Δύο χρόνια Μπυραματισμοί. Γιορτάζοντας τα γενέθλια μας στην “Τοπική Παμπ”

Δυο χρόνια απ’ τη δημιουργία των “Μπυραματισμών” και η διαδικτυακή μας παρέα είναι πιο ζωντανή από ποτέ. Όλοι εμείς που συναντιόμαστε καθημερινά για να μιλήσουμε για μπύρα, ν’ ανταλλάξουμε απόψεις για ότι έχει σχέση με το αγαπημένο μας ποτό, αλλά και να μεταδώσουμε την κουλτούρα της μπύρας σε όλο και περισσότερο κόσμο, είδαμε γι ακόμα μια χρονιά, το ενδιαφέρον εδώ στην Ελλάδα για ποιοτική μπύρα να μεγαλώνει. Μπορεί να εξακολουθούμε να είμαστε λίγοι, συγκριτικά με αυτούς που πίνουν απλά για να πιούν ή εκείνους που πιστεύουν πως όλες οι μπύρες είναι κλώνοι της Άμστελ ή της Corona, αλλά είναι πλέον ορατό πως όλο και περισσότεροι μαθαίνουν και αναζητούν τις ελληνικές μικροζυθοποιίες ή συνειδητοποιούν πως η μπύρα έχει κι αυτή, όπως το κρασί ή το ουίσκι, ένα βάθος και μια ποικιλία που αξίζει να εξερευνήσουν.

Όλο και περισσότεροι αντιλαμβάνονται πως στον κόσμο της μπύρας, όπου κυριαρχούν οι μεγάλες ζυθοποιίες και τα brand names, υπάρχει ένας μικρόκοσμος που λάμπει σαν ακατέργαστο διαμάντι. Ένα διαμάντι που καθώς σκύβουν να το περιεργαστούν, ανακαλύπτουν μικρούς παραγωγούς που μέσα στο μικρό ζυθοποιίο τους, με ποιοτικά υλικά, ευφάνταστες συνταγές, αλλά και πολύ μεράκι, φτιάχνουν μπύρες εξαιρετικές που είναι απολαυστικότερες κι απ’ το πιο δροσιστικό ποτό, το καλύτερο κρασί, το πιο παλιό ουίσκι.

Σ’ αυτή την “Αποκάλυψη της Μπύρας” θέλουμε να βοηθήσουμε κι εμείς εδώ στους “Μπυραματισμούς”, εμβαθύνοντας πρώτα απ’ όλους εμείς στα μυστικά και την θαυμαστή κουλτούρα της μπύρας, ανταλλάσσοντας πληροφορίες, εντυπώσεις, εμπειρίες και μεταδίδοντας στους αναγνώστες αυτή τη δίψα, την ανάγκη, την απόλαυση του “μπυραματισμού”.

Δυο χρόνια κλείσαμε χθες και η παρέα μας, παλαιότεροι και νεότεροι λάτρεις της ποιοτικής μπύρας και της κουλτούρας της, με πολλούς ακόμα ανώνυμους φίλους, αλλά και αρκετούς απ’ τους “συμπολεμιστές” μας, απ’ το “beer.gr” - που εδώ και καιρό προσπαθούν να μας “χώσουν” στο τριπάκι του homebrewing, για να καταστραφούμε εντελώς δηλαδή - μαζευτήκαμε στο στέκι μας εν Αθήναις, το Local Pub. Με βαρελάκι BrewDog Punk IPA “κουμπωμένο” ως guest στην πρώτη απ’ τις μπυροκάνουλες, που για τη νέα σαιζόν αυξήθηκαν σε αριθμό, αλλά και ποιότητα, με τις ελληνικές Septem να πρωταγωνιστούν - μπράβο στην τοπική παμπ για την συνεχή υποστήριξη της καλής ελληνικής μπύρας. To guest βαρελάκι μαθαίνουμε θ’ αλλάζει συχνά, με πρωταγωνιστές απ’ τις καλύτερες ζυθοποιίες του εξωτερικού!!!  

Μπορεί κάποιοι να στεναχωρήθηκαν που το Local καθυστέρησε ν’ ανοίξει, αλλά οι καινούργιες μπυροκάνουλες και η βιτρίνα με τα αμερικανικά pints – δεν περίμενα ποτέ πως θα ζήλευα τόσο μια βιτρίνα με ποτήρια μπύρας – έδωσαν ακόμα περισσότερο χρώμα και χαρακτήρα στο μαγαζί.

Το βαρελάκι της Punk IPA φυσικά δεν θα μας έφτανε (με το ζόρι πρόλαβαν όσοι έφτασαν μετά τις 10), αλλά ευτυχώς υπήρχαν και οι “κουμπωμένες” Septem να ικανοποιήσουν τα διψασμένα πλήθη.

Προσωπικά, μια και τελευταία με “συλλαμβάνω” πολύ συχνά παρέα με μια Septem Pale Ale στο χέρι, είπα να συνεχίσω με μερικά απ’ τα special μπουκαλάκια που συνήθως έχει ο Φώτης. Οι πιο “φρέσκιες” επιλογές ήταν από Stone, Green Flash, BrewDog, Southern Tier, Port Brewing και άλλες που δεν τις θυμάμαι τώρα. Προφανώς, ξεκίνησα με Stone IPA, μια ΙΡΑ που αν και απ’ τις πρώτες που κυκλοφόρησαν απ’ την αναβίωση του στυλ στην Αμερική, τη θεωρώ ακόμα και τώρα κορυφαία και αντιπροσωπευτική του είδους.

Αν και δεν είχα δοκιμάσει την “Palate Wrecker” της Green Flash - την οποία και είχα στο νου μου για αργότερα (άσε που την θέση της πήραν μετά άλλες υποψήφιες) ή την “Never mind the Anabolics” της BrewDog – την οποία σκεφτόμουν να “χτυπήσω” τελευταία για να μου δώσει “δύναμη και διαύγεια” για την επιστροφή (αν με σταματήσουν για αλκοολτέστ θα τους ζητήσω να μου κάνουν κι ένα antidopping, να δω αν πράγματι περιέχει όλα αυτά τα γκουαράνα, τις κρεατίνες και τα στεροειδή που μας λένε οι BrewDogίτες )  ευτυχώς υπήρχαν δίπλα ο Punk Rebous και ο “Εις Νότον Βόρειος” που έσπευσαν να καλύψουν το κενό

Αφού μαζεύτηκε όλος ο καλός ο κόσμος και είχαμε πια γίνει όλοι μια ωραία ατμόσφαιρα, έφτασε κι η τούρτα μας – σοκολατίνα φυσικά, γιατί θα τη συνοδεύαμε με τα γνωστά… μαυροζούμια!

Τραγουδάκι δεν είπαμε, αλλά τα  εφεδίτζικα στικάκια με τις σπίθες τα ανάψαμε και σβήσαμε και το κεράκι μας, με την ευχή και του χρόνου να ‘μαστε καλά να μπυραματιζόμαστε και να το επαναλάβουμε.

Τα μαυροζούμια όπως είπαμε δεν άργησαν να εμφανιστούν στο εορταστικό τραπέζι, στέλνοντας τις IPAs και τις DIPAs για ύπνο. Μια απ’ τις πρώτες εξαιρετικές imperial stout που ανοίξαμε ήταν η εξόχως εορταστική “Santa’s Little Helper” της Port Brewing (ενώ αργότερα μεσ’ τη βραδιά, άνοιξε κι ένα μπουκάλι απ’ τη ναυαρχίδα της ζυθοποιίας, την “Old Viscosity”

Μια ακόμη imperial stout, βρετανική αυτή τη φορά, αλλά από τους Αμερικανοκλινείς BrewDogίτες, την Old World Russian Imperial Stout.

Αλλά και μια ακόμα σπάνια μαυρίλα που επίσης έφερε στη γιορτή ο “60 needlles”, μια πολύ ενδιαφέρουσα συνεργασία των gypsy brewers Stillwater και Mikkeller, την “Gypsy Juice”

H βραδιά κύλισε με χαλαρούς και ιδιαίτερα απολαυστικούς ρυθμούς, μέσα κι έξω απ’ το μπαρ, με συνεχή κίνηση από τραπέζι σε τραπέζι κι από παρέα σε παρέα, μια και πολλοί γνωστοί και φίλοι των Μπυραματισμών μας έκαναν την τιμή να περάσουν και να μας ευχηθούν.

Αφιερώνω την όμορφη αυτή βραδιά που περάσαμε στο Χαλάνδρι, στους καλούς φίλους Μπυραματιστές και μη, που δίνουν άλλη αίσθηση και άλλη βαρύτητα σε όλες αυτές τις μπυροστιγμές που μοιραζόμαστε. Και του χρόνου παιδιά!