Camba Brauerei, All Hail The German Revolution Pt. 2

Επόμενη Γερμανική ζυθοποιία που θα δούμε, εν τάχει πάντα καθώς βαριέστε τα μακροσκελή κείμενά μου, είναι η Camba Bavaria. Παλιά Γερμανική ζυθοποιία, ή οποία πρόσφατα κόλλησε τον ιό της παγκόσμιας craft σκηνής, και ξεκίνησε μία σειρά από καινούργια, για τους Γερμανούς, είδη, μία σιερά που η ίδια ονομάζει "Internationale Biere", δηλαδή "διεθνείς μπύρες", δηλαδή μπύρες και είδη από όλο τον κόσμο. Εγώ βρήκα 12 από αυτές τις "διεθνείς", τις οποίες θα σας παρουσιάσω σε δύο μέρη. Ας ξεκινήσουμε λοιπόν τις πρώτες 6:

Craftwerk Brewing, All Hail The German Revolution Pt. 1

Γερμανία, η χώρα που μας χάρισε τις Weiss και τις Lager με όλες τις παραλλαγές τους (Altbiers, Bocks, Dunkels, Roggerbiers, Zwickels και άλλα...). Η χώρα που που για να διαφυλάξει την μπυροκουλτούρα της και τον πολιτισμό της θέσπισε τον νόμο "Reinheitsgebot", ο οποίος υποχρέωνε τους ζυθοποιούς να χρησιμοποιούν μόνο κριθάρι, λυκίσκο και νερό (ενώ η Weiss έχουν και στάρι...). Η χώρα που τόσα χρόνια τηρεί σθεναρά και αμετάβλητα τον νόμο αυτό και επιμένει στα παραδοσιακά την είδη.
Αμετάβλητα; ίσως όχι και τόσο. Τα τελευταία χρόνια έχουν εμφανιστεί αρκετές  micros, διαφορετικές από τις υπόλοιπες, δοκιμάζοντας νέα υλικά και εξερευνώντας νέα, τουλάχιστον για την χώρα, είδη. Propeller, Freigeist Bierkultur, Craftwerk Brewing, Camba Bavaria, CREW, Hans Muller είναι μερικά από τα ονόματα της συνεχώς αυξανόμενης λίστας!!

Εγώ βρήκα τις τρεις βασικές ετικέτες, Tangerine Dream, Hop Head 7 και Holy Cowl, και μία επετειακή ετικέτα της Craftwerk Brewing ονόματι Skipping Stone, και θα σας τις παρουσιάσω, με λίγα λόγια την καθεμία, καθώς ένα πουλάκι μου σφύριξε ότι συνήθως πλατειάζω με αχρείαστες λεπτομέρειες.

Τζακ ο τυχερός και Τζο ο.... πηδηχτός!!!

Τζακ ο τυχερός και Τζο ο.... πηδηχτός!!!

Θυμάστε τις ιστορίες που μας λέγανε όταν ήμασταν μικροί; Ιστορίες καταξιωμένων επιχειρηματιών, επιτυχημένων αθλητών, ή ακόμα και, όχι τόσο επιτυχημένων, επιστημόνων; Η πλειοψηφία αυτών των ιστοριών είχε ένα κοινό χαρακτηριστικό: ο δρόμος προς την καταξίωση σπάνια ήταν εύκολος. Συνήθως ήταν δύσκολος, μακρύς, γεμάτος εμπόδια και δυσάρεστες ανατροπές, που μας έκαναν να χαρούμε ακόμα πιο πολύ όταν η ιστορία είχε αίσιο τέλος. Μία παρόμοια ιστορία λοιπόν θα σας πω και εγώ σήμερα, σχετικά με μία αρκετά παλιά Νορβηγική μικροζυθοποιία, έναν παλαβό και αεικίνητο Αμερικάνο homebrewer και την συνεργασία των δύο (spoiler alert θα βροντοφώναζαν κάποιοι).

Ο Mike με τον 800 λίτρων βραστήρα, αποκλειστικά
για πειραματικά batches

Ο Mike Murphy είχε την ατυχία να μεγαλώσει στην Philadelphia της πολιτείας της Pennsylvania. Η συγκεκριμένη πολιτεία παραμένει μέχρι και σήμερα η μοναδική ίσως πολιτεία, στην οποία άτομα κάτω των 21 απαγορεύονται να καταναλώνουν αλκοόλ. Η αγάπη του Mike όμως για την μπύρα τον οδηγεί στην ηλικία των 19 ετών να ξεκινήσει την σπιτική ζυθοποίηση προκειμένου να μπορεί να πίνει άνετα το αγαπημένο του αλκοολούχο ποτό. Στα 27 του, τρελά ερωτευμένος, παρατάει τα πάντα και ακολουθεί την αγαπημένη του στην Ιταλία. Εκεί όμως αποφασίζει να φτιάξει πάλι δικιά του μπύρα, καθώς η ιταλική μπύρα του φαινόταν χάλια. Πέφτει λοιπόν στην κατοχή του εξοπλισμός ζυθοποίησης 200 λίτρων, τον οποίο και θα πουλήσει αργότερα (όταν χωρίσει με τον μεγάλο του έρωτα) στην πρωτοεμφανιζόμενη τότε Δανική GourmetBryggeriet, στην οποία θα δουλέψει ως brewer. Αρχίζει τότε τις συνεργασίες με αρκετούς γνωστούς ζυθοποιούς των γύρω χωρών. Για ένα διάστημα, μάλιστα, παράγει και την Mikkeller Beer Geek Breakfast, για λογαριασμό του πασίγνωστου και πολυαγαπημένου Mikkel Borg Bjergso. Έχοντας λοιπόν κάποιες πολύ πετυχημένες ετικέτες στο ενεργητικό του, μετακομίζει πάλι στην Ιταλία όπου θα εργαστεί ως Head Brewer της Birra Del Borgo, από όπου θα φύγει όμως μετά από μόνο 2 μήνες, καθώς νιώθει ότι η ιταλική μπυροσκηνή δεν αναπτύσσεται αρκετά γρήγορα. Επιστρέφει λοιπόν στην Δανία και στην GourmetBryggeriet, η οποία όμως θα εξαγοραστεί από την Harboe Bryggeri, με αποτέλεσμα ο Mike να φύγει για την Νορβηγία.

Few words ... Lots of Beer Pt.3

Επιστροφή λοιπόν στα γρήγορα review, αν και όπως έχω πει στο παρελθόν κάποιες απ’ αυτές τις μπύρες που βλέπουμε σε αυτά τα ποστ να χρίζουν και μιας πιο ιδιαίτερης παρουσίασης. Το κοινό που δένει τις μπύρες που θα δούμε σήμερα είναι ότι μπορούμε πια να τις βρίσκουμε πολύ εύκολα σε Ελληνικό on-line shop, το goodbeer είναι αυτό και χωρίς καθυστέρηση περνάμε κατ’ ευθείαν στις σημερινές μπυρίτσες.

Shorts Brewing Company :: Pandemonium & Huma Lupa Licious

 Του Joe (Joshef R. Short) δε του άρεσε η μπύρα (όχι αρκετά δηλαδή) μέχρι που ήπιε την πρώτη του πραγματική μπύρα το 1997. Μετακομίζοντας τότε στο Kalamazoo για σπουδές, δοκίμασε μπύρες της τοπικής Bell’s και από το δεύτερο κιόλας έτος των σπουδών του αποφάσισε πως θέλει να φτιάξει τη δική του μπύρα.

Οι πρώτες προσπάθειες δεν ήταν επιτυχημένες αλλά ο Joe πεισματάρης συνέχισε να προσπαθεί και κάπου εκεί τα κατάφερε. Έφτιαξε μια ελαφρυά Pale Ale για την οποία ήταν περήφανος και από τότε, αφού είχε πλέον καταλάβει πως λειτουργούσαν όλα αυτά που είχε διαβάσει για τη μπύρα, άρχισε να μπυραματίζεται δοκίμαζοντας παραλλαγές κλασικών στυλ και συνταγών. Σύντομα παράτησε τις σπουδές, αφού δεν είχε μυαλό για τίποτα άλλο πέρα απο τους μπυραματισμούς και μετακόμισε πίσω στην πατρίδα του στο βόρειο Michigan.

Είχε απόθεμα αρκετές κάσες δικές του μπύρες όταν αποφάσισε να πάει κάποιες απο αυτές να τις δοκιμάσουν τα αφεντικά της Traverse Brewing Company στο Williamsburg οι οποίοι και τελικά του δώσανε δουλειά. Φεύγοντας από κει ταξιδεύει στο St. Joseph για να αναστήσει το Light House Depot brew pub με μερικούς φίλους αλλα το εγχείρημα αποτυγχάνει και έτσι βρίσκεται να δουλεύει στη Michigan Brewing Company. Εκεί ο head brewer Dan Rogers βλέποντας πως ο διακαής πόθος του Joe ήταν να γίνει και ο ίδιος ζυθοποιός του προτείνει να πάει στην Jackson Brewing Company η οποία έψαχνε εκείνο το διάστημα έναν brewer.

Thornbridge Brewery. Γνωριμία με μια εκ των Βρετανικών “ελπίδων” δοκιμάζοντας τις Kipling, Jaipur, Raven και Saint Petersburg

Για πολλούς η βρετανική σκηνή της μπύρας χαρακτηρίζεται από συντηρητική μέχρι αρτηριοσκληρωτική, οχυρωμένη πίσω απ’ τα τείχη του CAMRA και της δικής της προγενέστερης επανάστασης της Real Ale (CAMpaign for Real Ale) όταν η εκτός “νησιού”  Ευρώπη, αφέθηκε ν’ απορροφήσει το “τσουνάμι” των μπυρο-εξελίξεων που έφτασε από την Αμερική. Ανεξάρτητα απ’ τη στάση που κρατούν στη μεγάλη πλειοψηφία τους οι βρετανικές ζυθοποιίες, κάποιες απ’ αυτές – μετρημένες στα δάκτυλα υιοθέτησαν τις “έξω από δω” επιρροές και άρχισαν να φτιάχνουν πιο γεμάτες, πιο δυνατές, πιο προκλητικές μπύρες, ξεφεύγοντας απ’ τα κλασσικά βρετανικά στυλ και εξερευνώντας κι αυτές με τη σειρά τους άλλα μονοπάτια. Ονόματα όπως αυτά των “Marble” και “The Kernel”, οι νεότερες “Dark Star” και “Magic Rock”, ή τα “κομάντο” της “BrewDog”. Μια απ’ τις πρωτοπόρους ζυθοποιίες αυτής της νέας άνοιξης της βρετανικής μικροζυθοποιίας, για την οποία και θα ‘θελα να μιλήσουμε σήμερα  είναι η Thornbridge.

Η ιστορία της ξεκινά κάπου στις αρχές του 2005, από δυο απόφοιτους σχολών ζυθοποίησης, τον  Ιταλό Stefano Cossi και τον Σκωτσέζο Martin Dickie. Ο Martin όμως ήταν πιο ανήσυχος και μετά από δυο χρόνια αποφάσισε να φύγει και να φτιάξει μαζί με τον James Watt, την BrewDog.  
Στη θέση του Dickie ήρθε ο ΝεοΖηλανδός Kelly Ryan (δυο μη βρετανοί στο τιμόνι της πρωτοποριακής βρετανικής ζυθοποιίας; Έτσι εξηγείται μάλλον… Δούρειος Ίππος ) και στη πορεία η ομάδα στελεχώθηκε και από άλλους νέους και άπειρους, πλην ορεξάτους ζυθοποιούς, ένα Chef και έναν βραβευμένο homebrewer επίσης απ’ τη Νέα Ζηλανδία.

Η ομάδα μάλλον έδεσε καλά, μια και μέχρι το 2010 οι μπύρες της Thornbridge κέρδισαν περί τα 130 βραβεία, τόσο στη Βρετανία όσο και σε διεθνείς διαγωνισμούς.
Απ’ αυτές τις μπύρες θα σας παρουσιάσω τέσσερεις απ’ τις πιο δημοφιλείς: την “Kipling” – μια South Pacific Pale Ale, την “Jaipur” IPA, την “Raven” – την Black IPA που αποδεικνύει την προοδευτικότητα της Thornbridge σε ένα φρέσκο ακόμα στυλ και (φυσικά) μια Imperial Russian Stout, την “Saint Petersburg”  

Beer Cans...Caldera Brewing Co & Maui Brewing Co.

Πριν απο περιπου 10 μηνες ο Chalice ειχε κανει ενα πολυ ωραιο αφιερωμα στα Beer Cans...τα γνωστα μας κουτακια μπυρας τα οποια τα εχουμε ολοι συνδιασει με τα γνωστα νεροπλυματα που κυκλοφορουν ευρεως στην χωρα μας...Στην Αμερικη ομως τα πραγματα δεν ειναι ετσι μιας και μερικες απο τις κορυφαιες μικροζυποιιες αυτης της χωρας κυκλοφορουν πολλες απο τις ετικετες τους σε κουτακια και μαλιστα μερικες απο αυτες χρησιμοποιουν μονο κουτακια...!!! Οι λογοι αρκετοι, μερικοι απο αυτους ειναι οτι ειναι πιο ευκολο στην μεταφορα αφου ειναι πιο ελαφρυ και δεν σπαει, ειναι πιο οικολογικο αφου ανακυκλωνεται πιο ευκολα, προσφερει και καλυτερη προστασια απο τον ηλιο και επισης το αλουμινενιο κουτακι δεν αλλοιωνει καθολου το περιεχομενο...οποτε γιατι οχι...

Ετσι λοιπoν ηρθε η ωρα να κανουμε και την πρωτη μας παρουσιαση εδω στους Μπυραματισμους σε Beer Cans και μαλιστα τριπλη. Δυο μπυριτσες απο την Caldera Brewing Co. και μια απο την Maui Brewing Co. H Caldera Brewing Co εδρευει στην πολη Ashland του Oregon και απο το 1997 παραγει τις μπυριτσες της. Εμεις ειχαμε την χαρα να δοκιμασουμε δυο απο τις πιο γνωστες ετικετες της, την Caldera Pale Ale & την Caldera IPA. H πρωτη ετικετα τους που "εμφιαλωθηκε" σε κουτακι ηταν η Pale Ale το 2005 μιας και μεχρι τοτε οι μπυρες τους ηταν μονο σε draught. Με την Pale Ale θα ξεκινησουμε και εμεις την αναφορα μας στις τενεκεδομπυρες...:)

H Caldera Pale Ale ειναι μια west coast style Pale Ale για την οποια εχει χρησιμοποιηθει λυκισκος ποικιλας cascade και εχει γινει και dry hopped με ενα IBU να φτανει στο 55 και με 5,5% αλκοολ, ενω μας ερχεται σε κουτακι των 355 ml ή 12 FL OZ. Σερβιρουμε την μπυριτσα μας (οχι δεν την πινουμε κατευθειαν απο το κουτακι...:) ) σε ενα κλασικο pint και δημιουργει ενα πλουσιο υπολευκο κρεμωδη αφρο ο οποιος θα υποχωρησει σιγα σιγα ενω η οψη της εχει ενα φωτεινο θολο πορτοκαλοκιτρινο χρωμα.

Stone Pale Ale και Stone IPA. Ανεβάζοντας τον πήχη στην Αμερικανική Craft Beer σκηνή.

Στο πρώτο μέρος αυτού του μικρού αφιερώματός μας, είπαμε κάποια πράγματα για το πώς ιδρύθηκε η Stone. Από το 1996 μέχρι σήμερα, 15 χρόνια έχουν περάσει από τότε που ο Greg Koch και ο Steve Wagner έβαλαν μπρος τα καζάνια στις εγκαταστάσεις στο San Marcos. 15 πολύ ζωντανά χρόνια, που έφεραν την Stone μέσα στις 15 μεγαλύτερες σε παραγωγή Craft Breweries της Αμερικής - μέσα στις 25 μεγαλύτερες, συμπεριλαμβάνοντας και τους γίγαντες του χώρου.

Η πρώτη μπύρα που κυκλοφόρησε ήταν η Stone Pale Ale, μια American Style Pale Ale με 5.4% αλκοόλ και 41 IBU’s, με λυκίσκο των ποικιλιών Columbus & Ahtanum. Απ’ την αρχή κατηγορήθηκε πως ήταν πολύ hoppy για pale ale, κάτι που κανονικά θα έπρεπε να επηρεάσει μια ζυθοποιία στο ξεκίνημά της. Αντ’ αυτού, ο Greg κι ο Steve συνέχισαν στο ίδιο μονοπάτι του «φτιάχνουμε τις μπύρες που μας αρέσει να πίνουμε εμείς κι όχι κάποιοι αμαθείς και άσχετοι με τη μπύρα…» και μέσα σε 18 μήνες κυκλοφόρησαν τις IPA, Smoked Porter και (για να ολοκληρώσουν το έγκλημα) την Arrogant Bastard

Stone Pale Ale

Σερβίρω την Stone Pale Ale στους 6-7 βαθμούς. Το χρώμα της καστανοκόκκινο και σχετικά διαυγές, ενώ ο αφρός της λευκός, κρεμώδης και πλούσιος.
Άρωμα δυνατό, με εξέχουσα την παρουσία του λυκίσκου, χωρίς όμως να χάνει την ισορροπία με τα malts.

Birrificio Civale. Ulula & Imperiosa

Μετά την αναφορά μου στην Birra del Borgo, θα συνεχίσω με ακόμα μια απ’ τις πολλές μικρές ζυθοποιίες που εμφανίστηκαν τα τελευταία χρόνια στην Ιταλία, την Birrificio Civale. Ιδρύθηκε το 2008, στην περιοχή της Alessandria, μεταξύ Γένοβας και Μιλάνου, από τον Vincenzo Civale και τον Daniele Cosenza. 

Μετά από μια δεκαετία πειραματισμών στο χώρο του homebrewing, ο Vincenzo και ο Daniele αποφάσισαν να ενώσουν τις δυνάμεις και τη φαντασία τους και να στήσουν μια μικροζυθοποιία. Τ’ αποτελέσματα άρχισαν να φαίνονται το 2009, μαζί με τα πρώτα βραβεία σε τοπικούς και εθνικούς διαγωνισμούς.