Νέο look στις ετικέτες της Leffe. Leffe Blonde

Οι καινούργιες ετικέτες της Leffe εμφανίστηκαν πρόσφατα στα ράφια των ελληνικών SM... 

Ως γνωστός μπουκαλοσυλλέκτης δε θα μπορούσα να μην τις βάλω στο καλάθι μου με το που τις είδα, αλλά δεν είναι μόνο το χόμπυ... με τις Leffe έχω παλιά λατρεία, μια και ήταν απ' τις πρώτες μου Βελγικές αγάπες, τόσο η Blonde, όσο και η Brune, ενώ από πέρυσι που τη δοκίμασα για πρώτη φορά, η Tripel της Leffe έχει κάτσει στην κορφή της αγαπητής Βελγικής σειράς.

Οι νέες ετικέτες της Leffe Blonde και Radieuse

Ένα facelift θα έλεγα πως έγινε στην ετικέτα με την κλασσική όμορφη γραμματοσειρά και το οικόσημο να παραμένουν στο ώχρα υπόβαθρο. Το χρωματιστό ασημόχαρτο εξακολουθεί να τυλίγει το λαιμό του μπουκαλιού. Πείτε με κλασσικό αλλά προτιμώ το προηγούμενο περυτίλιγμα...

Το αββαείο Notre Dame de Leffe, ιδρύθηκε το 1152 στην επαρχία Namur του νότιου Βελγίου. Οι Νορμπερτίνοι μοναχοί όπως συνηθιζόταν εκείνα τα παλιά χρόνια, είχαν ένα μικρό ζυθοποιίο μέσα στο μοναστήρι και παρασκεύαζαν μπύρα, τόσο για τις δικές τους ανάγκες όσο και για τους επισκέπτες του μοναστηριού. H συνταγή της μπύρας που έφτιαχναν ήταν παλιά και τα υλικά που χρησιμοποιούσαν ήταν όλα αγνά και μαζεμένα από τους γύρω αγρούς και δάση. Η ζυθοποιία του Leffe μνημονεύεται σε αρχεία απ’ το 1200.

Μετά το 1460, το μοναστήρι πέρασε άσχημες μέρες, με καταστροφές από φωτιές και πλημμύρες, αρρώστιες και επιδρομείς, μέχρι το 1794, στην Γαλλική Επανάσταση, όπου οι 

μοναχοί το εγκατέλειψαν, όπως τόσα άλλα μοναστήρια.

Στις αρχές του εικοστού αιώνα, οι μοναχοί επέστρεψαν και το 1952, για να χρηματοδοτήσουν τις ανάγκες αναστυλώσεων αλλά και λειτουργικές ανάγκες του μοναστηριού, έκαναν μια συμφωνία με την ζυθοποιία του Albert Lootvoet, να παρασκευάσει μπύρα, βασισμένη στην παραδοσιακή συνταγή και με το όνομα του μοναστηριού, απ’ τις πωλήσεις της οποίας θα είχαν κάποια μικρά ποσοστά. Η πρώτη μπύρα ήταν μια Leffe Brune και είχε μεγάλη επιτυχία, στην τοπική αγορά. Η συμφωνία αυτή μοναστηριού με ιδιωτική ζυθοποιία ήταν και η πρώτη του είδους, που οδήγησε αργότερα στις λεγόμενες μοναστηριακές μπύρες (abbey beers)

H ζυθοποιία του Lootvoet, αγοράστηκε αργότερα από μια μεγαλύτερη εταιρεία και σήμερα, η παρασκευή της μπύρας Leffe, που συνεχίστηκε βασισμένη στην ίδια συμφωνία με το μοναστήρι, γίνεται σε μεγάλες βιομηχανοποιημένες εγκαταστάσεις της Stella Artois, πλην της Leffe Triple που παρασκευάζεται στις εγκαταστάσεις της Hoegaarden.

Ενδιαφέρον είναι το website της Leffe, με όλη την ενδιαφέρουσα ιστορία της, αλλά με ενδιαφέρουσες προτάσεις για ποια φαγητά ταιριάζουν καλύτερα σε καθεμιά απ' τις μπύρες της σειράς. Στη σελίδα μάλιστα της Leffe Blonde περισσότερο απ' το food pairing μου άρεσε το εξαιρετικό μουσικό κομμάτι (διαφορετικό για κάθε μπύρα) που τη συνοδεύει - Ξέρει κανείς ποιο είναι;

Πριν δυο χρόνια(10 Απριλίου 2009) είχα γράψει τα παρακάτω στην παρουσίαση της Leffe Blonde...

Ανοίγω την Leffe Blonde και τη σερβίρω κρύα (7-8β. Κελσίου) στο καλλίγραμμο chalice της. Το χρώμα της πορτοκαλί – ώχρα, ταιριάζει απόλυτα με τα χρώματα της όμορφης ετικέτας της. Το σώμα της διάφανο και ο αφρός πλούσιος και συμπαγής, με ευδιάκριτες τις πολυάριθμες μικρές φυσσαλίδες που τον απαρτίζουν. Το στρώμα του αφρού πέφτει γρήγορα, αφήνοντας λεπτά ίχνη στο ποτήρι, για ν’ απομείνει ένα λεπτό στρώμα από μικροσκοπικές ζωντανές φυσαλίδες.

Στο άρωμά της επικρατούν τα εσπεριδοειδή με κύριο εκπρόσωπο το πορτοκάλι, ενώ στη γεύση κυριαρχούν τα μαλτ με γεύση πάλι πορτοκαλιού, που γλυκαίνουν τη μπύρα μας, αλλά στο τέλος κάθε γουλιάς μας περιμένει η πικράδα του λυκίσκου.

Μια ζωντανή και αρκετά ισορροπημένη μπύρα, με τη γλύκα και την πίκρα να πηγαίνουν χέρι χέρι, αλλά με τα μαλτ να υπερισχύουν τελικά, δίνοντας μια περισσότερο γλυκιά και αλκοολούχα εικόνα. Ευκολόπιοτη, τόσο μόνη της, όσο και συνοδεύοντας το φαγητό μας.

Βαθμολογώντας, θα έδινα 8 στην αρχοντική της εμφάνιση, 7.5 στο άρωμα, 7 στη γεύση και 7.5 στη γενικότερη αίσθηση. Συνολική βαθμολογία που βάζω είναι 7.5 στα 10.