Βραδιά άγριων γαϊδάρων και σπάνιων χηνών στην τοπική παμπ

Πάνε καμιά δεκαριά μέρες τώρα που βρεθήκαμε ακόμα μια φορά στην τοπική παμπ, για μια βραδιά γεμάτη καλή μπύρα και φυσικά, καλή παρέα. Θα μου πείτε, πως κι εσύ, εργαζόμενος και οικογενειάρχης τραβήχτηκες μεσοβδόμαδα στο Χαλάνδρι; Τι παίχτηκε; Αφήστε τα… Τρελά πράγματα





Η ιστορία πάει πίσω κάτι μήνες, όταν τα παιδιά απ’ την μικροζυθοποιία Σαντορίνης, κάλεσαν τους homebrewers του “beer.gr” να συνεργαστούν για την πρώτη από τις ετικέτες της σειράς “Wild Donkey”, των εποχιακών δηλαδή ετικετών που έχουν αποφασίσει να φτιάχνουν στην “Donkey” - όπως αλλιώς λέγεται το μικρό ζυθοποιείο στη Μέσα Γωνιά της Σαντορίνης. Όπως μας διηγείται κι ο Άλεξ στο χρονικό της επίσκεψης, ο Boban από τη Donkey κι ο Παναγιώτης απ’ το beer.gr, διάλεξαν μια απ’ τις πετυχημένες συνταγές homebrew και προσπάθησαν να την προσαρμόσουν στη μεγαλύτερη κλίμακα και τις ιδιαιτερότητες της ζυθοποιίας.





Αν και ο πειρασμός για κάτι πιο πολύπλοκο, η τελική επιλογή ήταν να φτιάξουν μια bohemian lager με αρωματικό λυκίσκο από τη Νέα Ζηλανδία “για να αναδείξουμε πόσο γεμάτη, εύγευστη και αρωματική μπορεί να είναι μια φρέσκια μπύρα ακόμα και τύπου lager” όπως γράφει κι ο Άλεξ.


Ενάμιση μήνα μετά, τα πρώτα δείγματα της ημιτελούς ακόμη lager έφτασαν στην Αθήνα για να δοκιμαστούν και απ’ τους homebrewers και να συναποφασισθούν οι τελικές πινελιές (dry hopping, lagering, κλπ). Κάτι τέτοιο δε θα μπορούσε παρά να αποτελεί μια πρώτης τάξης ευκαιρία να μαζευτούν και αρκετοί  “παρατρεχάμενοι” όπως φερέλπιδες homebrewers (εν μέσω προετοιμασίας για τον αναμενόμενο πρώτο διαγωνισμό homebrewing) και ανέλπιδες beer geeks που μόλις ακούσουν καινούργια μπύρα και δη ελληνική πετάνε τη σκούφια τους να τη δοκιμάσουν
Ως γνωστόν, η μπάρα του Local Pub είναι πάντα αρκετά φιλόξενη για να στριμωχτούμε όλοι αυτοί και παρουσία του Αρχιγαϊδάρου Γιάννη και του εμπνευστού Παναγιώτη, ξεκίνησαν οι πρώτες δοκιμές.

O Monk με τον “Τρελό” και o BeeRocker με τον “Άγριο” Γάϊδαρο

Εξαιρετικό το μπουκέτο των αρωμάτων με τον Nelson Shauvin να προσδίδει γενναιόδωρα το φρουτώδη χαρακτήρα του, ενώ οι πιο διακριτικές μύτες αποκάλυπταν και άλλα: “Τοματοπελτέ” ψέλλισε ο Αρχιγάιδαρος. “Ναι… διακρίνω κάτι σα Bloody Mary”, απαντούσε ο Nightfall. Μόλις τους άκουσα είπα πως μας κάνουν πλάκα, αλλά πράγματι, αν το παλέψεις λίγο, το άρωμα της τομάτας και του λαδιού έμοιαζαν ν’ αναδύονται στο βάθος. Βρε μήπως τα παλιόπαιδα έριξαν και κανένα σαντορινιό τοματάκι μέσα στο καζάνι για να αναδείξουν το τοπικό στοιχείο;

Μπα… Ο Παναγιώτης ήδη απεφάνθη πως “το μέλι και το “Bloody Mary” οφείλονται σε ένα συνδυασμό από χειρισμούς (που αρχικά κατά τη δοκιμή δεν μου πέρασαν από το μυαλό) και πιστεύω θα υποχωρήσουν σταδιακά σε μια πιο διακριτική παρουσία αφού συνεννοηθώ με το Boban για ένα μικρό χειρισμό” Γιατί άραγε νοιώθω τόσο άσχετος;


Στη γεύση δεν μπορώ να πω πως ευχαριστήθηκα τόσο όσο με το άρωμα. Η πικράδα που κατά άλλους δεν ήταν στα επίπεδα που αρμόζει στο στυλ, εμένα μου έβγαινε παραπάνω απ’ όσο θα ήθελα και μου χάλαγε λίγο την ισορροπία. Θα μου πείτε πως η μπύρα χρειάζεται ακόμη χρόνο… κι όπως σχολίασε ο Παναγιώτης:
“Σε αυτή τη φάση μπορούμε να έχουμε μόνο μια πρώτη άποψη καθώς υπολείπεται οπωσδήποτε άλλος ένας μήνας lagering και ταυτόχρονα ελλείπουν τα αρώματα από το dry hopping που θα ακολουθήσει.
Αν και δε συνηθίζω να δοκιμάζω μπύρες σε αυτό το στάδιο, η χθεσινή δοκιμή ήταν τελικώς πολύ ωφέλιμη αφού με βοήθησε να καταλήξω σε ορισμένα συμπεράσματα τα οποία έχουν να κάνουν κυρίως με τον τρόπο λειτουργίας και τις διαδικασίες του ζυθοποιείου. (Ο άγνωστος Χ της εξίσωσης μας)”


Τσουγκρίσαμε τα ποτήρια μας κι ευχηθήκαμε στον Παναγιώτη καλή επιτυχία με το “εξημέρωμα” του άγριου γαϊδάρου, ενώ είχαμε ήδη γεμίσει τα ποτήρια μας με ακόμα ένα βαρελίσιο “τρελό γάϊδαρο” την “τρελή επιτυχία” της Σαντορινιάς μικροζυθοποιίας που αποτελεί – το ‘χουμε πει τόσες και τόσες φορές – ότι καλύτερο κυκλοφορεί από μπύρα στην Ελλάδα και μάλιστα μια ΙΡΑ που βάζει τα γυαλιά ακόμα και σε καθιερωμένες εκπροσώπους του είδους. 


Η βραδιά ήταν σχετικά ζεστή και σύντομα βρεθήκαμε στον ακάλυπτο να ανταλλάσσουμε απόψεις για αγαπημένες μπύρες, κομμάτια που ψάχνουμε να βρούμε και κλασσικά… on line αγορές. Ο Σπύρος έκανε την σωστή κίνηση και παράγγειλε pizza γίγας μια και όπως πολύ σωστά είχε παρατηρήσει ένας “ακριβοδίκαιος” και “καθόλου εμπαθής” σχολιαστής στο trip advisor, το Local διαθέτει μόνο πατατάκια Τσακίρης  





Μετά το διάλλειμα ανεφοδιασμού, στη μπάρα ανέβηκε η guest star της βραδιάς. Goose Island Bourbon County Stout Rare τ’ όνομά της, αλλά πράσινη η ετικέτα της για να ξεχωρίζει από την “κλασσική” ξαδέλφη της. Άρτι αφιχθής από Γερμανία, σε χαρτοσακούλα παραλλαγή για το κακό μάτι, που την έβλεπα να την κρατάει ο Nightfall και έτρεμα στην ιδέα να μην κοπεί το χάρτινο χερούλι της.  


Για την Goose Island, και την κλασσική Bourbon County έχουμε ξαναμιλήσει εδώ. Ας θυμηθούμε όμως τα βασικά:
Δημιουργήθηκε το 1992, ως επετειακή μπύρα, για να γιορτάσουν στη Goose Island, το χιλιοστό batch του brew pub του Clybourn. Ο Gregory ήθελε να δημιουργήσει κάτι πραγματικά special και έπεισε τον υπεύθυνο του αποστακτηρίου της Jim Bim να του δώσει μερικά άδεια βαρέλια bourbon. Έφτιαξε λοιπόν ένα μεγάλο batch imperial stout και το άφησε να παλαιώσει στα βαρελάκια για 100 μέρες. Το αποτέλεσμα ήταν απίστευτο και η Goose Island Bourbon County Brand Stout άνοιξε καινούργιους δρόμους, μια και ήταν μάλλον η πρώτη μπύρα που παλαιώθηκε σε βαρέλι, μια πρακτική που δοκιμάζουν πλέον για τις special μπύρες τους όλες οι ζυθοποιίες που σέβονται τον εαυτό τους.





Τα τελευταία χρόνια και πριν η Goose Island υποκύψει στο προξενιό με την Anheuser-Busch-InBev. o Greg Hall είχε ήδη ξεκινήσει να πειραματίζεται με την Bourbon County Stout. Στην αρχή, προσθέτωντας στη συνταγή και κόκκους καφέ απ’ το γειτονικό παραγωγό “Intelligentsia”, για να δημιουργήσει την “Bourbon County Brand Coffee Stout” ενώ στη συνέχεια αφήνοντας την BCS να ωριμάσει σε βαρέλια Rye whisky, παρέα με κόκκινα και μαύρα μούρα, δημιουργώντας έτσι την “Βramble Rye Bourbon County”





Η πλέον σπάνια της σειράς – το λέει και τ’ όνομά της – είναι η “Bourbon County Stout Rare” η οποία εμφιαλώθηκε το 2010 μετά από ωρίμανση 2 χρονών στα καλύτερα κατά τον Greg Hall βαρέλια bourbon:
"BCS rare, I’m excited. Brewed in 2008, aged for 24 months in 23 year old Pappy Van Winkle Barrels. These are the very best smelling barrels I’ve come across in 18 years of barrel aging beer. Barrels were originally filled with spirit in 1985. We have 50 bourbon barrels aging, it will be a one time bottling, it will not be repeated."


Τα χαρακτηριστικά της κοινά με όλες τις BCS…
Style: Bourbon Barrel-Aged Imperial Stout
Alcohol by Volume: 13%
International Bitterness Units: 60
Color: Midnight
Hops: Willamette
Malt: 2-Row, Munich, Chocolate, Caramel, Roast Barley, Debittered Black





Με το που άνοιξε το μπουκάλι, ο χώρος πλημμύρησε από θελκτικά αρώματα bourbon, ξύλου, ψημένης βύνης και καφέ. Αυτό το μπουκέτο αρωμάτων δεν θα το ξεχάσω ποτέ. Τόσο περίπλοκο μα τόσο ισορροπημένο, τόσο βαθύ και διαπεραστικό και παράλληλα τόσο αιθέριο και αισθαντικό


Ο Φώτης γέμισε με τη δέουσα ευλάβεια τα πέντε σνιφτεράκια που είχε στοιχίσει μπροστά του. Ο χώρος μπροστά στη μπάρα γέμισε από μάτια που φλέρταραν τη μαύρη θεά με τον λιγοστό καφετή αφρό που εξαφανίστηκε πριν καν φτάσει το ποτήρι στα χέρια μας. Θα μπορούσα να κάτσω με τη μύτη μου στο ποτήρι όλο το βράδυ, αλλά κάτι μου έλεγε πως και η γεύση θα ήταν ανάλογης ποιότητας. Και πράγματι… η παχιά ελαιώδης υφή και η βελούδινη αίσθηση στο στόμα, καλύφθηκαν από επικαλυπτόμενα κύματα ψημένης βύνης, καφέ, μαύρων φρούτων, ξύλου, βανίλιας και μέσα και πάνω απ’ όλα, το ζεστό αλκοόλ του bourbon.





Για κάποια λεπτά έπαθα αισθητικό σοκ. Σίγουρα η καλύτερη imperial stout που δοκίμασα φέτος και σίγουρα μια απ’ τις καλύτερες μπύρες που έχω δοκιμάσει ποτέ. Βαθμολογία; Δεν ήθελα να βαθμολογήσω. Ίσως απλά φοβήθηκα να ψελλίσω… Άριστα


Βλέπω όμως πως ήδη στο RateBeer κυκλοφορούν ανάλογες εντυπώσεις απ’ τους τυχερούς εκείνης της βραδιάς. Ο “Εξηνταβελόνης” πρόλαβε όλους τους παλαιούς και ανέβασε διθυραμβικές κριτικές





Ένα μεγάλο ευχαριστώ απ’ όλους στον Nightfall που ακόμα μια φορά εξασφάλισε για την παρέα μια κορυφαία όσο και σπάνια ετικέτα. Πάντα τέτοια παιδιά!