Mπυραματισμοί στην εξωτική Λυκόβρυση ...

Tην Κυριακη που μας περασε μιας και ειχε μια πολυ ωραια μερα και μπορουσαμε να αραξουμε στην βεραντα του σπιτιου μου και να πιουμε καμια μπυριτσα κανονισαμε μια συναντησουλα μετα απο αρκτερο καιρο στα ΒΠ και στην εξωτικη Λυκοβρυση :)... Δυστυχως ειχαμε καποιες απουσιες μιας και ο Θανασης ηταν εκτος Αθηνων και ο Φωτης, ακα Θωμας, μας εγραψε κανονικοτατα...:). Βεβαια δεν θα μπορουσαμε να μηνουμε 4αδα και ετσι εκτος απο τους κλασσικους που ημαστε καθε φορα ειχαμε και δυο νεες παρουσιες στην μπυρομαζωξη μας, τον Φωτη (London diehard) και τον Προκοπη (chronicle) ετσι κλεισαμε την 6αδα...

Τα ''οργανα'' ξεκινησαν αρκετα νωρις και ετσι στις 3:00 το μεσημρι που κατεφθασαν πρωτοι ο Φωτης και ο Προκοπης ανοιξαμε τις πρωτες μπυριτσες μεχρι να ερθουν και τα αλλα παιδια...Αρχισαμε με μια Outblack την συνεργασια De Struise/Stillwater η οποια για αλλη μια φορα αφησε πολυ καλες εντυπωσεις. Bεβαια δεν ηταν και οτι καλυτερο για αρχη μιας και το 10% ABV δεν το λες και λιγο και μαλιστα για αρχη...αλλα δεν μασαμε εμεις...:). Παντως αν και την δοκιμασαμε σχετικα κρυα το αρωμα της ηταν αρκετα εντονο με την ψημενη βυνη, τα μαυρα φρουτα,την σοκολατα, την καραμελα και την βοτανιλα απο τον λυκισκο να κανουν εντονη της παρουσια τους. Η γευση της γλυκοπικρη και το αλκοολ εμφανεστατο...

Συνεχεια με BrewDog και μια Schwarzbier την Zeitgeist που ειχε φερει ο Προκοπης. Αν και δεν θεωρειται απο τα δυνατα χαρτια των μουρλο-Σκοτσεζων ειναι μια πολυ καλη μπυριτσα. Ψημενη βυνη, καραμελα και μια υποψια καφε και σοκολατας στο αρωμα αλλα και στην γευση. Ξηρη επιγευση, μεσαιο σωμα και ελαφρια ενανθρακωση. Αν και χαμηλη σε αλκοολ, μολις 4,9 % "στεκεται" πολυ καλα...

Επομενη μια IPA, η East India Pale Ale απο την Αμερικανικη Brooklyn Brewery που ειχε φερει ο Φωτης. Αν και αμερικανικη λοιπον πιο πολυ σαν αγγλικη IPA εμοιαζε. Ελαφρια αρωματα λυκισκου, βυνης και καραμελας ενω παρομοια ειναι και η γευση. Μεσαιο σωμα και μετρια ενανθρακωση με ξηρο και καπως πικρο τελειωμα ενω τα 6,9 % στο αλκοολ δεν φαινονται καθολου. Μια ευχαριστη μπυριτσα αλλα οχι κατι το ιδιαιτερο.

Κατα τις 4:00 φτανουν και οι ΒeeRocker & Fugitive και λιγο πιο μετα και ο Chalice. Eιχε φτασει λοιπον η ωρα να ανοιξουμε κανενα μεγαλο μπουκαλι μιας και ειχαμε πλεον αυξηθει. Μια saison, η saison De Dottignies απο την De Ranke, η επομενη μπυριτσα. Aφου ειχαμε ενα εντονο μπυροτεχνημα, ειναι πολυ η μαγια τι να κανουμε...:), αρχισαμε να σερβιρουμε σιγα σιγα μιας και ο αφρος ηταν πολυ εντονος. Αρωμα...αυτο θα πει βελγικη farmhouse μαγια...αγαπημενα γηινα αρωματα, χωματιλας, σταβλιλας, γρασιδιου και εσπεριδοειδών...ετσι οπως πρεπει να ειναι μια σωστη farmhouse ale...Στην γευση ειναι σχετικα γλυκια και πιπερατη με ελαφρια τσιμπηματα πικραδας με ξηρη επιγευση, σε σχεση με το αρωμα καπως χανει στην γευση. Το σωμα της ειναι μεσαιο, η ενανθρακωση μετρια και το αλκοολ στο 5,5 %.

Και παμε τωρα σε δυνατα χαρτια...Stone Sublimely Self Righteous Ale...μιας απο τις πρωτες Black IPA του ειδους. Αρχικα κυκλοφορισε το 2007 σαν η 11η Αnniversary Αle της Stone αλλα επειδη αρεσε πολυ, διατηρηθηκε σαν μονιμη ετικετα και δημιουργησε και ενα καινουργιο ειδος...Χρωμα μαυρο και κοκκινες πινελιες. Αρωμα ψημενης βυνης, σοκολατας και πευκου. Γευση αρκετα βυνωδης, με την ψημενη βυνη την καραμελα αλλα και hoppy με τον λυκισκο να κανει εμφανη την παρουσια του. Σωμα μεσαιο, ενανθρακωση ελαφρια, τελειωμα σχετικα πικρο και διαρκειας και το αλκοολ στα 8,7 % που ουτε που φαινεται. Μια πολυ καλη ετικετα απο την Stone.

Συνεχεια με αλλη μια  Βlack IPA αλλα απο Αγγλια. Raven Black IPA απο την Τhornbridge για την οποια μας ειχε μιλησει προσφατα εδω ο Chalice για αυτην, αρα δεν χρειαζεται να πουμε κατι παραπανω, απλα οτι μετα την black ipa της Stone φανταζε λιγη ενω ειναι μια πολυ καλη ετικετα.

Επιστρεφουμε Αμερικη με την Warrior IPA της Left Hand. Η Warrior IPA φτιαχνεται μια φορα τον χρονο και ειναι μια fresh hop IPA , δηλαδη της προσθετουν φρεσκο λυκισκο (wet hopping) και οχι αποξηραμενο. Βεβαια αυτες τις μπυρες πρεπει να τις δοκιμαζεις οσο πιο φρεσκεις γινεται και δυστυχως εμεις δεν την δοκιμασαμε και τοσο φρεσκια. Το αρωμα της ειναι ναι μεν hoppy αλλα οχι πολυ εντονο μεχρι που τα malt to ξεπερνουσανε μετα απο λιγο. Παρομοια και η γευση με την καραμελα και καποια αισθηση πικραδας να την χαρακτηριζει. Μεσαιο σωμα, ελαφρια ενανθρακωση και καπως μεταλλικο & πικρο τελειωμα . Περιμεναμε περισσοτερα απο αυτην...

Tην επομενη μπυρα την εiχε φερει ο Fugitive και μαντεψτε απο που ηταν...απο Iταλια βεβαια...:)...Grooving Hop απο την Toccalmatto. Μια golden ale απο την Παρμα και συγκεκριμενα απο την πολη Fidenza. Αν και αρκετα χαμηλη στο αλκοολ, μολις 4,3 %, ηταν αρκετα ενδιαφερουσα. Αρωματα εσπεριδοειδών και ανθεων, οπως επισης καραμελας και μαγιας. Γευση γλυκοπικρη. Σωμα ελαφρυ προς μετριο, ενανθρακωση μετρια και μια ευχαριστη ξηρη επιγευση. Μια ευχαριστη εκπληξη...

Συνεχεια με μια μπυρα που ειχαμε ξαναδοκιμασει πριν ενα χρονο και βαλε και το ''εγκλημα'' και τοτε ειχε γινει στο ιδιο μερος...Μιλαμε βεβαια για την Stella O της Μikkeller...Σε σχεση με τοτε, ο malty χαρακτηρας της μπυρας ηταν πιο εντονος τωρα και εχει χασει αρκετα τα αρωματα του λυκισκου. Παρολα αυτα ηταν επισης πολυ καλη  αρκετα βυνωδης αν και σου αφηνε μια εντονη πικραδα στο τελειωμα. Σωμα γεματο, ενανθρακωση ελαφρια και αλκοολ στο 10 % το οποιο ειναι και αρκετα εμφανες...

Και ειχε φτασει η ωρα για μια καθαροαιμη μαυριλα...Επιστροφη λοιπον USA και Voodoo American Stout απο την Left Coast. Aρωμα σοκολατας, ψημενης βυνης, καφε και μια αισθηση καπνου. Στην γευση  ειναι αρκετα malty με την σοκολατα να κυριαρχει ενω στο τελειωμα νοιωθεις και τον λυκισκο. Πολυ smooth στην αισθηση στο στομα, γεματο σωμα, ελαφρια ενανθρακωση ενω το αλκοολ που ειναι στο 6,8% δεν το καταλαβαινεις. Πολυ καλη μπυρακλα...

Απο Stout παμε σε Imperial Stout και στην BORIS της Hoppin' Frog...Tι να πουμε τωρα για αυτην την μπυρα...απλα κορυφαια...τα εχουμε ξαναπει  εδω..δεν λεω τιποτα αλλο...Οποιος δεν την εχει δοκιμασει απλα επιβαλλεται..ο ορισμος της Imperial Stout...

Μιας και ειχε δροσισει στην βεραντα μεταφερομαστε στα ενδοτερα και συνεχιζουμε βεβαια με μια μαυριλα παλι. Μια Imperial Porter απο την συνεργασια της De Molen με την Flying Dog και βεβαιως μιλαμε για την Bat Out Of Hell. Tην ειχαμε ξαναδοκιμασει αρκετα φρεσκια πριν κανα χρονο και δεν μας ειχε τρελανει. Πιστευω τωρα ηταν αρκετα καλυτερη...
Αρωμα ψημενης βυνης, σοκολατας,καπνου και κατι μεταξυ βατομουρου με βυσσινο. Στην γευση η σοκολατα και ο καφες κυριαρχουν με τον λυκισκο να τσιμπαει προς το τελος. Σωμα μεσαιο προς γεματο, ενανθρακωση ελαφρια, απαλη αισθηση στο στομα και το αλκοολ κανει εντονη την παρουσιαση του με το 9 % ABV. Kαι το σημαντικοτερο...δοκιμαζαμε την Bat Out Of Hell ακουγοντας το ομωνημο κομματι απο τους Meat Loaf...θα εσκαγε ο Προκοπης αν δεν το εγγραφα αυτο...:)

Και μετα απο ολες αυτες τις μαυριλες επρεπε με κατι να ξεπλυνουμε το στομα μας και να μηδενισουμε το κοντερ...Η επιλογη ειναι μια, Cantillon και Rose de Gambrinus...μια Raspberry-Lambic, δηλαδη Lambic με προσθηκη σμέουρου. Πανεμορφο ροζοκοκκινο χρωμα με τον αφρο να χαινεται εν ριπη οφθαλμου. Αρωμα γκρειπφρουτ, φρουτωδες και γενικα αρκετα ξινο.
Γευση λεμονι και γκρειπφρουτ...κλασσικη Cantillon ξινιλα, οπως πρεπει !!...Επιγευση ξηρη και διαρκειας, ενανθρακωση αρκετα εντονη ενω το αλκοολ, κλασσικα δεν υπαρχει μολις 5%. Οτι ειχαμε πει μεχρι εκεινη την στιγμη χαθηκαν, η Rose de Gambrinus τα εσβησε ολα και ο Φωτης μπηκε στο club των fun των Lambic. Αντε να δουμε και Lambic στο Local να γινει χαμος....:)

 Για να γλυκαθουμε λιγο ανοιγουμε μια Kasteel rouge..ενω ο Ροκας ειχε αρχισει τι ατακες οτι ολες οι μπυρες χρειαζονται για την καταλληλη στιγμη...( Ροκας ειναι αυτος τι να πουμε για την περιπτωση του... η επιστημη εχει σηκωσει τα χερια, μπορει και τα ποδια, ψηλα...:))...Συνεχιζουμε με αλλη μια Kasteel αλλα την Cuvee de Chateau η οποια ειναι πολυ malty, με τα μαυρα φρουτα και το αλκοολ να κυριαρχουν. Σου δινει μια αισθηση κρασιου αλλα εχει χαθει η αισθηση του ξυλου που μου ειχε αφησει ενα χρονο περιπου πριν που την ειχα ξαναδοκιμασει. Η γευση σου αφηνει σχεδον ιδια αισθηση με το αρωμα. Το τελειωμα ειναι γλυκο, η ενανθρακωση ελαφρια και οπως ειπαμε το αλκοολ αρκετα εντονο με το 11% ABV. Μια ολοκληρωμενη παρουσιαση  εδω

Kαι ενω λεγαμε οτι με την Kasteel ειχαμε τελειωσει καναμε το χατιρι του Φωτη και ανοιξαμε και την Breakfast Stout της Founders για να ερθουμε στα ισια μας...Καφες και σοκολατα σε ολο τους το μεγαλειο..απλα κορυφαια ετικετα...για περισσοτερα  εδω 

 Kαπως ετσι το ληξαμε το παιχνιδι...

αντε και στα επομενα...