Όλα τα ωραια καποτε φτανουν στο τελος τους κ ετσι κ για εμας ηρθε η μερα της αναχωρησης.Ευτυχως ειχαμε απογευτινα εισητηρια κ η μερα δεν ηταν χαμενη θα ελεγα.Καταεβηκαμε για την αγορα καποιων αναμνηστικων/δωρων κ επι της ευκαιριας περασαμε ακόμα μια φορα από την μπυραρια της Ayinger καθως κ από την διπλανη Augustiner am Platzl (ε τι?ετσι θα την αφηναμε?παραπονεμενη??) για 2-3 φρεσκότατες Edelstoff…απλα εξαιρετικη όπως κ η συγκεκριμενη μπυραρια.
Απλος,λιτος μα τοσο ουσιαστικος χωρος με ανοιχτες τις μεγαλες εξώπορτες προσεφερε αφθονο χαζι στους περαστικους σε μια απιστευτα ηρεμη ατμοσφαιρα.Μου αρεσε πολύ τολμω να πω κ αποτελεσε έναν ευχαριστω επιλογο για την επισκεψη μας στην πολη της Μπυρας.
Όμως λανθανει οποιος νομιζει ότι στερεψαν τοσο οι δοκιμες του Weissman οσο κ οι μπυροεπιλογες του Μοναχου… καθως στο αεροδρομιο υπαρχει αποκλειστικα κ μονον εκει η μπυραρια Airbrau που αντιπροσωπευει την ομωνυμη ζυθοποιια.
Κ εκει που λες ότι εκανα check in κ τπτ άλλο δεν υπαρχει να δεις/πιεις παθαινεις πλακα για ακομα μια φορα όταν αντικρυζεις σε ένα μικρο χωρο εστιασης εντος των αναχωρησεων να σερβιρει βαρελισια,βιολογικη σταρενια Heinz vom Stein!!!
Δεν πιστευα στα ματια μου…εχω δοκιμασει την συγκεκριμενη μπυρα δυο φορες σε μπουκαλι αλλα όχι βαρελι κ μαλιστα η Dunkel weisse ηταν πολυ καλυτερη από την απλη.
Σαφως κ τιμησα ένα ποτηρακι στα γρηγορα ενώ φευγοντας το ‘’απαλλοτρίωσα’’.. χε,χε
Τωρα μαλιστα!
Ετσι να πω αντιο Μοναχο...
Ετσι να πω αντιο Μοναχο...
Έτσί... έτσι... :)
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην ξεχνάμε και τις ήθη κι έθιμα :P
Τόσο από τις προσωπικές μου εμπειρίες απ' το όμορφο Μόναχο, όσο κι από το απολαυστικό οδοιπορικό του Weissman, έχω καταλήξει στην διαπίστωση πως άσχετα αν σ' εμάς τους μπυρόφιλους φαντάζει μια πόλη μαγική, όπου όλα είναι όπως θα θέλαμε να ήταν και όπου πραγματοποιούνται όλες μας οι επιθυμίες, το Μόναχο - και η Γερμανία σε επέκταση - δεν έχει τίποτα το μαγικό, μια και σε αυτή τη πόλη και αυτή τη χώρα, η φρέσκια, ποιοτική μπύρα είναι κάτι το φυσιολογικό.
Το να υπάρχουν τόσες πολλές ζυθοποιίες και τόσα πολλά ζυθεστιατόρια είναι επίσης κάτι φυσιολογικό, γιατί απλά οι Γερμανοί έχουν αγαπήσει την μπύρα και την έχουν κάνει κομμάτι της ζωής και της κουλτούρας τους. Θα την επισκεφτούν καθημερινά, στις εξόδους τους του Σαββατοκύριακου (μάλιστα πολλές μπυραρίες έχουν και συγκεκριμένα τραπέζια reservee για συγκεκριμένες παρέες πελατών, που την επισκέφτονται κάθε Παρασκευή π.χ.
Αντίθετα στο Ελλάντα, σαν κακοί αντιγραφείς, προσπαθούμε να εισάγουμε μια κουλτούρα και να την στριμώξουμε σ' ένα δικό μας πρόχειρο καλούπι, όχι γιατί αγαπάμε αυτό που κάνουμε, αλλά μονάχα γιατί... πουλάει!
Γιώργη ευχαριστούμε για το όμορφο ταξίδι που μοιράστηκες μαζί μας και το οποίο το ζήσαμε κι εμείς μέσα απ' τις φωτογραφίες σας :)