Hertog Jan Tripel από τη Dark Chef

Η σημερινή μπυροπαρουσίαση μας έρχεται από μια “μαύρη κουζίνα”… Μια “διαδικτυακή” κουζίνα την οποία επιμελείται η φίλη μας Dark Chef. Μια παρουσίαση που πρωτοδιαβάσαμε στο blog της “Μυστήρια από τη Σκοτεινή Κουζίνα” και με χαρά φιλοξενούμε κι εδώ στους "Μπυραματισμούς".

"Γειά σας! Με λένε Γιάννη! Μπυρίτσα κανείς;"

Έτσι φαντάζομαι πως θα μπορούσε να λέει ο χαμογελαστός Ολλανδός Δούκας με το στέμμα, ακριβώς από πάνω. :)

Για τι ακριβώς όμως μιλάμε;

Τύπος: Abbey Tripel

Αλκοόλ: 8,5% vol

Σε ένα πολύ όμορφο πήλινο μπουκάλι των 500 ml, μια μπύρα τριπλής ζύμωσης από την Ολλανδία.

Εκτός από την Tripel που βρήκα εγώ, υπάρχουν και οι Hertog Jan Dubbel, Hertog Jan Grand Prestige, Hertog Jan Pilsener, Hertog Jan Karakter, Hertog Jan Bockbier, Hertog Jan Lentebock, Hertog Jan Weizener και Hertog Jan Primator, σύμφωνα με το επίσημο site (στα ολλανδικά όμως) της εταιρείας:   http://www.hertogjan.nl

Στο πίσω μέρος της συσκευασίας φαίνεται το σχετικό σήμα με τη θερμοκρασία που προτείνεται. Άφησα λοιπόν το μπουκάλι για 15 - 20 λεπτά περίπου εκτός ψυγείου και μετά το άνοιξα.

Λοιπόν, οι εντυπώσεις/παρατηρήσεις μου:

Ο αφρός καθώς τη σερβίρουμε στο ποτήρι είναι λευκός, πλούσιος στην αρχή, που εξαφανίζεται όμως γρήγορα. Μέχρι να εξαφανιστεί, το άρωμα που μυρίζουμε είναι πολύ παρόμοιο με αυτό ενός αφρώδους, γλυκού, μοσχάτου κρασιού.

Το χρώμα στο ποτήρι είναι πολύ ανοιχτό πορτοκαλί - χρυσοκίτρινο, διαυγές, που στον ήλιο γίνεται ακόμα περισσότερο φωτεινό.

Αφού περάσουν μερικά λεπτά και ο αφρός έχει υποχωρήσει αφήνοντας όμως κάποια ίχνη, δηλαδή ένα δαχτυλίδι γύρω από το ποτήρι, στη μύτη έρχονται αρώματα βύνης, μελιού, εσπεριδοειδών (κυρίως πορτοκάλι) και κάτι από μπαχαρικά. Γενικά, πρόκειται για ένα γλυκό, ελαφρύ άρωμα, ίσως λιγότερο έντονο σε σχέση με άλλες μπύρες αυτού του είδους.

Η γεύση είναι αρκετά γλυκιά, το σώμα της ελαφρύ, το ανθρακικό βρίσκεται σε μέτρια – χαμηλά επίπεδα και είναι αρκετά ευκολόπιοτη και ξεδιψαστική παρά το 8,5% ποσοστό σε αλκοόλ, το οποίο θα έλεγα πως είναι καλά κρυμμένο.

Κάτι από ροδάκινο και μέλι μου έρχεται στο νου καθώς την πίνω, ο λυκίσκος δε φαίνεται παρά ελάχιστα στο τελείωμα και μια σχετική ξηρότητα μαζί με κάτι πιο πικάντικο και πιπεράτο στην επίγευση, είναι ίσως τα μόνα που φανερώνουν τη ζύθινη υπόστασή της!

Να σημειώσω επίσης σχετικά με τη θερμοκρασία, πως αυτού του τύπου οι μπύρες (δηλ. δυνατές, υψηλής ζύμωσης) δεν πίνονται πολύ παγωμένες όπως π.χ. οι "κοινές" lager, αλλά η συγκεριμένη θα έλεγα πως δεν πρέπει να ζεσταθεί πολύ. Κατά τη γνώμη μου, είναι καλύτερη σχετικά δροσερή.

Για τα δικά μου γούστα θα έλεγα πως είναι μια καλή επιλογή. Ευχαρίστως θα την ξαναγοράσω και αν ήταν να της βάλω ένα βαθμό, θα έβαζα ένα 8,5 στα 10.

Με τι θα συνοδεύσουμε όμως τη μπύρα μας;

Beer and food pairing λοιπόν! Θα συνόδευε ίσως καλά μια γλυκιά, ήπια, μαλακιά γραβιέρα μαζί με φρούτα (ροδάκινο, αχλάδι). Ωραία θα ήταν επίσης μαζί με ένα ζελέ με φρούτα, με τάρτα φρούτων ή πάστα φλώρα.

Στο ίδιο ποτήρι μαζί με μια γρανίτα – σορμπέ φρούτου (θα έβγαινε κάτι σαν κοκτέιλ)! Φανταστείτε σορμπέ μάνγκο ή πεπόνι!

Όπως λένε όμως και οι γευσιγνώστες/ειδικοί  στο θέμα (εγώ δεν είμαι), στην πρώτη δοκιμή πρέπει να πιούμε την όποια μπύρα μόνη της για να μην επηρεαζόμαστε από άλλες γεύσεις!

Εσείς βέβαια πράξτε κατά τα γούστα σας και προπάντων, στην υγειά σας!

Γενικά, θα έλεγα ότι είναι μια ανοιξιάτικη μπύρα. Έχει έναν όμορφο, φρέσκο "θυληκό" χαρακτήρα και τόσο σε άρωμα όσο και σε γεύση θυμίζει πάρα πολύ μια γλυκιά-ημίγλυκη σαμπάνια.

Αν και το σώμα της είναι ελαφρύ, δε δίνει την αίσθηση ότι είναι "νερουλή" και πίνοντάς την σιγά - σιγά μέσα σε μια ώρα μόνη της το απόγευμα (μην ξεχνάτε πως γεύεσαι και καταλαβαίνεις κάτι καλύτερα όταν το απολαμβάνεις αργά!), παρά το κάπως υψηλό αλκοόλ της, δεν αισθάνθηκα ότι με "χτύπησε".

από την Dark Chef

Μπορείτε να διαβάσετε και για την Dubbel της Hertog Jan, ακριβώς εδώ