Οι stout του Kees Bubberman

Ο Kees Bubberman αρχικά εκπαιδεύτηκε ως μάγειρας. Άρχισε όμως να ασχολείται και με την οικιακή ζυθοποίηση πριν από 17 χρόνια, η οποία τελικά και τον κέρδισε. Το 2007 έγινε ο master brewer της γνωστής Ολλανδικής ζυθοποιίας Emelisse Kamperland και μετά από 7 χρόνια αποφάσισε να αποχωρήσει για να φτιάξει τη δική του ζυθοποιία δίνοντας το όνομά του; Brouwerij Kees (προφέρεται Κέις).

Η πρώτη επαφή με τα “ζυθοποιήματα” του Kees ήταν στο τελευταίο Eurhop Beer Festival στη Ρώμη, όπου οι stout του μας άφησαν πολύ καλές εντυπώσεις. Έτσι παραγγέλθηκαν και τα πρώτα μπουκάλια. Παρά τη συμμετοχή της Kees στο CBC Boston, τις πολλές εγκομιαστικές κριτικές στο ratebeer και ότι, δικαίως, θεωρείται πια μια από τις καλύτερες νέες craft ζυθοποιίες στην Ευρώπη, ευτυχώς για μας, οι μπύρες της παραμένουν ακόμα εξαιρετικά προσιτές, μακρία από το hype και τη μανία του trading που διογκώνουν την εικόνα τους και τις κάνουν δυσεύρετες και πανάκριβες.

Ένα μαύρο "Κόκκινο Καπάκι"!

Τα τελευταία χρόνια έχουμε δει να ξεπετάγονται πολλές μικρές ζυθοποιίες σε πολλές χώρες της Ευρώπης. Στην Ολλανδία ειδικά, η σκηνή έχει πάρει φωτιά, Μικροζυθοποιία, brewpubs, φεστιβάλ, όλο και κάτι θα γίνει που θα μας διεγείρει το ενδιαφέρον!

Μία σχετικά νέα micro είναι και η Rooie Dop. Η ιστορία της ζυθοποιίας λίγο πολύ μας είναι γνωστή από άλλες περιπτώσεις. Ο Mark Strooker, hophead μέχρι τρέλας (IBU extremist όπως θέλει να αποκαλείται), γνωστός και ως The Dude (σας θυμίζει κάτι;) ήταν ένας ακόμη τρελαμένος με τη μπύρα νεαρός, ο οποίος αγαπούσε τα extreme Αμερικάνικα είδη, όπως μία IPA πικρή και hoppy μέχρι θανάτου, ή μία παλαιωμένη Imperial Stout!! Είδη που, πριν από λίγα χρόνια, ήταν υπερβολικά δύσκολα να βρεθούν στην Ολλανδία. Αυτός ήταν και ένας από τους λόγους για τους οποίους καταπιάστηκε με την ζυθοποίηση. Ψάχνοντας, λοιπόν, και βρίσκοντας τελικά ένα κελάρι σε μία προβλήτα ενός ποταμού στην Ουτρέχτη, ιδρύει το 2012 την Rooie Dop, το όνομα της οποίας σημαίνει "κόκκινο καπάκι", καθώς όλες οι μπύρες της φέρουν ένα κόκκινο καπάκι!! Χαρακτηριστικό των πολύ όμορφων ετικετών, μάλιστα, είναι ότι ακολουθούν την μινιμαλιστική μόδα των τελευταίων ετών.

Harveys Imperial Extra Double Stout

Harveys Imperial Extra Double Stout (γνωστή και ως Harveys Imperial Russian Stout), μία μπύρα-θρύλος που τιμά την τεράστια παράδοση της οικογένειας Imperial Stout και αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τη μαστοριά του ζυμώνειν μαυρόμπυρα στο Νησί. Ο Δόκιμος άνοιξε ένα μπουκάλι των 275ml, έχασε σχεδόν το μυαλό του (οσο του έχει απομείνει δηλαδή!) απολαμβάνοντας το περιεχόμενο και αφού ξαναήρθε σε επαφή με το περιβάλλον σας μεταφέρει μερικές εντυπώσεις από αυτή την αληθινά εξαιρετική ετικέτα!

Η συγκεκριμένη μπύρα μας ταξιδεύει νοητά πίσω στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν η τσαρική κυβέρνηση πρότεινε στον Βέλγο Albert Le Coq να ζυμώσει την Imperial Extra Double Stout στο έδαφος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

Έτσι ο Le Coq, ο οποίος είχε ως βάση του το Λονδίνο, δεν θα χρειαζόταν να πληρώνει τους τεράστιους φόρους που χρειάζονταν για να στέλνει τη μπύρα του από το Νησί στη Ρωσία. Η πρώτη φιάλη βγήκε το 1912 από τη νέα ζυθοποιία που τελικά άνοιξε στο Tartu (περιοχή που πλέον ανήκει στην Εσθονία). Ωστόσο, οι κοσμογονικές αλλαγές που ακολούθησαν τον Πρώτο ΠΠ και τη Ρωσική Επανάσταση σταμάτησαν την παραγωγή της μπύρας και το 1921 η ζυθοποιία πέρασε στα χέρια των μπολσεβίκων. Πλέον, μετά από διάφορες αλλαγές στη διεύθυνση της ζυθοποιίας και στην ονομασία της μπύρας, η Imperial Extra Double Stout παράγεται από την αγγλική Harveys και κάθε μπουκάλι φέρει ως ετικέτα ένα αντίγραφο της αρχικής ετικέτας του A. Le Coq, ως φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που βοήθησε τα μέγιστα ώστε αυτό το είδος μπύρας να αποκτήσει το prestige που απολαμβάνει σήμερα από εκατομμύρια μπυρόφιλους.

Αναβλύζει πετρέλαιο!

“…Υπάρχει ένας ολόκληρος ωκεανός πετρελαίου κάτω από τα πόδια μας! Κανένας δεν μπορεί να ‘χει πρόσβαση σ’ αυτό εκτός από μένα!” Daniel Plainview από την ταινία “Θα χυθεί αίμα” (There will be blood).

Το αρχικό μπουκάλι της Petroleum.

Στα πλούσια βραζιλιάνικα εδάφη, μια “φαμίλια” σαν αυτή του Plainview ανακάλυψε τη δική της φλέβα μαύρου χρυσού στην αυλή του σπιτιού της,  κάπου στην “ευρωπαϊκή” πόλη της Curitiba, το 2010.  Από ένα ταπεινό καζάνι ανάβλυσε ένα εξαιρετικό μαυροζούμι τύπου Russian Imperial Stout; η Petroleum.

Thornbridge Brewery. Γνωριμία με μια εκ των Βρετανικών “ελπίδων” δοκιμάζοντας τις Kipling, Jaipur, Raven και Saint Petersburg

Για πολλούς η βρετανική σκηνή της μπύρας χαρακτηρίζεται από συντηρητική μέχρι αρτηριοσκληρωτική, οχυρωμένη πίσω απ’ τα τείχη του CAMRA και της δικής της προγενέστερης επανάστασης της Real Ale (CAMpaign for Real Ale) όταν η εκτός “νησιού”  Ευρώπη, αφέθηκε ν’ απορροφήσει το “τσουνάμι” των μπυρο-εξελίξεων που έφτασε από την Αμερική. Ανεξάρτητα απ’ τη στάση που κρατούν στη μεγάλη πλειοψηφία τους οι βρετανικές ζυθοποιίες, κάποιες απ’ αυτές – μετρημένες στα δάκτυλα υιοθέτησαν τις “έξω από δω” επιρροές και άρχισαν να φτιάχνουν πιο γεμάτες, πιο δυνατές, πιο προκλητικές μπύρες, ξεφεύγοντας απ’ τα κλασσικά βρετανικά στυλ και εξερευνώντας κι αυτές με τη σειρά τους άλλα μονοπάτια. Ονόματα όπως αυτά των “Marble” και “The Kernel”, οι νεότερες “Dark Star” και “Magic Rock”, ή τα “κομάντο” της “BrewDog”. Μια απ’ τις πρωτοπόρους ζυθοποιίες αυτής της νέας άνοιξης της βρετανικής μικροζυθοποιίας, για την οποία και θα ‘θελα να μιλήσουμε σήμερα  είναι η Thornbridge.

Η ιστορία της ξεκινά κάπου στις αρχές του 2005, από δυο απόφοιτους σχολών ζυθοποίησης, τον  Ιταλό Stefano Cossi και τον Σκωτσέζο Martin Dickie. Ο Martin όμως ήταν πιο ανήσυχος και μετά από δυο χρόνια αποφάσισε να φύγει και να φτιάξει μαζί με τον James Watt, την BrewDog.  
Στη θέση του Dickie ήρθε ο ΝεοΖηλανδός Kelly Ryan (δυο μη βρετανοί στο τιμόνι της πρωτοποριακής βρετανικής ζυθοποιίας; Έτσι εξηγείται μάλλον… Δούρειος Ίππος ) και στη πορεία η ομάδα στελεχώθηκε και από άλλους νέους και άπειρους, πλην ορεξάτους ζυθοποιούς, ένα Chef και έναν βραβευμένο homebrewer επίσης απ’ τη Νέα Ζηλανδία.

Η ομάδα μάλλον έδεσε καλά, μια και μέχρι το 2010 οι μπύρες της Thornbridge κέρδισαν περί τα 130 βραβεία, τόσο στη Βρετανία όσο και σε διεθνείς διαγωνισμούς.
Απ’ αυτές τις μπύρες θα σας παρουσιάσω τέσσερεις απ’ τις πιο δημοφιλείς: την “Kipling” – μια South Pacific Pale Ale, την “Jaipur” IPA, την “Raven” – την Black IPA που αποδεικνύει την προοδευτικότητα της Thornbridge σε ένα φρέσκο ακόμα στυλ και (φυσικά) μια Imperial Russian Stout, την “Saint Petersburg”