Dark Star Imperial Stout. Ταξίδι πίσω στις ρίζες

Κάτι μ’ έχει πιάσει με τις Βρετανικές μικροζυθοποιίες τελευταία, θα το ‘χετε καταλάβει μάλλον, αλλά μάλλον τους είχα σνομπάρει την προηγούμενη χρονιά, οπότε είπα να επανορθώσω. Θα μου πείτε φταίει και η άνοδος κάποιων micros ή ίσως το γεγονός πως κάποιες ξεμάκρυναν απ’ το μαντρί της CAMRA… Μπορεί… αλλά η μπύρα που πίνω σήμερα δεν ανήκει σε κάποια απ’ αυτές τις ζυθοποιίες. Στην μεγάλη πλειοψηφία τους οι 20+ απ’ τις ετικέτες που παράγει είναι cask conditioned και μόλις 3 φτάνουν να εμφιαλωθούν… κι έτσι να φτάσουν και στο ποτήρι ενός Μπυραματιστή στην Αθήνα.

Δεν θα είμαι ο πρώτος εδώ μέσα που θα γράψει για την “Dark Star”, την ζυθοποιία για χάρη της οποίας ο πρόλογος… ο ανταποκριτής μας στο Νησί, ο Δόκιμος, ήταν αυτός που την ξετρύπωσε πρώτος και μας παρουσίασε την “Espresso Stout” τους, εδώ κι ένα χρόνο. Ενδιαφέρουσα και η ιστορία της ζυθοποιίας που στήθηκε σε μια γωνιά του κελαριού μιας pub για να μεταμορφωθεί σε μια κανονική μικροζυθοποιία 7 χρόνια αργότερα, όταν οι δυνατότητες του brew pub δεν μπορούσαν πια να καλύψουν τη ζήτηση: “No one really wanted to leave the cellar of the pub, but apparently more and more people liked drinking the same beers as us, so we needed to brew more…”

Παίρνω λοιπόν την μπάλα για να σας παρουσιάσω μια ακόμα πιο δυνατή (σε αλκοόλ τουλάχιστον) παραγωγή τους:

Dark Star Imperial Stout, 10,5%


"Brewed annually from Maris Otter pale and crystal malt, malted barley, Target and East Kent Goldings hops, it was originally intended only as a stock beer for blending but according to the brewery’s Nigel Hartley “word got out” and it’s now in its third year as a Real Ale in a Bottle."
Σερβίρω την imperial stout μας στο πρέπον για το είδος snifter και με μεγάλη προσπάθεια προσπαθώ να δημιουργήσω ένα ελάχιστου πάχους στρώμα αφρού. Μάταια... ο λιγοστός καφετής αφρός υποχωρεί σε λίγα δεύτερα, αφήνοντας μόνο ένα λεπτό μπεζ-καφετί πέπλο στην επιφάνεια κι ένα ασορτί δακτυλίδι, να φλερτάρει με τις κοκκινωπές ανταύγειες στην περίμετρο του κατά τ' άλλα σκουροκάστανου σώματος.




Το άρωμά της γεμάτο και πολύπλοκο, με τη σοκολάτα, τα κόκκινα φρούτα, τη ψημένη βύνη και τις νότες ξύλου να συμπληρώνονται με το αλκοόλ, που φτάνει στη μύτη μας σε κύματα.  

Γεμάτη και απαλή η αίσθησή της στο στόμα, πλην λεπτόρευστη, δεν κολακεύεται απ' τις χαμηλότερες των 12 βαθμών θερμοκρασίες, οπότε... ας περιμένουμε λιγάκι ακόμα.

Σε λίγο, πράγματι, τα roasty αρώματα μεγενθύνονται, ενώ το αλκοόλ συνεχίζει να μας πολιορκεί, φέρνοντας νέα και παίρνοντας μαζί του τα προηγούμενα αρώματα. Εντυπωσιακό... Σε κάθε μυρωδιά, κάτι διαφορετικό αναδύεται και υπερισχύει στο ήδη πλούσιο μπουκέτο αρωμάτων!

Στη γεύση διακρίνεται πιο έντονα η ψημένη βύνη, με τα κόκκινα φρούτα και το αλκοόλ να τη συνοδεύουν πολύ ταιριαστά. Ο λυκίσκος δένει πολύ όμορφα και ισορροπεί με την πικράδα του τις αισθήσεις, σπάζοντας τη γλυκήτητα και μακραίνοντας την επίγευση και μαζί της την απόλαυση.



Βαθμολογώ με 8.5 την εμφάνιση, 9 δίνω στο άρωμα, 8.75 στη γεύση και 8.75 στην αίσθηση. Συνολική βαθμολογία: 8.75 στα 10.
Ενδιαφέρουσα μπύρα. Μια imperial stout ιδιαίτερη, που θα μπορούσαν να την εκτιμήσουν τόσο οι λάτρεις του καλού κόκκινου κρασιού, όσο και του ουίσκι. Προτείνεται ανεπιφύλακτα! 

Και μια παράλληλη ιστορία, μια και ξέρω πως αρέσουν αυτές σε όλους τους Μπυραματιστές...

Η Dark Star συμμετείχε με την imperial stout της, στην “Ale4Sail Great Baltic Adventure” τον Μάιο του 2011. Ένα “προσκύνημα” των βρετανικών ζυθοποιϊών στις ρίζες και την ιστορία του διάσημου αυτού στυλ, που γεννήθηκε τον δέκατο όγδοο αιώνα. Ένα θαλασσινό ταξίδι με ιστιοπλοϊκό, απ’ το Λονδίνο μέχρι την Αγία Πετρούπολη στη Ρωσία, όπως αυτό που ακολουθούσαν  οι δυνατές stout που φτιάχνονταν στην Αγγλία και είχαν σαν προορισμό την αυλή της αυτοκρατόρισσας Αικατερίνης της Ρωσίας. Η Μεγάλη Αικατερίνη βλέπτε είχε ιδιαίτερη προτίμηση στις "μεγάλες" μπύρες...

Μέσα στο 60 ποδών clipper με τ’ όνομα “Θερμοπύλες”, που ξεκίνησε στις 15 Μαίου του 2011, απ' το Γκρίνουιτς της Αγγλίας, φορτώθηκαν βαρέλια με imperial stouts από 14 βρετανικές ζυθοποιοϊίες: Meantime, St Austell, Wadworth, Shepherd Neame, Elgoods, William Worthington’s, Harveys, Adnams, Black Sheep, Bartram, Thornbridge, AllGates, Wye Valley, Dark Star. Οι μπύρες, αφού δοκιμάστηκαν στο ξεκίνημα του ταξιδιού, από μια επιτροπή γευσιγνωστών που θα επέβαιναν στο σκάφος, θα δοκιμάζονταν και μετά από ενάμιση μήνα, στο St. Petersburg,  μαζί με εκπροσώπους των εκεί φίλων της μπύρας, ενώ θα γινόταν και σύγκριση των εντυπώσεων πριν και μετά το ταξίδι, επαληθεύοντας τον ιστορικό ισχυρισμό πως εκείνες οι δυνατές μπύρες ανταποκρίνονταν με επιτυχία στο μεγάλο ταξίδι.

Για λόγους ασφαλείας (αλλά και για να φτάσουν ακέραια τα βαρέλια στην Αγία Πετρούπολη) επιβλήθηκε απ’ τον οργανωτή Tim O’Rourke, η απαγόρευση κατανάλωσης αλκοόλ μέσα στο σκάφος (η φωτό είναι τραβηγμένη σε μια απ' τις στάσεις του ταξιδιού).

Ευτυχώς για το μπυρόφιλο πλήρωμα, το ταξίδι μέσω του Τάμεση και της Βαλτικής, περιλάμβανε αρκετές στάσεις (και ανάλογα events) σε διάσημους μπυροπροορισμούς, σε Ολλανδία, Γερμανία, Δανία, Σουηδία και Εσθονία.