Μπυραματισμοί στο Σκωτσέζικο Wee Dram.

"Μπορείτε σας παρακαλώ να μας φέρετε ένα άλλο ποτήρι; " ρώτησα γλυκομίλητα τη σερβιτόρα που μας εξυπηρετούσε στη σκωτσέζικη pub - μπυραρία των Αμπελοκήπων, που διαλέξαμε προχθες να κάνουμε την τελευταία συνάντησή μας οι Μπυραματιστές, επιστρέφοντάς της το "νεροπότηρο" που μας έφερε μαζί  με την "Ebulum", τη σκωτσέζικη black ale της Heather's. "Φέρε μας καλύτερα ένα τέτοιο" της αντιπρότεινα, δείχνοντας τα toulips μπροστά μου, μισογεμάτα ακόμα με τη βαρελίσια Punk IPA της BrewDog.

Μετά από κανα δεκάλεπτο κι ενώ οι παραγγελίες των υπόλοιπων  έφθαναν κανονικά - σε νεροπότηρα βέβαια - καμμία κίνηση δεν γινόταν προς την μεριά του "ιδιότροπου" της παρέας. Κάποια στιγμή επανέρχεται η συμπαθέστατη κατά τ' άλλα δεσποινίδα που μας σερβίριζε, με το ίδιο νεροπότηρο, με μια ουσιαστική διαφορά όμως... "Μας τελειώσαν τα άλλα ποτήρια, αλλά κοιτάξτε όμως..." μας είπε δείχνοντας περήφανα το ποτήρι που ήταν σαν να βγήκε απ'  το ψυγείο "Freezing point" της Heineken  ... "Σας το έφερα παγωμένο!!!"

Προσπαθώντας να μην εκνευριστώ και χαλάσω το κέφι μας, της είπα πως "αυτό με το παγωμένο ποτήρι, δεν είναι και το καλύτερο να το λες... αυτές οι μπύρες δεν πίνονται παγωμένες"... σαν εκείνες τις κανάτες Μύθους που σερβίρεις δίπλα, θα συνέχιζα, αλλά έδωσα τόπο και απλά προσπάθησα να της εξηγήσω πως με το παγωμένο ποτήρι,  όπως και με την παγωμένη μπύρα, απλά κομπλάρεις τα γευστικά αισθητήρια και δεν καταλαβαίνεις πια τι πίνεις. Είναι κρίμα να το χρησιμοποιείς και να σκοτώνεις "στη ψύχρα" μια αξιοπρεπέστατη μπύρα. Όμως η δεσποινίς είχε επιχειρήματα και συνέχισε. "Μα το πάνω μέρος του ποτηριού ζεσταίνεται από τα χείλη και μέχρι να φτάσεις και στο κάτω μέρος, η μπύρα δεν θα είναι πια παγωμένη..."
Το κάτω χείλος του στόματός μου κρέμασε ευθύς και ο εγκέφαλός μου άρχισε να παγώνει από το σοκ. Κοίταξα γύρω μου απλά για να δω την υπόλοιπη παρέα των Μπυραματιστών να με κοιτά με ανάμικτα συναισθήματα.

- Τι κάθεσαι και ασχολείσαι; - Πες τα χρυσόστομε! - Τι σου φταίει η κοπελίτσα; - Σταμάτα, θα γινουμε θέαμα! - Τι παίχτηκε με τα ποτήρια, δεν άκουσα;
Αυτό ήταν. Με την υπομονή που πάντα με διακρίνει - λέμε τώρα - σηκώθηκα και πήγα μέσα στο pub, όπου ζήτησα και πήρα ένα ποτήρι του κρασιού. Υπό τα έκπληκτα βλέματα της δεσποινίδος και σίγουρα αρκετών ακόμα από τα διπλανά τραπέζια, σέρβιρα την μπυρίτσα,  η οποία μάλιστα απ' την αναμονή είχε φτάσει και σε ιδανική θερμοκρασία. Στην επόμενη γύρα, όλες οι μπυρίτσες μας ήρθαν σε κολωνάτα ποτήρια. Πάλι καλά που δεν μου την είπε και κανένας συνμπυραματιστής πως είμαι άσχετος και πως παραδοσιακά οι ales συνοδεύονται σε pints...

Θα μου πείτε τι ασχολείσαι; Κανένας δεν παραπονιέται... μια χαρά είναι και ο χώρος και το σερβίρισμα για τα Αθηναϊκά δεδομένα μιας pub. Για ποιό λόγο κάθομαι και τα γράφω όλα αυτά, αντί  ν' ασχοληθώ με τις ωραίες και δυσεύρετες μπυρίτσες που προσφέρει το κατάστημα και με το πόσο ωραία περάσαμε με τη γνωστή μπυροπαρέα και το φίλο μας το Μίχο που φιλοξενούσαμε στην Αθήνα; Χωρίς ιδιαίτερο λόγο. Απλά για να αναδείξω πως δεν φτάνει ένα μαγαζί να φέρει είκοσι μπύρες δικιάς του εισαγωγής για να μπορέσει να ξεχωρίσει απ' τα υπόλοιπα μπυρομάγαζα της Αθηναϊκής μετριότητας. Αν το Σάββατο που γεμίζουν τα τραπέζια, δεν έχεις ούτε καν τα κατάλληλα ποτήρια να σερβίρεις ή οι μισές μπύρες του καταλόγου δεν υπάρχουν, αν το προσωπικό σου δεν γνωρίζει όχι το τι είδους μπύρα σερβίρει αλλά τα βασικά του σερβιρίσματος, τότε απλά έχεις χάσει μεγάλο μέρος απ' το ατού της διαφορετικότητας και κινδυνεύεις σοβαρά να χάσεις και τον έστω και λιγοστό κόσμο που κυνηγάει αυτό το διαφορετικό.

Βαρελίσια BrewDog Punk IPA. Θα την ξανάπαιρνα.

Το χάμπουργκερ... μάλλον όχι

Ευχαριστήθηκα στο Wee Dram; Ναι, δε λέω... αλλά απογοητεύτηκα κιόλας. Γιατί; Διότι με το που άνοιξε αυτό το διαφορετικό pub, με τον Σκωτσέζο ιδιοκτήτη να φαίνεται πως θέλει και μπορεί να κάνει τη διαφορά, όλοι σπεύσαμε να το υποστηρίξουμε με την παρουσία μας, την προτίμησή μας και τον καλό το λόγο μας. Δεν μας πείραξε που την πρώτη φορά που βρεθήκαμε εκεί, δεν είχαν ούτε το 1/4 απ' τις μπύρες του καταλόγου - τις σκωτσέζικες μπύρες που μόνο εδώ σερβίρονται και για τις οποίες διαλέξαμε να το επισκευτούμε. Ο υπεύθυνος του μαγαζιού μας διαβεβαίωσε τότε πως κάποια προβλήματα με το τελωνείο τον εμπόδισαν να ξεκινήσει όπως θα 'θελε. Και πράγματι, χθες βρήκαμε πολλύ περισσότερες μπύρες του καταλόγου διαθέσιμες. Πολλές όμως λείπανε ακόμα - κακό timing δικαιολογήθηκε ο υπεύθυνος... Δεν ξέρω... Ελπίζω. Αλλά πολλά ακόμα μπορούν να βελτιωθούν, τόσο στην εκπαίδευση του προσωπικού και την γρήγορη εξυπηρέτηση, όσο και στο φαγητό.

Highlight της βραδιάς... το πεσκέσι απ' το Σαλόνικα