Αποχαιρετώντας το καλοκαιράκι στο Local Pub

Την Κυριακή, το "Μπυρομερολόγιο" είχε σημειωμένο: "Opening Party & ΒΒQ" στο Local Pub. Μόλις πριν μια βδομάδα είχε ποστάρει ο London Diehard το συνηθισμένο αφισάκι της πρόσκλησης, με τη "λεπτομέρεια" πως για το event θα κουμπωνόταν ένα ταπεινό βαρελάκι Southern Tier ΙPA. Τι άλλο θα έπρεπε να πει δηλαδή;

Τo party ξεκίνησε κατά τις έξι, αλλά παρά τις απειλές πως το BBQ θα τελειώσει με τη δύση του ήλιου, με το που έσκασα μύτη στο πεζόδρομο, εννιά παρά, με πήρε η τσίκνα - ασφαλές σημάδι πως το παιχνίδι καλά κρατεί. Μόνη μου αγωνία αν και το βαρελάκι κρατούσε ανάλογα, μια και οι κασσάνδρες είχαν από νωρίς αρχίσει τη μαυρίλα.
"Προλαβαίνεις δε προλαβαίνεις" μου λεγε ο Ροκάς στο τηλέφωνο όταν του 'πα πως  ξεκινάω από Γλυφάδα. Ευτυχώς κίνηση δε βρήκα και σε μισή ωρίτσα ήμουν Χαλάνδρι και παρκαρισμένος.

Με το που μπήκα στη μικρή πλατεία, άκουσα τον Άλεξ να με φωνάζει και πριν καν προλάβω να χαιρετήσω με τράβηξε μέσα κι έκανε νόημα του Φώτη να μου βάλει απ' το βαρέλι το καλό. Με το που τους είδα να το πλαγιάζουν, κατάλαβα πως μετά βίας πρόλαβα - ή μάλλον μου φύλαγαν ένα τελευταίο ποτήρι - μου 'χουν βγάλει και φήμη γεροπαράξενου τελευταία...

Η Southern Tier IPA είναι μια κλασσική american style India Pale Ale, triple hopped και με 7.3% αλκοόλ. Όμορφο αν και σχετικά ελαφρύ το άρωμα του λυκίσκου, ισορροπεί ιδανικά τα malts. Στο στόμα πιπεράτη και όσο προβλέπεται πικρή, ευχάριστη και ιδιαίτερα ευκολόπιοτη. Δεν σου αφήνει κάποια ιδιαίτερη εντύπωση, αλλά είναι αναμφισβήτητα μια πολύ καλή ΙΡΑ, που άνετα θα την ξαναπροτιμούσα.

MONK  likes it bitter

Στο τραπεζάκι των Μπυραματιστών ήδη είχαν περάσει αρκετά ποτήρια ΙΡΑ, κάποια απ' τα οποία δεν είχαν αδειάσει, έτσι και ο Rebous που μόλις είχε φτάσει δεν δυσκολεύτηκε να βρει κάποιο να δοκιμάσει (γιατί το καλό βαρέλι είπαμε... τέλος).

Βαρέα και ανθυγιεινά;

H ψησταριά συνέχιζε όλη αυτή την ώρα την παραγωγή και η μπριζολίτσα που δοκίμασα ήταν μαλακιά και καλοψημένη. Λίγο καρβουνάκι που 'χε αρπάξει μάλιστα της έδινε και το κάτι παραπάνω. Οι ψήστες μόλις έβαζαν και κάτι λουκανικούμπες που δυστυχώς, αν και είχα στο νου μου να ξαναπεράσω να δοκιμάσω, δεν μου έκατσε.

BBQistas. Άγιοι άνθρωποι...

Ο κόσμος είχε γεμίσει την πλατειούλα και η όλη ατμόσφαιρα ήταν ευχάριστη. Σαν να επέστρεψαν παλιοί φίλοι απ' τις διακοπές και ξαναβρέθηκαν στο γνωστό στέκι. Μέσα στο pub, ο DieHard ευτυχώς είχε βοήθεια πίσω απ' τη μπάρα, γιατί αλλιώς όχι να του μιλήσουμε - ούτε να τον χαιρετήσουμε δεν θα μπορούσαμε, από τη δουλειά.

Στη γωνία της μπάρας ήταν μαζεμένοι και τα παιδιά από το beer.gr: Terry, Miren, Sharp Electron, Brewlakas, SteliosPal, Diver - sorry αν ξέχασα κάποιον. Τα παιδιά πρώτη φορά τα γνώριζα εξ όψεως. Τους πέτυχα μάλιστα πάνω σε κριτική ενός homebrew - παραλλαγή IPA, το οποίο είχαν φέρει για ανταλλαγή απόψεων, ενώ αργότερα δοκιμάσαμε ακόμη ένα. Ιδιαίτερα για το δεύτερο, αν και μόλις η τρίτη προσπάθεια του homebrewer στο σπιτικό καζάνι, το αποτέλεσμα ήταν αξιοπρόσεκτο. Ακούω πως κάποιοι πιο έμπειροι απ' την συγκεκριμένη ομάδα φτιάχνουν αριστουργήματα. Ας ελπίσουμε πως κάποτε θα μπορέσουμε να τα δοκιμάσουμε, γιατί ας μην ξεχνάμε πως σε όλες τις χώρες, η άνθηση της μικροζυθοποιίας ξεκίνησε από μερικούς ταλαντούχους μα και αποφασισμένους homebrewers.

Το δεύτερο βαρελάκι έκπληξη που κουμπώθηκε στα ταπς ήταν η Hop Sun, μια wheat pale ale της Southern Tier (ξανά). Ελαφριά, σπιρτόζα, ευκολόπιοτη, ευχάριστη. Μια hoppy αμερικανική version της βελγικής wit άραγε; Τι να πω... η πληθώρα των στυλ τελευταία με αφήνουν άφωνο.

Στο τραπέζι των Μπυραματιστών είχαν ανοίξει πλέον τα μαυροζούμια. Μένοντας στα προϊόντα της Southern Tier ο Θανάσης από ώρα είχε περάσει σε Creme Brulee, για να τον ακολουθήσει ο Ροκάς που "έπαιζε" και στα διπλανά τραπέζια. Εγώ με το Σπύρο επιλέξαμε μια άλλη αγαπημένη imperial stout, τη Mokah. Εδώ να δώσω ακόμα μια φορά τα εύσημα στο Local που επιμένει και κρατά λογικές τιμές στις μπύρες που προσφέρει. Ιδιαίτερα στις ποιοτικές αμερικανικές Southern Tier, οι τιμές που δίνει το Local, απλά ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ. Κάντε μια έρευνα σε σημεία πώλησης στην Ελλάδα και θα με θυμηθείτε. Γι αυτό κι εμείς... τις τσακίσαμε!

Νόστιμο φαγητό, προχωρημένες μπύρες, ενδιαφέροντα μπυροπηγαδάκια. Μια όμορφη βραδιά, με χαρούμενες παρέες να γεμίζουν τη πλατειούλα του Local Pub, απαντώντας στο κάλεσμα του Local Pub γι αυτό το opening party.
Καλό μας φθινόπωρο λοιπόν!