Ma Che Siete Venuti a Roma? – Μέρος 4ο: Domus Birrae

Στο τέταρτο και τελευταίο μέρος απ' την μπυρο-ανταπόκρισή μου απ' την αιώνια πόλη, θα ήθελα να αναφερθώ σ' ένα πολύ καλό beer shop της Ρώμης. Σε αρκετά κομβικό σημείο, πολύ κοντά στον κεντρικό σιδηροδρομικό σταθμό του Termini, στη Via Cavour 88 βρίσκεται το Domus Birrae. Πνευματικό παιδί κι αυτό του Manuele Colonna (του ανθρώπου πίσω απ' το Ma Che Siete... και το Bir & Fud) διευθύνεται από έναν πιο ήρεμο αλλά εξίσου ενθουσιώδη λάτρη της μπύρας, τον Luca Chen (φωτό κάτω) 

Ο Luca στην υποδοχή

Στο μαγαζί έφτασα με ταξί απ' το Trastevere, μια και κουβάλαγα όλα μου τα πράγματα - τελευταία μέρα βλέπετε και είχα ήδη κάνει check out απ' το ξενοδοχείο - αλλά εύκολα μπορεί κάποιος να προσεγγίσει με τραίνο, μια και βρίσκεται ανάμεσα σε δυο σταθμούς του metro, τον Cavour και τον Termini (ο τερματικός, απ' τον οποίο ξεκινά και ο προαστιακός για το αεροδρόμιο).

Μπαίνοντας μέσα χαίρεσαι απ' την άπλα και τα φωτεινά χρώματα του χώρου. Ο Luca κι ένας συνάδελφός του τακτοποιούσαν κάποιες καινούργιες παραλλαβές στο χώρο και έτσι βρήκα την ευκαιρία να χαζέψω τα ράφια και τα ψυγεία γύρω μου. Όσο κι αν ήμουν διαβασμένος για τις ιταλικές μικροζυθοποιίες, δεν αναγνώρισα παρά τις μισές απ' αυτές που φιλοξενούνταν στο κατάστημα. 

Άποψη απ' τον "εμπρός" χώρο.

Εκτός από ιταλικές μικροζυθοποιίες υπήρχαν και αρκετές καλές Αμερικάνες και Σκανδιναβές. Είχα αρχίσει ν' αλλοιθωρίζω... Cigar City, Port Brewing, Lost Abbey, Southern Tier, Beer Here, Fano Bryghus και άλλες... Υπήρχαν ακόμα υλικά για homebrewing (α... μισή ώρα που ήμουν στο κατάστημα πέρασαν μόλις τέσσερεις πελάτες - οι δύο πήραν υλικά homebrewing - κάπως έτσι μου φαίνεται πολλαπλασιάστηκαν οι μικροζυθοποιίες στην Ιταλία)

Τα ψυγεία στον εμπρός χώρο

 Δίπλα στο ταμείο ήταν μια άλλη μεγαλύτερη αίθουσα, με πολλά ράφια φορτωμένα "πράμα". Την είδα λίγο σκοτεινή και προς στιγμή νόμισα πως δεν θα 'πρεπε να μπω. Με το που μπήκα ένοιωσα αμέσως τη διαφορά θερμοκρασίας στο χώρο. Μάλιστα... βρισκόμαστε στην "Υπόγα" του μαγαζιού (αν και στο ισόγειο)

Ο ψυχρότερος "πίσω" χώρος αποθήκευσης

Μετά από λίγο κι αφού ο Luca με είδε να παλεύω με κάποια χαρτιά στα χέρια μου (όσο διαβασμένος και να 'μουνα, τα σκονάκια μου απ' τις λίστες του RateBeer τα είχα μαζί) προσπάθησε να με βοηθήσει.

Ναι! Ο Luca μιλούσε αγγλικά! Αν και οι Ιταλοί με έχουν εκπλήξει θετικά με το ότι πολλοί (μην πω οι περισσότεροι) που συνάντησα μιλούσαν αγγλικά, αντίθετα με τη φήμη που ξέρω πως έχουν, ο συνάδελφος του Luca με τον οποίο προσπάθησα να συννενοηθώ δεν καταλάβαινε γρι. Πάνω λοιπόν που είχα αρχίσει να φορτώνω (όχι μπύρες...) ήρθε ο Luca να με βοηθήσει στις επιλογές μου. Μόλις του εξήγησα πως θα 'θελα να πάρω κάποιες αντιπροσωπευτικές ετικέτες απ' τις πιο αξιόλογες μικροζυθοποιίες, με ρώτησε τι τύπους μπύρας θα ήθελα. 

"Porter, Stout και IPA βασικά, αλλά δε θα με πείραζε και καμιά Sour Ale... Αααα... θέλω μικρά μπουκάλια για να δοκιμάσω όσο το δυνατό περισσότερες και όλες μαζί να μη ζυγίζουν πάνω από 20 κιλά - τόσο περιθώριο έχω για το αεροπλάνο..."

"Για να δω τι έχεις διαλέξει...  Almond 22, Ducato, Borgo, Civale, LoverBeer, Italiano...  Μμμμ... Καλές επιλογές, θα έλεγα αντιπροσωπευτικές. Δοκίμασε κι αυτή την IPA..." - μου είπε ανοίγοντας επιτόπου ένα μπουκάλι απ' το ψυγείο. "Είναι καινούργια αλλά έχει γίνει ήδη απ' τις αγαπημένες μου..." 

"Πραγματικά είναι πολύ καλή" - του είπα. "Ωραία... δώρο από μένα τότε" και μου έβαλε άλλο ένα μπουκάλι δίπλα στη στίβα που είχα ήδη φτιάξει στο πάγκο.

Μετρήσαμε τα μπουκάλια, υπολογίσαμε τα βάρη και είμασταν δυο μπουκάλια παραπάνω... "Μμμ... άσε αυτή... ίσως κι αυτή... Καλές είναι, αλλά όχι κάτι το ιδιαίτερο"

Με βοήθησε να τυλίξω τα μπουκάλια σε πλαστικό ασφαλείας και αφού τελειώσαμε τη μπυρίτσα μας, χαιρετηθήκαμε και πήρα το δρόμο για το σταθμό. "Χαιρετισμούς στο Χρήστο..." μου φώναξε - μιας και η κουβέντα μας είχε φτάσει στο ότι είμαι από Ελλάδα και προφανώς θυμόταν τον Έλληνα μπυρο-πρέσβη μας απ' την επίσκεψή του την προηγούμενη χρονιά.  

Ο λογαριασμός ήταν μικρότερος απ' ότι περίμενα, αν υπολογίσεις πως οι ιταλικές μπύρες είναι σχετικά ακριβές και ο Luca μου έκανε και μια έκπτωση 15%. Έφυγα με τις καλύτερες εντυπώσεις και την διάθεσή μου ανεβασμένη. Σε μία ώρα βρισκόμουν στο αεροδρόμιο και κόλλαγα αυτοκόλητα "FRAGILE" πάνω στη βαλίτσα. Το βραδάκι τις παρέταξα όλες τις "μετανάστριες" στο τραπέζι και να οι πρώτες φωτό προς τέρψιν τουλάχιστον των οφθαλμών σας... Eviva λοιπόν!

Ένα ευχαριστώ στο μπυρο-πρέσβη μας το Μίχο, που με τις μπυρο-εξερευνήσεις του και το αφιέρωμα που έγραψε για τα καλύτερα μπυροσημεία στη Ρώμη, μας άνοιξε τα μάτια και μας οδήγησε σε σίγουρα μονοπάτια.


Μέρος 1ο: Ma Che Siete Venuti a Fa - Μέρος 2ο: Bir & Fud - Μέρος 3ο: Open Baladin