Ο «Καλός Βασιλιάς» των Αγγλικών Μπυρών

Ήγγικεν η ώρα! Όντας μέλος των μπυραματισμών από τις πρώτες μέρες δημιουργίας του blog έπρεπε να περάσουν περίπου 2,5 χρόνια για να ανεβάσω την πρώτη μου παρουσίαση, με σκοπό να προσθέσω κι εγώ με τη σειρά μου ένα ακόμα λιθαράκι στην εξαιρετική αυτή προσπάθεια. Ο βασικός λόγος που το απέφευγα τόσο καιρό(εκτός της βαρεμάρας…!) ήταν το γεγονός ότι είχα δοκιμάσει πολύ λίγες μπύρες που δεν είχαν ήδη παρουσιαστεί κάποια στιγμή από τους γνωστούς και μη εξαιρετέους πρωτεργάτες του blog. Με την προτροπή λοιπόν του τρελοδασκάλου μας, του Μίχου αποφάσισα να μην τεμπελιάσω περισσότερο και να σας παρουσιάσω μια μπύρα που κατά πάσα πιθανότητα είμαι ο πρώτος μπυραματιστής επί ελληνικού εδάφους που τη δοκιμάζει! 

Όλα ξεκίνησαν ένα χειμωνιάτικο απόγευμα, πριν από 2,5 μήνες, που ξεκινώντας να βλέπω λίστες με τις καλύτερες μπύρες ανά χώρα στο ratebeer(από την Αμπχαζία μέχρι τη Ζιμπάμπουε τις πήρα όλες με τη σειρά!!!) το μάτι μου έπεσε στο νούμερο 1 της λίστας της Αγγλίας. Είχε πολύ υψηλή βαθμολογία σε σχέση ακόμα και με το νούμερο 2 της κατάταξης, τη γνωστή μας, Fuller’s London Porter, ενώ το όνομά της δεν το είχα συναντήσει ποτέ μέχρι εκείνη τη στιγμή.

Η λίστα αυτή: http://www.ratebeer.com/beer/country/england/240/,

το φανταχτερό όνομα «Good King Henry Special Reserve» και η υψηλή βαθμολογία με ώθησαν να ψάξω επιπλέον πληροφορίες για την εν λόγω μπύρα καθώς και για τη ζυθοποιία που την παράγει, την Old Chimneys.

Έτσι βρέθηκα στο site της ζυθοποιίας: http://www.oldchimneysbrewery.com/index.html

το οποίο είναι λιτό κι απέριττο και παρέχει κάποιες βασικές πληροφορίες για την ιστορία της, τις μπύρες που παράγει καθώς και για το που βρίσκεται.

Η Old Chimneys είναι λοιπόν μια μικροζυθοποιία που ιδρύθηκε το 1995 από τον Alan Thomson, έναν άνθρωπο με πάνω από 30 χρόνια εμπειρίας στη βιομηχανία του ζύθου, ο οποίος είναι και ο μοναδικός εργαζόμενος εκτελώντας χρέη ζυθοποιού, πωλητή και ξεναγού όποτε χρειαστεί!

Το 2001 μεταφέρθηκε σε μεγαλύτερες εγκαταστάσεις ανακαινίζοντας μια φάρμα, η οποία βρίσκεται στο μικρό χωριό Market Weston, κοντά στην πόλη Diss της ανατολικής Αγγλίας. Οι μεγαλύτερες εγκαταστάσεις συνοψίζονται στην ουσία σε δύο δωμάτια από τα οποία το ένα είναι ο χώρος ζυθοποίησης και το άλλο το κατάστημα πώλησης(φανταστείτε πόσο μικρές πρέπει να ήταν οι αρχικές εγκαταστάσεις)!

Η Old Chimneys, δηλαδή ο Alan, παράγει 14 τακτικές ετικέτες καθώς και αρκετές περιστασιακές αλλά και μικρή ποσότητα μηλίτη. Οι μπύρες του δεν πουλιούνται ούτε σε online shops ούτε σε απλά καταστήματα πώλησης μπύρας της Γηραιάς Αλβιώνας οπότε για να τις αγοράσει κάποιος πρέπει είτε να πάει αυτοπροσώπως στη ζυθοποιία είτε να τις παραγγείλει τηλεφωνικά πληρώνοντας με ταχυδρομική επιταγή. Δεν αποστέλλει πουθενά αλλού εκτός από το ηπειρωτικό Ηνωμένο Βασίλειο και το κατάστημά του λειτουργεί μόνο μερικές ώρες τις Παρασκευές και τα Σάββατα. Έτσι, λόγω όλων των παραπάνω δεδομένων είναι αρκετά σπάνιο κάποιος που δε μένει στο νησί να δοκιμάσει κάποια από τις μπύρες του και ειδικά την Good King Henry Special Reserve που είναι και περιορισμένης παραγωγής.

Δεν έχασα λοιπόν χρόνο και ζήτησα από την ξαδέρφη μου, που εκείνες τις μέρες ήταν στο Λονδίνο επίσκεψη στον αδερφό της, να επικοινωνήσει με τη ζυθοποιία και να ρωτήσει αν υπάρχουν διαθέσιμα μπουκάλια της Special Reserve. Όντως υπήρχαν μπουκάλια με χρονιά παραγωγής το 2010 οπότε αφού ρώτησα 3 εκλεκτούς βόρειους μπυραματιστές αν ενδιαφέρονται να συμμετάσχουν στην παραγγελία και φυσικά πήρα καταφατικές απαντήσεις, όλα είχαν πάρει το δρόμο τους!!! Μετά από λίγες μέρες η ξαδέρφη μου επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη με 3 μπουκάλια Special Reserve στη βαλίτσα της(άλλες 6 έφτασαν πριν από λίγες μέρες στη συμπρωτεύουσα για να μοιραστούν στους κατόχους τους). Τις κράτησα εγώ κι έχω ήδη πιει τις 2. Την πρώτη τη δοκίμασα πριν από 1,5 μήνα, παρέα με τον πατέρα μου κι έναν οικογενειακό φίλο, ως κλείσιμο ενός μεσημεριανού γεύματος. Άφησε και στους 3 μας πολύ καλές εντυπώσεις αν και την ήπιαμε λίγο παραπάνω κρύα απ’ όσο θα έπρεπε και ουσιαστικά σε πολύ μικρή ποσότητα μιας και το μπουκάλι της είναι μόλις 275ml. Δεν ήταν κατάλληλες οι συνθήκες για σωστή κριτική και παρουσίαση της μπύρας κι έτσι αποφάσισα να την ξαναδοκιμάσω σχετικά σύντομα για να κάνω μια παρουσίαση αντάξια της γαλαζοαίματης αυτής μπύρας. Φτάνει λοιπόν με την εξιστόρηση των γεγονότων και τη γενικότερη φλυαρία μου κι ας περάσουμε στο «ζουμί» (κυριολεκτικά και μεταφορικά) της υπόθεσης! 

Old Chimneys Good King Henry Special Reserve 

(Oak Matured Imperial Stout 11% ABV)

Η μπύρα αυτή όπως αναγράφεται και στην ετικέτα είναι μια oak matured imperial stout η οποία αποτελεί το δυνατό χαρτί της ζυθοποιίας τόσο από πλευράς ποιότητας όσο και αναλογίας αλκοόλ. Έχει κερδίσει πολλά εγχώρια βραβεία και για χρόνια συγκαταλεγόταν στις 50 καλύτερες μπύρες παγκοσμίως στη γνωστή λίστα του ratebeer ενώ και στο beeradvocate συγκεντρώνει πολύ υψηλή βαθμολογία αλλά με λίγες ψήφους λόγω σπανιότητας. Αφού πρώτα άφησα τη μπύρα στο ψυγείο μόνο για ένα τέταρτο ώστε να αποκτήσει τη σωστή θερμοκρασία σερβιρίσματος, σερβίρω στο snifter της Brewdog για τη σειρά περιορισμένης παραγωγής Abstract.

Εμφάνιση: Το χρώμα της, μαύρο φυσικά αλλά όχι τόσο έντονο όσο άλλων imperial stouts που έχω δοκιμάσει, με κάποιες αμυδρές «μπορδοροδοκόκκινες» ανταύγειες καθώς την πλησιάζω στο φως. Ο αφρός της πραγματικά εξαιρετικός! Πλούσιος και απολαυστικά κρεμώδης, χρώματος μπεζοκαφέ, θυμίζει αφρό καλοχτυπημένου φραπέ και παραμένει έτσι για αρκετά λεπτά. Όταν τελικά αρχίζει να πέφτει, μας συντροφεύει μέχρι τέλους με ένα στρώμα περίπου 2 εκατοστών. Ο καλύτερος αφρός και γενικά η πιο πειστική εμφάνιση από όλες τις imperial stouts που έχω δοκιμάσει! Βαθμολογία:10

Άρωμα: Καθώς πλησιάζω το ποτήρι στη μύτη μου αμέσως αντιλαμβάνομαι τη διάχυτη μυρωδιά της πικρής σοκολάτας με υψηλή περιεκτικότητα σε κακάο. Κυρίαρχο το άρωμα της σοκολάτας αλλά καθώς συγκεντρώνομαι μου έρχονται αρώματα φουντουκιού και ανεπαίσθητα καπνού. Καθώς η μπύρα σιγά σιγά ζεσταίνεται το αλκοόλ κάνει την αμυδρά την εμφάνισή του. Ξεπετάγονται μαύρα φρούτα στο άρωμα ενώ η σοκολάτα εμφανίζει σταδιακά νότες απαλής βανίλιας και από πικρή πηγαίνει προς γάλακτος. Φοβερό και το άρωμά της λοιπόν, πολυεπίπεδο και γαργαλιστικό. Βαθμολογία: 9,25 

Γεύση: Με την πρώτη μεγάλη γουλιά η αίσθησή μου είναι ότι η γεύση είναι πιο γλυκιά απ’ ό,τι περίμενα από το αρχικό έντονο άρωμα της πικρής σοκολάτας. Μου βγάζει αρχικά νορμάλ πικρή σοκολάτα με ιδέα βανίλιας και καπνισμένου ξύλου. Μου έρχεται ξαφνικά η γεύση της αποξηραμένης σταφίδας και μια καραμελένια αίσθηση σαν συνδυασμός γλυκού καφέ με vinsanto (ό,τι του φανεί, του Λωλοστεφανή…). Σε πιο υψηλές θερμοκρασίες η παρουσία της δρυός και του αλκοόλ είναι πιο αισθητή στη γεύση μαζί με μαύρα φρούτα και απροσδιόριστες γλυκόπικρες πινελιές. Νομίζω ότι πολλές αμερικάνικες imperial stouts εμφανίζουν περισσότερο καφέ στη γεύση ενώ αυτή εδώ η εκδοχή είναι πιο σοκολατοφρουτένια κατά την ταπεινή μου άποψη. Μου άρεσε πολύ μιας και δεν είμαι πολύ μεγάλος fan του καφέ και τη βρήκα αρκετά ισορροπημένη στα περισσότερα σημεία. Βαθμολογία: 8,75

Επίγευση: Μακράς διαρκείας, γλυκόπικρο το τελείωμα με την παρουσία του καφέ αρκετά πιο έντονη σε σχέση με τη γεύση. Σοκολάτα κλασικά και γευστικός συνδυασμός των καραμελένιων malts με το ξύλο, το αλκοόλ και τον καφέ. Μου έβγαλε και μια ψιλομπερμπονίλα (συγγνώμη κύριε Μπαμπινιώτη) αλλά δεν είμαι και σίγουρος! Βαθμολογία: 8,75

Γενική Αίσθηση: Το σώμα της είναι μέτριο προς δεμένο χωρίς να σου δημιουργεί αίσθηση μπουκώματος και το ανθρακικό απλά κάνει ένα χαλαρό πέρασμα. Απαλή και μεταξένια η γενική αίσθηση για μια μπύρα που παρά το 11% αλκοόλ και του γεγονότος ότι ανήκει σε ένα στιλ με αρκετές ιδιαιτερότητες όπως αυτό των παλαιωμένων imperial stouts, είναι ευκολόπιοτη και πραγματικά ξεχωριστή. 

Γενική Βαθμολογία: 9

Όπως βλέπετε στην παραπάνω φωτογραφία, η ημερομηνία λήξης είναι το 2020 οπότε, έχοντας ακόμα 2 μπουκαλάκια διαθέσιμα, θα κάνω υπομονή όσα περισσότερα χρόνια μπορώ για να διαπιστώσω αν και πόσο θα επιδράσει η παλαίωση στο χαρακτήρα της μπύρας. Αυτή η παρουσίαση αφιερώνεται στα ξαδέρφια μου, Δήμητρα και Γιάννη που χωρίς την πολύτιμη βοήθειά τους δε θα ήταν δυνατό να αποκτήσω εύκολα αυτό το διαμαντάκι και φυσικά στο Χρηστάρα μας, του οποίου την άποψη περιμένω ν’ ακούσω μόλις δοκιμάσει κι αυτός με τη σειρά του τη μπυρίτσα. 

Υ.Γ. Αν το επιθυμεί ο λαός, η επόμενη παρουσίαση θα έχει να κάνει με μια μπύρα που παράγεται σε μια πολιτεία γνωστή από τις εξετάσεις αγγλικής γλωσσομάθειας κι αναφέρεται σε μια άλλη πολιτεία συνυφασμένη με γνωστή εταιρεία fast food…