Sublimely Self Righteous

Για τους Stone τα ‘χουμε ξαναπεί… είμαστε τρελοί fans… Όχι, δεν μιλάω για τους Rolling Stones, καλά το καταλάβατε – αν και αγαπημένοι κι αυτοί – αλλά για τους εξίσου εκκεντρικούς, διάσημους και αναμφίβολα ποιοτικούς Αμερικανούς ζυθοποιούς στην Stone Brewing Co. Μα τι κι αν τα ‘χουμε ξαναπεί;  Χορταίνουμε; Δεν χορταίνουμε
Η δικαιολογία μας να ξανασχοληθούμε κι απόψε με τους Stone, είναι για να παρουσιάσουμε μια ακόμη εξαιρετική δημιουργία τους, μια black IPA με το “λιτό κι απέριττο” όνομα “Sublimely Self – Righteous Ale”

Η SS-RA δημιουργήθηκε το 2007, ως “XI Anniversary Ale”, η επετειακή μπύρα για τα 11χρονα της Stone. Ακόμη το στυλ Black IPA δεν είχε πάρει σάρκα και οστά, αλλά ο Mitch Steele, o head brewer της Stone, είχε δοκιμάσει μια τέτοια “μαύρη IPA” σ’ ένα μικρό brewpub στο Vermont, το “The Shed”, από τον Shaun Hill (πλέον της Hill Farmstead Brewing), ο οποίος την είχε εμπνευστεί από μια παλαιότερη συνταγή του πιονέρου Greg Noonan, ο οποίος ήταν ο πρώτος που είχε φτιάξει μια τέτοια ale, στα τέλη της δεκαετίας του ‘80.
O Greg Koch, o τιμονιέρος της Stone (όσον αφορά το προς τα που γέρνει η βάρκα) ήταν κάπως επιφυλακτικός όταν ο Mitch πρότεινε να φτιάξουν μια μαύρη μπύρα για την επέτειο (είναι γνωστή η προτίμησή του στις πιο hoppy καταστάσεις) αλλά μόλις δοκίμασε το πιλοτικό batch άλλαξε γνώμη…

H ΧΙ Anniversary Ale είχε τόσο μεγάλη επιτυχία και άρεσε τόσο πολύ στο ίδιο το προσωπικό της Stone, που μετά από "μαζικές διαδηλώσεις" αποφασίστηκε να την ξαναφτιάξουν, ως μόνιμη πια ετικέτα. Αλλά ακόμα και για τ' όνομά της, η νέα ετικέτα πέρασε από "ακρόαση". Η πρόταση του Mitch ήταν να τη βαφτίσουν "San Diego Negro" που έκανε και ρίμα, αλλά ακόμα και ο εκ φύσης "προκλητικός" Greg Koch δεν ήθελε να ρισκάρει την περίπτωση να πάρει κάποιος στραβά το όνομα της καινούργιας μπύρας τους. Έτσι πρότεινε το πιο ταιριαστό στo χαρακτήρα της ζυθοποιίας "Sublimely Self-Righteous"  

"Yes, we damn well know our stuff here at Stone, and it would be irresponsible of us not to acknowledge how remarkable this heavenly creation of ours is. Thus the name we are compelled to give it --- Stone Sublimely Self-Righteous Ale --- serves as a reminder of just how good we are, in both liquid and verbal form." εξηγεί ο Greg Koch στο κείμενο που συνηθίζει να γράφει πίσω απ' την ετικέτα κάθε μπύρας.

Η ώρα της δοκιμής όμως έφτασε... Ανοίγω το 660άρι μπουκάλι της SS-RA. Το χρώμα της σκούρο καστανό - μαύρο. Ο αφρός της μπεζ, ανοικτό καφέ χρώμα, γεμίζει πλουσιοπάροχα το ποτήρι, σχηματίζοντας μια κρεμώδη επιφάνεια που αναταράσσεται από μικρές και μεγάλες φυσαλίδες, που στριμωγμένες κάτω απ' το στιβαρό κρεμώδες κεφάλι, συναγωνίζονται ποιά θα επικρατήσει στο ταξίδι προς την επιφάνεια. 

Το παράδοξο με τις black IPAs όπως έχουμε ξαναπεί, είναι η διαφορά εντυπώσεων που αποκομίζει κάποιος από αυτό που βλέπει σε αυτό που στη συνέχεια μυρίζει και τέλος γεύεται. Με το μαύρο της σώμα και τον μπεζ αφρό, νομίζεις πως έχεις εμπρός σου μια porter, μια stout. Με το που θα πλησιάσεις όμως το ποτήρι στη μύτη σου, ορδές λυκίσκου θα σε γεμίσουν πορτοκάλι, γκρειπφρουτ, γρασίδι, πεύκο, αντί των αναμενόμενων roasty αρωμάτων ψημένης βύνης, καραμέλας και καφέ που θα περίμενες απ' τις συνήθεις εκπροσώπους της μαύρης μπυρο-φυλής. 

Όλα αυτά τα roasty χαρακτηριστικά θα εμφανιστούν σε δεύτερο χρόνο, με όλη τους τη μεγαλοπρέπεια, έχοντας χάσει όμως τη μάχη των εντυπώσεων απ' το λυκίσκο, που είχε το πλεονέκτημα του αιφνιδιασμού. Καπνός, γαρύφαλο, πεύκο και κάποια βότανα, ανιχνεύονται μεταξύ άλλων. Άρωμα, βαθύ, πλούσιο και περίπλοκο. Εκλεπτυσμένο και εξαιρετικά ισορροπημένο, δεν κυριαρχεί στις αισθήσεις, αφήνοντας χώρο και στις γεύσεις ν' αναπτυχθούν.

Μεγάλες ποσότητες αμερικανικού λυκίσκου Chinook έχουν χρησιμοποιηθεί σαν βάση για να δώσουν την πικράδα στην SS_RA, αλλά οι εντυπώσεις στο άρωμα κερδίζονται από τις ποικιλίες Simcoe και Amarillo, που έχουν χρησιμοποιηθεί (με τους κουβάδες που λέμε) στο dry hopping. Μεγάλες ποσότητες malts έχουν επίσης χρησιμοποιηθεί για να αντισταθμήσουν την επίδραση του λυκίσκου, μια και όπως είπαμε θέλουμε μια μεταλλαγμένη IPA.

Στο στόμα, η αίσθηση παχιά, απαλή, κρεμώδης και γλυκιά. Είναι αυτή ΙΡΑ? Κι όμως, η πίκρα ξεπροβάλει διακριτικά απ' τη γωνία, με ένα τσίμπημα στην άκρη της γλώσας, επικρατώντας σιγά σιγά των άλλων αισθήσεων, μέχρι την επίγευση. Παράλληλα, οι γεύσεις ψημένης βύνης, καφέ, πικρής σοκολάτας, ανεβαίνουν στο προσκήνιο, πρωταγωνιστόντας ή μάλλον διεκδικόντας την πατρότητα στην παλέτα των γεύσεων.

Σώμα μέτριο προς γεμάτο. Με το αλκοόλ της στο 8.7% να μην φαίνεται ιδιαίτερα, είναι μια μπύρα εξαιρετικά ευκολόπιοτη και απολαυστική. Μια ξεχωριστή μπύρα από την Stone, θα πρωταγωνιστήσει στο δύσκολο ring των "Black ΙΡΑs", ή "Cascadian Black Ales" όπως είχαν προτείνει πολλοί αμερικανοί ζυθοποιοί, εξαίροντας τον χαρακτηριστικό αμερικανικό λυκίσκο, ή "Escondidian Black Ales" όπως θα ήθελαν να ονομάζεται το είδος εδώ στο Escondido, έδρα της Stone, ή "American Style Black Ales" όπως φαίνεται να καταλήγει ο όρος, απ' την Ένωση των Αμερικανών Ζυθοποιών (αν και στα νέα στυλ δεν έχουν ακόμα συμπεριληφθεί οι double/imperial versions , με αλκοόλ πάνω από 7.5%, όπως στην περίπτωση της SS-RA).

Βαθμολογία: Δίνω ένα στρογγυλό 9 σε όλους τους τομείς. Μια μπύρα που αξίζει να δοκιμάσει κάποιος και τώρα μάλιστα που θα κυκλοφορεί και σε τετράδα (4-pack)... Δυστυχώς όχι ακόμα στην τοπική σας κάβα...