Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Μαρμελάδα με Guinness παραγγελιά για τον Άγιο Πατρίκιο μέσα σε μια Σκοτεινή Κουζίνα! Saint Patrick Vs Dark Chef ...

Πριν μια εβδομάδα και συγκεκριμένα στις 17 του Μάρτη 2012, όπως συνηθίζεται σε όλο τον κόσμο εδώ και πολλά πολλά χρόνια, οι απανταχού Ιρλανδοί και Ιρλανδόφιλοι τίμησαν τον Παμμέγιστο Άγιό τους κλασσικά με άφθονη μπύρα !!! Και η φετινή Saint Patrick's Day 2012 ήταν μια ωδή στην μπυροποσία και μάλιστα μια ωδή στην Guinnesso-ποσία !!!
Πολλοί του τάξαν του Αγίου, αλλά μόνο μια κατάφερε να τον εντυπωσιάσει για μια ακόμη φορά !!!
Ποια ???
Μα ασφαλώς η Παμμέγιστη πειραματιστική και Μπυραματιστική Chef της blogόσφαιρας !!!
Ας απολαύσουμε αυτόν τον πρωτότυπο γευστικό Μπυραματισμό της και είμαι σίγουρος πως εκεί ψηλά ο Άγιος Πάτρικ ... έχει ορίσει ήδη την παραγγελιά του για του χρόνου !!!

Ladies and Gentlemen ... The one and only DARK CHEF 



ΜΑΡΜΕΛΑΔΑ ΜΕ ΜΑΥΡΗ ΜΠΥΡΑ
(GUINNESS special export stout)

Σήμερα, μέρα που είναι, για να τιμήσω τον άγιο Πατρίκιο, προστάτη της Ιρλανδίας που κρατάει στο ένα χέρι του τριφύλλι και στο άλλο ένα pint Guinness (μη σας ξεγελά η φωτό ), είπα να φτιάξω το κατιτίς μου! :)
Κι όμως, ναι! Έφόσον έχω ξαναφτιάξει μπυρο-γλυκά, να και μια μαρμελάδα με Guinness! (το είδος της συγκεκριμένης λέγεται jelly στ’ αγγλικά).

Βασικά, η συνταγή είναι αφιερωμένη σ’ αυτούς που μου λένε ότι η μπύρα δεν κάνει για πρωϊνό! ;-)
Λοιπόν, πλέον τι λέτε; Τώρα μπορούμε μια χαρά να την καταναλώσουμε το πρωί πάνω σε φέτα κέικ / τσουρεκιού μαζί με τον καφέ!

Για να γεμίσουμε 2 βαζάκια (είχα άδεια γυάλινα βαζάκια από μαρμελάδα Bonne Maman) χρειαζόμαστε:

2 μέτρια ξινά πράσινα μήλα
2 1/2 φλιτζάνια τσαγιού λευκή 
κρυσταλλική ζάχαρη
χυμό μισού λεμονιού
ένα μπουκάλι (330 ml) μπύρα Guinness 
Special Export (είναι καλύτερη από την απλή Guinness 
Draught) ή όποια άλλη μαύρη μπύρα σας αρέσει
ένα ξυλάκι κανέλας, 2 - 3 γαρίφαλλα, 
λίγα σποράκια από κάρδαμο μαύρο (κακουλέ) 
και προαιρετικά, μερικές μαύρες σταφίδες

Τα μήλα που κολλάνε; Τα ξινά πράσινα μήλα και ειδικά η φλούδα και τα κουκούτσια τους περιέχουν φυσική πηκτίνη (όπως και τα κυδώνια) η οποία θα κάνει τη μαρμελάδα να δέσει, εφόσον δε φτιάχνεται από φρούτα.

Πώς θα πάρουμε λοιπόν την πηκτίνη από τα μήλα;
Πλένουμε καλά τα μήλα και τα κόβουμε στα οκτώ ΧΩΡΙΣ να τα καθαρίσουμε! 
Δεν αφαιρούμε ΟΥΤΕ τα κουκούτσια. Αφαιρούμε μόνο το κοτσανάκι και τη μαύρη φουντίτσα, σημαδάκι ? (ε, καταλάβατε ποιο λέω) που έχουν από κάτω. Τα βάζουμε σε κατσαρόλα, τα καλύπτουμε με νερό (310 ή 320 γραμμάρια νερό χρειάστηκα) και τα σιγοβράζουμε με κλειστή την κατσαρόλα για 30 λεπτά.
Όταν μαλακώσουν, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και μόλις γίνουν χλιαρά, καλύπτουμε με ένα τούλι (ένας πολύ καλός λόγος για να πηγαίνετε σε γάμους και βαφτίσια :D) ένα μπολ και αδειάζουμε σ’ αυτό το περιεχόμενο της κατσαρόλας. Σηκώνουμε το τούλι, το δένουμε με ένα σπάγγο και το κρεμάμε από κάπου πάνω από το μπολ, για να σουρώσουν καλά τα μήλα (δε χρειάζεται να τα πιέσουμε) και να μαζευτεί το ζουμί από το βράσιμό τους στο μπολ. Το αφήνουμε έτσι όλη νύχτα.

Την επόμενη μέρα, παίρνουμε το ζουμί/πηκτίνη και την μετράμε. Κανονικά θα βγει κάτι περισσότερο από 3/4 φλιτζανιού τσαγιού. Τόσο μας κάνει! Τα βρασμένα μήλα που έχουν μείνει στο τούλι δεν τα πετάμε! Σε άλλη συνταγή θα σας πω τι θα τα κάνουμε!


Τα πράγματα τώρα είναι πανεύκολα! Βάζουμε σε κατσαρόλα τη ζάχαρη, την πηκτίνη μήλου, τη μπύρα, το χυμό του λεμονιού, τα μπαχαρικά (το κάρδαμο το κοπανάμε λίγο στο γουδί) και τις σταφίδες και βράζουμε στην αρχή σε χαμηλή φωτιά, μετά δυναμώνουμε μέχρι η μαρμελάδα να δέσει! Μου πήρε περίπου μισή ώρα.
Η μπύρα δε φουσκώνει πολύ (δηλ. να κάνει πολύ αφρό και να χύνεται), ούτε πικρίζει με το δυνατό βράσιμο. 


Ιρλανδία μ' αρέσεις!  Όταν κοιτάς προς το Βέλγιο, μ' αρέσεις πιο πολύ! 

Με ένα κουτάλι, αν βάλουμε μια σταγόνα σιροπιού σε ένα πιάτο και δούμε κουνώντας το πιάτο ότι είναι πιο στέρεη και συμπαγής και όχι ρευστή να κυλάει αμέσως, τότε η μαρμελάδα είναι έτοιμη. Αποσύρουμε από τη φωτιά και την αφήνουμε λίγο να κρυώσει.

Με ένα άλλο τούλι (είδατε πόσο χρήσιμα είναι?) στρώνουμε ένα άλλο μπολ και αδειάζουμε τη μαρμελάδα σε αυτό. Σηκώνουμε το τούλι, το μαζεύουμε και το πιέζουμε με τα χέρια μας για να βγάλουν τη γεύση και το άρωμά τους οι σταφίδες (ούτε αυτές τις πετάμε, μαζί με τα βρασμένα μήλα θα σας πω τι θα τις κάνουμε προσεχώς), αλλά και για να μείνουν τα κομματάκια από τα μπαχαρικά μέσα στο τούλι και όχι μέσα στη μαρμελάδα.
Την καθαρή και διαυγή πια μαρμελάδα την αδειάζουμε στα βαζάκια και αν θέλουμε, κόβουμε το ξυλάκι κανέλας στα 2 και βάζουμε από ένα κομμάτι στο κάθε βαζάκι, έτσι, για την εικόνα αλλά και για extra άρωμα! 


στο background βλέπετε τα πράσινα λιβάδια της Ιρλανδίας!

Η μαρμελάδα έχει περισσότερο τα αρώματα των μπαχαρικών (ειδικά του κάρδαμου και της κανέλας), παρά άρωμα μπύρας.
Επειδή όμως η συγκεκριμένη που διάλεξα έχει ωραιότατο άρωμα και από μόνη της, την επόμενη φορά λέω να βάλω μόνο ξυλάκι κανέλας για να ακουστεί περισσότερο η Guinness ή κάποια αγαπημένη κέλτικη μελωδία ! :)







The 
Dark Chef ...

"ΑΝ ΚΑΠΟΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΜΑΣ ΔΙΝΟΥΝ ΤΡΟΦΗ 
ΓΙΑ ΣΚΕΨΗ,
ΤΟΤΕ ΔΕ ΜΕΝΕΙ ΠΑΡΑ ΝΑ ΒΡΟΥΜΕ 
ΤΙΣ ΣΥΝΤΑΓΕΣ !"

Πού όλα αυτά ?
Μα ασφαλώς στην πολυ-αγαπημένη μας 

4 σχόλια:

  1. Μια και είμαι απ' αυτούς που μέχρι τώρα ισχυρίζονταν πως μπύρα και πρωινό δεν πάνε, μάλλον έτσι όπως μας το θέτει η Dark Chef θα πρέπει να το ξαναδώ το θέμα :)

    Πολύ ενδιαφέρουσα και η επιλογή της belgian style Guinness για τη μαρμελάδα, που είναι κι απ' τις σταθερές αγοραστικές επιλογές μου. Τώρα δεν ξέρω κατά πόσο θ' αναδειχθεί περισσότερο η γεύση της μπύρας αν μειώσεις τα μπαχάρια... έτσι κι αλλιώς, πόσες φορές κι εμείς δεν ανακαλύπτουμε μπαχάρια στη γεύση ιδιαίτερα των βελγικού στυλ μπυρών;
    Πάμε φουλ για μπυροπαγωτά τώρα :D

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Εγώ από την άλλη έχω πιεί ουκ ολίγες φορές μπύρα σε καφετέρια στις 8-9 το πρωί... μια χαρά μου κάθεται η μπύρα στο πρωινό :p

    Οπότε αυτή τη μαρμελάδα θα την εκτιμούσα ιδιέταιρα!! (οκ η ωραία περιγραφή μ' έκανε να την λιμπιστώ το παραδέχομαι :p )

    Δε τολμώ όμως να δοκιμάσω να την φτιάξω γιατί όσες φορές καταπιάστηκα με κουζίνα και μαγειρέματα.. μόνο φωτιά που δε πήρε η πολυκατοικία!!
    Άρα θα περιμένω μπας και κάποια στιγμή πετύχω κάτι παρόμοιο στην αγορά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Αν οι σκοτεινες συνταγες ειναι τοσο πρωτοτυπες και φευγατες τοτε κλειστε με σε μια σκοτεινη κουζινα και αφηστε να δοκιμαζω χωρις να βλεπω τι τρωω
    Δεν ειμαι και μεγαλος φαν της μαρμελαδας αλλα αυτο θα το δοκιμαζα με τα 1000 γιατι ειμαι φαν των γλυκισματων
    Επεισης οι flogging molly στο τελος κολλανε σα να ναι μερος της συνταγης
    παντως ομολογω οτι αυτη τη Γκινες δεν την εχω δοκιμασει! συγχαρητιτηρια στην σεφ !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. @ Chalice έβαλα μπαχαρικά που νομίζω μπορούν να ανιχνευτούν κάπως στα αρώματα της συγκεκριμένης μπύρας. Γι' αυτό πρόσθεσα και σταφίδες, επειδή υπάρχει και αυτή η χαρακτηριστική αίσθηση μαύρης σταφίδας/δαμάσκηνου.
    Πριν το παγωτό, θα βάλω μια συνταγή για ένα γλυκό ψυγείου με Septem!

    @ rouhlas την ίδια γνώμη έχω κι εγώ, μια χαρά πίνεται η μπύρα και στις 8 και στις 9 το πρωί! :)
    Τώρα για να βρεις κάτι παρόμοιο στην ελληνική αγορά, δύσκολο το βλέπω. Στην ξένη όμως μπορεί και να υπάρχει κάτι ανάλογο! Μήπως μετά την ανακάλυψη της θρυλικής Närke Kaggen StormaktsPorter, το ανακαλύψεις εσύ κι αυτό? :)

    @ lefteris αυτή η Guinness έχει αρκετά βελγικά στοιχεία, αξίζει να τη δοκιμάσεις και δεν είναι και δύσκολο να βρεθεί!
    Στη δική μου σκοτεινή κουζίνα εκτός από φούρνους που ψήνουν και τσουκάλια που βράζουν, υπάρχει συνήθως και κατάλληλη μουσική υπόκρουση! :)

    υ.γ. Πραγματικά είναι εντυπωσιακή η εισαγωγή/παρουσίαση του Μίχου και τον ευχαριστώ πολύ (και ξανά!) για τα τόσο κολακευτικά λόγια!
    Αν και -μεταξύ μας- νομίζω πως τα παραλέει, δεν έκανα και τίποτα τόσο φοβερό! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή