Ma che siete venuti a Roma? - Μέρος 1ο

Ma che siete venuti a fa? Τι στο καλό γυρεύω εγώ εδώ; Εεεε... Είδα φως και χτύπησα... ή μάλλον έμαθα πως έχετε καλές μπυρίτσες εδώ πέρα... για την ακρίβεια, πως είστε απ' τα καλύτερα μπυρόμπαρα στο κόσμο... Είπα λοιπόν να 'ρθω να δω... και να πιω!

Ma che siete venuti a fa? Δεν είναι παρά το όνομα ενός απ' τα καλύτερα beer bars στο κόσμο, κατά την άποψη των μελών της διαδικτυακής μπυροκοινότητας, είτε αυτή λέγεται RateBeer είτε Beer Advocate.  

Μα τι στο καλό πράγματι γυρεύω εγώ εδώ μέσα; Σε μια τρύπα 3x4 μαζί με τη μπάρα, με κασκόλ και φανέλες ποδοσφαιρικών ομάδων και την τηλεόραση να δείχνει ποδόσφαιρο; Εγώ που πρέπει να έχω να δω ολόκληρο αγώνα από τότε που πήραμε το Euro; Το φταίξιμο ρίξτε το στο RateBeer και τις αποθεωτικές κριτικές των μελών του που το έστειλαν πέρυσι κατευθείαν στο Νο1 της λίστας με τα καλύτερα beer bars στο κόσμο (φέτος υποχώρησε στο Νο2) 

Απ' εξω το μαγαζί φαίνεται να 'ναι μια τρύπα και μπαίνοντας μέσα καταλαβαίνεις πως πραγματικά έτσι είναι. Αν εξαιρέσεις ένα μικρό δωμάτιο με δυο τραπέζια στο βάθος, το “Ma Che Siete...” είναι μια μπάρα με 16 taps τα 3 χειροκίνητα και καμιά δεκαριά σκαμπό μοιρασμένα μεταξύ της μπάρας και του πάγκου απέναντι. Αυτή η τρίμετρη μπάρα όμως αποτελεί μια όαση ποιοτικής μπύρας σε μια μεγαλούπολη που μέχρι πριν λίγα χρόνια δεν ήξερε τι θα πει ποιοτική μπύρα.

Τρία βράδια έμεινα στη Ρώμη και τα τρία πέρασα έστω και για λίγο απ' το “Ma Che Siete...”. Τόσο πολύ σου άρεσε;... θα με ρωτήσετε. Όχι και τόσο... Η ατμόσφαιρα αυτών των football pub δεν είναι ακριβώς του γούστου μου, ούτε μ΄αρέσει να στριμώχνομαι για να παραγγείλω μια μπύρα. Εδώ όμως μπορείς να βρεις βαρελίσιες μερικές απ' τις καλύτερες, διασημότερες και πιο δυσεύρετες μπύρες στο κόσμο και μάλιστα σε πολύ καλές τιμές (4-6 ευρώ) ενώ τα μπουκάλια που φιλοξενούνται στα ψυγεία του είναι επίσης πολλά και κορυφαία (αν και όχι τόσο οικονομικά).

Φωτό: Βελγικά, Δανέζικα, Ολλανδικά κι Αμερικάνικα διαμάντια στα ψυγεία του "Ma che siete venuti a fa" τα οποία ειναι ρυθμισμένα σε δυο διαφορετικές θερμοκρασίες: 9 και 14 βαθμούς)

Τις μέρες που ήμουν εκεί, στα βαρέλια φιλοξενούνταν οι εξής “διασημότητες” ή έστω “εκλεκτότητες”:

Beer Here Ammestout (DEN) Beer Here Jule IPA (DEN) Birrificio Italiano Bibock (ITA) Birrificio Italiano Tipopils (ITA) Brew Dog Paradox Smokehead (SCO) Cantillon Kriek (BEL) De Molen Black Damnation 666 (HOL) Fanø Bryghus Julebryg (DEN)

Gaenstaller Bräu Affumicator (GER) Gaenstaller Bräu Tiberator (GER) Grassroots Viola Sofia (DEN) Kissmeyer West Coast (DEN) Reinaert Triple (BEL) Schwanenbrau Weizenbock (GER) Southern Tier Gemini (USA) Southern Tier Old Man Winter (USA)

Από αυτές, πέραν της κλασσικής Cantillon Kriek, είχα την ευκαιρία να δοκιμάσω την "Fanø Bryghus Julebryg" - μια πολύ καλή και σπιρτόζα porter με δυνατό άρωμα και γεύση καφέ και απαλή υφή στο στόμα, την "Grassroots Viola Sofia" – μια σχετικά πικρή και κολλώδη imperial stout, με γεμάτη γεύση καφέ και φουντουκιών, που φτιάχτηκε αποκλειστικά για το “Ma Che Siete...”, την "Southern Tier Old Man" – μια περίπλοκη κι ευχάριστη old ale, με αρώματα πεύκου και καραμέλας και ισορροπημένη δυνατή γεύση, και την κορυφαία "De Molen Black Damnation 666" - με τον αφρό να έχει πάρει μονιμότητα στο snifterάκι μου και τον καφέ και τη σοκολάτα να παλεύουν να διακριθούν μέσα στην συγκλονιστική κυριαρχία του αλκοόλ.

Φωτό: Αριστερά, ένα ποτήρι porter κι ένα kriek, απολαμβάνουν την ώρα "μη αιχμής" ενώ δεξιά, ο κατάλογος με τις vintage lambic που διαθέτει το κατάστημα.

Πέρα απ' τη μοναδική ποικιλία, εντύπωση μου έκαναν οι γνώσεις του προσωπικού, ιδιαίτερα στο πως σερβίρανε τις μπύρες. “Αυτή η porter αργεί λίγο” μου είπε κάποια στιγμή ο barman, μια και έβγαζε πολύ αφρό και ήθελε να τον αφήσει να κάτσει, ολοκληρώνοντας το σερβίρισμα σε 3-4 δόσεις. 

Κάτι ωστόσο που με “χάλασε”, ήταν κάτι που θα μπορούσε να συμβεί σε οποιοδήποτε μαγαζί, αλλά στην περίπτωση του “Ma Che Siete...” έδρασε καταλυτικά. 

Το τελευταίο βράδυ που πέρασα από εκεί μπήκε σε εφαρμογή ένας κανονισμός που απαγόρευε να καταναλώνεται αλκοόλ από τους πελάτες, έξω από τα μπαρ. Αυτό σήμαινε πως ένα μεγάλο μέρος από τους πελάτες που έμπαιναν μέσα στο μικρό μπαρ για να πάρουν τη μπύρα τους και να την πιούν έξω με την άνεσή τους - κάποιοι και με το τσιγαράκι τους (ας μην ξεχνάμε πως στην Ιταλία δεν νοείται να καπνίζει κάποιος σε δημόσιο χώρο ή να κυκλοφορεί με μηχανάκι χωρίς κράνος, αθώα παραπτώματα σε άλλες χώρες). Με το που πέρασε την Παρασκευή το βράδυ η αστυνομία έξω απ' το μαγαζί, όλοι οι “πλαστικοπότηρες” μπήκαν με παρότρυνση του ιδιοκτήτη μέσα στο μαγαζί δημιουργώντας το αδιαχώρητο. Στο ενάμιση μέτρο μεταξύ μπάρας και τοίχου, στριμώχτηκαν ξαφνικά τέσσερεις σειρές ανθρώπων. Κυριολεκτικά άφησα το δεύτερο ποτήρι της Black Damnation μισογεμάτο κι έφυγα... Τι να το κάνεις αν είσαι στο μαγαζί με τις καλύτερες μπύρες αν δε μπορείς ν' απολαύσεις τη μπύρα που πίνεις...

Στο επόμενο: Bir & Fud, Open Baladin, Domus Birrae