Οι πανάκριβες τρίχες του ... σκύλου Dave

H ζυθοποιία Hair of the Dog παράγει μια απο τις πιο πολυπόθητες και σπάνιες μπύρες στον κόσμο , τον Dave. O Dave είναι ράτσας barleywine , μια δυνατή σκουρόχρωμη μπύρα με 29% αλκοολικούς βαθμούς , παλαιωμένος για 19 χρόνια σε βαρέλια βελανιδιάς και εν συνεχεία σε μπουκάλια.

Η ζυθοποιία Hair of the Dog Co.  είναι μια οικογενειακή επιχείρηση απο το Portland η οποία δημιουργήθηκε τον Νοέμβριο του 1993. Κύριος σκοπός της ζυθοποιίας είναι να παρέχει στους λάτρεις της μπύρας κάτι το καινούργιο και το διαφορετικό. Πλέον έχει να περηφανεύεται για τα περίεργα είδη μπύρας που παράγει με υψηλό αλκοολικό τίτλο και τα οποία παλαιώνονται σε μπουκάλια (bottle-conditioned beers). 

Σκοτεινή συλλογή: Καπάκια μπύρας

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι που δυσκολεύονται να πετάξουν παλιά πράγματα.
Όχι από τσιγκουνιά, αλλά επειδή ένα αντικείμενο είναι δυνατό να σου προκαλέσει συναισθηματικό δέσιμο. Ειδικά όταν το έχεις συνδυάσει με κάποιο ευχάριστο γεγονός από το παρελθόν σου.
Αυτό είναι πιστεύω και το νόημα του να κάνεις κάποια συλλογή.
Οι γαστρονομικές αναζητήσεις - εμπειρίες είναι σαφώς ευχάριστες δραστηριότητες για μένα και αν είχα τη δυνατότητα (του χώρου κυρίως) θα κρατούσα οτιδήποτε ικανό να μου τις θυμίζει.

Και η απόλαυση από την κατανάλωση ενός μπουκαλιού μπύρας (και κάποιες, εικαστικά -συσκευασία- αλλά και γευστικά, είναι πραγματικά αριστουργήματα) ανήκει στις γαστρονομικές εμπειρίες.
Ως ενθύμιο λοιπόν, κρατάω τα καπάκια!

Μέχρι τώρα έχω 195 καπάκια (χωρίς να υπολογίσω όσα έχω διπλά ή τριπλά, κτλ).

Αν το θέμα μπύρες ή καπάκια μπουκαλιών σας συγκινεί, μπορείτε να ρίξετε μια ματιά στη συλλογή μου:

Καπάκια κυρίως από Βέλγιο (τη Μεγάλη του Μπυρο-Γένους Σχολή :), αλλά και κάποια από τα γύρω μέρη:

Harveys Imperial Extra Double Stout

Harveys Imperial Extra Double Stout (γνωστή και ως Harveys Imperial Russian Stout), μία μπύρα-θρύλος που τιμά την τεράστια παράδοση της οικογένειας Imperial Stout και αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο τη μαστοριά του ζυμώνειν μαυρόμπυρα στο Νησί. Ο Δόκιμος άνοιξε ένα μπουκάλι των 275ml, έχασε σχεδόν το μυαλό του (οσο του έχει απομείνει δηλαδή!) απολαμβάνοντας το περιεχόμενο και αφού ξαναήρθε σε επαφή με το περιβάλλον σας μεταφέρει μερικές εντυπώσεις από αυτή την αληθινά εξαιρετική ετικέτα!

Η συγκεκριμένη μπύρα μας ταξιδεύει νοητά πίσω στις αρχές του 20ου αιώνα, όταν η τσαρική κυβέρνηση πρότεινε στον Βέλγο Albert Le Coq να ζυμώσει την Imperial Extra Double Stout στο έδαφος της Ρωσικής Αυτοκρατορίας.

Έτσι ο Le Coq, ο οποίος είχε ως βάση του το Λονδίνο, δεν θα χρειαζόταν να πληρώνει τους τεράστιους φόρους που χρειάζονταν για να στέλνει τη μπύρα του από το Νησί στη Ρωσία. Η πρώτη φιάλη βγήκε το 1912 από τη νέα ζυθοποιία που τελικά άνοιξε στο Tartu (περιοχή που πλέον ανήκει στην Εσθονία). Ωστόσο, οι κοσμογονικές αλλαγές που ακολούθησαν τον Πρώτο ΠΠ και τη Ρωσική Επανάσταση σταμάτησαν την παραγωγή της μπύρας και το 1921 η ζυθοποιία πέρασε στα χέρια των μπολσεβίκων. Πλέον, μετά από διάφορες αλλαγές στη διεύθυνση της ζυθοποιίας και στην ονομασία της μπύρας, η Imperial Extra Double Stout παράγεται από την αγγλική Harveys και κάθε μπουκάλι φέρει ως ετικέτα ένα αντίγραφο της αρχικής ετικέτας του A. Le Coq, ως φόρο τιμής σε έναν άνθρωπο που βοήθησε τα μέγιστα ώστε αυτό το είδος μπύρας να αποκτήσει το prestige που απολαμβάνει σήμερα από εκατομμύρια μπυρόφιλους.

Βροχερή. Μουντή. Κατάμαυρη. Τρίτη?

Το λεπόν, η αλήθεια είναι ότι από την τελευταία μας εξόρμηση στη Βρυξέλλα (τις άλλες δεν προλάβαμε να τις επισκεπτούμε), χρωστάμε κάποια πράγματα. Βέβαια, σήμερα σκοπεύω να γράψω για την τελευταία μας μπυρομάζωξη, όποτε μην περιμένετε να διαβάσετε το δεύτερο μέρος του Βρυξελλιάτικου αφιερώματος. Για να έχουμε και μια μικρή αναφορά όμως σε αυτό, μια εκλεκτή μαυρίλα του φεστιβάλ, έβρεξε τα ποτήρια μας στην μάζωξη.

Hoegaarden Wit VS Volkan White

Είμαι πολύ σίγουρος ότι σας έλειψα γι’ αυτό και γω επανέρχομαι με μια ακόμα μάχη. Αφού έχω πάρει σβάρνα τις Ελληνικές ετικέτες λέω να πάω σε μιa καινούργια μπυρίτσα από την Volkan η οποία θα αντιμετωπίσει μια μπύρα που βρίσκεται κάτω από την σκέπη του μεγαθήριου που λέγεται InBev.

 Λοιπόν οι μπύρες που θα δούμε σήμερα είναι η Volkan White ( για περισσότερες ετικέτες της volkan πατήστε ΕΔΩ στην παρουσίαση του Chalice) και η Hoegaarden Wit  (ρίξτε και μια ματιά ΕΔΩ στην πολύ ωραία παρουσίαση του Μίχου) δυο μπύρες που ανήκουν στο είδος των Wit με αλκοόλ 4% και 4,9% αντίστοιχα.

Οι καυτερότερες μπύρες που εμφιαλώθηκαν ποτέ;

hot (adj.): having or giving off heat; capable of burning; causing a burning sensation, as in the mouth; spicy: hot peppers; a hot curry

spicy (adj.): seasoned, esp. strongly seasoned, with spice; of the nature of or resembling spice; abounding in or yielding spices; piquant or pungent

Ο Greg Koch της αγαπημένης Stone μας είχε προειδοποιήσει ότι δεν αστειεύεται στο νέο του project. Στόχος του ήταν να δημιουργήσει δύο από τις πιο καυτερές, πικάντικες μπύρες που έχουν εμφιαλωθεί ποτέ. Για να το πετύχει, παλαίωσε τις φοβερές και τρομερές Lucky Bastard Ale και Double Bastard Ale σε βαρέλια bourbon από το Kentucky, και μετά το πέρας 13 μηνών πρόσθεσε μερικές από τις καυτερότερες πιπεριές του πλανήτη:

Ανάμεσά τους βρίσκουμε τις ποικιλίες Giant White Habanero, Carribean Red Hot, Fatali, Green Jalapeno, Red Scorpion και Yellow Moruga, τις οποίες μάλιστα ο Greg, ως γνήσιος τρελάρας, καλλιεργεί στον κήπο του! Το αποτέλεσμα αυτού του ιδιαίτερου παντρέματος;

Και η Καταδίκη μας ... καλά κρατεί !!

Καταδικασμένοι να ασχολούμαστε με τα τερτίπια του Urbain και του Carlo, δεν θα μπορούσαμε να αποτελέσουμε εξαίρεση και αυτή τη φορά.

Ο λόγος αναφοράς μας ξανά στους αγαπημένους μας Βέλγους της Struise είναι διπλός, με κοινό παρονομαστή το καταπληκτικό project που ξεκίνησε ο Urbain πριν λίγα μόλις χρόνια, δημιουργώντας κυριολεκτικά από τα σπλάχνα του περιβόητου Μαύρου Αλβέρτου τη σειρά με τις Μαύρες Καταδίκες.

Αν και ποτέ δεν έπαψαν να κάνουν την εμφάνισή τους επισήμως, οι περισσότεροι από εμάς γνωρίζουμε καλά πως χρόνο με το χρόνο γινόντουσαν όλο και πιο δυσεύρετες (και ασφαλώς ακριβοθώρητες) στην μπυρο-πιάτσα.

Εμπορικό παιχνίδι; Σωστά προγραμματισμένο μάρκετινγκ; Καλά προ-υπολογισμένη τακτική και στρατηγική; Όπως και να το θέσει κανείς, το μόνο σίγουρο είναι ότι οι αγαπημένες μας πρώτες Μαύρες Καταδίκες βγήκαν και πάλι σε κυκλοφορία και μάλιστα σε εντυπωσιακά 750άρια μπουκάλια (Silkscreened bottle), σαφώς καλύτερα κατά την ταπεινή μου άποψη από τις προηγούμενες versions.

Why did you end up using the old serigraphy technique on the new bottles?

U: “Brewing is not just about creativity, it’s also about overcoming a host of technical issues. One such issue was the labels. We bring out this amazing product like the beers in the Black Damnation series, and you have to slap a label on there you wouldn’t want to – pardon my French - wipe your ass with. They just look a tiny bit off-center 99% of the time, and our perfectionism both as brewers and designers protested bitterly to that. If you then have to ship it out 10,000 miles, it’s going to look disastrous when it finally hits store shelves. We went back to serigraphy, a technique long since abandoned by many brewers, because we can finally put all the information we want on it 100% straight and true. It also gives us the advantage of a very unique look these days. No matter how long the journey, it’s still going to jump out at you on store shelves.”

Septem's Hobby Hoppy Series CITRA single hop IPA ... ταυτόχρονα σε Αθήνα - Θεσσαλονίκη

The Local Pub ::

Το πλήρωμα του χρόνου έφτασε,η πρώτη μπύρα συνεργασίας ζυθοποιίας με homebrewer είναι γεγονός και η τοπική pub δεν θα μπορούσε να λείπει απο αυτή τη γιορτή.

Η μπύρα που κέρδισε το διαγωνισμό Septem Microbrewery - Septem Μικροζυθοποιία homebrewing contest,μια single hop citra,του Παναγιώτη Τσιώρου,θα είναι στα taps της τοπικής για να τη δοκιμάσετε και σίγουρα να την αγαπήσετε.

Ένα session ipa με τον αγαπημένο μας λυκίσκο citra!

Θα μπορείτε να μιλήσετε με τον ίδιο τον Παναγιώτη αλλά και τον Master brewer της Septem,Σοφοκλή Παναγιώτου. Σας περιμένουμε το Σάββατο 9/11 για μια hoppy βραδυά σε μια παράλληλη παρουσίαση με το αδελφάκι μας στη Θεσσαλονίκη IPAnema beer bar...

GOOD PEOPLE DRINK GOOD BEER!!!

 IPAnema Beer Bar ::

Η ιστορία της ποιοτικής μπύρας συνεχίζει να γράφεται στην Ελλάδα, με πρωτεργάτη την αγαπημένη μας μικροζυθοποιία SEPTEM !!!

 Ήρθε λοιπόν η ώρα για την πρώτη μπύρα συνεργασίας ζυθοποιίας με homebrewer !!! 

Tο IPAnema beer bar δεν θα μπορούσε να λείπει από ένα τέτοιο σημαντικό μπυρο-γεγονός... Έτσι λοιπόν η μπύρα που αναδείχθηκε πρώτη στο διαγωνισμό SEPTEM microbrewery Homebrewing Contest, θα είναι αύριο Σάββατο 9/11 στα taps του IPAnema beer bar !!!

 Η μπύρα του εξαιρετικού homebrewer Παναγιώτη Τσιώρου, μια single hop IPA με έναν από τους αγαπημένους μας λυκίσκους, τον CITRA, θα σας περιμένει για να την δοκιμάσετε και σίγουρα να την αγαπήσετε !!!

Σας περιμένουμε όλους για μια full hoppy βραδιά σε μια παράλληλη παρουσίαση με τα αδέρφια μας στην Αθήνα The Local Pub...

GOOD PEOPLE DRINK GOOD BEER !!!

http://beeramatismoi.blogspot.gr/2012/02/1-homebrewing-septem-beergr.html

Μπύρα και .. εξ-ημέρωση !

Στους κάτοικους της συμπρωτεύουσας ο Ελεύθερος Κοινωνικός Χώρος "Σχολείο" στην Βασιλέως Γεωργίου είναι μάλλον γνωστός για την ιδιαίτερη δράση του.

Για όσους δεν το γνωρίζουν εδώ κι ένα χρόνο έχει αποκτήσει και ένα εξαιρετικό "team" μπύρας όπου φίλοι μπυραματιστές δίνουν τα φώτα τους σε μαθητευόμενους που έχουν μεράκι να ασχοληθούν με την παραγωγή μπύρας και τα μυστικά της.

Μάλιστα προσωπικά είμαι τυχερός που δοκίμασα μια-δυο απόπειρες από μπυρο-συνταγές των "μαθητών" του σχολείου και τις βρήκα πολύ καλές. 

Few words ... Lots of Beer Pt.2

Επιστρέφω στην σειρά των πoστ "Few words ... Lots of Beer" αν δε γνωρίζετε για τι ακριβώς μιλάω διαβάστε τα εισαγωγικά εδώ και επιστρέψτε πάλι πίσω :-p

 

Σήμερα θα δούμε τρεις μπύρες από έναν αγαπημένο ζυθοποιό ο οποίος γυρνάει τον κόσμο σαν gypsy brewer και φτιάχνει τις μπύρες του. Αυτός δεν είναι άλλος από τον "κακό δίδυμο αδερφό" κατά κόσμο Jeppe Jarnit-Bjergsø. Για ένα πλήρες βιογραφικό και πλήρη ιστορία αυτού χτυπήστε στο κλικ.

Evil Twin Brewing λοιπόν και θα δούμε τις Femme Fatale, The Cowboy και P3 τρία διαφορετικά είδη μια ζυθοποιία και ξεκινάμε....

Περί Τρα-π(π)ιστών ο λόγος ... Αυξάνεσθε και πληθύνεσθε και κατακυριεύσατε την Γην !

Το ακατάρριπτο εδώ και πολλά χρόνια νούμερο 7 που απαριθμούσε τα πιστοποιημένα με Τραπιστόσημο βελγο-ολλανδικά μοναστήρια-ζυθοποιίες αποτελεί εδώ και καιρό όπως ξέρουμε πλέον παρελθόν, αφού οι Αυστριακοί στο Stift Engelszell φρόντισαν να πλασαριστούν ανάμεσά τους ανεβάζοντας το νούμερο στο 8.

Ταυτόχρονα σχεδόν με τους Αυστριακούς οι Γάλλοι του Mont des Cats προσπαθούσαν να λάβουν και αυτή μια θέση στο πάνθεον της μπυροφιλικής κοινότητας αποκτώντας με τη σειρά τους το τραπιστόσημο, πράγμα όμως που ακόμη δεν το έχουν καταφέρει μέχρι τη στιγμή που γράφεται αυτό που διαβάζετε. 

Έτσι, μέχρι πριν 3 βδομάδες περίπου, οι Αυστριακοί θεωρούνταν οι τελευταίοι Τραπιστοφόροι.