Mπυραματισμοί στην εξωτική Λυκόβρυση ...

Tην Κυριακη που μας περασε μιας και ειχε μια πολυ ωραια μερα και μπορουσαμε να αραξουμε στην βεραντα του σπιτιου μου και να πιουμε καμια μπυριτσα κανονισαμε μια συναντησουλα μετα απο αρκτερο καιρο στα ΒΠ και στην εξωτικη Λυκοβρυση :)... Δυστυχως ειχαμε καποιες απουσιες μιας και ο Θανασης ηταν εκτος Αθηνων και ο Φωτης, ακα Θωμας, μας εγραψε κανονικοτατα...:). Βεβαια δεν θα μπορουσαμε να μηνουμε 4αδα και ετσι εκτος απο τους κλασσικους που ημαστε καθε φορα ειχαμε και δυο νεες παρουσιες στην μπυρομαζωξη μας, τον Φωτη (London diehard) και τον Προκοπη (chronicle) ετσι κλεισαμε την 6αδα...

Τα ''οργανα'' ξεκινησαν αρκετα νωρις και ετσι στις 3:00 το μεσημρι που κατεφθασαν πρωτοι ο Φωτης και ο Προκοπης ανοιξαμε τις πρωτες μπυριτσες μεχρι να ερθουν και τα αλλα παιδια...Αρχισαμε με μια Outblack την συνεργασια De Struise/Stillwater η οποια για αλλη μια φορα αφησε πολυ καλες εντυπωσεις. Bεβαια δεν ηταν και οτι καλυτερο για αρχη μιας και το 10% ABV δεν το λες και λιγο και μαλιστα για αρχη...αλλα δεν μασαμε εμεις...:). Παντως αν και την δοκιμασαμε σχετικα κρυα το αρωμα της ηταν αρκετα εντονο με την ψημενη βυνη, τα μαυρα φρουτα,την σοκολατα, την καραμελα και την βοτανιλα απο τον λυκισκο να κανουν εντονη της παρουσια τους. Η γευση της γλυκοπικρη και το αλκοολ εμφανεστατο...

Μαγικών ομοβροντιών συνέχεια. Magic Rock Bearded Lady και Magic 8 Ball

Στο προηγούμενο post γνωρίσαμε τη νέα βρετανική μικροζυθοποιία Magic Rock και μια απ’ τις πέντε “standard” μπύρες της, την “Cannonball IPA”. Εκτός απ’ αυτές όμως, κυκλοφορούν και πέντε εποχιακές ή special μπύρες: Την “Human Cannonball” το μεγάλο αδελφό δηλαδή (double IPA) της Cannonball που γνωρίσαμε παραπάνω, την “Curious NZ” μια διαφορετική έκδοση της κλασσικής με πέντε διαφορετικές ποικιλίες νεοζηλανδικού λυκίσκου, την “Rock Star” μια American Brown Ale, προϊόν συνεργασίας με την άλλη νέα βρετανική micro (που επίσης θα γνωρίσουμε στους Μπυραματισμούς κάποια στιγμή) την Dark Star και τις δυο τελευταίες special της πεντάδας, τις οποίες και θα δούμε ευθύς αμέσως: Την “Bearded Lady” και την “Magic 8 Ball” 

Bearded Lady Imperial Brown Stout

Όπως οι μάντισσες που διάβαζαν τα χαρτιά, την κρυστάλλινη σφαίρα, ή επιδίδονταν σε άλλου είδους “μαύρες τέχνες”, έτσι κι η “μουσάτη κυρία” αποτελούσε πάντα μια σίγουρη ατρακσιόν για τα περιοδεύοντα freak shows περασμένων εποχών. Μετά λοιπόν τη σουρεαλιστική stout “Dark Arts”, δημιουργήθηκε πάνω στην ίδια συνταγή μια πιο δυνατή stout ονόματι “Bearded Lady”

Magic Rock Cannonball. Μαγικές ομοβροντίες από τη Μ. Βρεταννία. Μέρος 1ο

Στις αρχές του μήνα είχαμε ένα αφιέρωμα στη νέα εποχή που γνωρίζει τελευταία η Βρετανική σκηνή της μπύρας, ξεκινώντας με την “Τhornbridge”. Σαν επόμενο εκπρόσωπο αυτής άνοιξης που ζει τελευταία η Μεγάλη Βρετανία, θα ήθελα να σας παρουσιάσω μια πολύ φρέσκια (ξεκίνησε το καλοκαίρι του 2011) αλλά και πολύ ενδιαφέρουσα μικροζυθοποιία, με βάση το Huddersfield, του West Yorkshire, ονόματι “Magic Rock”


Πίσω απ’ τη “μαγική πέτρα” βρίσκονται δυο αδέλφια, ο Richard και ο Jonathan Burhouse, που χωρίς να έχουν κάποια σχέση με το χώρο της ζυθοποιίας, αποφάσισαν το 2011 να μετατρέψουν την αποθήκη της οικογενειακής τους επιχείρησης, σε ζυθοποιία. Πως προέκυψε αυτό; Κατάλαβαν πως παρά τις τόσες και τόσες μικροζυθοποιίες και pub που λειτουργούν στη Βρετανία, ελάχιστες είναι αυτές που προσφέρουν τις γεμάτες, πολύπλοκες και έντονες γεύσεις που μπορεί να απολαύσει κάποιος σε μια απ’ τις μπύρες που φτάνουν τελευταία απ’ το εξωτερικό και ιδιαίτερα την Αμερική. Ο Richard βλέπετε, ανήκει στην ομάδα του “My Brewery Tap” του Βρετανικού online shop που εμπορεύεται κάποιες απ’ τις καλύτερες ετικέτες που κυκλοφορούν στην Ευρώπη, αλλά και πολλές εισαγόμενες απ’ την Αμερική. Έχοντας έτσι δοκιμάσει όλες αυτές τις ποιοτικές μπύρες που πολιορκούν το Βρεταννικό κάστρο της Real Ale, αλλά και με γνώση της ζήτησης που υπάρχει γι αυτές απ’ τις παραγγελίες απ’ όλο το κόσμο (το MyBreweryTap είναι απ’ τα ελάχιστα online beer shops που κάνουν αποστολές και εκτός Αγγλίας – και πακέτα του έχουν ήδη φτάσει και στην Ψωροκώσταινα ) αποφάσισε και έπεισε τον αδελφό του να μπουν κι αυτοί στο “χορό”. Καθοριστική στο μέλλον της Magic Rock ήταν η συμμετοχή του Stewart Ross.





Ο μέχρι πρότινος head brewer της Crown Brewing μοιραζόταν τις ίδιες απόψεις για τη μπύρα με τ’ αδέλφια και αποφάσισε να βοηθήσει στην πραγματοποίηση του εγχειρήματος. Το να στήσει μια ζυθοποιία απ’ την αρχή όπως ακριβώς την ήθελε και να φτιάχνει ακριβώς τις μπύρες που ήθελε, ήταν μάλλον κάτι που κανένας ζυθοποιός δεν θα μπορούσε να αρνηθεί. O Richard κι ο Jonathan ξεκίνησαν και οι ίδιοι μαθήματα ζυθοποίησης για να βοηθήσουν και αυτοί όσο μπορούσαν στο ξεκίνημα της Magic Rock.  

Πίνακες ζωγραφικής από βύνη, λυκίσκο, μαγιά και νερό !!

Η Karen Eland έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό για τις ζωγραφιές της χρησιμοποιώντας ασυνήθιστα υλικά για να δημιουργήσει.

Αντί για τις συνηθισμένες νερομπογιές που χρησιμοποιούν σχεδόν όλοι οι καλλιτέχνες για τα έργα τους, η Eland δοκίμασε να ζωγραφίσει με διάφορα ποτά. 

Η μπύρα ήταν αυτή, όπως δηλώνει, που αποδείχθηκε πιο επιτυχημένη.

"Βελγικές αναμνήσεις" στο Ipanema Beer-Bar ...

Μας έχει συνηθίσει ο αγαπητός μας φίλος Skull Splitter να ανοίγει την προσωπική του μπυροκάβα  και να μοιράζεται μαζί μας εξαίσιες ετικέτες ...
Το έκανε όπως θυμάστε και στο παρελθόν ... το έκανε και πριν 3 βραδιές για μια ακόμη φορά !! Έτσι, μαζευτήκαμε 4-5 γνωστοί και μη εξαιρετέοι μπυρόφιλοι και πάλι στο αγαπημένο μας Ipanema beer-bar στον Τρίλοφο Θεσσαλονίκης και περάσαμε ακόμη ένα ομορφο ε-μπυρικό βράδυ !!
Αυτή τη φορά το μενού ήταν αποκλειστικά από Βέλγιο ...

Scheldebrouwerij Hop Ruiter στα 8,5% ABV

St Feuillien Saison Farmhouse Ale στα 6,5% ABV

Dugges Ale & Porterbryggeri:: Perfect Idjit! 2010 με Σουηδικό διαβατήριο ... στο ποτήρι μας !!

Άλλη μια πραγματικά εξαιρετική Imperial Stout θα δοκιμάσουμε παρέα σήμερα!!
Πάμε βόρεια στη Σκανδιναβία για μια ακόμη φορά και συγκεκριμένα στους Σουηδούς μικρο-ζυθοποιούς οι οποίοι και μας απασχόλησαν ιδιαιτέρως τους τελευταίους μήνες του 2011, τόσο με την "παράνομη" είσοδο στη χώρα μας των φημισμένων ετικετών της Närke Kulturbryggeri από το  Göteborg, όσο ασφαλώς και με το εξαιρετικό μπυρορεπόρτο που είχαμε τη χαρά να απολαύσουμε από τη Στοκχόλμη !!

Βεβαίως, λίγο πριν το κλείσιμο της χρονιάς ο δικός μας Αη-Μπιλάρας, φρόντισε να μας αφήσει ακόμη ένα παραθυράκι ανοικτό με την υπόσχεση να δοκιμάσουμε άλλη μια καταπληκτική, σύμφωνα με τα λεγόμενα της μπυροπιάτσας, ετικέτα ...

BrewDog PARADOX Isle of Arran casks matured Imperial Stout :: Είναι τρελοί αυτοί οι Σκωτσέζοι Νο2

Είχαμε καιρό να τα πούμε ... Και το λοιπόν, έφτασε η ώρα όπου η ενοχλητική αφεντομουτσουνάρα μου θα σας μεταφέρει πάλι πίσω στα ευρωπαϊκά "σαλόνια" του αμείλικτου οικονομικού ιμπεριαλισμού, ύστερα από την τελευταία μας μπυρο-πτήση στην άλλη μεριά του Ατλαντικού και στο Μεγαλοπόδαρο της California!

Scotland λοιπόν για σήμερα !Γνωστοί οι παραγωγοί και σκηνοθέτες ασφαλώς, όπως επίσης γνωστό και το σενάριο με τις επιμέρους παραλλαγές του :: Η πρωταγωνίστρια PARADOX - που τρελαίνεται για περιπέτειες - μπαίνει στο "καζάνι" για μια νέα βρασιά (batch 016) ! Αφού πάρει τη βράση της καλά καλά, θα καταλήξει να "ωριμάσει" και να παλιώσει για να στρώσει χαρακτήρα σε βαρέλια Arran Single Malt whisky!!

Βιβλιοπαρουσίαση: The Brewer’s Apprentice

Μαθητευόμενος ζυθοποιός ή μαθητευόμενος μάγος; Για όσους έχουν δοκιμάσει κάποια απ’ τα αριστουργήματα που έχουν βγει απ’ τα καζάνια ταλαντούχων μικροζυθοποιών, η σύγκριση δεν ακούγεται και τόσο υπερβολική. Κι όμως… πίσω από μια ποιοτική μπύρα, εκτός από την φαντασία και την έμπνευση του αρτίστα ζυθοποιού, υπάρχει ένα μεγάλο υπόβαθρο γνώσης. Βαθειάς γνώσης των υλικών που μπαίνουν στα καζάνια, των τεχνικών που χρησιμοποιούνται για να τιθασεύσεις αυτή τη φυσική δύναμη που μεταμορφώνει το κριθάρι στο αγαπημένο μας ποτό και να την οδηγήσεις σε ένα ποτήρι όλο αισθήματα και εκπλήξεις
Λίγες από αυτές τις γνώσεις προσπαθεί να μας μεταφέρει το βιβλίο “The Brewer’s Apprentice” του γνωστού μας από την Stone, Greg Koch και του Matt Allyn, που εκτός από συγγραφέας στο είδος έχει επίσης υπάρξει βραβευμένος homebrewer, ζυθοποιός, ιδιοκτήτης ζυθοποιίας αλλά και κριτής μπύρας.



Το συγκεκριμένο βιβλίο δεν απευθύνεται σε ζυθοποιούς, ούτε καν σε μαθητευόμενους ζυθοποιούς, όπως θα μπορούσε κανείς να πιστέψει από τον τίτλο, αλλά σε φίλους της καλής μπύρας που θα ήθελαν να μάθουν δυο τρία πράγματα παραπάνω για το τι γίνεται μέσα σε κείνα τα καζάνια και μάλιστα όχι από κάποιους θεωρητικούς, αλλά απ’ τους ίδιους τους ζυθοποιούς.



Το “Brewer’s Apprentice” ακολουθεί μια αρκετά ενδιαφέρουσα προσέγγιση, που το διαφοροποιεί από μια πλειάδα ανάλογων βιβλίων που εξετάζουν τη μπύρα και την ζυθοποίηση. Οι 200 περίπου σελίδες της ύλης του χωρίζονται σε 18 θεματικά κεφάλαια, τα οποία μπορούν να διαβαστούν ανεξάρτητα, εμβαθύνοντας (όσο πρέπει – μην τρομάζετε) τόσο στα υλικά όσο και στις τεχνικές.

Sierra Nevada Bigfoot Ale 2011

Για μια ακόμη φορά εδώ στους μπυραματισμούς συναντάμε την Sierra Nevada μια απο τις μεγαλύτερες ζυθοποιίες στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Ευτυχώς για μένα πολλές πληροφορίες γι αυτή εχούν κάνει τα μαγκάκια του Blog μας Mixos και Chalice εδώ και εδώ αντίστοιχα, να ΄στε καλά παιδιά.

Θα μου πείτε εγω τι θα κάνω ..... ε λοιπόν μαζί θα δούμε μια ετικέτα τους με το όνομα Bigfoot Ale και ανήκει στην κατηγορία των Barley Wines μιας και ο καιρός εχει κρυώσει για τα καλά ειναι ότι πρέπει (γκούχου γκούχου λέω). Η συγκεκριμένη ετικέτα εχει αποσπάσει αρκετές διακρίσεις σε διαγωνισμούς όπως βλέπουμε και στο site της Sierra

GOLD MEDAL WINNER
California State Fair (Strong Ale/Barleywine: 2005, 2000, 1997)
Great Alaska Beer & Barleywine Festival (Barleywine Style Ale: 1998)
Great American Beer Festival (Barleywine: 2005, 1995, 1992, 1988; Ales: 1987)

Αυτη λοιπόν η Barley wine που θα δούμε εχει πάρει τ ονομά της απο τον γνωστό Μεγαλοπόδαρο ο οποίος στοιχειώνει τα δάση της Αμερικής. Υπάρχουν πολλοί που υποστηριζόύν οτι αυτο το πλάσμα, το οποίο μοιάζει με διασταύρωση ανθρώπου και πιθήκου, ειναι απλά ενας μύθος και άλλοι οτι υπάρχει πραγματικά. Το πλάσμα αυτό μπορείτε να το δείτε και στην ετικέτα ανάμεσα στα δέντρα καθώς και τις πατημασίες του στο καπάκι και στο λαιμό του μπουκαλιού μας. 

Ας περάσουμε λοιπόν στην μπύρα μας καθώς ο Bigfoot ειναι αρκετα γνωστός σε όλους μας πια.

1ος πανελλήνιος διαγωνισμός homebrewing απ’ τη Septem και το beer.gr

Η μικροζυθοποιία Septem σε συνεργασία με το Βeer.gr διοργανώνει τον πρώτο πανελλήνιο διαγωνισμό σπιτικής μπύρας, εδραιώνοντας έτσι τον δεσμό της με την ελληνική κοινότητα των homebrewers.

Εδώ και καιρό η ιδέα ενός διαγωνισμού που θα κινητοποιούσε την μικρή αλλά όλο και πιο δραστήρια κοινότητα homebrewers, είχε πέσει στο τραπέζι, μεταξύ συζητήσεων στην παρέα των homebrewers του beer.gr, αλλά όπως κάθε αρχή και δύσκολη, η ιδέα είχε να αντιμετωπίσει πολλή σκέψη και να λύσει αρκετά  οργανωτικά κουίζ μέχρι να μπορέσει να εκφραστεί σε μια ολοκληρωμένη πρόταση.


Καταλύτης στην ολοκλήρωσή της ήταν η απόφαση της πιο δραστήριας απ’ τις μικροζυθοποιίες μας, της Septem, να υιοθετήσει την οργανωτική ιδέα, προσφέροντας ένα αναμφισβήτητο κίνητρο. Την υλοποίηση σε κλίμακα παραγωγής της νικήτριας συνταγής, στις σύγχρονες εγκαταστάσεις της στην Εύβοια και την εμφιάλωσή της ώστε να φτάσει με τη σειρά της, σαν ένα special προϊόν της Septem στους καταναλωτές φίλους της ποιοτικής μπύρας. Και πείτε μου αλήθεια, ποιος homebrewer δεν ονειρεύεται μέσα του να μπορέσει να μοιραστεί την "καλή τη συνταγή του" με ολόκληρο το φιλόμπυρο κοινό;

Όπως αναφέρει και η επίσημη ανακοίνωση: “Οι ενδιαφερόμενοι έχουν 3 μήνες στη διάθεσή τους να ζυθοποιήσουν τις συνταγές τους και να καταθέσουν τα δείγματα ως τις 15 Μαΐου, ενώ η αξιολόγησή τους θα γίνει στις 27 Μαΐου, σε απαστράπτουσα εκδήλωση στην Septem. Η επιτροπή αξιολόγησης αποτελείται από sommelier διακεκριμένων εστιατορίων, γευσιγνώστες μπύρας, μικροζυθοποιούς, ιδιοκτήτες μπυραριών, αλλά και τους ίδιους τους διαγωνιζόμενους.

HORECA’s Beer Festival… στα πεταχτά

Όπως και τα τελευταία δυο χρόνια που λειτουργεί, έτσι και φέτος η μεγάλη έκθεση της Ho.Re.Ca συγκέντρωσε πολλούς απ’ τους εμπλεκόμενους ή απλά ενδιαφερόμενους του χώρου των ξενοδοχείων και της μαζικής εστίασης.



Στο μεγάλο εκθεσιακό κέντρο Metropolitan, στο αεροδρόμιο των Αθηνών, στήθηκε και φέτος μια φανταχτερή (για τις εποχές που ζούμε τουλάχιστον) μάζωξη ανθρώπων του χώρου που άλλοι ήρθαν για να προβάλουν τα προϊόντα και τις προτάσεις τους και πολλοί (όχι πολύ περισσότεροι – μη νομίζετε) για να δουν, να εμπνευστούν και ίσως και… να διαλέξουν. Ανέκαθεν στη συγκεκριμένη έκθεση παρουσιάζονταν και οι πρωταγωνιστές του χώρου της μπύρας – οι γνωστοί μεγάλοι του χώρου δηλαδή, που μεταξύ τους (έως τώρα τουλάχιστον) μονοπωλούν την ελληνική αγορά. σε όσους ενδιαφέρονται για τη μπύρα – μπυραρίες, beer bars, εστιατόρια



Οι γνωστοί μεγάλοι ομολογώ πως έλαμπαν δια της παρουσίας τους, επιστρατεύοντας ομολογουμένως επιτυχημένα τις αρετές της διαφήμισης και του marketing, αλλά και πιο “πιασάρικες” τεχνικές. Οι μοντέλες που περιπολούσαν περί των “περιπτέρων” ήταν εξίσου λαμπερές με τις ναυαρχίδες των mega brands.

Beer float με Nøgne ø Porter

Η αγάπη μου για τη μπύρα και τους πειραματισμούς στην κουζίνα με έκαναν να δοκιμάσω να φτιάξω το πρώτο μου beer float τις προάλλες! Για όσους δεν γνωρίζουν, το beer float είναι ένα γρήγορο αυτοσχέδιο επιδόρπιο που το τιμάνε ιδιαιτέρως στις ΗΠΑ, και φτιάχνεται πανεύκολα με την προσθήκη παγωτού σε ένα ποτήρι μπύρα! Παλαιότερα, η μπύρα που χρησιμοποιούσαν ήταν συνήθως τζίντζερ (βρίσκεται εύκολα, είναι ευκολόπιοτη και δίνει έξτρα γλύκα με τη ζαχαρούχα γεύση της) αλλά πλέον με την άνοδο της craft beer πολλά μαγαζιά προσφέρουν beer floats με ξανθές, μαύρες, καστανές ή κόκκινες μπύρες. Τις απαραίτητες προυποθέσεις για να πετύχει τούτο το παράξενο επιδόρπιο τις μαντεύετε: καλής ποιότητας παγωτό και φυσικά καλή μπύρα!

Έτσι κι εγώ, γεμάτος περιέργεια για νέες γεύσεις, αποφάσισα να χρησιμοποιήσω μία Nøgne ø Porter (ξαναδιαβάστε το προφίλ της εδώ) για το πρώτο μου σπιτικό beer float. Εντάξει, τις Nøgne ø δεν τις βρίσκω στο μπακάλικο ούτε είναι φτηνές αλλά είμαι του σκεπτικού ''αν είναι να κάνεις κάτι, να το κάνεις σωστά''! Γεμίζω λοιπόν τα 3/4 ενός ποτηριού pint με την ποιοτικότατη μαυρόμπυρα από τη Νορβηγία και ρίχνω μέσα δύο μεγάλες μπάλες παγωτό βανίλια. Φροντίζω να ρίξω λίγη ακόμα μπύρα από πάνω και ευθύς το τοπίο αφρίζει.

Το παγωτό σταδιακά διαλύεται στη μπύρα και μετά από μερικά λεπτά έχουμε στο ποτήρι μας ένα ιδιαίτερα κρεμώδες, μαυρου-μπεζ χρώματος συνονθύλευμα. Γευστικά, είναι από τα πιο ιδιαίτερα επιδόρπια που έχω δοκιμάσει. Στην αρχή η γεύση είναι περίεργη επειδή άλλα πράγματα περιμένεις οπτικά και άλλα γεύεσαι. Ειδκά η πικρίλα του λυκίσκου με τη γλύκα του παγωτού φαίνοντουσαν ασυμβίβαστες. Καθώς όμως περνά η ώρα, η μπύρα ενώνεται καλύτερα με την παγωτίλα και ταυτόχρονα ο ουρανίσκος σας εκπαιδεύεται... Οι γενναίες ποσότητες καβουρδισμένων malts με γεύσεις σοκολάτας και καφέ της Nøgne ø Porter δημιουργούν μία πολύ καλή αντίθεση με το παγωτό βανίλια (και παγωτό με γεύση μόκα θα πήγαινε πολύ τώρα που το σκέφτομαι). Μοιάζει αρκετά με ένα παχύρευστο, μπυρώδες milkshake! Δοκιμάστε το οι τολμηροί μπυρο-γλυκατζήδες!

Stone Ruination IPA. Μπορώ να καταστρέφομαι έτσι κάθε μέρα;

“A liquid poem to the glory of hop!” Έτσι ξεκίναγε την παρουσίαση της Ruination IPA πέρυσι εδώ ο Δόκιμος, έτσι γράφει και στην ετικέτα της αυτή η εξαιρετική ετικέτα της Stone. Τόσο αυτές οι λέξεις, όσο και η τόσο extreme περιγραφή του φίλου μας του Δόκιμου, μου είχαν αφήσει μεγάλο απωθημένο




Είχε γράψει τότε ο Δόκιμος: “Γευστικά ομολογώ ότι ήταν κάτι πρωτόγνωρο για μένα! Μου αρέσουν οι IPA αλλά τέτοιο πράγμα δεν έχω ξανασυναντήσει! Η ετικέτα τούτη είναι με άνεση ό,τι πιο πικρό έχω δοκιμάσει μέχρι τώρα από τον κόσμο της μπύρας, για αυτό το λόγο και μόνο έχει κερδίσει το θαυμασμό μου! Για να γίνω λίγο πιο συγκεκριμένος, το αρχικό σοκ δεν με άφησε να ξεχωρίσω άλλα στοιχεία πέραν του λυκίσκου! Πιστή στην υπόσχεση του ονόματός της, η Ruination IPA λες και είχε καταστρέψει όλα τα υπόλοιπα γευστικά χαρακτηριστικά και είχε αφήσει μόνο το λυκίσκο στο στόμα μου! Μετά το πέρας δεκαπέντε λεπτών και μιας κάποιας εξοικείωσης, μπόρεσα να βρω λίγα φρούτα (γκρειπφρουτ) στο πλάι της ταλαίπωρης γλώσσας μου... H πικρίλα είναι τόσο έντονη που είναι σαν να μασάς λουλούδια και μπαχαρικά, πρόκειται για μία φοβερή αίσθηση!”


Περιττό να σας πω πως αυτή η περιγραφή, μαζί με τη φήμη της μπύρας με είχε στοιχειώσει και έψαχνα σαν τρελός να τη βρω εδώ και πολύ καιρό. Μέχρι και το απίστευτο το ποτηράκι της είχα αποκτήσει (κατευθείαν παραγγελία απ’ το μαγαζί της Stone) αλλά τη μπυρίτσα… πουθενά. Ξαφνικά, κάποια στιγμή τη βλέπω να φιγουράρει στο “MyBreweryTap” – μαζί με κάτι ξαδέλφες της , οπότε και οι τελευταίες μου αναστολές να ξεκινήσω παραγγελία εν μέσω καιρών χαλεπών, διαλύθηκαν ως δια μαγείας…




Φυσικά, η πρώτη απ’ τις καινούργιες μπύρες που άνοιξα ήταν η Ruination  

Thornbridge Brewery. Γνωριμία με μια εκ των Βρετανικών “ελπίδων” δοκιμάζοντας τις Kipling, Jaipur, Raven και Saint Petersburg

Για πολλούς η βρετανική σκηνή της μπύρας χαρακτηρίζεται από συντηρητική μέχρι αρτηριοσκληρωτική, οχυρωμένη πίσω απ’ τα τείχη του CAMRA και της δικής της προγενέστερης επανάστασης της Real Ale (CAMpaign for Real Ale) όταν η εκτός “νησιού”  Ευρώπη, αφέθηκε ν’ απορροφήσει το “τσουνάμι” των μπυρο-εξελίξεων που έφτασε από την Αμερική. Ανεξάρτητα απ’ τη στάση που κρατούν στη μεγάλη πλειοψηφία τους οι βρετανικές ζυθοποιίες, κάποιες απ’ αυτές – μετρημένες στα δάκτυλα υιοθέτησαν τις “έξω από δω” επιρροές και άρχισαν να φτιάχνουν πιο γεμάτες, πιο δυνατές, πιο προκλητικές μπύρες, ξεφεύγοντας απ’ τα κλασσικά βρετανικά στυλ και εξερευνώντας κι αυτές με τη σειρά τους άλλα μονοπάτια. Ονόματα όπως αυτά των “Marble” και “The Kernel”, οι νεότερες “Dark Star” και “Magic Rock”, ή τα “κομάντο” της “BrewDog”. Μια απ’ τις πρωτοπόρους ζυθοποιίες αυτής της νέας άνοιξης της βρετανικής μικροζυθοποιίας, για την οποία και θα ‘θελα να μιλήσουμε σήμερα  είναι η Thornbridge.

Η ιστορία της ξεκινά κάπου στις αρχές του 2005, από δυο απόφοιτους σχολών ζυθοποίησης, τον  Ιταλό Stefano Cossi και τον Σκωτσέζο Martin Dickie. Ο Martin όμως ήταν πιο ανήσυχος και μετά από δυο χρόνια αποφάσισε να φύγει και να φτιάξει μαζί με τον James Watt, την BrewDog.  
Στη θέση του Dickie ήρθε ο ΝεοΖηλανδός Kelly Ryan (δυο μη βρετανοί στο τιμόνι της πρωτοποριακής βρετανικής ζυθοποιίας; Έτσι εξηγείται μάλλον… Δούρειος Ίππος ) και στη πορεία η ομάδα στελεχώθηκε και από άλλους νέους και άπειρους, πλην ορεξάτους ζυθοποιούς, ένα Chef και έναν βραβευμένο homebrewer επίσης απ’ τη Νέα Ζηλανδία.

Η ομάδα μάλλον έδεσε καλά, μια και μέχρι το 2010 οι μπύρες της Thornbridge κέρδισαν περί τα 130 βραβεία, τόσο στη Βρετανία όσο και σε διεθνείς διαγωνισμούς.
Απ’ αυτές τις μπύρες θα σας παρουσιάσω τέσσερεις απ’ τις πιο δημοφιλείς: την “Kipling” – μια South Pacific Pale Ale, την “Jaipur” IPA, την “Raven” – την Black IPA που αποδεικνύει την προοδευτικότητα της Thornbridge σε ένα φρέσκο ακόμα στυλ και (φυσικά) μια Imperial Russian Stout, την “Saint Petersburg”  

Μπυρο-πεταλιες...

...ισως αρκετοι απο εμας να τα γνωριζουν,αλλοι παλι οχι.

οπως κ να εχει ομως τα bier-bikes αποτελουν ελκηστικες ατρακσιον για ολους τους λατρεις του ζυθου μα κ των σπορ συναμα.

Τα συναντας στις περισσοτερες Ευρωπαικες μεγαλουπολεις κ κανεις δεν θα λεγε οχι σε ενα μικρο τουρ απολαμβανοντας ταυτοχρονα την αγαπημενη του μπυρα.

Mikkeller Ris a la M’ale, η δοκιμή

Ποιός είπε ότι τα Χριστούγεννα έχουν τελειώσει; Νο2. Μπορεί το ημερολόγιο να δείχνει 1 Φεβρουαρίου, οι μέρες των εορταστικών τραπεζωμάτων να έχουν περάσει (ανεπιστρεπτί;) και να ξε-στολίσατε το σπίτι, αλλά εμείς εδώ δεν καταλαβαίνουμε από τέτοια! Και συνεχώς ψάχνουμε καινούργιες αφορμές για να συνεχίσουμε να ζούμε σε γιορτινούς ρυθμούς. Γι' αυτό σήμερα θα σας κεράσουμε μία (ακόμη) ειδική χριστουγεννιάτικη μπύρα που μας έκανε καλή εντύπωση και ξεφεύγει από τα καθιερωμένα. Φυσικός αυτουργός είναι (πάλι) ο μουρλο-Mikkel Borg Bjergsø, ο γνωστός περιπλανώμενος ζυθοποιός της Mikkeller από τη Δανία, ο οποίος δεν σταματά να μας εκπλήσσει με τις δημιουργίες του.

Η συνήθεια πολλών ζυθοποιών να ζυμώνουν μία σκούρου χρώματος, βαριά, γλυκιά μπύρα με υψηλό ποσοστό αλκοόλ για τις γιορτινές μέρες των Χριστουγέννων και της Πρωτοχρονιάς, είναι μία παράδοση που δεν ασπάζεται ο Mikkel. Γνωστός για τις ρηξικέλευθες ιδέες του και τους πειραματισμούς του, ο τύπος αποφάσισε να ζυμώσει για τα φετινά Χριστούγεννα τη Happy lovin’ Christmas (μία IPA για την οποία μιλήσαμε εδώ) ΑΛΛΑ και μία νέα βερσιόν της Ris a la M’ale, μίας επετειακής μπύρας η οποία βασίζεται στο ομώνυμο παραδοσιακό χριστουγεννιάτικο γλυκό της Δανίας.