Γιορτάζοντας με μια Γυμνή Βελγίδα !!!

Πωπω πάνε 2 χρόνια ε? Να τα εκατοστήσουμε λοιπόν και καλή μας συνέχεια.

Για τούτη λοιπόν την μέρα κράτησα μια μπυρίτσα από τ αγαπημένα μου είδη. Δεν είναι τίποτα παραπάνω από μία sour ale της Alvinne με τ' όνομα Undressed.

Η Alvinne είναι μια μικρή και νέα ζυθοποιία που βρίσκεται στο Βέλγιο. Τα πρώτα της βήματα ξεκίνησαν από τα καζάνια των σπιτικών ζυθοποιών Davy Spiessens και Glenn Castelein και το 2004 επίσημα άνοιξαν την ζυθοποιία. Όπως μας είχε αναφέρει και ο Chalice ΕΔΩ οι συνταγές τους άρχισαν ν΄αποκτούν το δικό τους κοινό γιατί δεν έμειναν "κολλημένοι" στις κλασσικές μπύρες του Βελγίου αλλά προσπάθησαν να δημιουργήσουν νέες μπύρες επηρεασμένοι από την άλλη πλευρά του Ατλαντικού. Εδώ ν΄ αναφερθώ και στο φεστιβάλ που γίνετε κάθε χρόνο στην ζυθοποιία, όπου είχαμε την χαρά να διαβάσουμε περισσότερα από το Fugitive που το επισκέφτηκε, πράγμα που δείχνει το πραγματικό ενδιαφέρον της ζυθοποιίας για την ποιοτική μπύρα.

Ας περάσουμε τώρα και στην μπυρίτσα μας. Μιλάμε λοιπόν για την Undressed, μία sour ale με 6,9 βαθμούς αλκοόλ η οποία ανήκει στην σειρά Morpheus λόγω της μαγιάς που χρησιμοποιούν και δεν χρησιμοποιείτε καθόλου λυκίσκος.

Σερβίρω την μπύρα στους 8 βαθμούς Κελσίου. Ο αφρός μπεζ και δυνατός φουσκώνει και σκάει το ανθρακικό έξω από το ποτήρι. Πραγματικά εντυπωσιακή αν και σε λίγο ο αφρός της χάνεται τελείως και αφήνει μόνο αυτό το βαθύ καστανοκόκκινο χρώμα που σου υπόσχεται πολλά, γι΄ αυτό και το undressed :p .

Φέρνοντας το ποτήρι κοντά στην μύτη τ΄αρώμα της είναι δυνατό. Αυτό που περιμένεις από μια sour ale, γλυκό και ξινό μαζί. Συνδυασμός καραμέλας, ζάχαρης, μήλου και ξινών φρούτων σε φτιάχνει για την συνέχεια.

Περιμένοντας πολλά στην γεύση μετά την πρώτη επαφή με την μύτη μπορώ να πω ότι απογοητεύτηκα λίγο. Στη γεύση χαλαρά τα πράγματα, το γλυκόξινο παραμένει. Το σώμα της δεν βοηθάει ιδιαίτερα καθώς είναι λίγο νερουλό και ελαφρύ στην αρχή και σιγά σιγά αρχίζει να βαραίνει και να αφήνει στην γλώσσα αυτή την τραχιά αίσθηση. Καθώς η ώρα περνάει νιώθω μια μικρή πίκρα στο στόμα μου, σαν να βάζεις λιγάκι ελληνικό καφέ στο στόμα σου σε συνδυασμό με κάποιες φρουτένιες νότες μήλου και αχλαδιού, πολύ περίεργη αίσθηση.

Η επίγευση μικρής διάρκειας σου αφήνει την αίσθηση του ξινού στο στόμα σου και στο λαρύγγι σου. Δεν μπορώ να πω ότι τρελάθηκα μ αυτή την μπύρα αλλά σίγουρα θα την ξαναδοκίμαζα όπως και θα την δοκιμάσω, σε μια παλαιωμένη έκδοση Bordeaux, σε μια βδομάδα από τώρα στο ΒΒF 2012 παρέουλα με τους υπόλοιπους μπυραματιστές.

Πίνοντας την τελευταία γουλιά της να ευχαριστήσω των Εξηνταβελόνη που μου την πάσαρε. Στην ΥΓΕΙΑ όλων σας και Χρόνια Πολλά με συκώτια δυνατά :p

Βαθμολογία : 7