Ένας Λόρδος στο ποτήρι μας. Three Floyds Dark Lord.

Τα νέα για την καινούργια συνεργασία των Three Floyds με τους De Struise, το Mikkeller και την Surly, στο επετειακό blend για τα 15^α γενέθλεια της FFF, σας τα πρόλαβε ο Μίχος παραπάνω.

Πράγματι, τέσσερεις κορυφαίες imperial stout από τέσσερεις εξαιρετικούς ζυθοποιούς ετοιμάζονται να ενωθούν σ’ ένα «μαγικό μαύρο blend»… Και ποιος δεν θα ‘θελε να ήταν παρών σ’ αυτά τα γενέθλια;

Δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε πως θα είναι το σκηνικό. Ας σκεφτούμε απλά πως είναι μια απ’ τις φημισμένες εκδηλώσεις των 3 Floyds, η θρυλική “Dark Lord Day”…

Φωτο: Fat and Happy @ DDD2010

Όλοι οι «μπυροκολλημένοι» - επιχειρώ να αποδώσω στα ελληνικά τον όρο «beer geek» - γνωρίζουμε τους 3 Floyds. Την μικρή οικογενειακή ζυθοποιία των αδελφών και πατρός Floyd, από την Indiana των ΗΠΑ, που έχει γίνει διάσημη στο χώρο, όχι τόσο για τις εξαιρετικές μπύρες που φτιάχνει – 5 συνεχούς παραγωγής και 20 εποχιακές - αλλά περισσότερο για την περιορισμένης παραγωγής Russian Imperial Stout, που κυκλοφορεί στα τέλη Απριλίου, με το όνομα “Dark Lord”, η οποία έχει κατακτήσει επί σειρά ετών περίοπτες θέσεις στα tops των RateBeer και BeerAdvocate.

Η μεγάλη ζήτηση αυτής της μπύρας και η περιορισμένη παραγωγή της, οδήγησαν τους Three Floyds να οργανώσουν μια γιορτή την ημέρα κυκλοφορίας της, αφιερωμένη στους funs της ζυθοποιίας. Η Dark Lord Day, από τις πρώτες χρονιές κιόλας ξεπέρασε κάθε σχεδιασμό και αναμονή και λειτούργησε σαν ένα ιδιαίτερο φεστιβάλ μπύρας. Μια συγκέντρωση φίλων της craft beer κουλτούρας που ταξιδεύουν εκατοντάδες χιλιόμετρα για να βρεθούν στο Munster της Ιντιάνα, στις εγκαταστάσεις των FFF. Ας φανταστούμε την εικόνα μπροστά μας…

 

Όλα αρχίζουν μ΄ένα πανικό στο διαδίκτυο για να εξασφαλιστούν τα «χρυσά» εισιτήρια. Χιλιάδες beer geeks περιμένουν μπροστά στον υπολογιστή τους, συνδεδεμένοι με τις ιστοσελίδες της FFF και με τους αριθμούς από την πιστωτική κάρτα έτοιμους για copy-paste, περιμένουν πότε θα ξεκινήσει η πώληση. Τα εισιτήρια μεταφέρονται στο ηλεκτρονικό καλάθι και μετά από κάποια λεπτά που σε κάποιους μοιάζουν ώρες, όπου το σύστημα μοιάζει να έχει κρασάρει, εμφανίζεται η επιβεβαίωση της αγοράς. Μαρτυρίες μιλάνε για εξάντληση των ηλεκτρονικών εισιτηρίων φέτος, μέσα σε λίγα μόνο λεπτά!  

 

 

Τα μαγικά αυτά εισιτήρια θα επιτρέψουν στους κατόχους τους την είσοδο στη ζυθοποιία, την τελευταία Κυριακή του Απρίλη, όπου θα κουμπωθούν τα πρώτα βαρέλια της φετινής Dark Lord, αλλά και θα πουληθούν όλα τα μπουκάλια που έχουν εμφιαλωθεί γι αυτό ακριβώς το λόγο. Κάθε χρονιά, η συνταγή είναι και λίγο διαφορετική, οπότε και οι funs έχουν κάτι ιδιαίτερο να περιμένουν.

Οι Λόρδοι κατά σειρά αρχαιότητος, από το 2004 έως το 2009. Το μπουκάλια του 2010 και 2011 είχαν αντίστοιχα πράσινο και κίτρινο χρώμα κέρωμα.

Πριν καθιερωθεί από πέρυσι το σύστημα με το ηλεκτρονικό εισιτήριο, όσοι ήθελαν μια απ’ τις μπύρες αυτές, θα ‘πρεπε να στηθούν στην ουρά, η οποία άρχιζε να στήνεται από τις πρώτες πρωινές ώρες, μια και αρκετοί έφταναν από βραδύς και κοιμόντουσαν έξω απ’ τη ζυθοποιία.

Πίσω απ’ τα βανάκια και τις σκηνές των ανθρώπων που είχαν διανυκτερεύσει έξω απ’ τη ζυθοποιία για να προλάβουν να πάρουν τα «μαγικά» μπουκαλάκια, ένα κομφούζιο από αυτοκίνητα μάταια προσπαθούσε να πλησιάσει στο χώρο. Το κλίμα εκεί έξω μπορεί να ήταν ηλεκτρισμένο, αλλά ανάμεσα στους πωρωμένους που είχαν φθάσει από νωρίς και είχαν ήδη πιάσει μια καλή θέση στη ουρά μπροστά στις ακόμα κλειστές πόρτες του ζυθοποιίου (ανοίγουν το μεσημέρι), καθισμένοι στις καρεκλίτσες που είχαν φέρει μαζί και συζητώντας με τους λοιπούς ομοιοπαθείς που πιθανότατα να έρχονταν από άλλες πολιτείες.

Τα πλήθη μαζεμένα στο χώρο της ζυθοποιίας

Φωτο: Fat and Happy @ DDD2010

“Εγώ είμαι ο τάδε από το RateBeer”
“Εγώ ο δείνα απ’ το BeerAdvocate”
“Παρακολουθώ καθημερινά το Full Pint. Εσύ;”
“Eγώ ξυπνάω και κοιμάμαι με το Beer News”
“To διάβασες αυτό στο Celebrator;”
“Τα πάντα διαβάζω, αν και είμαι συνδρομητής στο Draft Magazine”
“Ήσουν και πέρυσι εδώ; (Dark Lord Day)”
“Όχι, αλλά πήγα στην Darkness Day”
“Στο GABF θα πας;”
“Μα φυσικά! Ερώτηση ήταν αυτή;”
“Σωστός… Φέρε το ποτήρι σου να σου βάλω λίγο απ’ αυτή τη σπάνια Barrel Aged…”
“Mμμμ… Απίθανη!… Θα σου φέρω κι εγώ μετά να δοκιμάσεις κάτι απ’ το δικό μου ψυγειάκι που αποκλείεται να το ‘χεις πιεί”

Ας μοιραστούμε ακόμα μια μπυράκλα…

Φωτο: Fat and Happy @ DDD2010

Φωτο: Fat and Happy @ DDD2010

Οι τεράστιες ουρές να είναι πια παρελθόν για την Dark Lord Day, μια και οι οργανωτές έπρεπε να βρουν τρόπους να περιορίσουν τις ορδές οπαδών που ταξίδευαν από μακριά για το Μαύρο Λόρδο, στριμώχνονταν στις ουρές και αν δεν κατάφερναν να τον βάλουν στα χέρια, κάποιοι ερχόντουσαν και στα χέρια. Αλλά το κλίμα της συντροφικότητας μεταξύ των φίλων της μπύρας που μπαίνουν στο κόπο να έρθουν σ’ αυτό το φεστιβάλ, παραμένει το ίδιο.

Διάφορες μεγαλύτερες παρέες στήνουν τις τέντες τους και ανοίγουν τα ψυγειάκια τους, γεμάτες με εξαιρετικές και δυσεύρετες μπύρες. Οι ίδιοι οι Floyds συνηγορούν στο να φέρνουν οι επισκέπτες σπάνιες μπύρες για ανταλλαγή και αλληλοκεράσματα – ας έχουμε υπόψη πως αρκετές μπύρες που είναι διαθέσιμες σε κάποιες πολιτείες στην Αμερική, δεν είναι διαθέσιμες σε άλλες, λόγω μικρής παραγωγής και περιορισμών στις εισαγωγές και την κυκλοφορία δυνατού αλκοόλ.

Οι αυτοσχέδιες τέντες από παρέες beer geeks, bloggers, κλπ ολοκληρώνουν το σκηνικό. Φωτό: HoosierBeerGeek @ DDD2010

Και η μουσική… πάντα metal. Ά ρε Σπύρο, σε λάθος χώρα μένεις

Δεκάδες σημαντικές craft ζυθοποιίες φιλοξενούνται κατά τη DDD στο brewpub των FFF, ενώ μουσικές metal ολοκληρώνουν την όλη εμπειρία. Την επόμενη μέρα, κάποιοι φρέσκοαγορασμένοι «μαύροι λόρδοι» φιγουράρουν στο e-bay σε διπλάσιες μέχρι και πενταπλάσιες τιμές, ανεβάζοντας ακόμα περισσότερο τη φήμη αυτής της μπύρας, αλλά και θρέφοντας ανάλογες ημερίδες σε όλη την Αμερική: “Darkness Day” της Surly, “Pliny the Younger Day” της Russian River, “Black Tuesday” της The Bruery, “Kate the Great Day” της Portsmouth κ.α.

Μπορεί στη Dark Lord Day να μην αξιώσαμε να πάμε, αλλά ένα μαύρο βράδυ της περασμένης βδομάδας ζήσαμε τη δικιά μας Dark Lord Night…  

Ναι, ναι, ναι… καταφέραμε και τον «καθίσαμε» το Μαύρο Λόρδο στο τραπέζι των Μπυραματισμών, όταν συναντηθήκαμε για ένα μαύρο μεταμεσονύκτιο tasting, με τον MONK και τον «ξενιτεμένο» φίλο μας τον Άλεξ (Nightfall), ο οποίος, τηρώντας μια παλαιότερη υπόσχεσή του, έφερε μαζί και τον «Άρχοντα του Σκότους». Έναν Άρχοντα κάπως ταλαιπωρημένο απ’ τα ταξίδια, μια και τα τελευταία χρόνια είχε περάσει όχι μόνο τον Ατλαντικό, αλλά και είχε κάνει και μερικές πτήσεις εντός Ευρώπης. Η μοίρα του το ‘φερε όμως να «σπάσει το κερί» στην Ελλάδα  

Αφού θαυμάσαμε από κοντά την όμορφη ετικέτα που “στοίχειωνε” τόσο καιρό τη φαντασία μας, σπάσαμε το κερί με το οποίο είναι περιχυμένος ο λαιμός του μπουκαλιού στο σφραγισμένο bomber (22oz) – το λευκό κερί αντιπροσωπεύει τον Λόρδο του 2009 και ανοίξαμε το μπουκάλι. Μια ευωδιά ψημένης βύνης με καφέ και αλκοόλ ξέφυγε από μέσα κι έφτασε μέχρι τη μύτη μου. Μμμμ… ωραία αρχίσαμε  
Σερβίρω σε τρία ευρύχωρα snifters και θαυμάζω την “ρωσίδα διεθνή” να πέφτει με γεμάτο σώμα και μαύρο χρώμα με καστανοκόκκινες ανταύγειες. Ο αφρός της είναι λιγοστός, καφετιού χρώματος, υποχωρεί γρήγορα, αφήνοντας μερικά νησάκια στο μαύρη επιφάνεια της μπύρας μας, αλλά πρόθυμα θα ξαναζωντανέψει με το στριφογύρισμα του ποτηριού.





Χώνω τη μύτη μου κυριολεκτικά μέσα στο ποτήρι, προσπαθώντας να πιάσω όλα τα αρώματα που σχηματίζουν αυτή την περίπλοκα όμορφη παλέτα. Ένας δυνατός συνδυασμός από ψημένη βύνη και λυκίσκο, με μυρωδιές επίσης καφέ, σοκολάτας, bourbon, ξύλου.




Το σώμα του γεμάτο και η αίσθηση στο στόμα βελούδινη, παχύρευστη (αυτό περιγράφουν οι Ratebeerians ως motor oil? Λες κι έχουν δοκιμάσει ) Με το πέρασμα της ώρας, το σώμα και η αίσθηση αδυνατίζουν κάπως.
Η γεύση του επίσης πολύπλοκη, γεμίζει το στόμα λιχουδιές. Καφές, σοκολάτα, ψημένη βύνη, βανίλια και πολλά ακόμα αδιευκρίνιστα. Στο σύνολό της πολύ δεμένη, αν και δε μπορώ να πω πως μ’ εντυπωσίασε όσο το άρωμα.

Dark Monk and Dark Lord

Βαθμολογώ με 8.50 την εμφάνιση, με 9 το άρωμα, 8.5 δίνω στη γεύση και 8.5 στη γενικότερη αίσθηση. Συνολική βαθμολογία: 8.75/10. Μια πολύ καλή imperial stout.


Αν με ρωτήσετε αν περίμενα κάτι καλύτερο, λόγω της φήμης που έχει η  Dark Lord, δεν ξέρω τι θα σας απαντούσα… Ίσως ναι, ίσως όμως και όχι. Αναμφισβήτητα οι Three Floyds φτιάχνουν μια πολύ γεμάτη και γευστική μπύρα, δυνατή στο αλκοόλ χωρίς όμως να το δείχνει, μια μπύρα που σίγουρα θα ξαναδοκίμαζα αν έπεφτε στα χέρια μου. Αν θα έδινα τα διπλά και τα τριπλά λεφτά όμως για να την αποκτήσω; Μάλλον όχι. Ο μύθος της Dark Lord πιστεύω πηγάζει από την γενικότερη εμπειρία της Dark Lord Day, όπου η μπύρα είναι η “μπουμπουνιέρα” που πέρνεις μετά το μυστήριο. Θα ήμουν ευχαριστημένος αν βρισκόμουν σε μια τέτοια γιορτή ακόμα κι αν δεν θα προλάβαινα να πάρω ένα μπουκάλι. Όχι πως δεν θα καθόμουν βέβαια στην ουρά για ν’ αγοράσω… Άνετα (και με την καρεκλίτσα μου )





Για τις υπόλοιπες “μαυρόμπυρες” που καταναλώθηκαν εκείνη το βράδυ θα τα πούμε λίαν προσεχώς…