Βρυξέλλες :: 13ο Belgian Beer Weekend 2011, 2-4 Σεπτεμβρίου

Όπως κάθε χρονιά, το πρώτο Σαββατοκύριακο του Σεπτέμβρη, οι μεγαλύτεροι ζυθοποιοί του Βελγίου συναντιούνται στην Grande Place των Βρυξελλών, κάτω απ’ το Maison des Brasseurs, την παλιά έδρα της συντεχνίας των ζυθοποιών και τώρα στέγη των "Ιπποτών της Συντεχνίας" (σημαντικών προσωπικοτήτων δηλαδή του κλάδου), για το γνωστό μας Belgian Beer Weekend !!

13th Belgian Beer Weekend 2011

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου από τις 18.00 - 22.00

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου από τις 11.00 - 22.00

Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου από τις 11.00 - 20.00

Την πρώτη ημέρα οι πύλες για το κονό μπορεί να ανοίγουν στις 18.00 το απόγευμα, αλλά από νωρίς το μεσημέρι ξεκινάει μια σειρά εκδηλώσεων με πρώτη πάντοτε αυτή του Εορτασμού του Saint Arnould, του προστάτη Αγίου των Ζυθοποιών !!

Δείτε αναλυτικά το πρόγραμμα των εκδηλώσεων εδώ

Αλλά και τις συμμετέχουσες Ζυθοποιίες  με τις μπύρες τους εδώ

Πριν από 2 χρόνια, το Σεπτέμβριο του 2009, ο αγαπητός μας φίλος Chalice είχε τη χαρά να βιώσει από κοντά αυτό το όμορφο (και παραδοσιακό πλέον για το Βέλγιο) μπυρογεγονός ...

Ας θυμηθούμε και εμείς μαζί του τί έγινε τότε  ....

Και ας έχουν μια άποψη για το τί πάνω κάτω θα συναντήσουν στις Βρυξέλλες στις 2-4 Σεπτεμβρίου, όσοι φίλοι μπυροπότες έχουν κανονίσει να πάνε!

Εγώ γνωρίζω ήδη 2-3 άτομα, οπότε το παρακάτω ρεπορτάζ θα είναι ό,τι πρέπει για αυτούς !!!

Ρεπορτάζ από το 11ο Belgian Beer Weekend 2009

ανταποκριτής - μπυροδοκιμαστής :: Chalice

Το Σάββατο 5 Σεπτεμβρίου, βρέθηκα με τη γυναίκα μου στις Βρυξέλες για να ζήσω από κοντά, έστω και μόνο για μια μέρα, ένα απ’ τα σπουδαιότερα φεστιβάλ μπύρας στην Ευρώπη, το Belgian Beer Weekend.

Το φεστιβάλ είχε στηθεί στο κέντρο της ορθογωνικής πλατείας, αφήνοντας πολύ χώρο για τα καταστήματα και τους επισκέπτες της μεγαλοπρεπούς Grande Place. Στην περίμετρο υπήρχαν κινητά κιγκλιδώματα που επέτρεπαν στους επισκέπτες να βλέπουν μέσα προς το φεστιβάλ και έξω προς τα μεγαλοπρεπή κτίρια.

Οι φράχτες αυτοί ήταν στολισμένα με ολόκληρες πλεξούδες φρεσκοκομμένων φυτών λυκίσκου, δίνοντας το στίγμα του φεστιβάλ. Επτά είσοδοι έδιναν πρόσβαση μέσα κι έξω. Ένας υπάλληλος της οργάνωσης ήταν παρών στην είσοδο, όχι για να κόβει εισητήρια αφού τέτοια δεν υπήρχαν, αλλά για να ρυθμίζει την κυκλοφορία όταν ο κόσμος σύντομα αυξήθηκε, αποτρέποντας να γίνει το αδιαχώρητο.

Έξω απ’ την περίμετρο υπήρχαν κοντέινερ με τουαλέτες οι οποίες καθαρίζονταν τακτικά απ’ τους υπαλλήλους που ήταν παρόντες και εισέπραταν 0.30 ευρώ από τους χρήστες. Πιο δίπλα υπήρχαν και μια-δυο κινούμενες μικρές καντίνες που σέρβιραν τοπικά φαγητά – μην φανταστείτε λουκάνικα και τέτοια – αλλά έτσι κι αλλοιώς ήταν εύκολο να πας σ’ ένα απ’ τα παρακείμενα στην πλατεία εστιατόρια ή καφέ και να φας ό,τι θέλεις.

Σ' ένα κοντέινερ εκτός περιμέτρου είχε και την πραμάτεια του το γνωστό (αλλά πανάκριβο) ιντερνετικό μαγαζί Belgian Beer Shop.

Ταμεία υπήρχαν σε δυο σημεία στην περίμετρο της εκδήλωσης, τα οποία πουλούσαν καπάκια με το σήμα του Belgian Paradise και αντιστοιχούσαν σε αγοραστική αξία 1 ευρώ. Μ’ αυτά τα καπάκια πλήρωνες τις μπύρες στα περίπτερα των ζυθοποιϊών, βάσει ενός τιμοκαταλόγου που ήταν και δημοσιευμένος από πριν και αναρτημένος στην είσοδο, αλλά και στο κάθε περίπτερο.

Οι περισσότερες μπύρες κόστιζαν 3 ευρώ (= 3 καπάκια) αλλά υπήρχαν και κάποιες με 2 ή με 4 ευρώ. Οι τιμές αυτές δεν ήταν «ειδικές για το φεστιβάλ» μια και ήταν περίπου οι ίδιες με αυτές που πλήρωνες και σε κάποιο καφέ στη πόλη.

Στη φωτό βλέπετε τις τιμές που κόστιζαν στο φεστιβάλ οι γνωστές μας μπύρες της Het Anker... 3 ευρώ

Στο φεστιβάλ συμμετείχαν 30 περίπου ζυθοποιίες, με αρκετές ετικέτες η καθεμία σε βαρέλι και όλες τις υπόλοιπες τους σε μπουκάλι. Ένας λεπτομερής κατάλογος ήταν αναρτημένος όπως είπαμε και πρωτίτερα στην είσοδο της εκδήλωσης, με τις προσφερόμενες μπύρες χωρισμένες σε κατηγορίες, ώστε ο καθένας να ξέρει τι επιλογές έχει στην κατηγορία της προτίμησής του.

Οι συμμετέχουσες ζυθοποιίες στεγάζονταν ανά δυο σ’ ένα περίπτερο, εκτός απ’ τις τραππιστικές που είχαν συγκεντρωθεί όλες μαζί σ’ ένα διπλό περίπτερο. Εδώ να σημειώσω πως Westvleteren Blonde μπορούσες να βρεις μόνο αν πήγαινες νωρίς νωρίς - ή καλύτερα πριν ανοίξει επίσημα τις πόρτες του το φεστιβάλ Πάντως άνετα έβρισκες ν' αγοράσεις Westy στις Βρυξέλες. Εγώ χτύπησα δυο μπουκαλάκια 8άρες στο Beer Planet...

Τα περίπτερα ήταν το ένα δίπλα στο άλλο, σχηματίζοντας ένα ορθογώνιο γύρω απ’ το οποίο κινούνταν οι επισκέπτες.

Μπροστά στα περίπτερα υπήρχαν μικροί πάγκοι για το σερβίρισμα και τα σουβέρ που είχαν τοποθετηθεί ήταν στη διάθεση του καθενός, αν και όποτε ζητήσαμε και ένα-δυο ακόμα μας έδωσαν μ’ ευχαρίστηση.

Εδώ να πω πως στα καταστήματα που πουλάνε μπύρες, πουλάνε και σουβέρ, είτε σε πακετάκια είτε χύμα. Οι μπύρες δε που αγοράζεις στα καταστήματα κοστίζουν το ίδιο σχεδόν με το να πας να τις πιείς στο μπαρ – μέσος όρος 3.5 ευρώ δηλαδή. Κανένας λοιπόν δεν παραπονιέται ότι ο άλλος του παίρνει την πελατεία.

Πιο έξω απ’ τους πάγκους των περιπτέρων, οι οργανωτές είχαν τοποθετήσει διάσπαρτα και αρκετά σταντς των 6 ατόμων (όρθιοι μόνο), οπότε μπορούσες να πάρεις τη μπύρα σου και να την απολαύσεις μακριά απ’ τα σκουντήγματα αυτών που ήθελαν να παραγγείλουν.

Βέβαια μετά το μεσημέρι που ο κόσμος αυξήθηκε και παρά που οι «πορτιέρηδες» έλεγχαν κάπως την κατάσταση, και σκουντήγματα υπήρχαν και μπύρες χύνονταν και ποτήρια έσπαγαν.

Εδώ βέβαια να πω, πως φέτος δεν υπήρχαν τα άλλοτε κλασσικά ποτήρια του φεστιβάλ με το σήμα του Belgian Paradise, τα οποία έπαιρνες στην είσοδο αντί συμβολικού ποσού και έπινες τη μπύρα σου σ’ αυτά, αλλά με μεγάλη ευχαρίστηση είδα πως όλες οι ζυθοποιίες σέρβιραν τη μπύρα τους στα δικά τους ειδικά ποτήρια.

 Κι αν έσπαγε κάποιο κανένας δεν στενοχωριόταν, αλλά αντίθετα άκουγες απ’ τους γύρω (συμπεριλαμβανομένου και του προσωπικού της ζυθοποιίας) ένα κεφάτο και κοροϊδευτικό Ουάαου!!!

Στα happenings της σημερινής μέρας ήταν η άφιξη των επίσημων του «Σώματος των Ζυθοποιών» συνοδεία μπάντας, αλλά και η παρέλαση των παραδοσιακών αμαξιών κι αλογάμαξων των ζυθοποιίων, που ξεκίνησαν στολισμένες απ’ την «ψαραγορά» για να καταλήξουν στο χώρο της εκδήλωσης. Παρέα και κάποιοι καρνάβαλοι έδιναν ένα διαφορετικό αλλά πάντα διακριτικό χρώμα στη γιορτή.

Οι υπεύθυνοι μάλιστα της εκδήλωσης, είχαν στήσει λίγω έξω απ’ την περίμετρο και κάποιες επιδείξεις σερβιρίσματος μπύρας, αλλά κι ένα μικρό διαγωνισμό σερβιρίσματος και blind testing!

Μέσα στα περίπτερα τώρα, ακολουθήσαμε τις κλασσικές οδηγίες προς φεστιβαλλομένους και κάναμε μια γύρα όσο ήταν νωρίς και δεν είχε κόσμο, να δούμε τι μπύρες παίζουν, τις τιμές τους και να πιάσουμε και κουβεντούλα με τους ζυθοποιούς, οι οποίοι μ’ ευχαρίστηση μας έβαζαν στα μυστικά των προϊόντων τους. Πουθενά δεν άκουσα έναν ζυθοποιό να πει πως η μπύρα του είναι η καλύτερη (αν κάποια μπύρα είχε πάρει κάποιο βραβείο, το έβλεπες απ’ τις πινακίδες που ήταν αναρτημένες στα σταντς) ούτε - το κυριότερο - πως η μπύρα του διπλανού είναι χειρότερη ή πιο ακριβή. Οι συζητήσεις μάλιστα που είχαν πιάσει κάποιοι, που εμφανώς είχαν ειδικές γνώσεις, περί συστατικών, συνταγών, συνθηκών ζύμωσης, κλπ μ’ έκαναν να καταλαβαίνω που βρισκόμουν.

Ο περισσότερος όμως κόσμος, δεν είχε ούτε ειδικές γνώσεις – έτσι κι αλλοιώς και στο Βέλγιο οι περισσότεροι πίνουν είτε pils είτε τις απλούστερες απ’ τις blonde ales, οι οποίες κυκλοφορούν απ’ τον τοπικό (πλέον διεθνή) κολοσσό της ΙnBev, o οποίος είχε προφανώς περίπτερο στο φεστιβάλ, με Leffe, Hoegaarden, Jupiller και Stella Artois, τα σήματα δηλαδή που συναντάς στις περισσότερες διαφημίσεις και στα περισσότερα φωτεινά σήματα έξω απ’ τα μπαρ και τα καφέ. Κάτι σαν τη δική μας την Αθηναϊκή Ζυθοποιία.

Κάποιοι νεαροί Βέλγοι μάλιστα, με τους οποίους μίλησα στο φεστιβάλ και οι οποίοι γνώριζαν και πονούσαν την σκηνή της Βέλγικης μικροζυθοποϊίας, με ξόρκιζαν να μποϋκοτάρω όσο μπορώ την InBev η οποία κυνηγά και εξαγοράζει ή υποχρεώνει σε κλείσιμο (δια της πολεμικής οδού) μικρές ελπιδοφόρες ζυθοποϊίες.

Περίπτερο περίπτερο λοιπόν, είχαμε την ευκαιρία να δοκιμάσουμε κάποιες καινούργιες μπύρες, άλλες παλιότερες αλλά ως τώρα άγνωστες σε μας και κάποιες άλλες αγαπημένες μας μπύρες αλλά σε βαρέλι. Απ’ τις καλύτερες που δοκίμασα ήταν η Boon Kriek Mariage Parfait. Την είχαν κρυφή αλλά ο νέος Βέλγος φίλος μας ο Ivan (σίγουρα ο Τρομερός) μας είπε να τη ζητήσουμε, κλείνοντας το μάτι στον υπεύθυνο της ζυθοποιίας που έκανε πως δεν καταλάβαινε… Υπέροχη γεύση και ισορροπία, μεταξύ της γλύκας των φρούτων και της ξινίλας της φυσικής lambic, από ένα μίγμα kriek lambic 2,3 και 4 ετών ωρίμανσης.

Πολύ καλή και η Echt Kriekenbier της Verhaeghe (που βγάζει και την αγαπημένη Duchesse de Bourgogne) αλλά και ως φρουτόμπυρα, παρά καθαρή lambic, η Kasteel Rouge.

Δοκίμασα επίσης τη βραβευμένη Saison της St. Feuillien, τη νέα μπύρα της Het Anker, τη Maneblusser, μια σπιρτόζικη blonde ale που φτιάχτηκε για την τοπική αγορά του Mechelen, αλλά και την Mongooze Coconut, ένα μπυροειδές με έντονη τη γεύση της καρύδας, που απ’ ότι είδα βέβαια έκανε θραύση στους παρευρισκόμενους. Τέλος καταναλώσαμε και κάποιες Κwak και Deus στο πολύ ζεστό και παρεϊστικο περίπτερο της Bosteel. Nα σημειώσω εδώ, πως η Kwak - προφέρεται Κουάκ, η Karmeliet - προφέρεται Καρμελίτ- και η Delirium Tremens, ήταν οι μπύρες που έβλεπες να κρατούν οι περισσότεροι επισκέπτες.

Να φταίνε άραγε τα ξεχωριστής ομορφιάς ποτήρια, ή μήπως η αναμφισβήτητη ποιότητά τους αρκεί;

Η μπάντα, στριμωχνόταν ανάμεσα στον κόσμο και κράταγε το κέφι μας ψηλά με τους φολκλόρ αλλά και τζαζ ρυθμούς της.

Ο συμπαθής αν και ογκώδης πορτιέρο στην αρχή ήταν άνετος και μας έδινε το φυλλάδιο του φεστιβάλ όλο χαμόγελα όπως μπαίναμε.

Μετά όμως, που ο κόσμος πύκνωσε πήρε το αυστηρό του ύφος και εκτελούσε χρέη τροχονόμου αφήνοντας να μπουν μόνο τόσοι όσοι έβγαιναν. Προς το τέλος μάλιστα, έλεγε και σε όσους κρατούσαν τσάντα ή φορούσαν παλτό να τ' ανοίξουν... μάλλον για τους σουφρωτήρες ποτηριών ήταν αυτό !

Οι όμορφες αλογάμαξες με τα περιποιημένα άλογα που έσερναν τα κάρα με τα βαρέλια των ζυθοποιϊών, μας θύμισαν εικόνες απ' την καθημερινότητα πριν από όχι και τόσο πολλά χρόνια

Τα καπάκια που είχα προμηθευθεί μου τελείωσαν σχετικά γρήγορα και αργά τα’ απόγευμα ξέμεινα πάλι ρέστος. Η πινακίδα στο ταμείο του φεστιβάλ «Κλείνουμε στις 19.30 για λόγους ασφαλείας» με άφησε παγωμένο.

Δεν πειράζει είπα στον εαυτό μου. Υπάρχουν και τα μπαράκια που βρίσκεις όποια μπύρα θες !!!!

Chalice, 9 Σεπτεμβρίου 2009

Πραγματικά πολύ όμορφες εικόνες και παραστάσεις που όσες φορές κι αν τις βλέπουμε η καρδιά μας ευφραίνει πάντα το ίδιο ...

Σίγουρα αυτό το Φεστιβάλ Μπύρας των Βρυξελλών, το Belgian Beer Weekend, δεν έχει την πληθώρα και την τεράστια γκάμα ετικετών που μπορεί να συναντήσει ο επισκέπτης σε σχέση με τα αντίστοιχα της BAB στην Bruges ή του Zythos Bier Festival ( ZBF).

Σε καμία περίπτωση όμως δεν στερείται ούτε ομορφιάς, ούτε αίγλης, ούτε απόλαυσης. Η καταπληκτική παραγματικά σε αρχιτεκτονική πλατεία των Βρυξελλών, αποτελεί εγγύηση για μια υπέροχη εκδήλωση.

Μεγαλύτερη εγγύηση βέβαια αποτελεί η ίδια η μπύρα όπου κάποιος θα μπορέσει να την τιμήσει και να την απολαύσει με κάθε προσοχή που της αρμόζει ...

Με την 13η συνεχή διοργάνωση αυτού του μπυρο-συμβάντος για φέτος, μπορούμε σίγουρα να μιλάμε για το πιο κλασσικό και παραδοσιακό πλέον φεστιβάλ μπύρας του Βελγίου.

 Ένα Φεστιβάλ - θεσμός που ευχής έργο θα είναι κάποτε όλοι να περάσουμε και από αυτό ...

Μπορεί να αποτελεί σαφώς το πιο εμπορικό κομμάτι της πληθώρας των Βελγικών ετικετών, αλλά δεν παύει ούτε κατά διάννοια να είναι ένα πραγματικό ΦΕΣΤΙΒΑΛ ΜΠΥΡΑΣ, μια πραγματική ΓΙΟΡΤΗ ΜΠΥΡΑΣ, όπου οι επισκέπτες, οι συμμετέχοντες και οι διοργανωτές το χαίρονται με την ψυχή τους ...

Δυστυχώς εδώ στην Ελλάδα εμείς θα συνεχίζουμε να έχουμε μόνο Λαϊκά Πανηγυράκια όπου η αρπαχτή και η κονόμα θα είναι το κύριο μέλημα των διοργανωτών και κάποιων συμμετεχόντων ...

Καλά να περάσετε, όσοι καταφέρετε να παραβρεθείτε στις 2 με 4 Σεπτεμβρίου στην πρωτεύoυσα του Βελγίου και στην επιβλητική από κάθε άποψη Gran Place ...

Pache ... !!!