Heinz Vom Stein, Hefeweissbier Dunkel (BIO)

Μερος Β’ (οι ενισχυσεις εφτασαν...)

Τελικα ειχαν δικιο στον μεσαιωνα που θεωρουσαν τους Ιπποτες ως ατομα θαρραλεα,με τολμη κ δυναμη!
Αξιοι μαχητες κυριαρχησαν σε ολη την Γηραια Ηπειρο κ όχι μονο.Εφτιαξαν καστρα,κατεκτησαν επισης καστρα,εδωσαν επικες μαχες κ αφησαν μνημεια κ οικοδομηματα που μαρτυρουν όλα οσα τους χαρακτηριζαν…
Ειχα την τιμη λοιπον να διαπιστώσω μερικα από τα ανωτερω γραφομενα πριν κανα χρονο περιπου σε μια τετ-α-τετ μονομαχια με έναν από αυτους.

Ομολογω ότι δεν δυσκολευτηκα κ πολύ να τον τρεψω σε φυγη κ να παρω το λαβαρο του.Ετσι θεωρησα πως δεν ηταν δα κ τοσο αήττητοι οσο τους περιγραφουν…

Δυστηχως για μενα ξεχασα την αλληλεγγύη που τους διακρινει κ δεν σκεφτηκα διολου ότι μολις μαθευτει το νέο θα σταλούν ενισχύσεις με νεους πιο σκληρους Ιπποτες εναντιον μου…

Χθες βραδυ (εξου κ η κακη ποιοτητα της φωτο..χε,χε το ψιλομαζεψα μαλλον ),χθες βραδυ λοιπον εφτασε ο επομενος αρματωμενος καμαρωτος πανω στο ζωηρο ατι του,με εμφανεις τις προθεσεις του κ κρατωντας απειλητικα την λόγχη με καλεσε σε νεα μονομαχια…
Δεν διστασα στιγμη (κ να ηθελα παλι δεν γινοταν,ειχε μπει σηδη μεσα στο σπιτι..) κ τραβηξα με μιας το ανοιχτηρι που παντα εχω ετοιμοπολεμο…

Εφορμα καλπαζωντας αυτος με αφρο δυνατο κ ζωηρο,off white χρωματος που δειχνει αμμεσα τις δυναμεις του καθως θα κρατησει εστω κ μερικα χιλιοστα ως το τελος.
Σερβιρω στο γυαλι με μεθοδικες κινησεις κ συνεχεις αναδευσεις της φιαλης μπλοκαρωντας όπως-όπως την πρωτη επιθεση.

Γρηγορες βαθιες ανασες κ οι δυο μας…η νυχτα εχει πεσει βαρια,Ανοιξη γαρ κ αρωματα μαγιας,υγρου σιταριου κ ωριμων φρουτων γεμιζουν την πλαση.
Προσπαθω να διακρινω το χρωμα του μα δυσκολευομαι ομολογω ωσπου καποια στιγμη βρισκεται απεναντι στο φως του φεγγαριου κ βλεπω ότι διαφερει από τον προηγουμενο
Τουτος είναι σκουρος,εχει χρωμα καφε,σκληρα θολο με πορτοκαλι αντανακλασεις που σε προϊδεάζει για την δυναμη του…

Οι σκεψεις μου διακοπτωνται ξαφνικα καθοτι ο θορυβος από τις οπλες του αλογου είναι πολύ κοντα μου πλεον…κ αυτος επιτίθεται ξανα κρατωντας ψηλα το τεραστιο σφυρηλατημενο σπαθι του…
Ενστικτωδώς αρπαζω το ποτηρι κ αμύνομαι αρχικα καθως αποκρουω το πρωτο του χτυπημα. Άμεσα περνω κεφαλι κ τον χτυπω χαμηλα με’ένα ξυλινο σουβερ…τραχυ,δυνατο το σωμα του,ανω του μετριου, αδιαπεραστο σαν την πανοπλια του δεν αφηνει περιθωρεια δειλειας…εφορμα ξανα αυτος κ με την σιδερενια αγκαθινη μπαλα μου καταφερνει ένα απιστευτο χτυπημα. Ομοιο του δεν εχω γευτει…

Γλυκο,απαλο,αρωματικο μα τοσο δυνατο!!γεματο μπαχαρικα, εσπεριδοειδή, ανθρακουχο χωρις πικρισματα λυκισκου χαιδευει την πληγη μου με μια ανευ προηγουμενου γευση…!!
Παρασυρθηκα , ολιγωρησα προς στιγμην μα δεν υπαρχουν περιθωρεια τετοιες ωρες κ πετω στριφογυριστα το καπακι που κρατουσα εδώ κ ωρα στο χερι μου. Ναι!!! τον βρισκω ψηλα,στην περικεφαλαια,ταλαντευεται προς στιγμην κ πεφτει αδοξα από το αδαμαστο στεκομενο ορθιο στα δυο πισινα ποδια ατι του…τωρα είναι δικος μου σκεφτηκα…
Αδοξο τελος για έναν τοσο αξιο μαχητη που επεσε σε μια δυνατη μαχη με μετρια όμως επιγευση,ουδετερη ,ολιγο ανθρακουχα , με μικρα τσιμπηματα λυκισκου να προκαλουν για την επομενη μονομαχια…εε…γουλια ηθελα να πω!!

Αφαιρωντας το οικοσημο από την ασπιδα του αναλογιζομαι πως προκειται για μια σταρενια πολύ ανωτερη από την αντίστοιχη ξανθια αδερφη της που μ’εκανε να αναθεωρησω την γνωμη μου για τουτες τις βιολογικες σταρομπυρες οι οποιες παρα το σχετικα χαμηλο ποσοστο αλκοολ (4,9%) καταφερνουν να εχουν κατι που σε κανει να τις προτιμησεις ξανα.

Ευκολα ένα 8/10..!!!