίτερη χρονιά το 2010. Στη μετά μνημονίου εποχή, πολλά άλλαξαν στη ζωή μας, επηρεάζοντας λιγότερο ή περισσότερο την καθημερινότητά μας, τον προγραμματισμό μας, τα μικρά ή μεγαλύτερα σχέδιά μας για το μέλλον. Λίγο πολύ όλοι βάλαμε κάποιο φρένο σε κάποια σχέδιά μας, κάποια θέλω μας, κάποιες απολαύσεις μας.



Επειδή όμως δε μπορεί η ζωή να είναι μόνο αγωνία, άγχος και στερήσεις, υπό το φόβο του πιθανόν ζοφερού μέλλοντος, όλο και κάποιες μικροαπολαύσεις οφείλουμε να προσφέρουμε στον εαυτό μας. Για κάποιους μπορεί να είναι ένα ωραίο ρούχο ή ένα καλό εστιατόριο, για άλλους μια συναυλία ή ένα ταξίδι. Για κάποιους, το ψάξιμο, η αγορά και τέλος η απόλαυση μια καινούργιας και πραγματικά καλής μπύρας. Είπα τέλος; Όχι για όλους… μια και για κάποιους μας αρέσει να τελειώνουμε, αξιολογώντας τη μπύρα που δοκιμάσαμε, εκφράζοντας αυτά που μας άγγιξαν περισσότερο σ’ αυτό το φλέρτ

Witch’s Wit. Κάψτε τους ζυθοποιούς όχι τη μάγισσα!

Μια απ' τις εποχιακές μπύρες της Αμερικανικής Lost Abbey, έχει σηκώσει μια μικρή θύελλα διαμαρτυριών όχι λόγω του περιεχομένου της, αλλά λόγω του ονόματός της και ιδιαίτερα λόγω της ετικέτας της.
Πολλές αν όχι οι περισσότερες απ' τις ετικέτες της Lost Abbey, έχουν ονόματα που εμπνέονται απ' την θρησκευτική παράδοση, το παράδεισο και τη κόλαση. Ονόματα όπως Inferno, Sherpent's stout, 10 Commandments, Judgement Day, Gift of the Magi και οι ομολογουμένως όμορφα καλλιτεχνημένες ετικέτες τους, θα μπορούσαν ίσως να προκαλέσουν αντιδράσεις από κάποιους υπερ του δέοντος θρησκευόμενους κύκλους. Κι όμως ήταν η Witch's Wit, μια belgian style witbier με την εικόνα μιας μάγισσας να καίγεται εμπρός στο πλήθος, που ξεσήκωσε φωνές διαμαρτυρίας. Διαμαρτυρίες που ξεκίνησαν από μια Αμερικανίδα παγανίστρια - αστρολόγο - σαμανοθεραπεύτρια και τον κύκλο της: "Τι άλλο θα δούμε;" τους έγραφε "Ένα μαύρο να τον κυνηγάνε κάποιοι με λευκά σεντόνια ή κάποιον Εβραίο να τον οδηγούν στο φούρνο;"



Κι όμως στην επίσημη ιστοσελίδα της η Lost Abbey βλέπουν την μάγισσα ίσως και με συμπάθεια, ενώ το κάψιμό της σαν ένα ατόπημα της αμόρφωτης μεσαιωνικής κοινωνίας...

Abbey beer σε... κουτάκι;

Ένα πράγμα που μας ξεχωρίζει όλους εμάς, τους μπυροκουλτουριάρηδες απ' το γενικότερο "συμφερτό" των μπυρόβιων, είναι το οτι επιζητούμε την τελειότητα στη μπύρα που προτιμούμε. Εκτός από τ' αγνά υλικά, τις παραδοσιακές τεχνικές και τις εμπνευσμένες συνταγές που εξασφαλίζουν ένα ποιοτικό προϊόν, μεγάλη σημασία έχει για μας και η συσκευασία της μπύρας, μια που εκτός του οτι προστατεύει το προϊόν, σέβεται τον καταναλωτή και το αναμφισβήτητο... ψώνιο μας!

Γι αυτό και εκτός απ' τη λειτουργικότητα, της χρήσης σκουρόχρωμων μπουκαλιών, που προστατεύουν το ευπαθές προϊόν απ' τον ήλιο, αλλά και των φελλών στα μεγάλα μπουκάλια που ιδίως όταν αφήνονται για αρκετά χρόνια στην ησυχία τους, συγκρατούν τις μεγάλες πιέσεις απ' το διοξείδιο του άνθρακα που δημιουργεί η επαναζύμωση, οι ζυθοποιοί πλέον εστιάζουν και στην παρουσίαση του προϊόντος τους. Έτσι με χαρά βλέπουμε κάποιους ζυθοποιούς να μας προσφέρουν μπουκάλια με περίτεχνες και γουστόζικες ετικέτες, αλλά και να προτείνουν το σερβίρισμα σε ειδικά για το στυλ ποτήρια, φιλοτεχνημένα με τα σήματα της ζυθοποιίας και ενίοτε της συγκεκριμένης ετικέτας.

Μικρο-Ζυθοποιώ στην Ελλάδα ! Θα κερδίσω το "στοίχημα";;

Μικρο-ζυθοποιώ στην Ελλάδα σημαίνει εν ολίγοις πως πάω να αγγίξω το ακατόρθωτο. Ποιο; Το να καταφέρω να κατακτήσω ένα μικρό μεν, αλλά σεβαστό -τηρουμένων των αναλογιών-μερίδιο της Ελληνικής αγοράς μπύρας και ταυτόχρονα να εδραιωθώ στη συνείδηση των Ελλήνων καταναλωτών προσφέροντας κάτι ποιοτικό. Πώς όμως να πετύχω το πρώτο, όταν το δεύτερο μοιάζει με όνειρο θερινής νυκτός??

Μπύρα στην Ελλάδα. Στραβός ειν’ ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε; Μέρος πρώτο: ΣΕΦ

Μπύρα στην Ελλάδα; Όποιον κι αν ρωτήσουμε, μπύρα είναι η Άμστελ, η Χάϊνεκεν, ο Μύθος. Κάποιοι "μερακλήδες" προτιμούν την Κάιζερ, ενώ το νέο φρούτο στην αγορά είναι η αναβίωση της Φιξ, ένα μαρκετίστικο project μήπως και ξυπνήσουν θύμισες παλιές, μήπως λειτουργήσει αγοραστικά και το πατριωτικό μας ένστικτο (αν και ο Φιξ ήταν Γερμανός και μέγας ευνοούμενος του παλατιού και τ' όνομά του φτιάχτηκε λόγω μονοπωλίου που είχε επιβληθεί στη μπύρα τότε).

Ν' ανασταίνατε ,δε λέω, τη Φιξ, αλλά τουλάχιστον να της δίνατε και μια πιο ποιοτική προοπτική. Δεν βλέπετε πώς όλο και περισσότερες μικροζυθοποιίες δημιουργούν μπύρες πλούσιες, γεμάτες σε σώμα, γεύση κι αρώματα; Θα μου πείτε, ναι, το βλέπουμε. Όπως και βλέπουμε πως οι μικροζυθοποιίες αυτές δεν καταφέρνουν ν' αποκτήσουν κάποιο ιδιαίτερο μερίδιο στην αγορά. Το 90% παραμένει στις γνωστές "βασίλισσες" της ελληνικής μπύρας, μια και ο Έλληνας θέλει τη μπύρα του παγωμένη, κι ως γνωστόν, η παγωμένη μπύρα δε μπορεί ν΄αναδείξει γεύσεις κι αρώματα. Η μόνη διαφορά σε δυο παγωμένες μπύρες είναι η ετικέτα τους κι έτσι βασικό κριτήριο για να διαλέξει κάποιος μπύρα είναι η διαφήμιση - εξ ου και η συνεχής υποστήριξη τους από εύστροφα και πιασιάρικα κλιπάκια στην τηλεόραση και το διαδίκτυο.

Η μόνη ελπίδα για τις άλλες μπύρες που περιορίζονται στο 10% της ελληνικής αγοράς είναι ο κόσμος που γνωρίζει και τις προτιμά. Όσοι έχουν ταξιδέψει κι έχουν δοκιμάσει και μια μπύρα στη Γερμανία, την Τσεχία και τις άλλες μητροπόλεις της μπύρας, το φέρνουν βαρέως να ξαναδοκιμάσουν τα νεροπλύματα που μας πλασάρουν στην Ελλάδα. Κάποιοι μάλιστα που έχουν γνωρίσει τις πολυποίκιλες μπύρες του Βελγίου κι έχουν μυηθεί στη κουλτούρα που περιβάλλει το αγαπημένο μας ποτό σ' εκείνα τα μέρη, σκέφτονται σοβαρά μέχρι και την προοπτική να μεταναστεύσουν.

Φωτό: Στο φεστιβάλ μπύρας των Βρυξελών το 2009, στην πανέμορφη ιστορική πλατεία της πόλης, θεωρείται απ' τα πιο εμπορικά φεστιβάλ μπύρας στο Βέλγιο. Φανταστείτε...

Μπυραματισμοί. Μια νέα φωνή στον ελληνικό χώρο της μπύρας.

Αγαπώ τη μπύρα. Όχι τόσο αυτή καθεαυτή την υγρή θεά του κριθαριού, που πότε μας εμφανίζεται ξανθιά, πότε κοκκινωπή, πότε καφετιά ή μαύρη, πότε γλυκιά, πότε πικρή, αλλά και κάποιες φορές ξινόγλυκη, όσο το κόσμο που γυρίζει γύρω της... Τα μικρά υποφωτισμένα μαγαζιά με τους μπυροκαθρέφτες και τις μεταλικές πινακίδες των ζυθοποιών. Τη μπάρα με τη σειρά τις κάνουλες πάνω της, τον κατάλογο με τις δεκάδες επιλογές. Λατρεύω την ιεροτελεστία του σερβιρίσματος από ένα γνώστη του είδους, το να θαυμάζω τη μπύρα μου να γεμίζει το ξεχωριστό ποτήρι της, να χαζεύω την περίτεχνη ετικέτα και το ασορτί σουβέρ της. Να συζητώ με τους μπυρογνώστες φίλους μου γι΄αυτή τη συγκεκριμένη παρτίδα, τους συνδιασμούς malts & hops που χρησιμοποιήθηκαν για να δώσουν τη συγκεκριμένη παλέτα χρωμάτων, γεύσεων και αρωμάτων σε αυτή την IPA. Την "άγρια" μέθοδο ζύμωσης και πως παλαίωσε αυτή τη lambic ο ζυθοποιός στο βαρέλι πριν τη μεταγγίσει στο μπουκάλι, ή την ανακατέψει με άλλες νεότερες παρτίδες. Την ιστορία του παλιού μοναστηριού που ξεκίνησε να φτιάχνει αυτή τη trappist, αιώνες πριν και η συνταγή του καλόγερου έφτασε απαράλλακτη στο περίτεχνο chalice που στριφογυρνώ μπροστά στα μάτια μου.
   Μ' αρέσει να διαβάζω ιστορίες μπυροδημιουργίας, κριτικές ανθρώπων που έχουν δοκιμάσει χιλιάδες μπύρες και έχουν βρεθεί στα μεγαλύτερα φεστιβάλ, αλλά τρελαίνομαι να διαβάζω τις εμπειρίες καθημερινών ανθρώπων που ευτύχησαν να ζήσουν μοναδικές γι αυτούς εμπειρίες, παρέα απλά μ' ένα μπουκάλι μπύρα. Μ' αρέσει να μοιράζομαι αυτά μου τα συναισθήματα. Να γράφω για τις ανακαλύψεις ή τις εμπειρίες μου και να διαβάζω τα γραπτά άλλων "ομοιοπαθών". Πιο πολύ όμως μ' αρέσει να γράφω αυτά που πιστεύω. Ελεύθερα. Χωρίς γιατί και πως και χωρίς μικροπολιτικές ή συμβιβασμούς. Και ονειρεύομαι. Ονειρεύομαι κάποτε οι φίλοι της ποιοτικής μπύρας στην Ελλάδα να μπορούν να κάθονται όλοι μαζί στο ίδιο τραπέζι, παρέα με τους ίδιους τους ζυθοποιούς, συζητώντας για τις νέες δημιουργίες, τα νέα μαγαζιά, τις συμμετοχές στο φεστιβάλ που έρχεται, που κάποτε μπορεί επάξια να λέγεται "Γιορτή της Μπύρας"...

Έφτασε λοιπόν η ώρα για ένα νέο blog; Μάλλον ναι. Το όραμα υπάρχει... ας κάνουμε το πείραμα. Μπυραματισμοί λοιπόν!


Οι Στόχοι μας; Ν' αναδείξουμε την ποιοτική μπύρα, εντοπίζοντας όλες τις ποιοτικές ελληνικές προσπάθειες, τις καλύτερες επιλογές στην ελληνική αγορά, σε μπυραρίες, κάβες, ζυθοποιίες. Να υποστηρίξουμε εκείνες τις κινήσεις που προωθούν τη ποιοτική μπύρα στην Ελλάδα, ανεξαρτήτως συμφερόντων, όταν αυτές σέβονται το καταναλωτή. Να ασκούμε υπεύθυνη κριτική σε πρόσωπα και πράγματα στο χώρο της μπύρας στην Ελλάδα. Να ενημερώνουμε για σημαντικές εξελίξεις στο διεθνή χώρο. Νέες μπύρες, νέες ζυθοποιίες, αλλά και να μεταφέρουμε το κλίμα από σημαντικές εκδηλώσεις, φεστιβάλ μπύρας. Να μεταφέρουμε σημαντικές ειδήσεις απ' το χώρο της μπύρας, αλλά και ενδιαφέροντα άρθρα απ' τον ηλεκτρονικό τύπο. Να προτείνουμε ιστοτόπους και blogs που θεωρούμε πως συμβάλουν στο κοινό μας στόχο: Την ανάδειξη της ποιοτικής μπύρας και της κουλτούρας της και τη διαμόρφωση "ρεύματος" μέσα στους Έλληνες καταναλωτές. Πρώτα όμως και πάνω απ' όλα, να γράψουμε αυτά που αισθανόμαστε εμείς για τη μπύρα και τη κουλτούρα της. Πως βλέπουμε εμείς τα πράγματα και τις προοπτικές στην Ελλάδα. Τι μας αρέσει και τι θα θέλαμε ν' αλλάξει στο χώρο της μπύρας. Δεν μας ενδιαφέρει να γίνουμε το πρώτο site, ούτε ν' ασχολούμαστε με οτιδήποτε έχει σχέση με τη μπύρα. Θεωρούμε την ενασχόλησή μας κάτι παραπάνω από ένα χόμπυ, ίσως πιστεύουμε πως βρισκόμαστε σε ιερή αποστολή εκπολιτισμού των μπυρόβιων σε μπυροκουλτουριάρηδες. Αυτό δε σημαίνει πως θα προσπαθήσουμε ν' αλλάξουμε κάθε οπαδό της παγωμένης πράσινης σε beer geek, αλλά είμαστε εδώ για ν' ανοίξουμε τα μάτια σε όσους θέλουν να γνωρίσουν έναν πραγματικά ενδιαφέρον κόσμο. Τον κόσμο της ποιοτικής μπύρας. Κάποιοι την λένε craft beer, από τη λέξη craftmanship, που σ' ελεύθερη μετάφραση σημαίνει Τέχνη. Δημιούργημα.


Συμμετέχοντες; Ως αρθρογράφοι, όσοι από εσάς θέλετε να μοιραστείτε αυτό που αισθάνεστε για τη μπύρα. Είτε ως τακτικοί συντάκτες, είτε ως φιλοξενούμενοι. Όσοι απλά αρέσκεστε να παρακολουθείτε και να εκφράζετε την άποψή σας, αυτό είναι εύκολο μ' ένα σχόλιο.

Περιμένουμε τη συμμετοχή σας και τα σχόλιά σας.
Η Συντακτική Ομάδα