Αυτός ο σχετικά νέος μπυροχώρος στη Ρώμη – άνοιξε το Σεπτέμβρη του 2009 – είναι μόνο μία απ’ τις επιχειρήσεις του Teo Musso, που άρχισαν να ξεπετάγονται μετά την επιτυχία του αρχικού Baladin pub, το οποίο είχε ανοίξει ο Musso, το 1986 στο Piozzo, μέσα στην καρδιά των φημισμένων οινοποιοίων του Piemonte. Ένα pub που φιλοξενούσε εκατοντάδες ετικέτες μπύρες, κυρίως απ’ το Βέλγιο, μέχρι που ο Musso αποφάσισε να στήσει τη δική του ζυθοποιία, κάτι που πραγματοποίησε δέκα χρόνια μετά, με τη βοήθεια των Jean-Louis Dits της Brasserie à Vapeur και Christian Vanhaverbeke, που είχε δουλέψει με τη Chimay, τη Grimberger και την Achouffe.
Πέρα από τη ζυθοποιία και το αρχικό pub, ο Teo Musso έχει επεκτείνει το όνομα Baladin τόσο σε εστιατόρια όσο και ξενοδοχεία, στην Ιταλία, αλλά και στο εξωτικό Μαρόκο, στην παραδοσιακή και προστατευόμενη απ’ την Ουνέσκο «Médina of Essaouira».
Μπαίνοντας μέσα δε μπορείς παρά να θαυμάσεις την εξαιρετική κατασκευή στον μεγάλο τοίχο της μπάρας, ακριβώς απέναντι. Τα εκατοντάδες μπουκάλια που είναι παραταγμένα και όμορφα φωτισμένα στην τεράστια ραφιέρα, φτιάχνουν ένα φανταστικό μπυρο-τοίχο, που μόνο να συγκινήσει μπορεί τις αισθήσεις (ιδιαίτερα ενός μπουκαλοσυλλέκτη)
Όπως μπορείτε εύκολα να διαπιστώσετε κι απ’ τις φωτογραφίες, η αισθητική των ιταλικών μπουκαλιών, ιδιαίτερα των μεγάλων 750αριών, είναι εκλεπτυσμένη και τα ιδιαίτερά τους σχήματα και οι πληθωρικές καμπύλες τους, δημιουργούν μια άλλη αίσθηση.
Ο χώρος είναι ζωγραφισμένος στο γνωστό στυλ που μας έχουν συνηθίσει και στις ετικέτες τους οι μπύρες Baladin και ο φωτισμός είναι στην ιδανική ένταση, τόσο ώστε ν’ απολαμβάνεις τον όμορφα διακοσμημένο περίγυρο, αλλά και να αισθάνεσαι άνετα και διακριτικά με την παρέα σου. Στο πίσω μέρος και στο δώμα, σε εξίσου όμορφα διακοσμημένα μικρά δωμάτια, μπορείς ν' απολαύσεις την μπύρα σου σε άνετους καναπέδες...
Από φαγητό δεν υπάρχει τρελή ποικιλία, έτσι κι αλλιώς το όλο στήσιμο είναι ώστε απλά να υπάρχει κάτι να συνοδέψεις τη μπύρα σου και από finger food είδαμε αρκετά ωραία πιάτα να τριγυρνούν γύρω μας. Άκουσα μάλιστα πολύ καλά λόγια για τα φρεσκοψημένα πατατάκια τους.
Από μπύρες τώρα… Στην μπάρα, μπροστά απ’ το «μπυρο-τοίχο» δεσπόζουν οι αντλίες απ’ τις βαρελίσιες μπύρες. Ομαδοποιημένες σε γκρουπάκια των 5 αντλιών, φθάνουν τις 35 και 3 χειροκίνητες. Ο κατάλογος δεν περιελάμβανε τις καλύτερες από τις μπύρες που μπορείς να βρεις στην Ιταλία, αλλά υπήρχε σημαντική ποικιλία μικροζυθοποιϊών.
Εμείς δοκιμάσαμε την ναυαρχίδα της Baladin, την Xyauyu Oro 2004, ένα barley wine που για την παραγωγή του ακολουθείται μια ειδική διαδικασία παλαίωσης, βασισμένη στη μέθοδο Solera που χρησιμοποιούν οι Ισπανοί κι οι Πορτογάλοι για να παλαιώσουν τα sherry και τα port τους, για συνολικά 2.5 χρόνια. Μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για το Xyauyu και τη διαδικασία παραγωγής του εδώ
Τα δικά μας Xyauyu 2004 έφτασαν σε μερίδες των 10cl σε σνιφτεράκια. Το χρώμα του μελί με σχεδόν καθόλου αφρό. Εξαιρετικό άρωμα, γλυκό, με καραμέλα, τσάι, ζάχαρη και πορτοκάλι. Η γεύση του επίσης γλυκιά, με πορτοκαλένιες και καραμελένιες νότες. Απαλό στο στόμα, με σώμα μέτριο προς γεμάτο. Ευκολόπιοτο, αν και λίγο πιο γλυκό απ' ότι θα 'θελα. Θα το βαθμολογήσω με 9 στα 10!
Φεύγοντας, διάλεξα από το ράφι δίπλα στο ταμείο και δυο από τα καμιά εικοσαριά μπουκάλια από ιταλικές ζυθοποιίες που πουλούσαν εκεί (πήρα μια My Antonia - την συνεργασία των Birra del Borgo και Dogfish Head και την ReAle Extra επίσης απ' την del Borgo, σε τιμές λιανικής (3.5 ευρώ έκαστη).
Ένα πολύ όμορφο και άνετο μαγαζί που αξίζει να επισκεφθεί κάθε μπυρολάτρης στη Ρώμη, όχι επειδή διαθέτει τις καλύτερες μπύρες, αλλά περισσότερο λόγω του μοντέρνου του χώρου και του άνετου και ευχάριστου περιβάλλοντος.
Στο επόμενο: Domus Birrae
Πραγματικά όμορφος και ιδιαίτερος σαν χώρος το Open Baladin τον οποίο είχα την ευκαιρία να επικεφτώ μόνο για ένα 20λεπτο πέρυσι τέτοιο καιρό σχεδόν.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυτυχώς αγαπητέ Chalice που αποθανάτισες με τον φακό της μηχανής σου τον ιστορικό μπουκαλο-τοίχο, ο οποίος πραγματικά εντυπωσιάζει!
Θα συμφωνήσω με τον Νίκο πως το open Baladin είναι ένα μέρος που περισσότερο σε τραβάει να το επισκεφτείς για το στήσιμό του, παρά για τις μπύρες ή το φαγητό του!!
Άντε ... και την άλλη φορά να κινηθούμε και προς Μιλάνο