Odell India Pale Ale & Cutthroat Porter

Πρίν από πολυυυυυύ καιρό είχαμε γράψει λίγα λόγια για δύο εποχιακές μπύρες της αμερικάνικης Odell Brewing Company, τις St. Lupulin και Isolation Ale. Καλές μεν αλλά χωρίς να είναι τίποτα το εξαιρετικό. 

Σήμερα, πιστοί στην υπόσχεση που δώσαμε να σας παρουσιάσουμε ακόμη δύο ετικέτες της Odell, θα δούμε τις IPA και Cutthroat Porter, δύο από τις μπύρες που παράγονται ολόχρονα από τη ζυθοποιία του Κολοράντο.  

Η India Pale Ale (IPA) της Odell είναι μία καθαρόαιμη IPA αμερικάνικου τύπου, δηλαδή τίγκα στο λυκίσκο και με πολύ πιο έντονο χαρακτήρα συγκριτικά με την πλειονότητα των αντίστοιχων βρετανικών. Όπως αναφέρεται και στην ετικέτα του μπουκαλιού, ''We took the traditional IPA, originally shipped from England to India in the 1700s, and made it bolder and more flavourful - American style. We've added new varieties of highly aromatic American hops to create a distinctive bitterness profile and an incredible hop character''. Έχει περιεκτικότητα σε αλκοόλ 7% α.φ. και 60 IBUs. Γεμίζει το ποτήρι με ένα θολό πορτοκαλόξανθο χρώμα που σκεπάζει λευκός αφρός με μέτρια διάρκεια. Τα αρώματα είναι αρκετά έντονα αν και δεν ξεφεύγουν από τα κλασικά μοτίβα του είδους, με φρούτα (βασικά γκρέιπφρουτ), λυκίσκο και κομμένο γρασίδι. Στη γεύση κυριαρχούν σε πρώτη φάση τα φρούτα (λεμόνι-πορτοκάλι), για να ακολουθήσουν ο λυκίσκος και τα μπαχάρια. Ξηρή αίσθηση, με καλή ισορροπία αλλά μέτριο τελείωμα που αφαιρεί πόντους για μένα. Γενικά μιλάμε για μία καλή μπύρα, ευκολόπιοτη, η οποία ωστόσο δεν εντυπωσιάζει σε καμία περίπτωση και ούτε για πλάκα δεν μπορούμε να συγκρίνουμε με ονομαστές ετικέτες του είδους. Μία καλή επιλογή τώρα που καλοκαιριάζει ή για δοκιμαστικούς λόγους αλλά μέχρις εκεί.

Αντιθέτως, το Cutthroat Porter μας έκανε καλύτερη εντύπωση. Πρόκειται για ένα porter με περιεκτικότητα σε αλκοόλ μόλις 5.1% α.φ. και 43 IBUs. To όνομα του δεν προέρχεται από κάποιο σκοτεινό σενάριο θρίλερ αλλά από το ομώνυμο ψάρι του Κολοράντο, το οποίο έχει μαυριδερό χρώμα – όπως δηλαδή και το μαύρο χρώμα της μπύρας! Κρεμώδης μπεζ αφρός το στολίζει για αρκετή ώρα και δημιουργεί μία πολύ όμορφη εικόνα. Αρώματα καφέ, λίγης σοκολάτας και καβουρδισμένης βύνης. Έντονο οσο χρειάζεται για να μας ανοίξει την όρεξη! Στη γεύση δεν υπάρχουν εκπλήξεις, με τα ίδια στοιχεία (καφές, σοκολάτα, καβουρδισμένη βύνη) να ισορροπούν με μαύρα φρούτα (δαμάσκηνα). Η αίσθηση ξεκινά με κάπως έντονο το ανθρακικό, για να γίνει πιο κρεμώδης και να ολοκληρωθεί με μία πικρή επίγευση. Καλή ισορροπία, χωρίς ωστόσο να διεκδικεί δάφνες. Μέτρια ενανθράκωση. Η ετικέτα σημειώνει ότι το Cutthroat Porter εμπνεύστηκε από τα porters του Λονδίνου, αν και κατά τη γνώμη μου ακολουθεί τις παραδοσιακές συνταγές (οσο μπορούμε να μιλήσουμε για τέτοιες) σε μικρό βαθμό. Παρ’ όλα αυτά, είναι μία μπύρα που αν τη δούμε αντικειμενικά ξεφεύγει λίγο από τις αδερφές της και αφήνει καλύτερη εντύπωση στον Δόκιμο καταναλωτή :o)

Κλείνοντας αυτό το μινι αφιέρωμα σε τέσσερις ετικέτες της Odell, δεν μπορώ να πω ότι η ζυθοποιία με κέρδισε με τη δουλειά της. Μπορεί οι μπύρες να είναι ποιοτικές σε γενικές γραμμές αλλά απουσίαζει το ξεχωριστό στοιχείο που θα τις ανεβάσει κατηγορία. Αν και καταλαβαίνεις ότι απολαμβάνεις κάτι ωραίο, νιώθεις ότι κάτι λείπει... Να αναφέρω ωστόσο και την ετικέτα που έσωσε τα προσχήματα, την 5 Barrel pale ale που δοκίμασα βαρελίσια στο Euston Tap στο Λονδίνο πρίν καιρό. Ολόφρεσκια και γεμάτη χαρακτήρα, ήταν η καταλληλότερη μπύρα για ένα όμορφο απόγευμα – αυτή ναι, θα την ξαναγόραζα σίγουρα! Για τις υπόλοιπες 4 όμως, δεν παίρνω όρκο!

Εις υγείαν όλων των μπυραματιστών,

Δόκιμος